05-04-2020
Αν λοιπόν -λέμε αν- ήσουν εσύ υπουργός υγείας εδώ και 30 χρόνια, τι θα έκανες;
Χρόνια τώρα εμφανίζονται επιδημίες και όλοι
συζητάνε για νέους ιούς που επίκεινται. Δεν έπεσε λοιπόν κανένας από τα
σύννεφα, που τελικά εμφανίστηκε ένας. Ξαφνιάστηκαν ίσως από κάποια
χαρακτηριστικά του. Αλλά τα κράτη κι οι πολιτισμένες κοινωνίες περίμεναν
την έλευσή του, όπως περιμένουν τους σεισμούς, τους κυκλώνες, τα
ηφαίστεια κλπ.
Αν λοιπόν – λέμε αν – ήσουν εσύ υπουργός υγείας εδώ και 30 χρόνια, τι θα έκανες;
Θα έφτιαχνες περισσότερα νοσοκομεία από όσα είχαμε το 1990 και θα εκσυγχρόνιζες – εξόπλιζες τα παλιά; Ή θα έκλεινες όσο περισσότερα μπορούσες και θα εφάρμοζες λογικές «5 προς 1» στους διορισμούς υγειονομικών, κι ύστερα, την κρίσιμη ώρα θα τους έψαχνες;
Θα φρόντιζες τα νοσοκομεία να έχουν γεμάτες αποθήκες με υλικά, αναπνευστήρες, μηχανήματα και φάρμακα για να μπορούν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τα τρέχοντα περιστατικά αλλά και τις έκτακτες ανάγκες; Ή θα πετσόκοβες τα αποθεματικά τους και θα περιόριζες ασφυκτικά τους προϋπολογισμούς τους, με αποτέλεσμα τώρα να μη μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε στα τρέχοντα;
Θα φρόντιζες να είχες κάνει τα κουμάντα σου για περίσσεια σε μάσκες; Ή θα έτρεχες τελευταία στιγμή και θα αναγκαζόσουν να λες σαχλαμάρες στον κόσμο ότι «δε χρειάζονται μάσκες οι υγιείς» κι ότι «μπορεί να κάνει και κακό η μάσκα»; Αλήθεια εμείς οι υγιείς ανοσοκατασταλμένοι γιατί πρέπει να φοράμε μάσκα στους συνωστισμούς πάντα και προ επιδημίας; Δε χρειάζεται; Το κακό μας θέλουν οι γιατροί μας;
Θα φρόντιζες να ελέγξεις το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού με εκατομμύρια τεστ (Όταν θέλουν γίνεται. Θυμήσου τα εμβόλια του Αβραμόπουλου) και να περιορίσεις τους πάσχοντες και τα περιβάλλοντά τους; Ή θα τόριχνες στο αόρατο χέρι της αγοράς που μετά σε αναγκάζει να λες πάλι ψέματα στον κοσμάκη ότι «δε χρειάζονται τόσα πολλά τα τεστ» και θα τους έστελνες να δίνουν στις ιδιωτικές κλινικές 300άρια;
Θα φρόντιζες όσο γίνεται να φτάσεις τις 3600 ΜΕΘ που ζητούσε ο ΠΟΥ, ακόμα και πριν τον κορωνοϊό; Ή θα τις λιγόστευες με τα μνημόνια και τις πολύχρωμες λιτότητες, με αποτέλεσμα τώρα να έχεις πιο λίγες από 1000, που τις μισές τις πληρώνεις με χρυσάφι στους ιδιώτες;
Θα φρόντιζες να είχαμε κανονικά ιατρεία πρωτοβάθμιας φροντίδας παντού για να μπορούμε να ελέγχουμε καλύτερα την υγεία του λαού και στην επιδημία; Ή θα τα είχες ρίξει στον καιάδα του κόστους με αποτέλεσμα τώρα να τα ψάχνεις;
Νομίζω ότι μαντεύω την απάντησή σου. Όπως επίσης νομίζω ότι κι εσύ μαντεύεις κατά βάθος ότι αν διάλεγες την δεύτερη στρατηγική, αυτή της «αγοράς», σήμερα πράγματι δε θα είχες καμιά άλλη επιλογή, παρά μόνο αυτό που λένε τα επιτελεία του υπουργείου υγείας στις 6. Δηλαδή την «ανοσία της αγέλης», «οι νοσοκομειακοί ας κόψουν το λαιμό τους», παραμυθάκια για τις μάσκες, απόλυτη καραντίνα, αυταρχισμό.
Νομίζω όμως ότι μαντεύω και τις ερωτήσεις σου και τα «ναι μεν αλλά σου».
«Δεν υπήρχαν λεφτά»… ίσως πεις. Ο λόγος που έχει περάσει αυτή η πολιτική παντού κι έχει αυτά τα αποτελέσματα σ’ όλες τις χώρες που τώρα κλαίνε, δεν ήταν ότι δεν υπήρχαν λεφτά. Ήταν η πολιτική του κεφαλαίου που επέβαλε περιορισμό και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και γιγαντισμό του ιδιωτικού που τα πήρε όλα από το κράτος. Οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Σουηδία, δεν κατάντησαν πρωτοπόροι σε θανάτους κορωνοϊού επειδή… δεν είχαν λεφτά. Αλλά επειδή είχαν την ίδια πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, της ιδιωτικής υγείας και ασφάλισης κι εναντίον του λαού.
Ή σκέψου την Κούβα, που δεν είναι καθόλου πλουσιότερη από την Ελλάδα, ούτε λιγότερο στριμωγμένη. Κι έχει φτιάξει το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, που αντανακλάται και στους… προϋπολογισμούς. Τα κατάφεραν μάλλον δεν πλέκεται πια στα πόδια τους καθόλου το παρασιτικό, σπάταλο, αντιπαραγωγικό, απάνθρωπο, ασυνάρτητο, παράλογο, ανήθικο κι επικίνδυνο για το λαό κεφάλαιο. Με το λαό, για το λαό.
Στην Ελλάδα λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν. Μόνο που πήγαιναν αλλού.
Ακόμα και τώρα, τη στιγμή της πιο μεγάλης κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει λεφτά για διορισμούς γιατρών (ρίχνει χειροκρότημα) ή για προμήθειες τεστ και αναπνευστήρων. Και για να αποφύγει το πολιτικό κόστος αναγκάζεται να κρύβεται πίσω από κοροϊδίες (είπαμε για τις μάσκες, τα τεστ κλπ.), επικοινωνιακές προβοκάτσιες (παραλία Θεσσαλονίκης, ηλικιωμένοι στις τράπεζες) και αποκλεισμούς (πώς εξαφανίστηκαν ξαφνικά οι νοσοκομειακοί γιατροί από τα κανάλια; Μα απλά… όπως και το ΚΚΕ). Αλλά έχει λεφτά για να δίνει ΤΩΡΑ εκατομμύρια των εκατομμυρίων στις ιδιωτικές κλινικές, στα ιδιωτικά κανάλια, στα ιδιωτικά διόδια κι όπου αλλού θυμηθεί.
Στους εργάτες όμως απολύσεις και μισός μισθός. Για μας η επιδημία είναι πόλεμος. Για τους «επιχειρηματίες» είναι πάντα μπίζνες. Και σ’ αυτά τα πλαίσια οι μικρομεσαίοι «κλειστοί και σπίτι», αλλά οι μεγάλες επιχειρήσεις συνεχίζουν να κόβουν χρήμα. Χτες στην τηλεόραση είπε «έκλεισαν ακόμα και 4 εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας». Ακόμα κι αυτά. Άκου να δεις. Η επόμενη είδηση ήταν ότι πέθανε ένας 51χρονος εργάτης που κόλλησε τον ιό στο εργοστάσιο που δούλευε. Το κλείσανε; Ελέγξαν τους άλλους εργάτες;
«Δόξα τω θεώ, η χώρα μας πάει καλύτερα από άλλες χώρες»… ακούω που λένε. Κι εγώ σαν «άτομο υψηλού κινδύνου» χαίρομαι περισσότερο από τον καθένα. Κι εύχομαι να πάει μέχρι τη λήξη. (Τώρα – είπαν – είμαστε «στα μισά του πρώτου ημιχρόνου»). Η χώρα μας πάει καλύτερα από τις χώρες που είπαμε και πριν. Κι αν δεις ποιες είναι, ίσως να σκεφτείς κι εσύ όπως κι εγώ: «Δηλαδή όσο πιο φιλελεύθερη είναι μια οικονομία τόσο πιο πολλούς νεκρούς από τον κορωνοϊό έχει;”. Κι ακόμα πιο πέρα «Δηλαδή όσο πιο μεγάλη αντίσταση έχει προβάλει ο λαός, όσο πιο πολλές καθυστερήσεις προκάλεσε στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, τόσο το καλύτερο;». Λέω. Σκέψεις.
Τέλος πάντων, θα τα λέμε πάλι αυτά. Και τώρα και μετά την κρίση αυτοί θα συνεχίσουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Να μας συνηθίζουν στην αποδοχή του παράλογου, στις υπεκφυγές και στα μπαλώματα. Εμείς; Τι κάνουμε; Ας αρχίσουμε με το μπαλκόνι μας και από την κινητοποίηση των υγειονομικών στις 7 Απρίλη. Και βλέπουμε. Στην ίδια κατεύθυνση. Στην κατεύθυνση αυτών που θα έκανες εσύ αν ήσουν υπουργός υγείας. Στην κατεύθυνση των λαϊκών αυτονόητων.
Αν λοιπόν – λέμε αν – ήσουν εσύ υπουργός υγείας εδώ και 30 χρόνια, τι θα έκανες;
Θα έφτιαχνες περισσότερα νοσοκομεία από όσα είχαμε το 1990 και θα εκσυγχρόνιζες – εξόπλιζες τα παλιά; Ή θα έκλεινες όσο περισσότερα μπορούσες και θα εφάρμοζες λογικές «5 προς 1» στους διορισμούς υγειονομικών, κι ύστερα, την κρίσιμη ώρα θα τους έψαχνες;
Θα φρόντιζες τα νοσοκομεία να έχουν γεμάτες αποθήκες με υλικά, αναπνευστήρες, μηχανήματα και φάρμακα για να μπορούν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τα τρέχοντα περιστατικά αλλά και τις έκτακτες ανάγκες; Ή θα πετσόκοβες τα αποθεματικά τους και θα περιόριζες ασφυκτικά τους προϋπολογισμούς τους, με αποτέλεσμα τώρα να μη μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε στα τρέχοντα;
Θα φρόντιζες να είχες κάνει τα κουμάντα σου για περίσσεια σε μάσκες; Ή θα έτρεχες τελευταία στιγμή και θα αναγκαζόσουν να λες σαχλαμάρες στον κόσμο ότι «δε χρειάζονται μάσκες οι υγιείς» κι ότι «μπορεί να κάνει και κακό η μάσκα»; Αλήθεια εμείς οι υγιείς ανοσοκατασταλμένοι γιατί πρέπει να φοράμε μάσκα στους συνωστισμούς πάντα και προ επιδημίας; Δε χρειάζεται; Το κακό μας θέλουν οι γιατροί μας;
Θα φρόντιζες να ελέγξεις το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού με εκατομμύρια τεστ (Όταν θέλουν γίνεται. Θυμήσου τα εμβόλια του Αβραμόπουλου) και να περιορίσεις τους πάσχοντες και τα περιβάλλοντά τους; Ή θα τόριχνες στο αόρατο χέρι της αγοράς που μετά σε αναγκάζει να λες πάλι ψέματα στον κοσμάκη ότι «δε χρειάζονται τόσα πολλά τα τεστ» και θα τους έστελνες να δίνουν στις ιδιωτικές κλινικές 300άρια;
Θα φρόντιζες όσο γίνεται να φτάσεις τις 3600 ΜΕΘ που ζητούσε ο ΠΟΥ, ακόμα και πριν τον κορωνοϊό; Ή θα τις λιγόστευες με τα μνημόνια και τις πολύχρωμες λιτότητες, με αποτέλεσμα τώρα να έχεις πιο λίγες από 1000, που τις μισές τις πληρώνεις με χρυσάφι στους ιδιώτες;
Θα φρόντιζες να είχαμε κανονικά ιατρεία πρωτοβάθμιας φροντίδας παντού για να μπορούμε να ελέγχουμε καλύτερα την υγεία του λαού και στην επιδημία; Ή θα τα είχες ρίξει στον καιάδα του κόστους με αποτέλεσμα τώρα να τα ψάχνεις;
Νομίζω ότι μαντεύω την απάντησή σου. Όπως επίσης νομίζω ότι κι εσύ μαντεύεις κατά βάθος ότι αν διάλεγες την δεύτερη στρατηγική, αυτή της «αγοράς», σήμερα πράγματι δε θα είχες καμιά άλλη επιλογή, παρά μόνο αυτό που λένε τα επιτελεία του υπουργείου υγείας στις 6. Δηλαδή την «ανοσία της αγέλης», «οι νοσοκομειακοί ας κόψουν το λαιμό τους», παραμυθάκια για τις μάσκες, απόλυτη καραντίνα, αυταρχισμό.
Νομίζω όμως ότι μαντεύω και τις ερωτήσεις σου και τα «ναι μεν αλλά σου».
«Δεν υπήρχαν λεφτά»… ίσως πεις. Ο λόγος που έχει περάσει αυτή η πολιτική παντού κι έχει αυτά τα αποτελέσματα σ’ όλες τις χώρες που τώρα κλαίνε, δεν ήταν ότι δεν υπήρχαν λεφτά. Ήταν η πολιτική του κεφαλαίου που επέβαλε περιορισμό και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και γιγαντισμό του ιδιωτικού που τα πήρε όλα από το κράτος. Οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Σουηδία, δεν κατάντησαν πρωτοπόροι σε θανάτους κορωνοϊού επειδή… δεν είχαν λεφτά. Αλλά επειδή είχαν την ίδια πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, της ιδιωτικής υγείας και ασφάλισης κι εναντίον του λαού.
Ή σκέψου την Κούβα, που δεν είναι καθόλου πλουσιότερη από την Ελλάδα, ούτε λιγότερο στριμωγμένη. Κι έχει φτιάξει το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, που αντανακλάται και στους… προϋπολογισμούς. Τα κατάφεραν μάλλον δεν πλέκεται πια στα πόδια τους καθόλου το παρασιτικό, σπάταλο, αντιπαραγωγικό, απάνθρωπο, ασυνάρτητο, παράλογο, ανήθικο κι επικίνδυνο για το λαό κεφάλαιο. Με το λαό, για το λαό.
Στην Ελλάδα λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν. Μόνο που πήγαιναν αλλού.
Ακόμα και τώρα, τη στιγμή της πιο μεγάλης κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει λεφτά για διορισμούς γιατρών (ρίχνει χειροκρότημα) ή για προμήθειες τεστ και αναπνευστήρων. Και για να αποφύγει το πολιτικό κόστος αναγκάζεται να κρύβεται πίσω από κοροϊδίες (είπαμε για τις μάσκες, τα τεστ κλπ.), επικοινωνιακές προβοκάτσιες (παραλία Θεσσαλονίκης, ηλικιωμένοι στις τράπεζες) και αποκλεισμούς (πώς εξαφανίστηκαν ξαφνικά οι νοσοκομειακοί γιατροί από τα κανάλια; Μα απλά… όπως και το ΚΚΕ). Αλλά έχει λεφτά για να δίνει ΤΩΡΑ εκατομμύρια των εκατομμυρίων στις ιδιωτικές κλινικές, στα ιδιωτικά κανάλια, στα ιδιωτικά διόδια κι όπου αλλού θυμηθεί.
Στους εργάτες όμως απολύσεις και μισός μισθός. Για μας η επιδημία είναι πόλεμος. Για τους «επιχειρηματίες» είναι πάντα μπίζνες. Και σ’ αυτά τα πλαίσια οι μικρομεσαίοι «κλειστοί και σπίτι», αλλά οι μεγάλες επιχειρήσεις συνεχίζουν να κόβουν χρήμα. Χτες στην τηλεόραση είπε «έκλεισαν ακόμα και 4 εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας». Ακόμα κι αυτά. Άκου να δεις. Η επόμενη είδηση ήταν ότι πέθανε ένας 51χρονος εργάτης που κόλλησε τον ιό στο εργοστάσιο που δούλευε. Το κλείσανε; Ελέγξαν τους άλλους εργάτες;
«Δόξα τω θεώ, η χώρα μας πάει καλύτερα από άλλες χώρες»… ακούω που λένε. Κι εγώ σαν «άτομο υψηλού κινδύνου» χαίρομαι περισσότερο από τον καθένα. Κι εύχομαι να πάει μέχρι τη λήξη. (Τώρα – είπαν – είμαστε «στα μισά του πρώτου ημιχρόνου»). Η χώρα μας πάει καλύτερα από τις χώρες που είπαμε και πριν. Κι αν δεις ποιες είναι, ίσως να σκεφτείς κι εσύ όπως κι εγώ: «Δηλαδή όσο πιο φιλελεύθερη είναι μια οικονομία τόσο πιο πολλούς νεκρούς από τον κορωνοϊό έχει;”. Κι ακόμα πιο πέρα «Δηλαδή όσο πιο μεγάλη αντίσταση έχει προβάλει ο λαός, όσο πιο πολλές καθυστερήσεις προκάλεσε στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, τόσο το καλύτερο;». Λέω. Σκέψεις.
Τέλος πάντων, θα τα λέμε πάλι αυτά. Και τώρα και μετά την κρίση αυτοί θα συνεχίσουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Να μας συνηθίζουν στην αποδοχή του παράλογου, στις υπεκφυγές και στα μπαλώματα. Εμείς; Τι κάνουμε; Ας αρχίσουμε με το μπαλκόνι μας και από την κινητοποίηση των υγειονομικών στις 7 Απρίλη. Και βλέπουμε. Στην ίδια κατεύθυνση. Στην κατεύθυνση αυτών που θα έκανες εσύ αν ήσουν υπουργός υγείας. Στην κατεύθυνση των λαϊκών αυτονόητων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου