Τοτέμ

Ανάμεσα στα πολλά που ακούστηκαν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το προηγούμενο διήμερο στη Βουλή, ήταν και το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν εξάντλησε όλα τα χρονικά περιθώρια της διαπραγμάτευσης, ούτε αξιοποίησε όλα τα νομικά και διπλωματικά «κεκτημένα» προηγούμενων φάσεων, ώστε να πετύχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Η κριτική αυτή στην κυβέρνηση αφορά στην πραγματικότητα το αν έπρεπε τώρα να υπογράψει τη συμφωνία ή κάποια στιγμή αργότερα («ο χρόνος έτρεχε υπέρ μας μετά το Βουκουρέστι», είπε βουλευτής της ΝΔ), αν θα μπορούσε να πετύχει καλύτερους όρους και προϋποθέσεις για τα λεγόμενα «εθνικά συμφέροντα», αν θα μπορούσε να πάρει περισσότερα για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία ούτως ή άλλως είχε το «πάνω χέρι», ως το παλιότερο κράτος - μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Τέτοιες τοποθετήσεις, που έχουν «αποχρώσεις» σε σχέση με την επίσημη κριτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη συμφωνία και στην κυβέρνηση, επιβεβαιώνουν ότι για όλα τα αστικά κόμματα είναι δεδομένο το αμερικανοΝΑΤΟικό πλαίσιο της συμφωνίας καθώς και οι επιδιώξεις της αστικής τάξης και ότι η αντιπαράθεση αφορά πολιτικές εκτιμήσεις για το αν και πώς θα μπορούσε αυτή να είναι καλύτερη για τα συμφέροντά της. Πάνω εκεί συγκρούεται η άποψη της κυβέρνησης ότι «πήραμε το 110% αυτών που θα μπορούσαμε να πάρουμε» και η άποψη στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι μια λιγότερο βιαστική και περισσότερο διεκδικητική κυβέρνηση θα μπορούσε να αποσπάσει περισσότερα από μια τέτοια συμφωνία. Κατά τ' άλλα, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τα άλλα αστικά κόμματα, ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός στα Βαλκάνια είναι «τοτέμ» που δεν χωράει καμιά αμφισβήτηση...

Ναυάγια

 

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει μέχρι και τους επαγγελματίες γυρολόγους της πολιτικής για να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, μάλλον έχει φτάσει στο απώτατο της απελπισίας απέναντι στις τεκμηριωμένες θέσεις του Κόμματος για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ και τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στα Βαλκάνια. Ο λόγος για τον Μάκη Κοψίδη, που επιχειρεί μέσα από την «Αυγή» να κουνήσει το δάχτυλο στο ΚΚΕ, κατηγορώντας το για ασυνέπεια (!) σε σχέση με το ζήτημα της ΠΓΔΜ. Μάλιστα! Το είδαμε κι αυτό! Ο Κοψίδης να μιλάει για ...ασυνέπεια! Ο άνθρωπος που ξεκίνησε από στέλεχος του ΚΚΕ, πέρασε για λίγο καιρό στην ΚΕΔΑ, όπου μάλλον διαπίστωσε ότι δύσκολα θα λάμψει το ...πολιτικό του άστρο, κι έτσι είπε να δοκιμάσει την τύχη του στον τότε «Συνασπισμό» (όπου εκλέχτηκε και μέλος της ΚΕ). Στη συνέχεια μεταπήδησε στο γραφείο του Ευ. Βενιζέλου, μάλλον για να του δώσει κι εκείνου μαθήματα συνέπειας, για να περάσει ύστερα στους «Οικολόγους Πράσινους» και να καταλήξει στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μιας και οι πολιτικές του περατζάδες δεν έχουν ευοδωθεί σε καμιά άλλη αξιοποίησή του ...αναδείχτηκε σε χρήσιμο «Κουκουεδολόγο», αφού μόνο ως τέτοιος μπορεί να αξιοποιηθεί. Ε, ο άνθρωπος αυτός, που αποτελεί τον ορισμό του πολιτικού ναυαγίου, κουνάει το δάχτυλο στο ΚΚΕ, φτάνοντας να ισχυριστεί ότι η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί υλοποίηση ...λενινιστικών θέσεων! Σε λίγο οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα μας πουν ότι η ενίσχυση του ΝΑΤΟ είναι κι αυτή εφαρμογή της λενινιστικής κληρονομιάς. Ενα «έλεος», δηλαδή, κάπου πρέπει να ακουστεί...

