Τα πάντα όλα

 

Τι μάθαμε από τη συνέντευξη του Κυρ. Μητσοτάκη την περασμένη Πέμπτη στον «ΣΚΑΪ»; Οτι η «απομείωση της κυριαρχίας», σε τυχόν συμβιβασμό με την Τουρκία για το Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, είναι «μία σχετική έννοια». Αρα, δεν υπάρχουν «σταθερές» που κρίνουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, παρά μόνο «αλά καρτ», ανάλογα με το ποιες προτεραιότητες θέτουν κάθε φορά η αστική τάξη και η κυβέρνησή της! Το ζήσαμε άλλωστε στις συμφωνίες για τις ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, όπου αναγνωρίστηκε μειωμένη επήρεια σε ελληνικά νησιά και για να υπάρξει συμβιβασμός «κόντυναν» κι άλλα κυριαρχικά δικαιώματα... Και το προανήγγειλε με κυνισμό και ο ίδιος ο Μητσοτάκης, λέγοντας στη συνέντευξή του: «Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου (σ.σ. στα Ελληνοτουρκικά) μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης». Οποτε, καμία έκπληξη δεν περιμένει τον λαό. Το νερό έχει μπει στο ΝΑΤΟικό αυλάκι και, απ' ό,τι φαίνεται, στο παρασκήνιο γίνεται πολλή δουλειά για να υπάρξει διευρυμένη συναίνεση σε αυτό που θα εμφανιστεί ως συμφωνία. Τι θα είναι αυτό; Την απάντηση δίνει μια άλλη αποστροφή του πρωθυπουργού στην ίδια συνέντευξη, μιλώντας για το εύρος των θεμάτων που μπαίνουν στο παζάρι: «Υπάρχει μια μεγάλη ατζέντα, τολμηρή ατζέντα, την οποία είμαι διατεθειμένος να διερευνήσω»... Τα πάντα όλα στο μπλέντερ, με «σεφ» τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Στον πάτο

«Το κράτος δεν μπορεί να πει στον επιχειρηματία τι να κάνει. Αλλιώς θα είχαμε κομμουνισμό, κι αυτός απέτυχε», έσκουζε το πρωί της Πέμπτης το ...πουλέν του «ΣΚΑΪ», σε άλλο ένα λογύδριο για τους «αναξιοπαθούντες» ακτοπλόους εφοπλιστές, με ολίγη από «έτσι λειτουργεί η αγορά, κι αν σας αρέσει». Εντάξει... Είναι γνωστό πώς λειτουργεί η αγορά, και ότι οι επιχειρηματίες λένε στο κράτος τους τι να κάνει και όχι το αντίθετο. Οπως είναι γνωστό ότι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα με την κρατική παρέμβαση, όταν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ανακοινώνουν «εθελοντική» φορολογία για τα κέρδη των εφοπλιστών και κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων, μοιράζουν 140 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο για τις «άγονες» γραμμές στις Κυκλάδες και ετοιμάζουν νέα πακέτα επιδοτήσεων για την ανανέωση του στόλου τους, στο πλαίσιο του Ταμείου Ανάκαμψης. Φαίνεται όμως ότι όλο και περισσότεροι αγανακτούν μ' αυτήν την «κανονικότητα», εξ ου και τα αστικά επιτελεία «μαγειρεύουν πριν πεινάσουν», επιχειρώντας να την παρουσιάσουν ως μονόδρομο και μαζί να συκοφαντήσουν τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο: Τον σοσιαλισμό, που με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και έλεγχο, είναι η πραγματική απάντηση στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, εξασφαλίζοντας φτηνές, σύγχρονες, ασφαλείς μεταφορές για όλο τον λαό, στέλνοντας στον πάτο το βαρίδι του καπιταλιστικού κέρδους.

Παρωνυχίδα

«Η Ευρωζώνη κόβει τις επιδοτήσεις στο ρεύμα» ήταν ο πιο συνηθισμένος τίτλος μετά την ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ, αλλά, όπως φαίνεται, το συγκεκριμένο μέτρο είναι η παρωνυχίδα σε ό,τι θα σημάνει για τους λαούς η επιστροφή σε πιο σφιχτή δημοσιονομική πολιτική το επόμενο διάστημα. Σημειώνει για παράδειγμα η ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ: «Την περίοδο 2020 - 2022 ο δημοσιονομικός προσανατολισμός στη ζώνη του ευρώ ήταν επεκτατικός, για την αντιμετώπιση των εξωτερικών κραδασμών και την προστασία των ευάλωτων κοινωνιών μας. Ταυτόχρονα, αυτές οι πολιτικές έχουν επιβαρύνει επιπλέον τα δημόσια οικονομικά». Δηλαδή, το φάρμακο για ένα «σύμπτωμα» στη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς προκαλεί έξαρση σε κάποιο άλλο, με τον λαό να πληρώνει τον λογαριασμό, είτε «τοις μετρητοίς» είτε με δόσεις. Τι άλλο λέει το Γιούρογκρουπ; «Ελλείψει ανανεωμένων κραδασμών στις τιμές της Ενέργειας, θα προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τα μέτρα ενεργειακής στήριξης, χρησιμοποιώντας τις σχετικές εξοικονομήσεις για τη μείωση των κρατικών ελλειμμάτων το συντομότερο δυνατό το 2023 και το 2024. Θα αποφύγουμε μόνιμα μέτρα αύξησης του ελλείμματος (...) θα επιτύχουμε τον απαραίτητο συνολικό περιοριστικό δημοσιονομικό προσανατολισμό με την εφαρμογή των δημοσιονομικών συστάσεων». Δηλαδή, η περικοπή των επιδοτήσεων - που κι αυτές λεφτά του λαού ήταν - θα είναι ένα από τα πολλά περιοριστικά μέτρα που έρχονται, συνοδεία των πρωτογενών πλεονασμάτων που επανέρχονται. Εν ολίγοις, επεκτατική και περιοριστική πολιτική δεν χωρίζονται με σινικά τείχη, χωρίζουν όμως τις ανάγκες του κεφαλαίου από αυτές των λαών: Υπηρετούν πάντα τις πρώτες, συνθλίβοντας τις δεύτερες.

Ατμομηχανή

«Εχεις πολύ θράσος που ζητάς και λεφτά». Με αυτήν την απάντηση ξεκίνησε ο εργοδότης να χτυπάει και μάλιστα με ...τσουγκράνα εργαζόμενο σερβιτόρο σε beach bar στην Πάργα, επειδή ο τελευταίος έκανε το έγκλημα να ζητήσει τα δεδουλευμένα του. Οι συνθήκες εργασίας του εργαζόμενου, σύμφωνα με τις σχετικές καταγγελίες, ήταν αυτές της γνωστής «κανονικότητας» στην εποχική εργασία του Επισιτισμού - Τουρισμού: 9 ώρες δουλειά, 7 μέρες τη βδομάδα και στη διάθεση του εργοδότη για υπερωρίες. Λεφτά «μαύρα» και απληρωσιά. Και αν ο εργαζόμενος ζητήσει το κάτι παραπάνω από τα δικαιώματά του, σειρά έχουν οι μπράβοι, τα «δεν σε ξέρω δεν σε είδα» και τα υπόλοιπα ωραία της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Δεν ξέρουμε αν κι ο συγκεκριμένος εργαζόμενος ήθελε για τα ...tips να μένει απλήρωτος και να χτυπιέται με τσουγκράνες. Αυτό που δεν κρύβεται πάντως είναι πως όσο περισσότερο ισχυροποιείται ο κλάδος - ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, τόσο περισσότερη είναι η μπόχα που αναδίδει η ασυδοσία της εργοδοσίας, η οποία ξεσαλώνει αποθρασυμένη από την πολιτική των κυβερνήσεων. «Ατμομηχανή» της σαπίλας τους δηλαδή, «θαύμα» για τα κέρδη, ζωή - κόλαση για τους εργαζόμενους.

 

Ριζοσπάστης