Σε αυτό το φόντο, και ενώ βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού, οι διακοπές και η αναψυχή για πολλούς αποτελούν άπιαστο όνειρο, εξαιτίας του στραγγισμένου λαϊκού εισοδήματος αλλά και του αυξημένου κόστους μετακίνησης και διαμονής.
Και ενώ οι μισοί σχεδόν εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε για μία μέρα διακοπές, ενώ η συντριπτική τους πλειοψηφία αποκλείεται ακόμα κι απ' αυτά τα πετσοκομμένα προγράμματα «κοινωνικού τουρισμού», το πολυδιαφημισμένο «τουριστικό προϊόν» δεν μένει ...αδιάθετο. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν, ο διακηρυγμένος στόχος για προσέλκυση της «τουριστικής ελίτ», που απευθύνεται στα μεγάλα πορτοφόλια, επιτυγχάνεται, και έτσι τα κέρδη τους φέτος κινούνται ήδη σε «υψηλές πτήσεις».
Μόνο που όλα τα παραπάνω έχουν το ...τίμημά τους: Από τη μία έχουν ως προϋπόθεση τον μαζικό αποκλεισμό του λαού από φθηνό και ποιοτικό τουρισμό, αφού όλες οι υποδομές προσαρμόζονται σε αυτήν τη στρατηγική. Και από την άλλη «απαιτούν» ένα εργατικό δυναμικό στον κλάδο ξεζουμισμένο, δίχως τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα. Που θα δουλεύει για 6 μήνες ήλιο με ήλιο, δίχως ωράρια, δίχως ΣΣΕ κ.ο.κ. Αυτό το πλαίσιο έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις, με πιο χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα την προσπάθεια από τη ΝΔ να επιβάλει την 6ήμερη εργασία στον Επισιτισμό, κατά παρέκκλιση ακόμα και από τη ΣΣΕ που η ίδια κήρυξε «υποχρεωτική» πριν από λίγες μέρες.
Η αντιφατική αυτή εικόνα, που αποτυπώνει από τη μία τα ρεκόρ των εισπράξεων και των κερδών για τους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη την αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να κάνουν διακοπές, αναδεικνύει ότι το καπιταλιστικό «τουριστικό θαύμα» δεν συναντιέται πουθενά με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Στις σελίδες του αφιερώματος του «Ριζοσπάστη» περιλαμβάνονται μερικά από τα στοιχεία που αποτυπώνουν αυτήν τη μεγάλη αντίφαση. Επίσης, το φυλλάδιο με το οποίο οι Οργανώσεις του ΚΚΕ απευθύνονται πλατιά στον λαό, καλώντας τον να κάνει υπόθεσή του την πάλη για το καθολικό δικαίωμα στην αναψυχή και στην ξεκούραση, αλλά και αρθρογραφία που ξεσκεπάζει τα αντιδραστικά επιχειρήματα της κυβέρνησης και των αστικών επιτελείων. Τέλος, περιλαμβάνεται ομιλία στελέχους του Κόμματος σε πολιτική σύσκεψη με συνδικαλιστές του κλάδου, όπου αποτυπώνονται πλευρές της σημαντικής πείρας από εργατικούς αγώνες που είναι σε εξέλιξη.
«Ζεστό» κρατικό χρήμα «μασουλάνε» οι εφοπλιστές της ακτοπλοΐας, την ίδια στιγμή που επιβάλλουν απανωτές αυξήσεις στα ναύλα
MotionTeam |
Είναι τουλάχιστον πρόκληση για τη Σύρο, που απέχει 3 ώρες από τον Πειραιά, τα εισιτήρια στην οικονομική θέση να έχουν εκτοξευτεί στα 50,50 ευρώ και για το αυτοκίνητο στα 102,5 ευρώ! Από τα 38 ευρώ πέρσι τον Αύγουστο πήγε τον Ιούνη στα 47 ευρώ (αύξηση 23,68% ευρώ). Το αυτοκίνητο από τα 78 πήγε στα 95,50 ευρώ (αύξηση 22,4%). Για να φτάσουν από την 1η Ιούλη στα παραπάνω εξωφρενικά ποσά και να σημειώσουν αύξηση 32,8%! Πλέον μία 4μελής οικογένεια για να πάει και να γυρίσει στη Σύρο, χρειάζεται 404 ευρώ. Ενώ αν πάρει και αυτοκίνητο θα πρέπει να καταβάλει 609 ευρώ!
