Ενάντια στη γενικευμένη παρακμή

1. Η αποστροφή μου για όσα συμβαίνουν κατά την προεκλογική περίοδο είναι απόλυτη. Ανθρωπάρια που τρέχουν να πουλήσουν την ψήφο τους όσο όσο σε όποιον πιστεύουν πως θα τους δώσει οποιοδήποτε αντάλλαγμα. Χρόνια ολόκληρα, η μια γενιά μικροαστών μετά την άλλη αναπαράγει τη μιζέρια της. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Πού να σκύψεις και πάνω από ορισμένους καλλιτεχνικούς κύκλους. Ματαιόδοξοι και υπερόπτες εκπρόσωποι της τέχνης αυτής της χώρας σέρνονται στους διαδρόμους του υπουργείου Πολιτισμού και κάθε σχετικού οργανισμού, για να αποκτήσουν αυτό που δεν θα κατακτήσουν ποτέ με την τέχνη τους. Και φυσικά, χωρίς να αναρωτηθούν ποτέ για τη συνείδησή τους.

 

2. Από την άλλη, η έπαρση του Τσίπρα και της κυβέρνησης δεν έχει όριο. Οταν μάλιστα εμφανίζεται ως σωτήρας και προστάτης του λαού. Αυτού που με την πολιτική του έχει οδηγήσει στην αθλιότητα. Μέγα θράσος. Στην προσπάθειά του να παρουσιάσει λαϊκό προφίλ, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας εκστομίζει τη μια βλακεία μετά την άλλη, προσπαθώντας να ανταγωνιστεί τον Τσίπρα.

 

3. Και, μέσα σε όλα, να σου και οι προεκλογικές διαφημίσεις της Χρυσής Αυγής στην τηλεόραση, σαν να μην έχουν περάσει ήδη πέντε χρόνια από το θάνατο του Φύσσα. Ο αρχηγός της οργάνωσης, ο εργολάβος της βίας, γνωστός για το κυνήγι των αδυνάτων μαζί με τους γνωστούς τραμπούκους που τους κουβαλά στο Κοινοβούλιο, κυκλοφορεί παντού με το δικαίωμα που του δίνει η δίκη που δεν τελειώνει.

 

4. Η κίνηση του εκκρεμούς χαρακτηρίζει πολύ καλά τη σημερινή κατάσταση. Από κάτω βρίσκονται οι ψηφοφόροι, ακίνητοι, χωρίς αισθήματα, υπνωτισμένοι, περιμένοντας εκείνον που θα τους σπρώξει να τον ψηφίσουν, χωρίς να τους χαλάσει τον ύπνο.

 

5. Οι γνωστοί δημοσιογράφοι φλυαρούν ακατάπαυστα, επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια, ανέμπνευστα, με ναρκισσιστική έπαρση για τα φληναφήματά τους, συναγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλο στην αγένεια και την αμορφωσιά, απλώς για να καταλήξουν σε ένα απέραντο βουητό χωρίς ακροατές.

 

6. Αλλη μια φορά ενάντια στη γενικευμένη παρακμή. Μέσα στο γενικό παραλήρημα και τις ψευδαισθήσεις, οι Κόκκινοι τα έχουν τετρακόσια, διατηρώντας την ευαισθησία τους μαζί με την απαραίτητη δύναμη (διότι ευαισθησία χωρίς δύναμη είναι καταστροφή). Οι γυρολόγοι της καθημερινής ζωής μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούν να μαντέψουν ποιο άλογο θα παίξει στα πρώτα για να γίνουν αναβάτες του. Αλλά, ως γνωστόν, το άλογο διαλέγει τον αναβάτη του. Ξέρω πως είναι δύσκολες οι μέρες που θα έρθουν και πως αρκετοί θα τα παρατήσουν. Αλλά γνωρίζω επίσης πως οι σύντροφοί μου δεν καταδέχονται την ευκολία, γιατί είναι μαθημένοι μια ζωή να παίζουν στα δύσκολα.

 

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