Το απρόβλεπτο ως... δεδομένο

Από εξοργιστικές δηλώσεις πολιτικών λαλούντων έχουμε χορτάσει τα τελευταία χρόνια, ειδικά όταν περιβάλλονται τον τύπο του αριστερού πρόσημου και εκφέρονται σχεδόν καθημερινά ως απόδειξη απολογητική της κυβερνητικής δεξιοαριστεροφροσύνης. Ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής όμως, Γιάννης Μπαλάφας, το τερμάτισε. Αναφερόμενος στις δηλώσεις Τσαβούσογλου για πάγωμα της διμερούς συμφωνίας επανεισδοχής προσφύγων, είπε το αμίμητο: «Μετά τις δηλώσεις αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό είναι η αποθήκη του απρόβλεπτου!...». Ελεος! Αυτοί κυβερνάνε ή καζίνο ή λούνα παρκ. Τα πάντα σ' έναν τροχό της τύχης κρεμασμένα, όπου τα πεντακοσάρικα και οι χρεοκοπίες, δηλαδή τα δώρα στο κεφάλαιο και η φτωχοποίηση παραδείγματος χάρη των ανήμπορων συνταξιούχων, είναι θέμα απρόβλεπτο, που το αποδέχεσαι όταν μπεις στο παιχνίδι να συγκυβερνάς με τους ΑΝΕΛ και τα χαρτιά τα σημαδεμένα ν' ανοίγουν όπως το Σκοπιανό ή το Μεταναστευτικό στην τσόχα του ΝΑΤΟ, άντε και στο μπιλιάρδο και στις καραμπόλες της ΕΕ.

 

Αυτή η απόσειση ευθύνης για πολιτικές αποφάσεις και όχι χειρισμούς κατέληξε να είναι πάγια πρακτική της κυβέρνησης αριστεροδέξιας, με ολέθριες συνέπειες όχι μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Δηλαδή οι ΣΥΡΙΖΑίοι, των οποίων ο αρχηγός Αλ. Τσίπρας πολιτεύθηκε με ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές στην Ιταλία, βρίσκουν απρόβλεπτες τις εξελίξεις εκεί και αιτία για να τους μπλοκάρουν την ψεύτικη καθαρή έξοδο απ' τα ολότελα αληθινά μνημόνια. Δηλαδή οι ΣΥΡΙΖΑίοι με τις αμέτρητες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις τους, τόσες όσες και οι μνημονιακοί νόμοι που ψήφισαν με τα τέσσερα, που έστηναν θεαματικούς κλαυθμούς και οδυρμούς για τους πρόσφυγες και χαιρέτιζαν τη φύλαξη του Αιγαίου από τη FRONTEX και το ΝΑΤΟ, που κουβάλησαν επιπροσθέτως να περιπολεί, οι υπέρμαχοι της ΝΑΤΟικής φιλίας που καθησύχαζαν τους πάντες για τους βρυχηθμούς της φίλης και σύμμαχου Τουρκίας, τώρα ξαφνικά βρίσκουν απρόβλεπτο τον Τσαβούσογλου, απρόβλεπτο τον Ερντογάν και το Προσφυγικό ένα μεγάλο πολιτικό πρόβλημα που έπεσε σαν αστραπή δυο μήνες πριν απ' την έξοδο του Μεσολογγίου - Μνημονίου.

 

Θέλει προσοχή αυτή η μεθόδευση, που στηρίζεται εκτός από ερεθιστικές δηλώσεις και μ' έναν ορυμαγδό από non papers που ξεβράζονται από τα έγκατα του Μαξίμου σε ποσότητες ανάλογες με τις πλαστικές σακούλες που εκβράζονται στις ακτές. Η ρίζα είναι πίσω στο άθλιο δημοψήφισμα, το οποίο ακόμα και σήμερα ως κωλοτούμπα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προωθεί να στηρίξει με το μύθευμα της απρόβλεπτης καταστροφής, που την ανάγκασε τάχα μου δήθεν να πάρει το προβλεφθέν όχι και να το κάνει απρόβλεπτο ναι. Για το καλό μας! Δηλαδή να εμπεδώσουν οι Ελληνες πολίτες ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι διαχειριστές του απρόβλεπτου καπιταλισμού και του απρόβλεπτου ιμπεριαλισμού.

 

Δεν πάει πολύς καιρός που σ' ένα άλλο επίπεδο αυτοί οι χειριστές του απρόβλεπτου πλασάριζαν την αυτοκτονία ως πράξη ηρωική, ικανή να εμπλουτίσει τη φαρέτρα τους, γενικώς, ενάντια στην όποια αντιπολίτευση.

Το παρήγορο είναι πως ο λαός, όταν αποφασίσει να γυρίσει τις ευθύνες εκεί που ανήκουν, γίνεται τόσο απρόβλεπτος ο ίδιος που δε χωράει ούτε σε δηλώσεις, ούτε σε non papers.

 

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