Μια ωραία ατμόσφαιρα...

«Αν θέλουν εμπορικό πόλεμο θα τον έχουν», είπε λίγο - πολύ ο εκπρόσωπος της Κομισιόν τη Δευτέρα, σχολιάζοντας τους δασμούς που επέβαλε η κυβέρνηση Τραμπ σε προϊόντα ευρωπαϊκών μονοπωλίων, αλλά και τις δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου για «αδικίες» της ΕΕ σε βάρος των ΗΠΑ. Βέβαια, ο «εμπορικός πόλεμος» ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη δεν ξεκινάει τώρα, αλλά σιγοκαίει τα τελευταία χρόνια, με καταλυτική επίδραση της συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης, που όξυνε τους ανταγωνισμούς και επέφερε ανακατατάξεις στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτό προδίδουν αποφάσεις όπως τα βαριά πρόστιμα της ΕΕ σε αμερικανικούς τεχνολογικούς κολοσσούς («Google», «Apple» κ.ά.), αλλά και οι αποκαλύψεις για τα βάρβαρα πειράματα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Οι πόλεμοι αυτοί επεκτείνονται και προς άλλες κατευθύνσεις, όπως επιβεβαιώνουν για παράδειγμα τα πρόσφατα μέτρα για την προστασία «στρατηγικών υποδομών» της ΕΕ, που έχουν μπει στο μάτι κινεζικών μονοπωλίων, η πρόσφατη αναθεωρημένη «στρατηγική ασφάλειας των ΗΠΑ», που αναγορεύει σε «νούμερο 1» κίνδυνο τις «αναθεωρητικές δυνάμεις» Κίνα και Ρωσία, και πάει λέγοντας. Ολα αυτά στο φόντο και του πρόσφατου Φόρουμ στο Νταβός, με κεντρικό θέμα «Δημιουργώντας ένα κοινό μέλλον σε έναν κατακερματισμένο κόσμο» και βασικό αντικείμενο συζήτησης την ανησυχία για εκδήλωση νέας καπιταλιστικής κρίσης. Με δυο λόγια, είναι όλοι τους... μια ωραία ατμόσφαιρα.

Ψιλοβελονιά

 

Μέσα στην παραζάλη της ονοματολογίας, τόσο οι κοσμοπολίτες όσο και οι εθνικιστές δουλεύουν «ψιλοβελονιά» για να μην ανοίξει επ' ουδενί η συζήτηση για τους πραγματικούς παράγοντες αστάθειας στα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές, που είναι οι σχεδιασμοί ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανταγωνιστικά προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αυτές τις μέρες «παρελαύνουν» σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα εκπρόσωποι των φορέων που οργανώνουν το συλλαλητήριο της Κυριακής και βγάζουν πατριωτικούς «δεκάρικους». Τσιμουδιά δεν βγάζουν όμως για την ουσία, τους σχεδιασμούς δηλαδή που επιχειρείται να διευκολύνει η διευθέτηση του ονόματος, στο καρδιά των οποίων βρίσκεται η ενίσχυση του ΝΑΤΟ και η θωράκιση των συμφερόντων ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ. Ολοι αυτοί, που τροφοδοτούν εθνικιστικές εξάρσεις, δεν θα έλεγαν κουβέντα αν στο όνομα της ΠΓΔΜ δεν περιλαμβανόταν ο όρος «Μακεδονία» και θα κατάπιναν αμάσητη - όπως κάνουν άλλωστε και τώρα - την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση», που προμηνύει νέα δεινά στα Βαλκάνια. Το ίδιο ισχύει και από την ανάποδη, για τους υπερασπιστές του κοσμοπολιτισμού, που εναντιώνονται στο εθνικιστικό συλλαλητήριο. «Καταγγέλλουν» τους εθνικισμούς, τους οποίους όμως τροφοδοτούν και ενισχύουν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί που οι ίδιοι υπερασπίζονται, στο όνομα της «σταθερότητας και της ασφάλειας». Πρόκειται για αντιπαράθεση καθαρά αποπροσανατολιστική για το λαό, «βούτυρο στο ψωμί» των αστικών επιτελείων, που παλεύουν με νύχια και με δόντια να μη διασαλευτεί η στοίχιση των εργαζομένων με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης για γεωστρατηγική της αναβάθμιση στην περιοχή.

«Θετικό κλίμα»

 

«Με ευνοϊκές διαθέσεις περιμένουν τα ελληνικά ομόλογα οι διεθνείς αγορές», «αύξηση του δείκτη οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα τον Ιανουάριο», «με πολλούς επενδυτές το (επικείμενο) ελληνικό επταετές ομόλογο», «υποχώρησαν τα σπρεντ», «σε υψηλό 35 μηνών το χρηματιστήριο»... Το πανηγυρικό κλίμα που καλλιεργεί η κυβέρνηση, με τίτλους όπως οι παραπάνω, είναι τέτοιο που αν το πάρει κανείς στα σοβαρά, θα πρέπει να βγει με σακούλες στους δρόμους περιμένοντας να βρέξει ευρώ... Ομως, για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, υπάρχουν και πιο στοχευμένες παρεμβάσεις, όπως αυτή των «Financial Times», που έγραψαν ότι η «έξοδος στις αγορές» που προγραμματίζεται, θα μπορούσε να γίνει νωρίτερα, όμως καθυστέρησε επειδή δεν είχαν ολοκληρωθεί όλες οι «μεταρρυθμίσεις» που είχαν συμφωνηθεί με την ΕΕ. Τι επιβεβαιώνει δηλαδή; Αυτό που βιώνουν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια: Οτι πληρώνουν ακριβά την «επιστροφή στην κανονικότητα». Οτι αυτό που «επιβραβεύεται» από τις αγορές είναι οι αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις», όπως το τσεκούρι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, το χτύπημα στην απεργία, η αποφασιστικότητα να γενικευτούν οι πλειστηριασμοί, να μπει χέρι στα προνοιακά επιδόματα κ.λπ. Η λαϊκή χρεοκοπία γεννάει λοιπόν την «αισιοδοξία» στις αγορές, για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Και αυτή τη χρεοκοπία είναι αποφασισμένη να τη διατηρήσει στο διηνεκές, για να συντηρηθεί το «θετικό κλίμα» στην προσπάθεια ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Συζήτηση εκ του πονηρού

 

Πολύς λόγος γίνεται (ξανά) για τη βία και την ανομία στα πανεπιστήμια, με αφορμή μια σειρά περιστατικά που έχουν καταγγελθεί το τελευταίο διάστημα στην Πανεπιστημιούπολη της Αθήνας. Η όλη συζήτηση ανοίγει από τα αστικά ΜΜΕ εκ του πονηρού. Οι τόνοι βέβαια δεν σηκώνονται αντίστοιχα για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην προσπάθειά τους να σπουδάσουν τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Ούτε βέβαια αναδεικνύονται στα ίδια πάνελ και τη σχετική αρθρογραφία διεκδικήσεις των φοιτητικών συλλόγων σε σχέση και με αυτά τα προβλήματα, το αίτημα για χρηματοδότηση που θα καλύψει μεταξύ άλλων τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, αφού σήμερα δεν υπάρχει ούτε επαρκής φωτισμός στα ιδρύματα, λόγω των μειωμένων δαπανών. Η κουβέντα για την εγκληματικότητα και την ανομία πάει χέρι - χέρι με την επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο και πολλοί είναι αυτοί που το δείχνουν σαν την αιτία. Πρώτη και καλύτερη η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ, που δεν έχασε την ευκαιρία με ανακοίνωσή της να επαναφέρει τα περί «ασύλου ανομίας». Η επίθεση στο άσυλο δεν είναι τυχαία και συνδέεται με το χτύπημα της συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης μέσα στα ιδρύματα. Αλλο τόσο συνδέεται όμως και με το χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης όπως διαμορφώνεται από την κυβερνητική πολιτική και στοχεύει στο να αρθούν αντιστάσεις και φωνές που δεν συνάδουν με το πανεπιστήμιο - επιχείρηση...

Ριζοσπάστης