Freedom Fighters και η Αυτοκρατορία του Κακού

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ) 

Στο Αφγανιστάν, με την υποστήριξη δύο Ισλαμικών  κρατών, της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν, η Ουάσιγκτον ηγήθηκε ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, τη δημιουργία ισλαμικών ταξιαρχιών οι οποίες συγκροτηθήκαν σε όλο το  αραβο-μουσουλμανικό κόσμο και που αποτελούνται από φανατικούς, που τα μέσα ενημέρωσης ονόμαζαν freedom fighters, (μαχητές της ελευθερίας). Με εξοπλισμό και τεχνογνωσία από την CIA δημιούργησαν ένα ισλαμικό στρατιωτικό, πολεμικό, πολιτικό και τρομοκρατικό δίκτυο σε τέτοιο βαθμό, που ουδέποτε είχε υπάρξει στο παρελθόν με σκοπό την σύγκρουσή του με το σοβιετικό κράτος. 

 Ήταν τότε που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν (ηθοποιός ταινιών γουέστερν δεύτερης διαλογής) έλεγε στους ανθρώπους, που η κυβέρνηση τού είχε κόψει την πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη, πώς έπρεπε να γίνει για να εξοικονομηθούν κονδύλια για τον «πόλεμο τον άστρων», γιατί η «αυτοκρατορία του Κακού», η άθεη Σοβιετική Ένωση δηλαδή, θέλει να συντρίψει τις χριστιανικές ΗΠΑ.  

 

Εκτός από τη Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν, το οποίο αποτελούσε το εφαλτήριο εξόρμησης και εκπαίδευσης των ισλαμιστών, τεράστιο ρόλο διαδραμάτισαν η Κίνα και η Αίγυπτος για την προμήθεια πολεμικού υλικού στους «μαχητές της ελευθερίας  και ηθικά ισάξιους με τους ιδρυτές των ΗΠΑ»,  ώστε να μην μπορεί να κατηγορηθεί ο Λευκός Οίκος. Μάλιστα, σπουδαίο ρόλο διαδραμάτισε η Κίνα στην διοχέτευση προπαγανδιστικού θρησκευτικού υλικού στις σοβιετικές περιοχές της κεντρικής Ασίας, όπου του μουσουλμανικό στοιχειό κυριαρχούσε, με σκοπό την πρόκληση εσωτερικών αναταραχών εναντίον του άθεου κομμουνιστικού καθεστώτος. Τα έντυπα μα και τα μηνύματα κινέζικων ραδιοφωνικών σταθμών καταδίκαζαν τις βαρβαρότητες της ΕΣΣΔ κατά του Κορανίου. Οι ραδιοφωνικές μεταδώσεις προπαγάνδας υποστήριζαν ότι κομμουνιστές σοβιετικοί ήταν αντί-μουσουλμάνοι!

Την ίδια στιγμή, η Κίνα προχωρούσε σε σοβαρές κοινωνικές παραχωρήσεις στις μουσουλμανικές κοινότητες και μάλιστα επέτρεψε την επαναλειτουργία των τζαμιών.  

 Όλα αυτά τα νοσηρά συνέβησαν διότι οι ΗΠΑ ευθυγράμμισαν με τα συμφέροντα τους Ισλαμιστές, χρηματοδοτώντας τις ταξιαρχίες των μουτζαχεντίν, που λίγο αργότερα έγιναν γνωστές ως Αλ Κάιντα, προσφέροντάς τους ταυτόχρονα πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική στήριξη.

 

Ξέρουμε πια πως σε αυτές τις συνθήκες, οι σχεδιαστές της πολιτικής Ρέιγκαν και  η CIA στο πλαίσιο του παγκόσμιου οράματός τους υπέρ της «ελευθερίας»,  προσέλαβαν και εκπαίδευσαν τον  Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Η μετάθεση από την Ουάσιγκτον του πεδίου αντιπαράθεσης από το πολιτικό-ιδεολογικό στο θρησκευτικό και συγκεκριμένα στην φτιαχτή, από τα ηλίθια μυαλά τους, της «σύγκρουσης» του καλού ισλαμισμού με τον σατανικό κομμουνισμό θα πληρωθεί πανάκριβα στο μέλλον από την ανθρωπότητα… Τότε, όμως, το σημαντικό ήταν πως ο ακρογωνιαίος λίθος ενός μαζικού αλλά συγκαλυμμένου πολέμου ενάντια στην Σοβιετική Ένωση είχε αρχίσει να δημιουργείται. 

 

Όμως, όπως είπε και σε συνέντευξή του ο Zbigniew Kazimierz Brzezinski στην «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» τον ο Γενάρη του 1998: «Τι είναι πιο σημαντικό στην παγκόσμια ιστορία; Οι Ταλιμπάν ή η κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας; Μερικοί υποκινούμενοι μουσουλμάνοι ή η απελευθέρωση της Κεντρικής Ευρώπης και το τέλος του ψυχρού πολέμου;» (Ηuffingtonpost: U.S.-Jihadist Relations (Part 1): Creating the Mujahedin in Afghanistan http://www.huffingtonpost.com/akbar-ganji/us-jihadist-relations_b_5542757.html)

Στο σημείο αυτό, ας μας επιτραπεί να ανοίξουμε μια παρένθεση για να αναφέρουμε πως ο Ρέιγκαν ανέβηκε στην εξουσία σε συμμαχία με τα ρατσιστικά στοιχεία της Αμερικής,  διακηρύσσοντας ότι θα αφιέρωνε τις προσπάθειές του στην εξάλειψη της μάστιγας της διεθνούς κομμουνιστικής τρομοκρατίας. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το περιγράφει ο Νόαμ Τσόμσκι στο βιβλίο του «Πειρατές και Αυτοκράτορες Παλιοί και Νέοι» εκδόσεις Λιβάνη, όπου αναφέρει: «Μόνο επί των ετών Ρέιγκαν, οι τρομοκράτες που χρηματοδοτήθηκαν από τις ΗΠΑ στην Κεντρική Αμερική σκότωσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, βασάνισαν και σακάτεψαν χιλιάδες, άφησαν εκατομμύρια παιδιά ορφανά και κατέστρεψαν τέσσερις χώρες. Στη διάρκεια της ίδιας δεκαετίας, στη Νότια Αφρική σκοτώθηκαν με τη στήριξη της Δύσης 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι. Και δε χρειάζεται να μιλήσουμε για τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Νότια Αμερική». 

 

Στην Ασία το περίπλοκο πρόγραμμα εκπαίδευσης και εξοπλισμού των ισλαμιστών, το είχε αναλάβει το παιδί για τα θελήματα του Χένρι Κίσινγκερ, ο Γκαστ Αβρακότος, Έλληνας εθνικόφρονας, κομμουνιστοφάγος πράκτορας της CIA και «υπάλληλος» – business intelligence- στην News Corp του μεγιστάνα των ΜΜΕ Rupert Murdoch, όπως και στην IBM ήταν ο αφανής επικεφαλής της «Afghan Task Force». Μαζί με τον Charlie Wilson’s, υπεύθυνο των «μαύρων πιστώσεων» (χρήματα που προερχόταν  ανάμεσα σε άλλα και από εμπόριο ναρκωτικών) της CIA, φρόντιζαν για τον εξοπλισμό των «freedom fighters» στο Αφγανιστάν. Ήταν η μεγαλύτερη επιχείρηση στην ιστορία της CIA, που της απορρόφησε το 70% του προϋπολογισμού της! ( Για την δράση αυτών των δυο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Τομ Χανκς γύρισε την πατριωτική αμερικανική ταινία με τον Ελληνικό τίτλο «Παιχνίδια Εξουσίας» το 2007).

