Δακτυλίδια

Ενόψει της τριμερούς συνάντησης των ΥΠΕΞ Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, στα μέσα Σεπτέμβρη στην Ιερουσαλήμ, βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναλύσεις για την κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο και το ρόλο που διεκδικεί να παίξει η Ελλάδα. Σε μία απ' αυτές, το Ισραήλ εμφανίζεται να παίρνει οριστικά το «δακτυλίδι» από τις ΗΠΑ ως ο «εγγυητής» των συμφερόντων τους στην ευρύτερη περιοχή, αντί της Τουρκίας που έπαιζε αυτόν το ρόλο μέχρι την κρίση στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με αρθρογραφία στον Τύπο, διευρύνει τις δυνατότητες της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο της στην Ανατ. Μεσόγειο, σε βάρος της Τουρκίας, επεκτείνοντας «χωρίς αγκυλώσεις και αναστολές» τις στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με το Ισραήλ. Μάλιστα, κατά τους ίδιους αναλυτές, αυτό είναι το διακύβευμα της επικείμενης τριμερούς στο Ισραήλ, αλλά και των πολυμερών με την Αίγυπτο, η οποία αναδεικνύεται επίσης σε «πυλώνα» των αμερικανικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και ανεξάρτητα από την «ακρίβεια» των αναλύσεών τους, αυτό που περιγράφουν όλοι είναι η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και κατ' επέκταση στις αντιθέσεις που προκύπτουν από τα ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ως προϋπόθεση για την «αναβάθμιση» της Ελλάδας, δηλαδή της αστικής τάξης, στην περιοχή. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται, βέβαια, για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας, αλλά και για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, που στενάζουν κυριολεκτικά από τις κατοχικές δυνάμεις και την επιθετικότητα του Ισραήλ.

Φιοριτούρες... 

 

«...αν υπάρχει μία προτεραιότητα για αυτήν την κυβέρνηση, αλλά και για τη χώρα, για το έθνος, είναι να ξανακερδίσουμε την εργασία στον τόπο μας (...) Γιατί, τα χρόνια αυτά που πέρασαν, η εργασία έγινε το μόνο "εμπόρευμα", που οι δανειστές δεν επέτρεπαν να διαπραγματευτούν ελεύθερα την τιμή του εμπορεύματος αυτού οι "πωλητές" - δηλαδή οι εργαζόμενοι». Αυτά, μαζί με διάφορες άλλες φιοριτούρες, είπε από το Νεώριο της Σύρου την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο Αλ. Τσίπρας «τα κάνει μούσκεμα», προσπαθώντας να διαφημίσει τις ...γνώσεις του για τον Μαρξισμό, για να το παίξει φίλος των εργαζομένων και να φιλοτεχνήσει «αριστερό» - φιλολαϊκό προσωπείο στην κυβέρνηση. Αυτό που δεν λέει ο πρωθυπουργός είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παίρνοντας την αντεργατική σκυτάλη από τις προηγούμενες, έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της (διάλυση εργασιακών σχέσεων, δουλεμπορικά γραφεία, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα κ.ά.) ώστε να διατηρείται στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα η τιμή του εμπορεύματος εργατική δύναμη και με αυτόν τον τρόπο να αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρήσεων. Ακόμα όμως και οι «ελεύθερες διαπραγματεύσεις» που υποτίθεται ότι αποκαθιστά, μόνο τέτοιες δεν είναι, αφού ο κατώτερος μισθός θα συνεχίσει να καθορίζεται με νόμο από το κράτος, με βάση τις αναλύσεις «εμπειρογνωμόνων» για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ενώ μια σειρά από άλλες «αιρέσεις» και εξαιρέσεις που διατηρούνται, ορθώνουν εμπόδια και στις κλαδικές συμβάσεις.

... και αστειότητες

 

Ας αφήσουν λοιπόν τα «σάπια» και τις προσαρμογές στο λόγο τους ανάλογα με το ακροατήριο. Γιατί στις συνελεύσεις των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, το «ατού» που προβάλλουν είναι η συμβολή τους στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, μέσα από τους νόμους και τα μέτρα που χτυπούν την τιμή της εργατικής δύναμης. Οσο για τις ...βαθυστόχαστες αναλύσεις του πρωθυπουργού, είναι τουλάχιστον αστεία η προσπάθεια να φέρει (και) τον Μαρξ στα μέτρα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Γιατί ο Μαρξ δεν τα έγραφε αυτά για να συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με μια «δικαιότερη» τάχα εκμετάλλευση, όπως τους καλεί να κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά για να συνειδητοποιήσουν το μηχανισμό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, να συγκρουστούν με την εργοδοσία και το κράτος της, να πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων τα χρεοκοπημένα παραμύθια για «ανθρώπινο καπιταλισμό» και να ανοίξουν με την οργανωμένη πάλη τους το δρόμο για μια κοινωνία όπου οι δικές τους ανάγκες θα είναι στο επίκεντρο, τα μέσα παραγωγής στα δικά τους χέρια και δεν θα χρειάζονται να πουλάνε την εργατική τους δύναμη σε κανέναν εκμεταλλευτή. Είναι επομένως φανερό ότι η κυβέρνηση έχει τόση σχέση με όλα αυτά όση ο Φάντης με το ρετσινόλαδο...

Ευαισθησίες

 

Το ΚΚΕ ανέχεται τον αντικομμουνισμό της ΝΔ «προσδοκώντας εκλογικά οφέλη από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ», «ανακαλύπτει» η «Εφημερίδα των Συντακτών» του Σαββατοκύριακου. Είναι γνωστό ότι η ΕΦΣΥΝ θα ήθελε πολύ να δει το ΚΚΕ να υπερασπίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ, στην κοκορομαχία που στήνουν με τη ΝΔ πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, ενώ υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική. Η ΝΔ προσάπτει στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει, βαφτίζοντάς τον έως και κομμουνιστική δύναμη (!), για να τονώσει το πιο «δεξιό» ακροατήριό της και ταυτόχρονα να ρίξει λάσπη στην πρωτοπόρα κομμουνιστική ιδεολογία. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύεται μ' αυτήν την προπαγάνδα της ΝΔ, γιατί του δίνει τη δυνατότητα να ψαρεύει σε θολά νερά, επικαλούμενος την «αριστεροσύνη» του. Αυτά τα έχει αναδείξει πολλές φορές το ΚΚΕ, και θα αρκούσε ένα απλό ψάξιμο στον «Ριζοσπάστη» από τα ...τσακάλια της ΕΦΣΥΝ για να το διαπιστώσουν. Δεν το κάνουν, όμως, επειδή υπηρετούν το «παιχνίδι» που θέλει να εγκλωβίσει το λαό σε «προοδευτικά» μέτωπα με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στον «συντηρητισμό» και τον «ακροδεξιό λόγο» της ΝΔ, ενώ στην πραγματικότητα ο συναγωνισμός τους είναι για το ποιος μπορεί να υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το ρόλο του «γεωπολιτικού μεντεσέ» στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που εξυφαίνονται στην περιοχή. Οσο για την ...ευαισθησία της ΕΦΣΥΝ ενάντια στον «αντικομμουνισμό», είναι επιλεκτική και την εκθέτει. Και μόνο την αρθρογραφία της για τα γεγονότα στην Τσεχοσλοβακία το 1968 να διαβάσει κανείς αυτές τις μέρες, είναι αρκετό για να βγάλει συμπεράσματα.

Ριζοσπάστης  Τρίτη 28 Αυγούστου 2018