Φοράς την κουκούλα σου... και είσαι έτοιμος να αλλάξεις τον κόσμο...

 
Φοράς την κουκούλα σου... με τις πέτρες και τις μολότοφ στο σακίδιο...  και είσαι έτοιμος να αλλάξεις τον κόσμο... 

Είσαι έτοιμος, πεισμένος και το θέλεις πολύ... να φωνάξεις "Νενικήκαμεν"...

Αντικρίζεις απέναντί σου το "βασικό" σου εχθρό... τους μπάτσους...

Ξεκινάς τη δράση... Πετάς τις πέτρες και τις μολότοφ... σπας και καμιά βιτρίνα...
  βάζεις φωτιά σε μερικά σταθμευμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια...
  καις και μερικούς κάδους σκουπιδιών... και έτοιμη η ανατροπή...

Δίπλα σου και άλλοι σαν κι εσένα... μπορεί και όχι όμως... 

Αυτοί είναι σε ειδική αποστολή... Προετοιμάστηκαν με μεγάλη προσοχή από την  ασφάλεια, να κάνουν αυτό που κι εσύ κάνεις...

Πιστεύεις πως κρατάς το μέλλον των εργαζόμενων της Γης, στα νεανικά σου χέρια... 

Είσαι βαθιά πεπεισμένος πως δεν χρειάζεται οργάνωση, δεν χρειάζεται επίπονος,  σκληρός και συνεχής ταξικός αγώνας για να αλλάξει η κοινωνία... 

Ξεχνάς όμως κάτι βασικό...

Αυτό πιστεύουν και αυτό επιδιώκουν και αυτοί που θέλεις να ανατρέψεις...  Δεν φοβούνται εσένα και τους τρόπους αγώνα που χρησιμοποιείς...

Την οργανωμένη πάλη και την ταξική συνειδητοποίηση των εργαζόμενων φοβούνται... 

Αυτό τους τρομάζει... 

Σε χρησιμοποιούν και δεν το έχεις καταλάβει... 

γελάνε και σχεδιάζουν την επόμενη φορά... πίσω από την πλάτη σου...
  Μην τους κάνεις τη χάρη... Δεν αξίζει να είσαι "πιόνι" τους...

Πίστεψέ με...
Κοσμάς Λεοντιάδης

Αναρτήθηκε από kmarxism.blogspot.gr