Αξίζει να αναφερθεί, πως στην δεκαετία του 1970 ο Αβρακότος ανέλαβε και τη θέση του επικεφαλής του προγράμματος συνεργασίας της CIA και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, με τα ελληνικά ΛΟΚ, την ΕΥΠ,  την φασιστική χούντα του Παπαδόπουλου και παρακρατικές ομάδες, στα πλαίσια της αμερικανικής πανευρωπαϊκής  επιχείρησης Stay Behind. Επρόκειτο για ένα εφιαλτικό μηχανισμό που δρούσε σε όλη τη Δυτική Ευρώπη και σε όλες σχεδόν τις χώρες του ΝΑΤΟ, με στόχο την αποτροπή ενδεχόμενης ανόδου της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία. Το σκέλος της επιχείρησης στην Ελλάδα είχε την κωδική ονομασία «Κόκκινη Προβιά». 

Ωστόσο γιατί συνέβησαν όλα αυτά;

Το 1978 έπειτα από εξέγερση  στο Αφγανιστάν, συγκροτείται κυβέρνηση από προοδευτικές και σοσιαλιστικές  δυνάμεις. Η νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση του Αφγανιστάν επιχείρησε να επιβάλλει ένα λαϊκό καθεστώς μακριά από τον θρησκευτικό σκοταδισμό. Αντιμετώπισε τους τοπικισμούς και τις διαμάχες ανάμεσα  σε κάστες και στις διάφορες εθνότητες, έθεσε στο περιθώριο τον ισλαμικό κλήρο και ξεκίνησε μάχη ενάντια στον αναλφαβητισμό. Όλα αυτά  σε μια χώρα όμως που βρισκόταν, κυρίως στις αγροτικές περιοχές της, σε επίπεδο κοινωνικού και ιστορικού Μεσαίωνα. Οι φανατικές ισλαμιστικές κάστες της χώρας, οι φύλαρχοι – φεουδάρχες, και οι μουλάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στην κυβέρνηση. Στην ουσία οι μουλάδες κατάφεραν ακόμα και τα λίγα, είναι η αλήθεια, ερείσματα της κοσμικής κυβέρνησης του Νουρ Ταράκι να τα στρέψουν εναντίον της. Ο Ταράκι στρέφεται αμέσως στην ΕΣΣΔ ζητώντας βοήθεια, όμως η Μόσχα διστάζει. Στις  3 Ιούλη του 1979,  ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζέιμς Ερλ Κάρτερ υπογράφει το πρώτο διάταγμα-βοήθεια στους αντίπαλους του σοσιαλιστικού καθεστώτος στην Καμπούλ. Τον Σεπτέμβριο ξεσπά πραξηκόπημα υπό τον πρωθυπουργό του προέδρου Νουρ Ταράκι,  τον Χ. Αμίν και με τη βοήθεια των ΗΠΑ, δολοφόνησαν τον Ταράκι.  Τον Δεκέμβριο  του 1979, ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στο έδαφος του Αφγανιστάν με σκοπό, όπως ανακοινώθηκε τότε, να υπερασπιστεί και να προφυλάξει την  νόμιμη λαϊκή κυβέρνηση του νέου προέδρου Μπαμπράκ Καρμάλ.

