Ωριμότητα

 

Με ανησυχία και αμηχανία καταγράφεται στον αστικό Τύπο το φούντωμα των κρουσμάτων στη χώρα μας. Η όποια «κριτική» περιορίζεται βέβαια στο αν τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχαν παρθεί μερικές μέρες νωρίτερα. Λες και η ανάσχεση της πανδημίας και η προστασία του λαού θα κριθούν από το αν τα μαγαζιά θα κλείνουν στις 12 τη νύχτα ή στις 2 το πρωί, αν ο κόσμος θα κάθεται όρθιος ή όχι, την ώρα που στους χώρους δουλειάς και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς γίνεται ο κακός χαμός και ο ιός κυκλοφορεί ελεύθερα με τα πρωτόκολλα κράτους κι εργοδοσίας. Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι βολική για την κυβέρνηση, επειδή αφήνει απέξω τις εγκληματικές ευθύνες της για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το δημόσιο σύστημα Υγείας. Κυρίως για το γεγονός ότι εδώ και δύο χρόνια δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας του λαού εκεί που πραγματικά υπάρχει και αναπαράγεται το πρόβλημα. Εξάλλου, τι θα μπορούσε να πει ο ΣΥΡΙΖΑ, που 'χει τις δικές του ευθύνες για την κατάσταση του συστήματος Υγείας και που στηρίζει την πολιτική της εμπορευματοποίησης; Κατά τ' άλλα, έχουν το θράσος ορισμένοι να γράφουν ότι «η ατομική ευθύνη είναι το μέτρο ωρίμανσης ενός λαού, που οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων». Δηλαδή, ωριμότητα είναι η αποδοχή της εγκληματικής πολιτικής και ο συμβιβασμός με τα χιλιάδες κρούσματα και τους θανάτους. `Η αλλιώς, «σφάξε με αγά μου να αγιάσω»! Ο λαός δεν πρέπει να τους αφήσει να τον προκαλούν με τέτοιες γελοιότητες. Δείγμα ωριμότητας και συνεπής στάση υπεράσπισης της υγείας και της ζωής του είναι να επιβάλει αυτός με την πάλη του ουσιαστικά μέτρα προστασίας από την πανδημία, βάζοντας στο στόχαστρο τις πραγματικές αιτίες και τους υπεύθυνους που οδήγησαν σ' αυτό το χάλι.

Συναντήθηκαν

«Ελα μωρέ, ένα συναχάκι είναι... Δεν χρειάζονται μέτρα». Η παραπάνω ατάκα χρεώνεται συνήθως στους κάθε είδους «αρνητές» της πανδημίας, οι οποίοι με κάτι τέτοια «επιχειρήματα» αναδείχθηκαν σε βολικό «αντίπαλο» της κυβέρνησης και αποτελούν πολύτιμο άλλοθι στη διαχείριση της πανδημίας που αναπαράγει τα αδιέξοδα για τον λαό. Τη φράση αυτή μας θύμισαν οι τελευταίες αποφάσεις για μείωση έως και μηδενισμό της καραντίνας όσων νοσούν ήπια, προκειμένου να επιστρέψουν γρήγορα στη δουλειά και να απαλλάξουν κράτος και εργοδοσία από κοστοβόρες απουσίες και άδειες. Τέτοια μέτρα μετατρέπουν σε επίσημη κυβερνητική πολιτική το «έλα μωρέ, ένα συναχάκι είναι μόνο», αποθεώνοντας ταυτόχρονα την ατομική ευθύνη. Κάπως έτσι «συναντιούνται» οι περιθωριακοί «αρνητές» της πανδημίας με τους «αρνητές» της ουσιαστικής προστασίας του λαού, τις κυβερνήσεις δηλαδή στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Από πού αντλούν την ...έμπνευση, που οδηγεί τελικά στη βαρβαρότητα της «ανοσίας της αγέλης», ενώ σήμερα υπάρχουν όλα τα απαραίτητα μέσα και οι γνώσεις για να προστατευθεί ουσιαστικά ο λαός; Από τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, μπροστά στις οποίες θυσιάζεται κάθε ανάγκη των λαϊκών στρωμάτων. Μην απορήσουμε αν σε λίγο δούμε και εκπροσώπους της κυβέρνησης να φωνάζουν ρυθμικά «Δεν είναι όλα κρούσματα!».

Δρόμος

Σύμβαση ύψους 36 εκατ. ευρώ υπογράφηκε την προηγούμενη βδομάδα στο υπουργείο Υποδομών για την κατασκευή της ανατολικής Περιφερειακής Οδού Αλεξανδρούπολης, που θα συνδέσει το λιμάνι της πόλης με την Εγνατία Οδό και το αεροδρόμιο. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το έργο πραγματοποιείται για να διευκολύνει τη λειτουργία του λιμανιού, μετά τη μετατροπή του σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και «πύλη εισόδου» για το αμερικανικό NLG. Το έργο αυτό δεν άργησε να ενταχθεί στη φιλοΝΑΤΟική προπαγάνδα από την κυβέρνηση και διάφορους τοπικούς παράγοντες, που το παρουσιάζουν ως φυσική συνέχεια της αναβάθμισης του λιμανιού σε στρατιωτικό και διαμετακομιστικό κόμβο. Διαδίδουν δηλαδή ότι εξαιτίας αυτής της επιλογής, ξεμπλοκάρει κι ένα έργο αναγκαίο για τον λαό της περιοχής. Προσπαθούν και με αυτόν τον τρόπο να εξωραΐσουν τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από τη μετατροπή όλης της περιοχής σε βασικό «κρίκο» του σχεδιασμού των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ απέναντι στη Ρωσία και τους άλλους ανταγωνιστές τους. Μήπως τα ίδια δεν έλεγαν και για άλλα μεγάλα έργα, που η προτεραιότητά τους καθορίζεται από την πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς; Τα αποτελέσματα είναι γνωστά για τον λαό. Για παράδειγμα, παρά τους δυο αγωγούς φυσικού αερίου που διασχίζουν την περιοχή και τους άλλους που σχεδιάζονται, τα νοικοκυριά στον Εβρο στενάζουν από την ενεργειακή φτώχεια και τσουρουφλίζονται από το κόστος σύνδεσης στο υπό κατασκευή δίκτυο του φυσικού αερίου. Καμιά αυταπάτη, λοιπόν, ότι ο υπό κατασκευή δρόμος στην Αλεξανδρούπολη θα φέρει πιο κοντά τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών «συμμάχων» της με τις ανάγκες του λαού.

Καθρεφτάκια

Την περασμένη Πέμπτη, λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά την εισβολή των ΜΑΤ στις εγκαταστάσεις των «Πετρελαίων Καβάλας», το «Τμήμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» της επιχείρησης ανακοίνωσε ότι προχωράει σε δωρεές στη Νέα Καρβάλη. Συγκεκριμένα, πρόσφερε ένα χορτοκοπτικό στη δημοτική κοινότητα και μερικά λάπτοπ, τάμπλετ και προτζέκτορες για τα νηπιαγωγεία και τα σχολεία της περιοχής. Με τέτοια ...καθρεφτάκια προσπαθεί το μονοπώλιο να «ξεπλυθεί» από τις ευθύνες του για την άγρια εκμετάλλευση και την καταστολή, με τη συνδρομή του κράτους, που εξαπολύει διώξεις στους εργαζόμενους, αφού πρώτα τους ξυλοφόρτωσε και τους ψέκασε με χημικά, επειδή απλά διεκδικούν το δίκιο τους. Είναι βαθιά γελασμένοι κυβέρνηση και εργοδοσία αν νομίζουν ότι με ένα ...χορτοκοπτικό θα αποφύγουν να θερίσουν την οργή και την αγανάκτηση που έσπειραν σε εργαζόμενους και κατοίκους της περιοχής. Αδιάψευστος μάρτυρας γι' αυτό είναι η αποφασιστικότητα που έδειξαν στην τελευταία μάχη οι εργαζόμενοι στα «Πετρέλαια» αλλά και η μεγάλη αλληλεγγύη που έδειξαν στον αγώνα τους σωματεία και φορείς της περιοχής.

Ριζοσπάστης