Ολοι χρήσιμοι

 

Την τιμητική του είχε προχτές στη Βουλή ο Ν. Μέρτζος, ο γνωστός «Μακεδονομάχος» - αντικομμουνιστής, «σύμβουλος» της δικτατορίας αλλά και των μετέπειτα κυβερνήσεων της ΝΔ, πρόεδρος για κάποιο διάστημα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και ένας από τους συνδιοργανωτές των εθνικιστικών συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία το 1992. Ποιοι τον επικαλούνταν; Βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ αυτών ο Κοντονής και ο Δρίτσας, για να στοιχειοθετήσουν τα «οφέλη» που έχει η συμφωνία των Πρεσπών για την ελληνική αστική τάξη, με την «αναβάθμιση» του ρόλου της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Αυτά λέει τώρα ο Μέρτζος, που πριν από μερικά χρόνια ξεσπάθωνε ενάντια σε οποιαδήποτε συμφωνία, αναδεικνύοντας ως κυρίαρχο ζήτημα το ονοματολογικό. Ο εθνικιστής που έγινε κοσμοπολίτης, επειδή αυτό επιβάλλει σήμερα το συμφέρον της αστικής τάξης, ταιριάζει γάντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ταυτόχρονα μια απόδειξη ότι τα όρια ανάμεσα στον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό είναι δυσδιάκριτα, όταν διακυβεύονται τα «μεγάλα» και «σπουδαία» για το κεφάλαιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ «υιοθετεί» τον Μέρτζο για να υπερασπιστεί την «προοδευτικότητα» της ΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών, κατά τον ίδιο τρόπο που αξιοποιεί τον αντικομμουνιστή καθηγητή Μαρατζίδη για να στήσει «προοδευτικά μέτωπα» με δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Και μετά μυξοκλαίνε για τον κίνδυνο του εθνικισμού και της ακροδεξιάς...

Ρολόι

 

Για χυδαίο αντικομμουνισμό αξιοποίησε το βήμα της Βουλής και τη συζήτηση για τη συμφωνία των Πρεσπών η Χρυσή Αυγή, αναπαράγοντας επιχειρήματα από τα πιο μαύρα μετεμφυλιακά χρόνια και την περίοδο της επταετίας. Τι δεν είπαν οι χρυσαυγίτες; Ούτε μια λέξη για το ΝΑΤΟ! Εκεί κατάπιαν τη γλώσσα τους! Σαν να μην έχει τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αυτή η συμφωνία. Σαν να μην είναι ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός στα Βαλκάνια αυτός που καθόρισε κάθε βήμα της διαπραγμάτευσης όλα τα προηγούμενα χρόνια. Με τον αντικομμουνισμό βέβαια των χρυσαυγιτών, που πάει χέρι - χέρι με τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό, κανένας άλλος δεν ασχολήθηκε στη Βουλή, πέρα από τους βουλευτές του ΚΚΕ, που έδωσαν πληρωμένες απαντήσεις στους φασίστες. Αλλωστε, πολλά από τα ανιστόρητα και εμετικά επιχειρήματα που ακούστηκαν από τη Χρυσή Αυγή, τα βρίσκει κανείς και σε φυλλάδες που υπερασπίζονται το «όχι» της ΝΔ στη συμφωνία, ακόμα και σε δηλώσεις στελεχών της. Ομως, όλως τυχαίως, η επίθεση στο ΚΚΕ δεν γίνεται μόνο από την πλευρά του αντικομμουνισμού της Χρυσής Αυγής και άλλων που εμπνέονται από ακροδεξιά εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα, αλλά και από την πλευρά της κυβέρνησης. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, η κατηγορία που απευθύνουν στο Κόμμα δεν είναι η «προδοσία», αλλά ο «εθνικισμός». Τι είναι αυτό που συντονίζει «ρολόι» την επίθεση, τη συκοφαντία απέναντι στο ΚΚΕ σε όλες τις εκδοχές; Μάλλον στα κιτάπια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στις οδηγίες της αμερικάνικης πρεσβείας θα πρέπει να αναζητηθεί η απάντηση...

Ριζοσπάστης     Παρασκευή 25 Γενάρη 2019