Το 1981 τα δημοκρατικά κράτη της Ευρώπης και οι ΗΠΑ, ειρήσθω εν παρόδω όλοι τους καταδίκασαν την εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, στην Στοκχόλμη δημιούργησαν ένα διεθνές δικαστήριο το οποίο θα ασχολούνταν με το θέμα του Αφγανιστάν. Μέλος του δικαστηρίου αυτού ήταν ο Εδουάρδο Γκαλεάνο. Παραθέτουμε την μαρτυρία του: «Έδινε κατάθεση ένα υψηλά ιστάμενο θρησκευτικό στέλεχος, εκπρόσωπος των ισλαμιστών φονταμεταλιστών που εκείνη την εποχή τους αποκαλούσαν  freedom fighters και τώρα τρομοκράτες. Εκείνος ο γέροντας βροντοφώναξε: Οι κομμουνιστές ατίμασαν τα κορίτσια μας! Τους έμαθαν γραφή και ανάγνωση». (Εδουάρδο Γκαλεάνο: «Οι Μέρες Αφηγούνται» Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ). Στο σημείο αυτό, είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε πως η Σουηδία του Ούλωφ Πάλμε δεν ήταν καμία αντί-ιμπεριαλιστική δύναμη. Οι Σουηδική κυβέρνηση συνεργαζόταν στενά με την CIA στο Αφγανιστάν. Ήταν ο κύριος προμηθευτής των μουτζαχεντίν  σε ιατρικό εξοπλισμό και προμήθειες που τις παραλάμβαναν εταιρείες βιτρίνες της CIA και τις μετέφεραν στο Καράτσι. Επίσης, η Στοκχόλμη ήταν η πύλη από όπου η αμερικάνικη κυβέρνηση είχε πρόσβαση στο Πολωνικό φανατικά ρωμαιοκαθολικό δίκτυο της «Αλληλεγγύης» του Λεχ Βαλέσα. Πώς λοιπόν να μην δεχτεί ένα τέτοιο δικαστήριο στο έδαφος της;

Ας τολμήσουμε όμως να φτάσουμε την ιστορία που τώρα αφηγούμαστε λίγο πιο μακριά…

Μέχρι την Ελλάδα ας πούμε…

Και ας πάμε 30 περίπου χρόνια πίσω.

Το think tank του πρώην υπουργού και φανατικά φιλελεύθερου Ανδρέα Ανδριανόπουλου, με το όνομα Κ.Ι.Π.Α.Ε.Α, κατείχε κεντρικό ρόλο στη διάδοση του φιλελεύθερου θαυμασμού προς τους «μαχητές του Αλλάχ» . Η δεξιά διανόηση την εποχή εκείνη ανακάλυψε τους δικούς της ήρωες οι οποίοι πολεμούσαν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Τον Μάρτιο του 1986 ο Ανδριανόπουλος διοργάνωσε Πανευρωπαϊκό Συνέδριο με τίτλο «Ελευθερία στο Αφγανιστάν», όπου στο κλείσιμο του συνεδρίου καταδικάστηκε η «επεκτατική δράση του σοβιετικού ολοκληρωτισμού στο Αφγανιστάν». Ενώ το μέλος του think tank Κ.Ι.Π.Α.Ε.Α, Κώστας Καραμανλής πρώην πρωθυπουργός, μας επισήμανε: «Ο οκτάχρονος πόλεμος του Αφγανιστάν αποτέλεσε έκπληξη για τους περισσότερους. Κανείς δεν περίμενε ότι οι Σοβιετικοί θα συναντούσαν ανυπέρβλητες δυσκολίες να επιβάλουν τη θέλησή τους, ούτε ότι οι άοπλοι Αφγανοί θα έδιναν με τόσο πάθος τη ζωή τους σε έναν τελείως άνισο αγώνα. Κι όμως ένας φτωχός, σκληροτράχηλος λαός δε συμβιβάστηκε. Πολέμησε και πολέμησε για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τις παραδόσεις του. Ο πόλεμος της ντροπής, αλλά και της μεγαλοσύνης του αφγανικού λαού ήταν ίσως το πιο συνταρακτικό γεγονός της δεκαετίας, το τέλος της οποίας διερχόμαστε. Ανάλογη ήταν η μεταχείριση που του επιφυλάχτηκε από τη διεθνή δημοσιότητα. Σε όλα τα μέρη του κόσμου, όπου τα μέσα επικοινωνίας και οι δημοσιογράφοι δεν είναι κατευθυνόμενα, το δράμα του Αφγανιστάν έγινε ευρύτατα γνωστό. Σε όλα τα μέρη του κόσμου, του ελεύθερου, του δημοκρατικού κόσμου, με εξαίρεση την Ελλάδα. Την Ελλάδα της οποίας η κρατική τηλεόραση βάφτισε τους ήρωες της αφγανικής αντίστασης φανατικούς θεοκράτες και ακροδεξιούς μισθοφόρους. Είναι αυτή η επίσημη παραπληροφόρηση που υπονομεύει μακροπρόθεσμα τα θεμέλια της ελληνικής δημοκρατίας»! (Iospress: Οι μουλάδες του φιλελευθερισμού http://www.iospress.gr/ios1996/ios19961020b.htm)

