Σε ποιόν «ανήκει» ο Άρης Βελουχιώτης;

Σε ποιόν «ανήκει» ο ΆρηςΒελουχιώτης;

Από atexnos3

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Η πρόσφατη απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για την κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη αποτέλεσε το αναγκαίο συμπλήρωμα της πολιτικής αποκατάστασης του καπετάνιου του ΕΛΑΣ που είχε αποφασιστεί στην αντίστοιχη Συνδιάσκεψη το 2011. 

Πρόκειται για πράξη με σημαντικό πολιτικό νόημα στο πλαίσιο της μελέτης της Ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ιδεολογική ωριμότητα ενός κόμματος να βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα στο διάβα της ταξικής πάλης. 

Οι ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο Άρης Βελουχιώτης, πρέπει να κρίνονται εντός των κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών συνθηκών της εποχής που έδρασαν. Εάν δεν λαμβάνονται υπ’ όψη αυτές συνθήκες δεν είναι δυνατό να προσεγγίσει κάποιος ούτε την Ιστορία, ούτε τη δράση της προσωπικότητας μέσα σ’ αυτήν. 

Στην ιστορική διαδρομή κάθε κομμουνιστή, κάθε αγωνιστή, αναδεικνύονται ξεχωριστές στιγμές οι οποίες ποικίλλουν, ανάλογα με τις εκάστοτε συγκυρίες, τη φάση, την άνοδο ή την υποχώρηση του κινήματος. Ο καθοριστικός ρόλος της προσωπικότητας- ιδιαίτερα όσων έχουν αναλάβει σημαντικά καθήκοντα- είναι διαλεκτικά συνδεδεμένος με την συλλογική δράση. Την Ιστορία, άλλωστε, τη γράφουν οι λαοί μέσα από την ταξική πάλη. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη των ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών και μέσα σ’ αυτήν αναδεικνύονται οι προσωπικότητες. 

Ο Θανάσης Κλάρας δεν θα είχε υπάρξει ποτέ ως Άρης Βελουχιώτης, ως ηρωικός καπετάνιος του ΕΛΑΣ, εάν η ζωή και δράση του δεν συνδέονταν άρρηκτα με το κόμμα στο οποίο, όπως ο ίδιος έγραφε, διαπαιδαγωγήθηκε ταξικά, έμαθε το συμφέρον του και ρίχτηκε με πίστη, με θέληση και ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες. Ο ίδιος σημείωνε σε επιστολή του στο «Ριζοσπάστη» το 1931: «Τιμή μου μεγάλη και τιμή μεγαλύτερη στο ΚΚΕ ότι γλίτωσα από τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα που φερόντανε τροχάδην στο γκρεμό, με αγνά επαναστατικά στοιχεία και μόνο με τέτοια. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαγνίζει και δημιουργεί αγωνιστές αφοσιωμένους στη μεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου…».

Ο Άρης, όπως και πολλοί άλλοι ήρωες του εργατικού-λαϊκού κινήματος της χώρας μας, υπήρξε ιδεολογικά και πολιτικά, γέννημα-θρέμμα του ΚΚΕ. Αυτή είναι μια αλήθεια που όποιος την παραβλέπει, σκόπιμα ή μη, οδηγείται σε αντιδιαλεκτική ανάγνωση της Ιστορίας, απεκδύοντας το Βελουχιώτη από τα χαρακτηριστικά εκείνα που τον ανέδειξαν ως ηρωϊκή προσωπικότητα. Και αυτό διότι ο θρύλος Άρης Βελουχιώτης δεν ήρθε ουρανοκατέβατος. Ανδρώθηκε μέσα από τις τάξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος, εκεί ζυμώθηκε ιδεολογικά και ατσαλώθηκε πολιτικά, εκεί ήρθε σε επαφή με την επαναστατική κοσμοθεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. 

Που ανήκει, λοιπόν, ο Άρης Βελουχιώτης; Μήπως σε μια ευρύτερη και ιδεολογικά θολή «αριστερά», όπως επιχειρούν να μας πείσουν κάποιοι; Μήπως, γενικά και αόριστα, στη λεγόμενη «Εθνική Αντίσταση» όπως ισχυρίζονται άλλοι; Ή μήπως σε κάτι τσαρλατάνους ιστοριοδίφες που επιχειρούν να πάρουν «υπό την προστασία τους» το Βελουχιώτη, με σκοπό να τον μετατρέψουν σε αβλαβές εικόνισμα και να επιτεθούν στο ΚΚΕ;

Όχι! Ο Άρης ανήκει στο ΚΚΕ και στην εργατική τάξη. Όπως στις περιπτώσεις του Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη, έτσι κι’ ο Βελουχιώτης συνδέεται με την οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, με το ΚΚΕ, με ακατάλυτους ηρωικούς δεσμούς αίματος. Αυτοί οι δεσμοί είναι οι μόνοι που μπορούν να αποτιμηθούν τόσο ιστορικά όσο και πολιτικά.