Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

-Τι θα συνέβαινε αν ο Aylan Kurdi είχε όντως μεγαλώσει στη Γαλλία;

«Τι θα γινόταν ο μικρός Αϊλάν αν δεν είχε πνιγεί
και είχε καταφέρει να φτάσει στην Ευρώπη;»
αναρωτιέται το περιοδικό και ο σκιτσογράφος
Riss απαντά: «Θα χούφτωνε γυναίκες στη Γερμανία»
Μια ανοιχτή επιστολή προς το περιοδικό Charlie Hebdo εξηγεί τι πραγματικά θα μπορούσε να συμβεί, αν ο Aylan Kurdi είχε την ευκαιρία να μεγαλώσει στη Γαλλία.

Της Dilar Dirik*
____________
Αγαπητό Charlie Hebdo,

Ελευθερία του λόγου, μπλα μπλα/ δεν είναι ρατσισμός, μπλα μπλα, στην άκρη, η τελευταία γελοιογραφία σας, που απεικονίζει τον Aylan Kurdi, αν είχε μεγαλώσει, ως κάποιον που προσπαθεί να χουφτώσει μια γυναίκα στην Ευρώπη, δεν είναι ούτε αστεία, ούτε εκφράζει κάτι σημαντικό με οποιονδήποτε τρόπο.

Είναι κακόγουστη έτσι κι αλλιώς, αλλά από τη στιγμή που έχετε επιλέξει τον Aylan Kurdi να είναι ο πρωταγωνιστής του καρτούν σας, ας ρίξουμε μια ματιά στο πλαίσιο αυτού του παιδιού, που πνίγηκε στη Μεσόγειο και που τώρα κοροϊδεύετε πέρα ​​από το θάνατό του:

Ο Aylan Kurdi ήταν Κούρδος από το Κομπάνι, το προπύργιο της αντίστασης κατά του ISIS. Το Κομπάνι επανέφερε την ελπίδα στην ανθρωπότητα, και πάνω απ 'όλα, έχει δείξει στον κόσμο την αντοχή και τη δύναμη των γυναικών ενάντια στο φασισμό.

Αν ο Aylan Kurdi είχε μεγαλώσει - και θα είχε, αν τα κράτη όπως η Γαλλία δεν είχαν μετατρέψει την Ευρώπη σ’ένα ρατσιστικό κάστρο ανέγγιχτων, για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τα αποτελέσματα της αποικιακής κληρονομιάς τους, αν δεν είχε καταστρέψει χώρες από τις οποίες εκατομμύρια Aylan τώρα τρέπονται σε φυγή, εν μέρει ως αποτέλεσμα των γαλλικών πολιτικών και των πωλήσεων όπλων, εάν η Γαλλία δεν είχε σχεδιάσει αυτά τα τεχνητά σύνορα στη συμφωνία Sykes-Picot, της οποίας τα καταστροφικά αποτελέσματα βιώνουμε τώρα, ακριβώς 100 χρόνια μετά – σίγουρα θα είχε γνωρίσει μέσα από την ζωή του ποιο είναι το νόημα του Κομπάνι.

Θα γνώριζε, ότι ήταν οι γυναίκες που απελευθέρωσαν τη γενέτειρά του. Ίσως, όπως και οι περισσότεροι οργανωμένοι Κούρδοι νέοι στις κοινότητές μας στην Ευρώπη - οι περισσότεροι από τους οποίους επίσης κάποτε έφτασαν ως πρόσφυγες εκεί - θα είχε γίνει ένας ενεργός υπερασπιστής της ελευθερίας του λόγου, ένας πολιτικός ακτιβιστής, ένας υπερασπιστής των δικαιωμάτων. Θα είχε μεγαλώσει και θα είχε συνηθίσει με την εικόνα γυναικών γύρω του σε ηγετικούς ρόλους. Οι φωτογραφίες γυναικών ανταρτών στους τοίχους θα ήταν κάτι φυσιολογικό γι 'αυτόν.

Αν είχε σπουδάσει, τα αστεία για το ότι οι Κούρδοι μαθητές πάντα σπουδάζουν κοινωνιολογία, πολιτική ή νομική θα αναφέρονταν και σ'αυτόν. Πιθανόν να είχε συζητήσει και προβάλει το γεγονός, ότι η Γαλλία εξακολουθεί σκόπιμα να μην εκθέτει τον ρόλο της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας στη δολοφονία στο Παρίσι των τριών Κούρδων ακτιβιστών γυναικών, των Sakine Cansiz, Fidan Dogan και Leyla Saylemez, οι οποίες έχασαν τη ζωή τους σχεδόν την ίδια ημέρα, που η Charlie Hebdo δέχτηκε επίθεση αλλά δύο χρόνια νωρίτερα.

Θα είχε ίσως διαμαρτυρηθεί για το γεγονός, ότι το γαλλικό κράτος εφευρίσκει λόγους, για να συλλάβει και να τρομοκρατήσει ακτιβιστές Κούρδους στη Γαλλία για τις πολιτικές δραστηριότητες και τις απόψεις τους. Το ίδιο το γαλλικό κράτος που φωνάζει για «ελευθερία του λόγου», ανακάλεσε την άδεια μετάδοσης από το κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι, Medya TV το 2004, που αποτελούσε το μοναδικό μέσο ενημέρωσης για εκατομμύρια Κούρδους στην Ευρώπη, ώστε να μαθαίνουν ειδήσεις από το σπίτι τους και να μπορούν να έχουν μια φωνή.

Αλλά ναι, ο Aylan Kurdi πέθανε, του αφαίρεσαν το μέλλον του και η ρατσιστική φαντασία σας για το μέλλον του, είναι γελοία, όταν προσπαθείτε να την διακοσμήσετε με την ελευθερία του λόγου, όταν μεταξύ άλλων, ο φασισμός και η σιωπή του γαλλικού κράτους, είναι επίσης άμεσα υπεύθυνα για το ότι τα σώματα των προσφύγων καθίστανται αναλώσιμα!
___________
*H Dilar Dirik είναι μέλος του κινήματος των κούρδων γυναικών. Είναι συγγραφέας και υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge.
___________
μετάφραση Σύλβια Β.
___________
Πηγή: roarmag μέσω OmniaTV 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου