- Συντάκτης: Διότιμος
Με την αποσιώπηση και την παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων έγραψαν μια διαφορετική “ιστορία”, που απέχει από την πραγματικότητα και δίνει ανιστόρητη απάντηση στο ερώτημα “ποιος ευθύνεται για το χτίσιμο αυτού του τείχους”. Παραθέτοντας γυμνά τα γεγονότα το συμπέρασμα βγαίνει από μόνο του:
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε με πανηγυρισμούς κι ελπίδες για ένα ειρηνικό αύριο για όλους τους λαούς της γης. Οι νικητές αποφασίζουν για τις τύχες των ηττημένων και υπογράφουν τη συμφωνία του Πότσνταμ με την οποία και καθορίζεται το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας . Προβλέπεται η κατοχή της ηττημένης Γερμανίας από τις ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία - ΕΣΣΔ με τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου και δημοκρατικά οργανωμένου με το γερμανικό λαό, θύμα και αυτός του χιτλερισμού και του πολέμου να καθοδηγείται στη δράση για τη συγκρότηση αυτού του κράτους.Με βάση τη Συμφωνία για το μηχανισμό ελέγχου της Γερμανίας, η ανώτατη εξουσία θα ασκείται στη Γερμανία από τους ανώτερους διοικητές των ενόπλων δυνάμεων της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Γαλλίας, από τον καθένα στη ζώνη της κατοχής του, ενώ η ανώτατη εξουσία θα ασκείται από τα μέλη του Συμβουλίου Ελέγχου, ώσπου να εφαρμοστούν πλήρως οι συμφωνίες για τη δημιουργία ενός γερμανικού κράτους, στο οποίο ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία έλεγχαν στρατιωτικά το δυτικό τμήμα της Γερμανίας, ενώ η ΕΣΣΔ το ανατολικό τμήμα. Ο ίδιος καταμερισμός έγινε και στο Βερολίνο. Χωρίστηκε σε τομείς και το δυτικό του τμήμα ελεγχόταν στρατιωτικά και διοικητικά από ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία, ενώ το ανατολικό του από την ΕΣΣΔ.
Να σημειώσουμε ότι το Βερολίνο ήταν γεωγραφικά στην Ανατολική Γερμανία.
Με τις αποφάσεις του Πότσνταμ, επιδιώκονταν: Πλήρης αφοπλισμός και αποστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας. Διάλυση όλης της γερμανικής βιομηχανίας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολεμική παραγωγή. Διάλυση του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, και εξαρτημένων από αυτό οργανώσεων, διάλυση όλων των ναζιστικών ιδρυμάτων, αποτροπή κάθε ναζιστικής και μιλιταριστικής δράσης ή προπαγάνδας. Οι εγκληματίες πολέμου και όσοι συμμετείχαν στο σχεδιασμό ή στην εφαρμογή ναζιστικών μέτρων, που αφορούν ή είχαν σαν αποτέλεσμα θηριωδίες ή εγκλήματα πολέμου, να συλληφθούν και να δικαστούν. Οι ναζιστές ηγέτες να συλληφθούν και να φυλακιστούν. Η παιδεία στη Γερμανία πρέπει να ελέγχεται έτσι, ώστε να εξαλειφθούν οριστικά οι ναζιστικές και μιλιταριστικές θεωρίες και να γίνει δυνατή η επιτυχής ανάπτυξη των δημοκρατικών ιδεών.
Η συμφωνία δεν εφαρμόστηκε από τις ΗΠΑ και τις Αγγλία και Γαλλία. Στουςτομείς που ήλεγχαν τα ναζιστικά στρατεύματα δε διαλύονταν, το χιτλερικό κράτος έμενε ανέπαφο, οι εγκληματίες πολέμου προστατεύονταν. Οι προθέσεις τους άρχισαν να διαφαίνονται ξεκάθαρα και δεν ήταν άλλες από τη δημιουργία δυνάμεων επίθεσης στο σοσιαλισμό.
ΗΠΑ- Αγγλία - Γαλλία συγκροτούν αντισοβιετικό συνασπισμό ,που μαζί με χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες Γερμανούς πολιτικούς δημιουργούν το 1948 ξεχωριστό γερμανικό κράτος στη Δυτική Γερμανία, εισάγοντας αρχικά νέο νόμισμα, το μάρκο-Γ, το οποίο εισάγουν και στο δυτικό Βερολίνο. Έτσι δημιουργείται η κρίση του Βερολίνου, που οδηγεί και στη διάσπαση της πόλης. Μετά απ' αυτό, σχηματίστηκε το Νοέμβρη 1948 στο σοβιετικό τομέα ένα νέο δημοκρατικό δημοτικό συμβούλιο, με τον Φρίντριχ Εμπερτ ως πρώτο δήμαρχο.
Τα γεγονότα τρέχουν σαν κινηματογραφική ταινία. Το Σεπτέμβρη του 48 συγκροτείται σε σώμα στη Βόννη της Δυτικής Γερμανίας από απεσταλμένους αντιπροσώπους των Κοινοβουλίων των κρατιδίων των δυτικών ζωνών κατοχής ένα Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο, που ψηφίζει το Μάη του 49 ένα Σύνταγμα που αποτελεί το βασικό νόμο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Το Σεπτέμβρη 1949 σχηματίζεται κυβέρνηση με τον χριστιανοδημοκράτη Κόνραντ Αντενάουερ σαν καγκελάριο. Είχε ήδη συντελεστεί η διάσπαση της Γερμανίας, ενώ είχε προηγηθεί η διάσπαση του Βερολίνου. Ετσι η ΓΛΔ είχε στο εσωτερικό της και μάλιστα στην πρωτεύουσά της ένα τμήμα, το δυτικό Βερολίνο, το οποίο εμφανιζόταν ως ξεχωριστό κράτος, καπιταλιστικό, με ιμπεριαλιστικό στρατό.
Σε άμεση απάντηση, στις 7 Οκτώβρη του 1949 στον τομέα του Βερολίνου που έλεγχε η ΕΣΣΔ σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ, συνεδρίασαν οι εκπρόσωποι των κομμάτων και των οργανώσεων που δρούσαν στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας και ιδρύουν τη ΓΛΔ, όπως ανακοινώθηκε από τον Βίλχελμ Πικ. Ετσι δημιουργήθηκε το πρώτο κράτος «εργατών και αγροτών επί γερμανικού εδάφους».
Με τη διάσπαση όμως του Βερολίνου η ΓΛΔ είχε τον εχθρό μέσα στο έδαφός της, στην ίδια της την πρωτεύουσα. Από το δυτικό Βερολίνο εξαπολύονταν όλες οι ιμπεριαλιστικές αντεπαναστατικές επιθέσεις στη ΓΛΔ. Παρ' όλ' αυτά, το τείχος δεν υψώθηκε αμέσως. Αυτό έγινε τον Αύγουστο του 1961, ενώ είχαν προηγηθεί γεγονότα που δεν άφηναν καμμιά αμφιβολία για τη στόχευση του αντιπάλου. Το Μάη του 1955, η ΟΔΓ είχε γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, είχε επανεξοπλιστεί με δικό της στρατό ενταγμένο στο ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ άρχισαν να τοποθετούν βάσεις και μέσα εκτόξευσης ατομικών όπλων, με κατεύθυνση την Ανατολή. Το Μάρτη του 1958, η Βουλή της Δυτικής Γερμανίας αποφάσισε τον εξοπλισμό των στρατιωτικών δυνάμεών της με σύγχρονα όπλα.
Το 1961, άρχισε η άμεση προετοιμασία για στρατιωτική επίθεση κατά της ΓΛΔ με κέντρο δράσης της το Δυτικό Βερολίνο, που μετατρεπόταν και στην πράξη σε πόλη αντισοσιαλιστικού μετώπου. Τον Ιούλη του ίδιου χρόνου, ο τότε υπουργός Άμυνας της ΟΔΓ, Στράους, όταν βρισκόταν σε επίσκεψη στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμη και ότι θα έπρεπε ο καθένας να ετοιμάζεται να δεχτεί μια «Κρίση Βερολίνου» κατά το φθινόπωρο που ακολουθούσε. Στις αρχές Αυγούστου 1961, οι δυνάμεις του NATO στην Κεντρική Ευρώπη τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού. Τα αμερικανικά τανκς έκαναν προκλητικά την εμφάνισή τους στο έδαφος της ΓΛΔ. Διέσχισαν την Πύλη του Βανδεμβούργου, όπου κυμάτιζε η σημαία της ΓΛΔ, και κατευθύνονταν προς το κέντρο του Βερολίνου. Η πρόκληση αποφεύχθηκε, χάρη στην υπεράσπιση από τους εργατικούς φρουρούς της πρωτεύουσας της ΓΛΔ, που έφραξαν το δρόμο στον επιδρομέα. Οι ερπύστριες των τανκς των ΗΠΑ και του NATO σταμάτησαν, αλλά η απειλή συνέχιζε να υπάρχει. Επιβαλλόταν πλέον η διασφάλιση των συνόρων. Ετσι, τη νύχτα της 12-13 Αυγούστου έκλεισαν τα ανοιχτά σύνορα με το Δυτικό Βερολίνο και την ΟΔΓ. Το «Τείχος του Βερολίνου» ήταν πια μια πραγματικότητα.. Ναι, χτίστηκε από τους Ανατολικογερμανούς. Η ιμπεριαλιστική δράση όμως ήταν αυτή που ουσιαστικά το έχτισε.
http://dioti.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου