«Πέρα και πάνω από όλα» οι δεξιότητες που υπαγορεύει η αγορά

 

Αποκαλυπτικοί για τις στοχεύσεις του νομοσχεδίου ο πρωθυπουργός και η υπουργός Παιδείας

 

Eurokinissi

Το εφιαλτικό τοπίο που διαμορφώνει σε βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των εργατικών οικογενειών το αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης διαφάνηκε ολοκάθαρα από τα όσα ανέφερε ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας χτες στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου επιβεβαίωσε ότι στόχος του νομοθετικού αυτού τερατουργήματος είναι η μεγαλύτερη πρόσδεση της Παιδείας με τις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Είπε ευθαρσώς ότι «αν υπάρχει μία δύναμη που κινεί την εθνική οικονομία», όπως χαρακτηρίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αυτή «είναι η δημόσια Παιδεία». Γι' αυτό «ένας από τους λόγους που τόσες μεγάλες ξένες επιχειρήσεις τεχνολογίας ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην πατρίδα μας δεν είναι μόνο τα όποια φορολογικά κίνητρα μπορεί να έχουμε θεσπίσει για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Είναι πρώτα και πάνω από όλα το μορφωτικό επίπεδο, οι γνώσεις, αλλά και η εργατικότητα των νέων πτυχιούχων και το ανθρώπινο δυναμικό», που πρέπει να βελτιωθούν, γι' αυτό «το ανθρώπινο δυναμικό είναι που θα πρέπει σε συνεννόηση και διάλογο με την αγορά εργασίας», δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους, «να οδηγήσει στις απαραίτητες προσαρμογές το εκπαιδευτικό σύστημα έτσι ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες μιας αγοράς εργασίας σε μία οικονομία που αναπτύσσεται από καταρτισμένους αποφοίτους, αλλά και από κατόχους Τεχνικής Εκπαίδευσης που τόσο πολύ τους χρειάζεται η χώρα μας».

Με άλλα λόγια, αυτό που επιβεβαίωσε ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι ότι το νομοσχέδιο είναι καθαρά υπαγορευμένο από τις ανάγκες κερδοφορίας των ομίλων και γι' αυτό έρχεται ως συνέχεια του αντεργατικού νομοσχεδίου.

Χαρακτήρισε την αυτονομία των σχολείων μεγάλη τομή που φέρνει το νομοσχέδιο γιατί πλέον «ο διευθυντής αναλαμβάνει επιτέλους το ρόλο του» και μεριμνά «για την πρόσθετη οικονομική του ευρωστία διεκδικώντας και χορηγίες και δωρεές από την τοπική κοινότητα. Το κέντρο βάρους λοιπόν της εκπαιδευτικής διαδικασίας μεταφέρεται με τόλμη και με εμπιστοσύνη από το υπουργείο στο αυτόνομο σχολείο».

«Αυτό είναι το σχολείο της επόμενης δεκαετίας», συνέχισε ο πρωθυπουργός, λέγοντας μάλιστα προκλητικά ότι το σχολείο αυτό «θα διακινεί ανοιχτή γνώση σε χαρούμενους μαθητές με απελευθερωμένους και δημιουργικούς τους δασκάλους και καθηγητές μας, που θα προσφέρονται όχι μόνο ίσες ευκαιρίες αλλά και ίσα δικαιώματα σε κάθε παιδί», για να κρύψει πίσω από αυτές τις διαφημιστικές εικόνες ότι ακριβώς τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών του λαού θυσιάζονται στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αλλωστε, γι' αυτό έκανε και σαφές ότι «πέρα και πάνω από όλα αυτό που προέχει» είναι όχι βέβαια η ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών αλλά «η καλλιέργεια δεξιοτήτων», όπως αυτές θα καθορίζονται κάθε φορά από τις ανάγκες των βιομηχάνων.

Κατά τ' άλλα δήλωσε πως τάχα όλα είναι έτοιμα να ανοίξουν τα σχολεία το Σεπτέμβρη με ασφάλεια, αποδίδοντας ωστόσο κάθε ευθύνη για το ενδεχόμενο μεγαλύτερης εξάπλωσης της πανδημίας στους ανεμβολίαστους εκπαιδευτικούς.

Οσον αφορά την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, στη δευτερολογία του σημείωσε ότι είναι μια απόφαση με πολιτικό κόστος, καθώς θα μείνουν παιδιά εκτός πανεπιστημίου, όμως, όπως ξεκαθάρισε, «επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να καθαρίσει το τοπίο», επικαλούμενος το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Ανέφερε ως διέξοδο την Τεχνική Εκπαίδευση, περιγράφοντας μια Τεχνική Κατάρτιση άμεσα συνδεδεμένη με το κεφάλαιο, το οποίο έχει λόγο στο τι διδάσκονται οι σπουδαστές, ακριβώς για να είναι κομμένοι και ραμμένοι στις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.

Με καλολογίες επιχείρησε να συγκαλύψει το περιεχόμενο η υπουργός Παιδείας

Με τις καλολογίες της «ελευθερίας», της «αυτονομίας», της «εμπιστοσύνης στους εκπαιδευτικούς» κ.λπ. επιχείρησε η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, να φτιασιδώσει την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης.

Για να στηρίξει το αυτόνομο σχολείο που φέρνει το νομοσχέδιο, επικαλέστηκε τα διεθνή «στοιχεία» και τις «ευρωπαϊκές πρακτικές», που δείχνουν ότι «όσο το κέντρο λήψης αποφάσεων μετατοπίζεται» και αποκεντρώνεται, «τόσο βελτιώνονται τα μαθησιακά αποτελέσματα». Τα μαθησιακά αποτελέσματα, όμως, που επικαλούνται είναι οι δείκτες του ΟΟΣΑ, που μετρούν την προσαρμογή της Εκπαίδευσης στις στείρες δεξιότητες που απαιτεί η αγορά για τους αυριανούς «ευέλικτους» εργαζόμενους και οι επιδόσεις των μαθητών σε αυτές. Με αυτούς τους δείκτες μετράει το κεφάλαιο την «ποιότητα» της Εκπαίδευσης και αυτό έρχεται να υλοποιήσει ακόμα πιο απροκάλυπτα η κυβέρνηση. Γι' αυτό, εξάλλου, η Ν. Κεραμέως έκανε πολλάκις λόγο για τα εργαστήρια δεξιοτήτων που έχει εισαγάγει ήδη η κυβέρνηση και τα νέα που φέρνει, ενώ έκλινε σε όλες τις πτώσεις την «αξιολόγηση», που στην πραγματικότητα αποτελεί μηχανισμό ελέγχου της προσαρμογής στο σχολείο της αγοράς και αφετέρου λειτουργεί ως μοχλός στην κατεύθυνση (ταξικής) κατηγοριοποίησης σχολείων και μαθητών.

Η υπουργός Παιδείας ισχυρίστηκε ότι το σχολείο που διαμορφώνεται από το νομοσχέδιο θα λειτουργήσει ως «αποτελεσματικός μοχλός κοινωνικής κινητικότητας για κάθε παιδί». Η διεθνής πείρα, όμως, από την υλοποίηση του «αυτόνομου» σχολείου των δεξιοτήτων, κατά τα πρότυπα του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, δείχνει ότι η ταξική προέλευση ενός παιδιού καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό όχι μόνο τις επιδόσεις του αλλά τελικά και την εκπαίδευση που θα λάβει.

Ριζοσπάστης