Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων και το αιματοκύλισμα των λαών πάει χέρι χέρι με τον αντικομμουνισμό και την προσπάθεια ξαναγραψίματος της ιστορίας, με κεντρικό θέμα την «εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού» στοχοποιώντας την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, όπου επικεφαλής ήταν ο Ι. Στάλιν. Την περίοδο όπου περισσότεροι από 20 εκατ. σοβιετικοί και περισσότερα από 3 εκατομμύρια μέλη του κόμματος των Μπολσεβίκων έδωσαν την ζωή τους για την συντριβή του ναζισμού-φασισμού, για την νίκη των λαών. Η προσφυγή στον αντικομμουνισμό αποτελεί βέβαια διαχρονική πρακτική των αστικών επιτελείων και των αστικών μέσων μαζικής ενημέρωσης τους. Ο αντικομμουνισμός εντείνεται με στόχο να δικαιολογηθεί η σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα που σκορπίζει θάνατο και εκμετάλλευση.
Σε αυτή την γραμμή, το γνωστό περιοδικό «Economist», στο εξώφυλλο της 12ης Μαρτίου έχει τίτλο «Η Σταλινοποίηση της Ρωσίας» προκειμένου να «αποδείξει» πως αυτό που φταίει για τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι «η παράνοια του Πούτιν» που θέλει να μιμηθεί τον Στάλιν ως η πηγή όλων των κακών!
Είναι o Economist που:
1. Στην έκδοση του Απριλίου του 1999 μετά από δύο εβδομάδες βομβαρδισμού της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και προσωρινού κατάπαυση του πυρός το εξώφυλλο του είχε ως τίτλο «Μην αφήσετε το τελικό παιχνίδι να είναι δικό του» με φωτογραφία του Μιλόσεβιτς δικαιολογώντας απρόκλητα τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς που σκόρπισαν τον θάνατο σε χιλιάδες αμάχους στην Σερβία με τα «χτυπήματα» ακριβείας σε νοσοκομεία, σχολεία κλπ.
2. Στην έκδοση της 22 Φεβρουαρίου του 2003 το εξώφυλλο του είχε ως τίτλο «Γιατί ένας πόλεμος θα μπορούσε να δικαιολογηθεί» με φωτογραφία του Σαντάμ Χουσεΐν με πρόσχημα τον αφοπλισμό του Χουσεΐν στο Ιράκ.
3. Στην έκδοση της 26 Φεβρουαρίου του 2011 το εξώφυλλο του είχε ως τίτλο «Πετρέλαιο και Αίμα» με φωτογραφία του Καντάφι.
4. Στην έκδοση της 31 Αυγούστου του 2013 το εξώφυλλο του είχε ως τίτλο «Χτύπα τον σκληρά» με φωτογραφία του Ασαντ και στην έκδοση της 7 Σεπτεμβρίου του 2013 το εξώφυλλο του είχε ως τίτλο την προτροπή προς τοv τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να χτυπήσει τη Συρία με πρόσχημα τότε τα χημικά όπλα.
Τα παραπάνω είναι μόνο κάποια μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα του ρόλου τέτοιων αστικών ΜΜΕ. Είπαμε: αντικομμουνισμός, τρομοκρατία και αιματοκύλισμα των λαών πάνε παρέα. Το θέμα είναι όμως ότι ο «μπαμπούλας» του κομμουνισμού τρομάζει περισσότερο τα αστικά επιτελεία (είτε του ευρωατλαντισμού, είτε της καπιταλιστικής Ρωσίας) που τον ξεθάβουν όλο και πιο μόνιμα, παρά αυτούς, τους οποίους προσπαθούν να φοβίσουν. Και δεν έχουν και άδικο οι ιμπεριαλιστές να τον φοβούνται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου