Η φωτογραφία που βλέπετε δεν είναι σατιρική αλλά από αληθινό δημοσίευμα με τον τίτλο «Ο μονομάχος Μητσοτάκης». Δημοσιεύθηκε στο protagon.gr, πριν λίγες μέρες και, μεταξύ άλλων, γράφονται τα εξής( πάρτε βαθιά ανάσα πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε):
«Ας αποτολμήσω να οπτικοποιήσω κινηματογραφικά την κατάσταση. Ενας μονομάχος μπαίνει στην αρένα το 2019. Από τη μία πύλη εμφανίζεται ένας θηριώδης κύκλωπας που λέγεται πανδημία, σέρνοντας πίσω της ύφεση και εγκλεισμούς. Τον αντιμετωπίζει.
Από την άλλη πύλη, ορμάνε δύο λεγεώνες σταλμένες από κάποιον Ερντογάν να καταλάβουν την αρένα. Τους κατατροπώνει, ενώ οχυρώνει και όλο το στάδιο με συμμαχίες και καινούργια όπλα.
Παράλληλα με αυτά, σκάει μύτη μια Λερναία Υδρα από Ουκρανία, ακολουθούμενη από επίμονους πληθωρισμούς και πανάκριβα καύσιμα και ρεύματα. Τα βγάζει πέρα και με αυτήν.
(…) την ώρα που ετοιμάζεται να κάνει τον γύρο του θριάμβου έχοντας την αρένα με το μέρος του, κάνει το απίθανο. Δίνει μόνος του μια σπαθιά στο πόδι του και κόβει πέντε δάκτυλα. Και τώρα σέρνεται καταματωμένος, με τους θεατές να αναρωτιούνται τι στο διάβολο τον έπιασε και έκανε τέτοιο πράγμα και με κάτι εσωτερικούς αντιπάλους, που κάποτε έμοιαζαν αμελητέοι, να τον σφυροκοπούν αδιάκοπα.
(…) Οι επιβεβλημένες παραιτήσεις δεν απαλλάσσουν τον ίδιο από την υποψία ότι γνώριζε, η δε επίκληση του ξένου παράγοντα που θέλει να πλήξει την πατρίδα χειροτερεύει τα πράγματα, καθότι αντίκειται στην κοινή λογική. Οι υποσχέσεις του για μελλοντικές παρεμβάσεις στην ΕΥΠ αφήνουν το κοινό παγερά αδιάφορο.
(…) Παρά ταύτα, είναι ακόμα όρθιος και ενδεχομένως, παρά την πληγή του, παραμένει ισχυρότερος από αυτούς που τον έχουν περικυκλώσει και τον βαράνε. Αν ξεφύγει από το καναβάτσο όπου έχει στριμωχτεί τώρα, μπορεί να ισορροπήσει ξανά το παιχνίδι. Και να παίξει σε αυτό με όρους κυριαρχίας. Οχι πια απόλυτης ηγεμονίας, όπως μέχρι πρότινος, αλλά πάντως –παρά τη ζημιά και την αδύναμη διαχείρισή της– παραμένει όρθιος και ικανός. Δεν ήταν ποτέ εύκολος αντίπαλος, ούτε αναμετρήθηκε ποτέ με εύκολα προβλήματα. Ως τώρα τα έβγαζε πέρα…».
Διαβάσατε; Πώς αισθάνεστε; Ελπίζουμε να μην έχετε κάποια υπερβολική αντίδραση. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη μιλάμε, που τον έχουν αποκαλέσει κάποια ΜΜΕ από «νέο Μωυσής» μέχρι καλύτερο κι από Ηρακλή!
Ας θυμηθούμε ορισμένα παραδείγματα:
Εχετε αναρωτηθεί ποτέ «από τι υλικό είναι φτιαγμένος ο Κυριάκος Μητσοτάκης»; Η αλήθεια είναι πως ένα τέτοιο ερώτημα δεν διατυπώνεται εύκολα. Μάλλον πρέπει πρώτα να έχεις χαρακτηρίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη νέο Μωυσή. Θυμίζουμε τι έγραφε το liberal.gr : «O Κυριάκος καλείται ως νέος Μωυσής να βρει λύσεις εκεί που οι άλλοι βρίσκουν αδιέξοδα και να οδηγήσει έτσι έναν τυραννισμένο λαό στην γη της επαγγελίας».
Aς επανέλθουμε όμως στο ερώτημα για το υλικό που είναι φτιαγμένος ο Κυριάκος Μητσοτάκη και το σχετικό άρθρο, πάλι στο liberal.gr (εδώ). Στο κείμενο, μεταξύ άλλων, υπάρχει η παρακάτω διαπίστωση. «Υπάρχει ένα χρονόμετρο στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη που μετράει αντίστροφα το χρόνο. Από τον εντοπισμό του προβλήματος μέχρι τη λύση και το αποτέλεσμα».
Στην ίδια ιστοσελίδα (liberal.gr) έχει δημοσιευθεί και άρθρο στο διατυπώνεται το εξής ερώτημα, δίνοντας και απάντηση: «Τι κοινό έχουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ελληνική σημαία» που κυματίζει στο ύψωμα πάνω από το Καστελόριζο; Και τα δύο σε κάνουν να αισθάνεσαι υπερηφάνεια»!
Επίσης, εάν δεν το ξέρετε ο Μητσοτάκης έχει και «συνταγή Τσόρτσιλ». Μας έχει ενημερώσει γι’ αυτό η ιστοσελίδα protagon – εδώ:
«Ακούγοντας το τελευταίο διάγγελμα του Πρωθυπουργού για την αντιμετώπιση του κορoνοϊού, μου ήρθε στο μυαλό η ιστορική ομιλία του Γουίνστον Τσορτσιλ, στις 13 Μαΐου του 1940 όταν μόλις είχε αναλάβει την ηγεσία της χώρας, ενώ τα στρατεύματα του Χίτλερ είχαν ήδη καταλάβει την Πολωνία, τη Νορβηγία και τη Δανία και προέλαυναν σε Ολλανδία, Γαλλία και Βέλγιο».
Να μην ξεχάσουμε και το άλλο: Για τον Μητσοτάκη – (καλύτερο κι από) Ηρακλή: «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετώπισε δοκιμασίες που θα φόβιζαν ακόμα και τον ήρωα της μυθολογίας Ηρακλή» είναι ο τίτλος του άρθρου στην ιστοσελίδα fortunegreece.com – εδώ.
Μετά από όλα αυτά τι να πούμε; Εύγε! Μόνο εύγε για τη «δημοσιογραφία» του «γλειψίματος» χωρίς τέλος. Εύγε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου