Οφσόρ

Στις (νόμιμες) δραστηριότητες που ήρθαν στο φως με τα «Paradise papers», γίνονται αναφορές σε εταιρείες - κολοσσούς που εκμεταλλεύονται εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Τη μερίδα του λέοντος έχουν όμιλοι από κράτη που παρέχουν πλήθος από κίνητρα για τη «διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας». Για παράδειγμα, η «Apple», η «Νike» και άλλοι αμερικανικοί μονοπωλιακοί όμιλοι επιλέγουν να επενδύουν μέσω «οφσόρ», για να φοροαποφεύγουν, ενώ προέρχονται από ένα κράτος που για κανένα λόγο δεν χαρακτηρίζεται «εχθρικό στην επιχειρηματικότητα». Και επειδή αυτήν τη φιλολογία ακούνε συνέχεια οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, για να στηρίξουν κάθε είδους προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους (φτηνή εργατική δύναμη, φοροαπαλλαγές κ.λπ.), ας μείνει ως συμπέρασμα ότι μπροστά στην αύξηση της κερδοφορίας του, το κεφάλαιο δεν χορταίνει με τίποτα. Και ότι οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό, δίπλα στις «νόμιμες» φοροαπαλλαγές, να διατηρούν ορθάνοιχτους διαύλους για τη διοχέτευση των κερδών τους σε φορολογικούς παραδείσους, για την επανεπένδυσή τους με ακόμα καλύτερους όρους.

Σαπίλα

 

Στο όλο θέμα υπάρχει και μια ακόμα ενδιαφέρουσα πλευρά: Στα «Paradise papers» εμφανίζονται ως μέτοχοι σε επενδυτικές εταιρείες μια πλειάδα από ανθρώπους της λεγόμενης «show biz», δηλαδή παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες, άνθρωποι του θεάματος και δεν συμμαζεύεται. Ολοι αυτοί, μαζί με χιλιάδες άλλους επιχειρηματίες, που εμφανίζονται στα μετοχολόγια των «εξωχώριων» εταιρειών, μέσα από την επένδυση των χρημάτων τους αποκτούν μετοχές σε κάθε λογής μονοπωλιακούς ομίλους. Για παράδειγμα, δεν είναι απίθανο να δεις την Μαντόνα μέτοχο σε ...ναυτιλιακή εταιρεία και τον Μπόνο των «U2» μεγαλομέτοχο σε ενεργειακό κολοσσό, που εκμεταλλεύεται χιλιάδες εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Αν τους ρωτήσεις, βέβαια, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να σου πουν σε ποιες μετοχές έχουν επενδυθεί ως κεφάλαιο τα λεφτά τους και στα μετοχολόγια ποιων εταιρειών συμμετέχουν. Μιλάμε, δηλαδή, για την αποθέωση του παρασιτισμού του κεφαλαίου, που δείχνει ταυτόχρονα τα όρια του καπιταλισμού και την ανάγκη κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.

Ανησυχούν... 

 

Ανησυχούν, όπως γράφεται, η κυβέρνηση και η ΔΕΗ για την αύξηση των οφειλών από τους δικαιούχους του «Κοινωνικού Τιμολογίου» (ΚΟΤ) και προβληματίζονται για τους «γιαλαντζί» άπορους που παρεισφρέουν στο πρόγραμμα. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, μια υπαρκτή κατάσταση διογκώνεται σε σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις, για να αποτελέσει άλλοθι στην εφαρμογή προαποφασισμένων μέτρων, όπως είναι το πετσόκομμα των δικαιούχων ΚΟΤ. Με άλλα λόγια, ξεχωρίζουν ορισμένες κραυγαλέες καταχρηστικές περιπτώσεις και τις γενικεύουν, για να αγανακτεί ο κόσμος και να είναι ευκολότερη η επιβολή των αντιδραστικών μέτρων και των περικοπών σε όλους τους σημερινούς δικαιούχους. Σε ό,τι αφορά τις οφειλές, τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους: Περίπου 600.000 είναι οι δικαιούχοι ΚΟΤ, με τα στατιστικά κριτήρια της φτώχειας, 340.000 απ' αυτούς (περισσότεροι από τους μισούς) έχουν οφειλές στη ΔΕΗ και μόλις 90.000 έχουν μπει σε ρύθμιση...

... και πετσοκόβουν

 

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι οι ενεργειακές ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων δικαιούνται ΚΟΤ είναι πολύ μεγαλύτερες από τις εκπτωτικές παροχές του προγράμματος, με αποτέλεσμα η υπέρβαση της φτηνής κατανάλωσης να συσσωρεύει χρέη. Δεύτερο, ότι οι δικαιούχοι ΚΟΤ είναι σε τέτοια κατάσταση φτώχειας, που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα χρέη που δημιουργούνται στη ΔΕΗ, ακόμα και με ρύθμιση. Επομένως, το πρόγραμμα είναι πέρα για πέρα ανεπαρκές και αυτό που θα έπρεπε να συζητιέται είναι η ενίσχυση και η επέκτασή του και όχι η συρρίκνωση και οι περικοπές. Αντ' αυτού, κυβέρνηση και ΔΕΗ ετοιμάζουν το μεγάλο μαχαίρι, υλοποιώντας και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, στο όνομα της παραπέρα «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας και της διασφάλισης του ανταγωνισμού, ο οποίος απειλείται ακόμα και από αυτές τις ψευτοπαροχές που απέμειναν να δίνει η κυβέρνηση στα πιο φτωχά από τα λαϊκά στρώματα.

Βελτίωση

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), το Σεπτέμβρη γίνονταν περίπου 800 κατασχέσεις ανά εργάσιμη μέρα, οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές διογκώθηκαν κατά 706 εκατ. ευρώ, οι οφειλέτες «στους οποίους δύναται να ληφθούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης» έφτασαν τα 1,7 εκατομμύρια και το σύνολο τα 4,27 εκατομμύρια! Σχεδόν η μισή Ελλάδα, δηλαδή, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη φοροληστεία που της επιβάλλει η κυβέρνηση, για να «βγαίνουν» οι στόχοι του κεφαλαίου. Σύμφωνα δε με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2016 το «διαθέσιμο εισόδημα» των νοικοκυριών (ακόμα κι έτσι όπως το υπολογίζουν...) μειώθηκε επιπλέον κατά 2,3%. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση αξιοποιεί τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν σχετική ανάκαμψη των δεικτών της οικονομίας, για να πανηγυρίσει ότι το «επενδυτικό κλίμα» βελτιώνεται. Μόνο που αυτή η «βελτίωση» αφορά τις προϋποθέσεις για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και έχει για προαπαιτούμενο τη φτωχοποίηση του λαού. Αυτή είναι η πραγματικότητα πίσω από τα στατιστικά στοιχεία που οι ίδιοι δημοσιεύουν...

Ριζοσπάστης