Η πάλη ενάντια σε όλα τα όπλα μαζικής καταστροφής είναι αναπόσπαστη πλευρά της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Παρέμβαση του ΚΚΕ σε τηλεδιάσκεψη Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων ενάντια στα βιολογικά όπλα

 

Το 1949 στο Χαμπάροφσκ (ΕΣΣΔ), δικάστηκαν 12 Γιαπωνέζοι εγκληματίες πολέμου. Ωστόσο, παρά το σοβιετικό αίτημα προς τις ΗΠΑ, δεν εκδόθηκε ο βασικός «εγκέφαλος» των βιολογικών πειραμάτων σε αιχμαλώτους, ο αντιστράτηγος και μικροβιολόγος Σίρο Ισιι. Ο συγκεκριμένος εγκληματίας φρόντισε να παραδοθεί στα αμερικανικά στρατεύματα. Οι αρχές των ΗΠΑ τού έδωσαν το 1946 ασυλία με αντάλλαγμα την παράδοση των δεδομένων από τα γιαπωνέζικα πειράματα βιολογικών όπλων σε αιχμαλώτους

Στις 3 Νοέμβρη 2021, με πρωτοβουλία του Συνασπισμού ενάντια στα στρατιωτικά εργαστήρια βιολογικού πολέμου, που έχουν συγκροτήσει το Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας, το Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν, πραγματοποιήθηκε τηλεδιάσκεψη με θέμα: «Η αυξανόμενη απειλή διάδοσης και χρήσης βιολογικών όπλων και η ανάγκη δημιουργίας ενός διεθνούς κινήματος για την υποστήριξη της απαγόρευσής τους».

Στην τηλεδιάσκεψη εκ μέρους του ΚΚΕ συμμετείχαν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, και ο Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Ακολουθεί η παρέμβαση του ΚΚΕ.

***

Αγαπητοί σύντροφοι, σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση στη σημερινή τηλεδιάσκεψη, που αφορά την πάλη των λαών ενάντια στα βιολογικά όπλα. Τα συγκεκριμένα όπλα, σαφώς εντάσσονται στα όπλα μαζικής καταστροφής, όπως είναι τα χημικά και τα πυρηνικά, η χρήση των οποίων μπορεί να πλήξει σε μεγάλο βαθμό τον άμαχο πληθυσμό. Ωστόσο, η εγκληματική σύλληψη και κατασκευή αυτών των όπλων δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει από το κύριο, που κατά τη γνώμη μας είναι πως στη σημερινή εποχή, του ιμπεριαλισμού, δηλαδή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, η χρήση των βίαιων, πολεμικών μέσων αποτελεί την κορύφωση των ανταγωνισμών και της σύγκρουσης ανάμεσα στις αστικές τάξεις, ανάμεσα στα μονοπώλια, είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Ο πόλεμος είναι «σάρκα από τη σάρκα» αυτού του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Τον περασμένο Αύγουστο η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας αποχαρακτήρισε έγγραφα για τη χρήση πειραμάτων μεταξύ άλλων και με βιολογικά όπλα, που έκανε ο ιαπωνικός στρατός από το 1930 έως το 1945 σε Σοβιετικούς αιχμαλώτους, αλλά και σε Κινέζους και Κορεάτες, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης «Χογκόιν». Η στρατιωτική μονάδα 731 του ιαπωνικού στρατού στη βάση των πειραμάτων είχε κατασκευάσει και διάφορες βόμβες βιολογικού πολέμου, γυάλινες ή κεραμικές

Ετσι βλέπουμε οι πόλεμοι που διεξάγονται σήμερα να έχουν άμεση σχέση με τη μοιρασιά των μεριδίων των αγορών, των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, είναι πόλεμοι ιμπεριαλιστικοί. Τέτοιος ήταν και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, με την ιδιαιτερότητα σε σχέση με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο της ύπαρξης της ΕΣΣΔ.

Βλέπουμε πως οι ιμπεριαλιστές δεν διστάζουν, για την επίτευξη των στόχων τους, όχι μόνο να κατασκευάζουν αλλά και να κάνουν χρήση των όπλων μαζικής καταστροφής, πυρηνικών, χημικών και βιολογικών. Δεν θα διστάσουν και ούτε δίστασαν να τα χρησιμοποιήσουν, πραγματώνοντας κάποιες από τις πιο επικίνδυνες στρατηγικές επιδιώξεις τους, όπως έδειξε το έγκλημα των «δημοκρατικών» ΗΠΑ στο Ναγκασάκι και στη Χιροσίμα, ή η χρήση του χημικού «πορτοκαλί παράγοντα» ενάντια στον λαό του Βιετνάμ ή η εξαπόλυση επιθέσεων με βιολογικά όπλα σε βάρος της Κούβας, όπως αυτή έχει καταγγείλει στο παρελθόν.

Η ζωή απέδειξε πως ήταν λάθος του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος όταν στο παρελθόν διαχώριζε τους ιμπεριαλιστές σε «γεράκια» και «περιστέρια», όταν λαθεμένα μοίραζε τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και εκτιμούσε πως οι σοσιαλδημοκράτες είναι πιο «ειρηνικοί», πιο «δημοκρατικοί» από τους συντηρητικούς και φιλελεύθερους. Να θυμίσω πως ο γγ του ΝΑΤΟ όταν βομβαρδιζόταν η Γιουγκοσλαβία με όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου ήταν ο «σοσιαλιστής» Χ. Σολάνα, ενώ επί «δημοκρατικού» Μπ. Ομπάμα, που του δόθηκε και το Νόμπελ Ειρήνης, αιματοκυλίστηκαν οι λαοί της Λιβύης, της Συρίας, της Ουκρανίας.

Επιπλέον, οι ιμπεριαλιστές επικαλούνται - ως πρόσχημα - τα διάφορα όπλα μαζικής καταστροφής για να προωθήσουν σχεδιασμούς τους, π.χ. τα χημικά όπλα του Ιράκ ή της Συρίας, ή σήμερα που έχουμε τη διαπάλη ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για την πιθανή προέλευση του κορονοϊού.

Αναγκαία η διαπάλη με τις οπορτουνιστικές αυταπάτες

 

Η Βρετανία, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου πραγματοποιούσε πειράματα για την ανάπτυξη βιολογικών όπλων στο νησί Gruinard (βορειοδυτικά της Σκοτίας)

Σαφώς και μέσα στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα οφείλουμε οι κομμουνιστές να στηρίζουμε αιτήματα για την υπογραφή και τήρηση σχετικών συμφωνιών, που αφορούν τον έλεγχο έως και την απαγόρευση ανάπτυξης και παραγωγής των κάθε είδους όπλων μαζικής καταστροφής, ωστόσο θεωρούμε πως πρέπει να προφυλάξουμε τους εργαζόμενους από τη λαθεμένη αντίληψη πως μπορεί να διαχωριστεί και να επιλυθεί αυτό το ζήτημα των όπλων μαζικής καταστροφής από την ίδια την εγκληματική φύση του καπιταλιστικού συστήματος, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων.

Μια τέτοια αντίληψη, που δυστυχώς κυριάρχησε στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, με τη λεγόμενη «ειρηνική άμιλλα» των δύο συστημάτων, καλλιέργησε σε μεγάλη μερίδα των λαών χρεοκοπημένες πασιφιστικές αντιλήψεις. Ασχετα από τις προθέσεις τους, τέτοιες αντιλήψεις «ξεπλένουν» το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, ανακυκλώνουν χρεοκοπημένες αυταπάτες πως μέσα από διάφορες διεθνείς συμφωνίες και οργανισμούς θα μπορούσε να υπάρξει δήθεν ένας ειρηνικός, εξανθρωπισμένος καπιταλισμός, χωρίς όπλα μαζικής καταστροφής, ή ακόμη και πολεμικές συγκρούσεις. Αυτό επιδιώκουν οι δυνάμεις που διαχωρίζουν το όποιο φονικό όπλο (π.χ. τα κάθε είδους όπλα μαζικής καταστροφής) από τα «χέρια» των ιμπεριαλιστών στα οποία αυτό βρίσκεται σήμερα.

Μεταξύ των άλλων είναι απαράδεκτο διάφορες σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, ακόμη και κάποια κόμματα που φέρουν τον τίτλο «κομμουνιστικό», να αποδέχονται τα διάφορα προσχήματα που αξιοποιούν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και να ψηφίζουν τις πολεμικές δαπάνες των χωρών τους, καθώς και τις ιμπεριαλιστικές αποστολές και επεμβάσεις σε άλλες χώρες, π.χ. στο Αφγανιστάν ή στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και την ίδια ώρα να εκδηλώνουν την ανησυχία τους για τα βιολογικά όπλα ή τα άλλα όπλα μαζικής καταστροφής. Μια τέτοια επιλογή αποτελεί «φύλλο συκής» γι' αυτήν την προδοτική στάση απέναντι στα συμφέροντα λαών και στην υπόθεση της εργατικής τάξης.

Για την αξιοποίηση της προέλευσης του κορονοϊού στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση

Σήμερα μεγαλώνει η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Είναι μια διαπάλη ανάμεσα σε δύο ισχυρές δυνάμεις του σύγχρονου καπιταλισμού, που συμπαρασύρει κι άλλες δυνάμεις, όπως βλέπουμε με την πρόσφατα συγκροτημένη συμμαχία AUKUS (Αυστραλίας, Βρετανίας, ΗΠΑ). Ωστόσο, αυτή η διαπάλη δεν έχει σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα αλλά διεξάγεται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Στο πλαίσιο αυτό αξιοποιείται και το ζήτημα της προέλευσης του κορονοϊού, μιας και σήμερα όλες οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, πρώτα απ' όλες οι ΗΠΑ, αλλά και η Κίνα, διαθέτουν τέτοια εργαστήρια βιολογικών ερευνών. Εμείς σαφώς καταδικάζουμε την ύπαρξη τέτοιων εργαστηρίων και μάλιστα για στρατιωτικούς σκοπούς, όμως τονίζουμε ταυτόχρονα πως η συζήτηση γύρω από τη φυσική ή τεχνητή προέλευση του κορονοϊού είναι μια συζήτηση αποπροσανατολιστική.

Γιατί επιδιώκει να επισκιάσει:

• Την ανάγκη της πάλης ενάντια τις τεράστιες ελλείψεις στα δημόσια συστήματα Υγείας σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο
• Τη διαπάλη των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών για τα εμβόλια και τα φάρμακα
• Την άρνηση των αστικών κυβερνήσεων να προχωρήσουν στην επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας
• Την κατάργηση της πατέντας του εμβολίου, ώστε να μπορέσουν άμεσα και γρήγορα να εμβολιαστούν δισεκατομμύρια άνθρωποι που σήμερα δεν έχουν πρόσβαση στα εμβόλια.

Η σημασία του αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού της λαϊκής πάλης

Οι κομμουνιστές στην Ελλάδα, τόσο αυτοτελώς όσο και μέσα από τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος, παλεύουμε ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επεμβάσεις. Ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Ενάντια στις ξένες βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, για την επιστροφή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων. Ενάντια στην αποθήκευση στη χώρα μας πυρηνικών όπλων, δηλαδή όπλων μαζικής καταστροφής και βέβαια στηρίζουμε το σωστό αίτημα της κατάργησης των εργαστηρίων παραγωγής των βιολογικών και κάθε είδους όπλων μαζικής καταστροφής.

Την ίδια ώρα, θεωρούμε πως δεν έχουν χάσει την επικαιρότητά τους όσα υπογράμμιζε ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης, Β. Ι. Λένιν: «Μόνο όμως όταν καλούμε σε επαναστατικό αγώνα το αίτημα της ειρήνης αποκτά προλεταριακό νόημα. Χωρίς μια σειρά επαναστάσεις η λεγόμενη δημοκρατική ειρήνη είναι μικροαστική ουτοπία»¹.

Ετσι, λοιπόν, ο συνεπής αντιπολεμικός αγώνας δεν μπορεί παρά να συνδυαστεί με την πάλη για την εξουσία σε κάθε χώρα. Στον βαθμό που «καταλαβαίνουμε την αναπόφευκτη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στους πολέμους και την πάλη των τάξεων στο εσωτερικό μιας χώρας (...) καταλαβαίνουμε ότι είναι αδύνατο να εξαλειφθούν οι πόλεμοι χωρίς την εξάλειψη των τάξεων και τη δημιουργία του σοσιαλισμού»². Κι αυτό γιατί «μόνο αφού ανατρέψουμε, νικήσουμε οριστικά και απαλλοτριώσουμε την αστική τάξη σ' όλο τον κόσμο κι όχι μονάχα σε μια χώρα, οι πόλεμοι θα γίνουν αδύνατοι»³.

Στη βάση αυτής της πολιτικής γραμμής επιβάλλεται σήμερα να αναδεικνύουμε τις αιτίες ύπαρξης των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που βρίσκονται στο ίδιο το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, όπως και την ανάγκη σύνδεσης της πάλης ενάντια σε κάθε είδους όπλα μαζικής καταστροφής με την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Παραπομπές:

1. Β. Ι. Λένιν, «Σοσιαλισμός και πόλεμος», Απαντα, τ. 26, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 348

2. Β. Ι. Λένιν, «Σοσιαλισμός και πόλεμος», Απαντα, τ. 26, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 317

3. Β. Ι. Λένιν, «Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης», Απαντα, τ. 30, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 133 - 134

Ριζοσπάστης