Ένας ζευγάς έφυγε
αλλά άφησε τέτοια σπορά που την τρέμουν και γι΄ αυτό τον συκοφαντούν!
Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ! Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και
μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη.
Και οι κύκλοι
επαναλαμβάνονται. Έτσι νόμιζε και η γενιά του 1912-1913 ότι είναι η
τελευταία ηρωική γενιά. Και τι θα γίνει ο τόπος μόλις φύγει. Μα ήρθε η
γενιά του ’40, η νέα σπορά, και ανέβασε πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα.
Έτσι λέει κάθε γενιά – ταυτίζοντας τον εαυτό της με την ιστορία. Και λησμονά τη σπορά. Που έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν και πηγαίνει πολύ βαθιά στο μέλλον. Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα; Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο. Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους. Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω…
Χαρίλαος Φλωράκης!!!
Θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά ΑΚΌΜΗ μετά το θάνατο του Comadante. Ήδη λυσσάνε τα άθλια Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, ανά τον πλανήτη, κορυφώνοντας την βρόμικη προπαγάνδα τους. Όταν ο ταξικός αντίπαλος σε πολεμά, αποτελεί εύσημο τιμής. Κι ο Φιντέλ θα ζει στη μνήμη όλων των μαχόμενων λαών που ξέρουν, νιώθουν και καταλαβαίνουν τα πάντα με το δικό τους αλάνθαστο κριτήριο.
ΑπάντησηΔιαγραφή