Και ήρθε η 11η Σεπτεμβρίου.

Όχι…

Όχι αυτή στο Σαντιάγο, της Χιλής, το 1973 όταν οι ΗΠΑ σχεδίασαν και προκάλεσαν το σφυροκόπημα του προεδρικού μεγάρου της χώρας από τις στρατιωτικές δυνάμεις του φασίστα στρατηγού Πινοσέτ, προκειμένου να εξοντώσουν τον σοσιαλιστή Πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε.

Αλλά μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου, αυτή του 2001 όπου αεροπλάνα, που τους άλλαξαν  πορεία πιλότοι αποφασισμένοι για όλα, ορμούν στην καρδιά της Νέας Υόρκης, για να καταστρέψουν τα σύμβολα του συστήματος. Τους Δίδυμους Πύργους, δηλαδή, το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.

Οι ΗΠΑ βλέπουν τώρα το δημιούργημά τους να στρέφεται εναντίον τους!

Έχουμε και παλαιότερα τονίσει πως  ο Ισλαμισμός έτσι κι αλλιώς ήταν χρήσιμος είτε σαν σύμμαχος του Ιμπεριαλισμού τον καιρό που υπήρχε η ΕΣΣΔ,  είτε ως αντίπαλος όταν χρειάστηκε ο Ιμπεριαλισμός να γράψει νέα σενάρια ταινιών τρόμου. Οι πρώην σύμμαχοι που ζούσαν από τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου,  με τα τουρμπάνια τους και τα μούσια τους φάνταζαν φρικτή απειλή και αδιαμφισβήτητη δικαιολογία για να παραμείνουν εύπορες οι ελεύθερες αγορές.

Αλλά ας αφήσουμε το πρόεδρο Μπους να μας επιβεβαιώσει με τα δικά του λόγια μα και να μας δείξει τη μαχητική συμμαχία μιλιταρισμού-νεοφιλελευθερισμού : «Τα πολιτισμένα έθνη θα συνεχίσουν να πολεμάνε τους τρομοκράτες και να νικάνε τους τρομοκράτες στο πεδίο της μάχης(…) όλοι μας θα ζήσουμε σε έναν ασφαλέστερο κόσμο αν ακολουθήσουμε το μονοπάτι των ελεύθερων αγορών(…) Επεκτείνοντας το εμπόριο διαδίδουμε ελπίδα και ευκαιρίες σε όλες τις γωνίες της κόσμου και καταφέρνουμε χτυπήματα κατά των τρομοκρατών». (Antonia Juhasz Η Ατζέντα Μπους Εκδόσεις Το Ποντίκι)

Ο Μπούς είχε δίκιο!

Το Αφγανιστάν  είναι σήμερα ο μεγαλύτερος παραγωγός οπίου και ηρωίνης στις ελεύθερες αγορές  του κόσμου!  Η αμερικανική παρέμβαση ευνόησε το εμπόριο σκληρών ναρκωτικών. Τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, το 83%-97% της παγκόσμιας  παραγωγής οπίου και ηρωίνης προέρχεται από το Αφγανιστάν.

Ο πρώην διευθυντής επιχειρήσεων της CIA στο Αφγανιστάν, Τσαρλς Κόγκαν, παραδέχτηκε σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό δίκτυο της Αυστραλίας το 1995, ότι «θυσιάσαμε τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών στην επικράτησή μας στον πόλεμο κατά των Σοβιετικών. Δεν χρειάζεται να απολογούμαστε για αυτό. Το κέρδος μας ήταν μεγαλύτερο από την αποτυχία. Ο βασικός σκοπός μας επετεύχθη, έστω με αυτό το κόστος. Οι Σοβιετικοί εγκατέλειψαν ηττημένοι το Αφγανιστάν». (Ελευθεροτυπία: Δουλειές με φούντες στο εμπόλεμο Αφγανιστάν http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=318493)

Εν κατακλείδι, οφείλω να ομολογήσω ότι οι δικές μου αναφορές δεν είναι τόσο σχολαστικές. Γι αυτό θα συντρέξω  στην οξυδέρκεια του  Ιγνάσιο Ραμονέ ο οποίος, την 1 Οκτωβρίου του 2001, γράφει στην  Le Monde diplomatique: (σ.σ οι ΗΠΑ) « ετοιμάζονται να  πολεμήσουν με τη βοήθεια των δύο κρατών, της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν, που εδώ και τριάντα χρόνια συνέβαλλαν τα μέγιστα για να εξαπλωθούν σ’ ολόκληρο τον κόσμο τα ισλαμικά δίκτυα, στην ανάγκη με την βοήθεια τρομοκρατικών μεθόδων !

Παλαίμαχοι του ψυχρού πολέμου, οι άνδρες που περιστοιχίζουν τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους δεν είναι ίσως δυσαρεστημένοι με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα. Από θαύμα, οι τρομοκρατικές ενέργειες της 11ης Σεπτεμβρίου τους αποκαθιστούν ένα μείζον στρατηγικό δεδομένο το οποίο τους είχε στερήσει, για δέκα χρόνια, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης : έναν αντίπαλο. Επιτέλους ! Υπό το όνομα « τρομοκρατία », αυτός ο αντίπαλος, όλοι το καταλάβαμε, είναι στο εξής ο ισλαμισμός. Κάθε παρεκτροπή είναι δυνατόν να συμβεί τώρα. Ακόμα και μια νέα εκδοχή του μακαρθισμού που θα είχε στόχο τους αντιπάλους της παγκοσμιοποίησης ; Σας άρεσε ο αντικομμουνισμός ; Θα λατρέψετε τον αντιισλαμισμό» !

Σήμερα η παγκόσμια αταξία και η σκληρή τυφλή βία είναι μια σκληρή πραγματικότητα που την βιώνουν στο εσωτερικό τους και οι κυρίαρχες δυνάμεις. Οι απρόβλεπτοι κίνδυνοι για την ζωή των πολιτών στα προνομιούχα κράτη, (που από στατιστική σκοπιά μόλις και είναι υπολογίσιμο μέγεθος μπροστά στην ανοικτή στρατιωτική βία), από τρομοκρατικά δίκτυα προκαλούν φόβο, και οι πολίτες στρέφονται στην καλύτερη περίπτωση υπέρ της εθνοκρατικής ισχύος και μιας αυταρχικής αντίληψης της κοινωνικής τάξης και της εθνικής ασφάλειας και στην χειρότερη στον ωμό βάρβαρο φασισμό.

Οι κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών ενισχύουν με την ρητορεία του ανορθολογικού φόβου, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να δικαιώσουν την πολιτική της πλανητικής καπιταλιστικής κυριαρχίας τους.

 Και μπροστά στις μεθόδους της οργανωμένης βίας που ακολουθούν για αυτήν την πολιτική κυριαρχίας, όλη η τυφλή και βάρβαρη δράση των ενεργών τρομοκρατικών ομάδων, ναι μεν είναι αμελητέα μα γεννάει δυσανάλογα βάσανα, απροσμέτρητη θλίψη, διαρκή στενοχώρια και κοινωνικές εντάσεις.

Φαύλος κύκλος που θα γεννά συρράξεις γενοκτονίες και βαρβαρότητα.