Από Πειραιά για Ικαρία μετ' επιστροφής, για το 8ωρο ταξίδι στο κατάστρωμα (την πλαστική καρέκλα), μία 4μελής οικογένεια χωρίς αυτοκίνητο θα πρέπει να δώσει 468 ευρώ. Με το αυτοκίνητο θα πρέπει να καταβάλει 712 ευρώ! Σημειώνεται ότι από πέρσι το καλοκαίρι η συνολική αύξηση ανέρχεται στο 48,1%!
MotionTeam |
Ομως, αν προκαλούν ζαλάδα οι τιμές των εισιτηρίων το ίδιο ζαλίζουν και τα ποσά του «ζεστού» χρήματος που συνεχίζουν να τσεπώνουν οι εφοπλιστές με την ...ευγενή προσφορά της κυβέρνησης, με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να ζητάνε να τους δοθούν και άλλα. Από την αρχή του χρόνου η κυβέρνηση έχει προσφέρει στους ...αναξιοπαθούντες εφοπλιστές, από τη λεηλασία του λαού που υποφέρει, 85 εκατ. ευρώ. Για τη νέα δρομολογιακή περίοδο, τους έχει ήδη εξασφαλίσει άλλα 138 εκατ. ευρώ για την επιδότηση των «άγονων» γραμμών. Αντίστοιχο κονδύλι για τις «άγονες» είχαν εισπράξει οι εφοπλιστές και πέρυσι. Στα ποσά αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται βέβαια τα πάνω από 90 εκατ. ευρώ που τσέπωσαν οι εφοπλιστές ως στήριξη για την πανδημία - καθώς η κυβέρνηση τους είχε εντάξει στις επιχειρήσεις που επλήγησαν - κ.λπ. Συνολικά δηλαδή πάνω από 300 εκατομμύρια...
Επιπλέον, την ίδια στιγμή που οι εφοπλιστές επιβάλλουν την 4η κατά σειρά αύξηση από τον περασμένο Αύγουστο στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στις 23 Ιούνη στη Βουλή τούς επιβράβευσαν από πάνω, συμφωνώντας ότι δεν τους φτάνουν τα εκατομμύρια που τσεπώνουν ως επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις και προνόμια και θα πρέπει να τους δοθούν κι άλλα.
Συγκεκριμένα, από κοινού έσπευσαν να υπερψηφίσουν την κωδικοποίηση της νομοθεσίας για τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες από το 2001, που ενσωματώθηκε στο ελληνικό Δίκαιο με τον νόμο 2932/2001 του ΠΑΣΟΚ ο κανονισμός 3577/92 για την «απελευθέρωση» των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών (άρση του καμποτάζ), μέχρι και τώρα.
Η συζήτηση ήταν αποκαλυπτική, καθώς όλα τα αστικά κόμματα «σφάχτηκαν στην ποδιά των εφοπλιστών» για να δείξουν πόσο πρόθυμοι είναι να εξυπηρετήσουν την κερδοφορία τους, πετώντας μάλιστα στην άκρη κάθε πρόσχημα.
Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδ. Μιχαηλίδης, ζήτησε τα ρέστα από την κυβέρνηση για ποιον λόγο το υπουργείο ακόμα «χρωστάει αρκετά εκατομμύρια στις ακτοπλοϊκές εταιρείες» που ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει προσδιορίσει στα 60 εκατ. Η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ Ν. Γιαννακοπούλου έκανε σαφές ότι το κόμμα της «στοχεύει στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής ναυτιλίας», δηλαδή στην κερδοφορία των εφοπλιστών, και πρότεινε «την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου», υποστηρίζοντας ότι τα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα δεν είναι αρκετά.
Απαντώντας ο υπουργός Ναυτιλίας, Γ. Πλακιωτάκης, ανέφερε ότι η κυβέρνηση έφτασε τις επιδοτήσεις στα 138 εκατ. ευρώ, ποσό που θα δοθεί στους εφοπλιστές και το '23 και το '24, χώρια βέβαια τις απευθείας αναθέσεις και άλλα έξτρα «δωράκια», όπως τα πάνω από 90 εκατ. ευρώ που πήραν την περίοδο της πανδημίας, κατά τον υπουργό. Ο ίδιος δεσμεύτηκε και για πακτωλό χρημάτων για την ανανέωση και συγκεκριμένα το «πρασίνισμα» του στόλου, όπως σημείωσε.
Ορισμένες φωνές δεν δίστασαν να εκφράσουν και την «ανθρωπιά» τους λέγοντας ότι κάλλιστα θα μπορούσαν να υπηρετήσουν αυτούς τους στόχους ξεριζωμένοι από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο Ουκρανοί. Πρώτος και καλύτερος, σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα, ένας από τους επίτιμους προέδρους του ΣΕΤΕ, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να «φιλοξενήσει» 300 πρόσφυγες από την Ουκρανία.
Αυτά τα λένε την ίδια στιγμή που υπηρετούν το αφήγημα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και όλων όσοι ρίχνουν διαχρονικά λάδι στη φωτιά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων. Αυτά τα λένε οι ίδιοι που μέχρι πρότινος πανηγύριζαν για το ότι τα προηγούμενα χρόνια μια σειρά από «ανταγωνίστριες» χώρες φλέγονταν από συγκρούσεις με αποτέλεσμα περισσότεροι τουρίστες να καταλήγουν με πανάκριβα πακέτα διακοπών στη χώρα μας.
Βέβαια, ακόμα και γι' αυτούς, οι εξελίξεις αποτελούν δίκοπο μαχαίρι μιας και οι ίδιοι κάνουν λόγο πλέον για τουλάχιστον 130.000 τουρίστες που δεν θα επισκεφτούν φέτος τις, αγαπημένες κατά τ' άλλα, περιοχές της Χαλκιδικής και της Πιερίας, εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού πολέμου που είναι σε εξέλιξη στην Ουκρανία, αλλά και της πανάκριβης βενζίνης που κοστίζει στον τουρισμό από τα Βαλκάνια.
Τσακισμένα δικαιώματα, δουλειά μέχρι τελικής πτώσης, απάνθρωπες συνθήκες διαμονής, μειώσεις μισθών, νεκροί και τραυματίες. Αυτά εισέπρατταν και εισπράττουν οι εργαζόμενοι σε έναν κλάδο όπου τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών πήγαιναν και πηγαίνουν «τρένο». Ακόμη και κατά τη διάρκεια της καραντίνας η κυβέρνηση φρόντισε να στηρίξει τους επιχειρηματικούς ομίλους πλουσιοπάροχα, την ώρα που οι εργαζόμενοι καταδικάζονταν στην πείνα και την εξαθλίωση μέσα από απολύσεις, αναστολές συμβάσεων εργασίας, την ώρα που κοβόταν ακόμη και το άθλιο επίδομα ανεργίας των 300 και κάτι ευρώ σε χιλιάδες εποχικά απασχολούμενους.
Και όλα αυτά την ώρα που οι διακοπές μετατράπηκαν σε πανάκριβο, απαγορευτικό για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού εμπόρευμα. Η λαϊκή περιουσία και η αρχαιολογική κληρονομιά βγήκαν στο σφυρί. Το περιβάλλον βιάστηκε παράφορα ενώ οι ομορφιές του τόπου μας έγιναν «οικόπεδα» των μεγαλοξενοδόχων.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα. Ομως, η πρεμούρα τους για ανεύρεση επιπλέον θυμάτων στα κάτεργά τους αποκαλύπτει μια βασική αλήθεια. Τελικά, οι εργοδότες μάς δίνουν δουλειά;
Μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι αυτό το άγχος πηγάζει από το ενδιαφέρον των μεγαλοεπιχειρηματιών να «μοιράσουν» δουλειά στους εργαζόμενους. Κατέρρευσε, και μάλιστα με μεγάλο κρότο, το συγκεκριμένο αφήγημα, για το οποίο διαχρονικά ζητάνε την απόλυτη υποταγή μας και την ευγνωμοσύνη μας με τον πιο υποτελή τρόπο. Φανερώθηκε αυτό που είναι ξεκάθαρο και που οι ίδιοι επιδιώκουν διακαώς να αποκρύπτουν.
Κάθε ξενοδοχείο και τουριστική μονάδα, κάθε επιχείρηση, από τη λειτουργία των οποίων προκύπτουν αυτά τα τεράστια κέρδη, λειτουργεί από τον ιδρώτα των σκληρά εκμεταλλευόμενων εργαζομένων. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κερδών καταλήγει στις τσέπες ελάχιστων μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι μάλιστα λειτουργούν τελείως παρασιτικά, χωρίς να παράγουν και χωρίς να προσφέρουν τίποτα. Το μόνο που δίνουν οι συγκεκριμένοι μεγαλοεργοδότες είναι εντολές σχετικά με το πώς η επιβίωσή μας θα γίνεται ακόμη πιο απάνθρωπη για να αυγαταίνουν έτσι τα κέρδη τους.
Να γιατί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση. Γιατί ακόμα περισσότερο τώρα πρέπει να βγαίνει από τα στόματα των εργαζομένων το σύνθημα που φωνάζαμε μέσα στην πανδημία: «Τα ξενοδοχεία και τα επισιτιστικά καταστήματα είμαστε εμείς». Αυτός είναι ο μονόδρομος, σήμερα που οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θερίζουν ζωές για τα κέρδη των καπιταλιστών της μιας ή της άλλης πλευράς. Σήμερα που τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής οικονομίας μάς οδηγούν σε κρίσεις, κύματα ακρίβειας, όπως την τρέχουσα περίοδο, και συνεχή ένταση της εξαθλίωσης. Σήμερα, εν έτει 2022, όπου λέξεις όπως ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία μοιάζουν με ουτοπία.
Να γιατί το Κάλεσμα για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ σήμερα είναι το πλέον επίκαιρο. Η ουσιαστική συμμετοχή στη δράση, μαζί με τους κομμουνιστές, μέσα από τα σωματεία και τους φορείς του κινήματος, για διεκδίκηση καλύτερων όρων ζωής. Για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, για διασφάλιση σταθερής και ασφαλούς εργασίας, για ζωή με ολοκληρωμένα δικαιώματα.
Το ρεαλιστικό ήταν και παραμένει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, ο στόχος για μια κοινωνία όπου και οι εργαζόμενοι του κλάδου, με κατοχυρωμένα και ολοκληρωμένα δικαιώματα, θα μπορούν να εργάζονται ανθρώπινα και με ασφάλεια. Υπηρετώντας πρώτα και κύρια την καθολική ανάγκη του εργαζόμενου λαού, όπως και των ίδιων, για φτηνές και ποιοτικές διακοπές. Για την πρόσβαση όλων στην ποιοτική ψυχαγωγία, στην ξεκούραση και τον πολιτισμό. Για τη λειτουργία ενός κλάδου που θα συμβάλει στη φιλία των λαών. Για λειτουργία δικτύων σίτισης σε όλους τους μεγάλους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές.
Αυτός είναι ένας αντικειμενικά δίκαιος στόχος και όχι απλά ένα «όνειρο». Κάθε άλλο, είναι ο μόνος τρόπος για να βγούμε από τον εφιάλτη που βιώνουμε σήμερα.
Μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του νότιου παραλιακού μετώπου στην Αττική, με τις «εμβληματικές» επενδύσεις του.
Στη λεγόμενη «Αθηναϊκή Ριβιέρα», επιχειρήσεις - ξενοδοχειακές και επισιτιστικές - έχουν κατακλύσει το παραλιακό μέτωπο, απομυζώντας τεράστια κέρδη, μέσα από τη μετατροπή των πλαζ σε απροσπέλαστες για τον λαό «αυλές» τους, που απευθύνονται στα πιο υψηλά εισοδήματα. Πρόκειται μάλιστα για μια μικρογραφία του τι έρχεται στο παραλιακό μέτωπο με την επένδυση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Μια βόλτα στην παραλιακή, ακόμα και τις καθημερινές, αποτυπώνει την τραγική εικόνα: Σε έναν τόπο που έχει την τύχη λίγα χιλιόμετρα από το μεγαλύτερο αστικό κέντρο να βρέχεται από θάλασσα, δεκάδες χιλιάδες λαϊκών οικογενειών στριμώχνονται στις λιγοστές ελεύθερες πλαζ, που κατά κανόνα είναι και οι πιο υποβαθμισμένες. Και την ίδια στιγμή κάγκελα δεκάδων χιλιομέτρων υψώνονται κατά μήκος όλης της παραλιακής για τις ιδιωτικοποιημένες παραλίες με τα πανάκριβα εισιτήρια.
Ολο αυτό το σκηνικό ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των ακτών, αποκλεισμού του λαού από τις ανάσες δροσιάς που έχει ανάγκη, φέρει την υπογραφή διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων.
Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ αυξάνει τον χώρο στον οποίο μπορεί να αναπτυχθεί επιχειρηματική δραστηριότητα σε παραλία και αιγιαλό, ενώ δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να παραχωρούν την απλή χρήση αιγιαλού και παραλίας προς επιχειρηματική εκμετάλλευση με fast track διαδικασίες, δηλαδή μόνο με την προσκόμιση κάποιων απλών δικαιολογητικών.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα διαμαρτύρεται για την εμπορευματοποίηση, ήταν στην κυβέρνηση όταν παρέδιδε τις παραλίες στους δήμους με την προϋπόθεση να τις παραχωρήσουν σε επιχειρηματίες. «Ανακάλυψε», για παράδειγμα, πως για την αύξηση των τιμών στην Ακτή Βουλιαγμένης φταίνε η «κακοδιαχείριση της ΕΤΑΔ» και οι «αμοιβές των golden boys», ενώ η ...«φιλολαϊκή» του πρόταση φτάνει μέχρι τη διατήρηση των τιμών «σε επίπεδο ανεκτό από τους πολίτες».
Στο μεταξύ, με τις «ευλογίες» του κράτους, οι δημοτικές αρχές της περιοχής αντιμετωπίζουν τις παραλίες ως πηγή εσόδων, βάζοντας και εκβιαστικά διλήμματα στον λαό για να αποδεχθεί την επιχειρηματική δράση: Είτε αφήνουν σχεδόν στην τύχη της όποια ελεύθερη σπιθαμή ακτής έχει απομείνει είτε παρουσιάζουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, δηλαδή τους βασικούς ενόχους, ως επενδυτές - «σωτήρες». Οι ίδιοι, βέβαια, όταν κρίνουν ότι δεν βγάζουν κέρδος, υποβαθμίζουν, εγκαταλείπουν, ακόμη και ρημάζουν παραλίες και υποδομές.
Ξεκινώντας λοιπόν γιαλό γιαλό, σε Πειραιά και Παλαιό Φάληρο σχεδόν όλες οι παραλίες κρίθηκαν ακατάλληλες. Στον Αλιμο τώρα, η είσοδος τα Σαββατοκύριακα είναι στα 8 ευρώ το άτομο και τις καθημερινές στα 6 ευρώ, ενώ επιπρόσθετη είναι η χρέωση για ξαπλώστρα. Στην ανοιχτή παραλία δεν λειτουργούν οι ντουζιέρες ενώ δεν υπάρχουν και διασώστες.
Παραδίπλα, κοντά ένα ημερομίσθιο πρέπει να δώσει μια τετραμελής οικογένεια μόνο για να μπει στην Α' Πλαζ Βούλας, καθώς η είσοδος είναι 7 ευρώ τις καθημερινές και 8,50 ευρώ τα Σαββατοκύριακα, ενώ το κόστος εκτινάσσουν οι ξαπλώστρες, που τις καθημερινές κοστίζουν 20 - 30 ευρώ και τα Σαββατοκύριακα 30 - 40 ευρώ.
Στις οργανωμένες παραλίες στο Καβούρι οι χρεώσεις ξεκινούν από 35 ευρώ το σετ για ξαπλώστρες έως και 60 ευρώ τις καθημερινές, και από 45 έως 120 ευρώ τα Σαββατοκύριακα.
Στρογγυλά είναι τα ποσά στην Ακτή Βουλιαγμένης, με τα 10 ευρώ για είσοδο τις καθημερινές και τα 15 ευρώ τα Σαββατοκύριακα.
Φτάνοντας στην παραλία της Βάρκιζας, η είσοδος είναι 7,50 ευρώ τις καθημερινές και 8,50 ευρώ τα Σαββατοκύριακα, ενώ για σετ ξαπλώστρας απαιτούνται άλλα 10 ευρώ.
Ταυτόχρονα, στις οργανωμένες παραλίες, ακόμα και χωρίς είσοδο, όπως σε Ανάβυσσο ή Βουλιαγμένη, η χρέωση για ξαπλώστρες ξεκινά από 10 ευρώ τις καθημερινές και 25 ευρώ τα Σαββατοκύριακα, μέχρι 85 και 160 ευρώ στη Βουλιαγμένη. Στο Σούνιο είναι 20 ευρώ τις καθημερινές και 30 ευρώ τα Σαββατοκύριακα.
«Η ξεκούραση, η αναψυχή, οι παραλίες, οι θάλασσες δεν είναι εμπορεύματα! Μια χούφτα επιχειρηματίες, που το αστικό κράτος τους παραχωρεί τη γη και τη θάλασσά μας, κερδίζουν από τη δική μας εργασία και πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες μας. Αυτοί είναι το εμπόδιο και όχι το μέσο, για να μπορούμε όλοι να χαρούμε κυριολεκτικά τη φύση, με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να δουλεύουμε πολύ λιγότερο ώστε να έχουμε τη δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης σε σύγχρονες υποδομές που θα κατασκευάζονται με τον πλέον σύγχρονο τρόπο και θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία»: Τα παραπάνω σημειώνει σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Νότιου Τομέα Αττικής του ΚΚΕ, που πραγματοποιεί πλατιά εξόρμηση στον λαό για το δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες.
Το Κόμμα προβάλλει τις διεκδικήσεις για ελεύθερη πρόσβαση του λαού σε όλες τις παραλίες, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε παραλίες και αιγιαλούς, για την προστασία τους, για υποδομές και μέτρα ασφαλείας για τους λουόμενους σε κάθε παραλία, με ναυαγοσώστες και ιατρικό - νοσηλευτικό προσωπικό. Για δωρεάν και σύγχρονες υποδομές, εξοπλισμό - ομπρέλες και σκίαση, ξαπλώστρες, ντους, αποδυτήρια, τουαλέτες και υπηρεσίες εστίασης - σε όλες τις παραλίες κ.ο.κ.
Αποσπάσματα από ομιλία του Νίκου Μαυροκέφαλου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε σύσκεψη με συνδικαλιστές του κλάδου Επισιτισμού - Τουρισμού
Από τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Αττική |
Ο πρώτος που πανηγυρίζει είναι η κυβέρνηση της ΝΔ. Τι κι αν έχουμε μπει στο 6ο κύμα πανδημίας, με τα τουριστικά πρωτόκολλα - λάστιχο να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή τουριστών και εργαζομένων στον Τουρισμό, στις Μεταφορές, στο Εμπόριο. Το θέμα είναι να μη χαλάσει το τουριστικό προϊόν.
«Χαράς ευαγγέλια» και για τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας. Οπως το είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόσφατη συνάντηση με την Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Τουρισμό - Επισιτισμό, «πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα στον κλάδο του Τουρισμού, που είναι και θα είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας».
Μνημειώδης θα μείνει και η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ, που μέσω του βουλευτή του, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, κατέθεσε πρόταση στη Βουλή πριν 5 μήνες ώστε οι εργαζόμενοι στην Εστίαση να ασφαλίζονται με εργόσημο, κάτι σαν «συνεργατικός» διανομέας στις πλατφόρμες, και να ασφαλίζονται με 220 ευρώ για 8ωρη δουλειά! Οσο δηλαδή ασφαλίζεται σήμερα κάποιος που δουλεύει 4ωρο. Πρόταση που μαζεύτηκε άρον άρον, μετά την αντίδραση του ΚΚΕ και των συνδικάτων.
Ποιους όμως αφορά αυτή η ανάπτυξη; Αφορά τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στα ξενοδοχεία, στην Εστίαση και στις αμέτρητες τουριστικές επιχειρήσεις; Και αν αφορά όλους αυτούς, γιατί τότε δεν στριμώχνονται έξω από τις μεγάλες επιχειρήσεις αναζητώντας δουλειά;
Για ποιους είναι το περιβόητο «τουριστικό θαύμα» που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ και όλες τις κυβερνήσεις από το 2013 έως σήμερα, με μια μικρή εξαίρεση τα δύο προηγούμενα χρόνια της πανδημίας;
Τι σόι θαύμα είναι η εποχική απασχόληση λίγων μηνών, παρά τις κορόνες για επέκταση της τουριστικής περιόδου, οι 16 διαφορετικές ελαστικές μορφές εργασίας, η εντατικοποίηση, η δουλειά μέχρι τελικής πτώσης με μισθούς πείνας;
Θα πει κανείς, έτσι είναι η φύση της εργασίας στον Τουρισμό και στον Επισιτισμό. Αλήθεια;
Τι εμποδίζει έναν εργαζόμενο να δουλεύει 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, με ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες του, εκτός από την κερδοφορία του εργοδότη;
Γιατί, ενώ η δουλειά στα μεγάλα ξενοδοχεία πλησιάζει τον όγκο του 2019, οι επιχειρηματίες δεν κάνουν προσλήψεις και εξαντλούν το προσωπικό που έχει απομείνει;
Γιατί οι μεγαλοξενοδόχοι δεν υπογράφουν Συμβάσεις, αλλά και όταν τις υπογράφουν δεν τις εφαρμόζουν; Στην Αττική λένε «δεν υπογράφουμε τοπική Σύμβαση γιατί σεβόμαστε την κλαδική», η οποία εφαρμόζεται όμως μόλις στο 10% των ξενοδοχείων. Ποιον κοροϊδεύουν;
Γιατί η «e-food»και άλλες αντίστοιχες εταιρείες προτιμούν τα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης προσωπικού αντί για τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, και όταν δεν το καταφέρνουν επιδιώκουν να καθιερώσουν το καθεστώς του «συνεργάτη»;
Ολα γίνονται για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, με μόνιμα θύματα τους εργαζόμενους. Και επειδή η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα μέτρο που να υπερασπίζεται τους εργαζόμενους, προωθεί ήδη ειδικές συμφωνίες για απασχόληση εργαζομένων από το εξωτερικό, με εξευτελιστικούς όρους δουλειάς.
Δείτε τι γίνεται με τα περίφημα πρωτόκολλα προστασίας και αντιμετώπισης του κορονοϊού, που προσαρμόστηκαν πλήρως στις ανάγκες των μεγάλων τουριστικών μονάδων, των αεροπορικών και πλοιοκτητριών εταιρειών.
Με τον νόμο Χατζηδάκη οι εργοδότες πήραν ακόμα μεγαλύτερη αβάντα να ξεχειλώνουν τον εργάσιμο χρόνο όπως τους βολεύει, να δουλεύει ένας εργαζόμενος για μήνες χωρίς ρεπό και χωρίς ωράριο, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να στερήσουν από τους εργαζόμενους τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα.
Αυτή είναι η αλήθεια για τους εργαζόμενους του κλάδου.
Η πείρα των αγώνων του κλάδου, αλλά και συνολικά η πείρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνει ότι για τους εργαζόμενους δεν υπάρχουν σωτήρες, μόνο η οργάνωση και ο αγώνας για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας δίνουν διέξοδο.
Το ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει όλα τα διαχρονικά αλλά και τα επείγοντα αιτήματα των εργαζομένων του κλάδου.
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες είναι πρώτοι στη μάχη για αυξήσεις στους μισθούς, για υπογραφή κλαδικών, τοπικών, επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που θα μπαίνουν εμπόδιο στη φυσική εξόντωση των εργαζομένων. Για αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό που καλπάζει.
Για σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, ενάντια στις απλήρωτες υπερωρίες και στη δουλειά χωρίς ρεπό.
Για να αντιμετωπιστεί το κύμα ακρίβειας που σαρώνει το λαϊκό εισόδημα. Για γενναίες μειώσεις τιμών και πλαφόν στην Ενέργεια, στα καύσιμα, στα βασικά αγαθά. Για κατάργηση όλων των φόρων σε όλα τα παραπάνω.
Για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και διαμονής, με ευθύνη της μεγαλοεργοδοσίας, της κυβέρνησης, των δήμων και Περιφερειών.
Για μέτρα υγείας και ασφάλειας, ώστε να μη σακατεύονται οι εργαζόμενοι σε μια τουριστική σεζόν με πρωτοφανή ένταση και με δουλειά από τα ξημερώματα έως τα μεσάνυχτα. Για ουσιαστικά μέτρα προστασίας από την πανδημία.
Ηδη αυτήν την περίοδο τα συνδικάτα στον κλάδο του Τουρισμού και του Επισιτισμού διοργανώνουν τέτοιες δράσεις, σε συνέχεια μεγάλων κινητοποιήσεων που οργανώθηκαν από τα συνδικάτα του κλάδου που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ την περίοδο της πανδημίας και πιο πριν, την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης.
Σ' αυτές τις κινητοποιήσεις πήραν μέρος πολλές νέες δυνάμεις, οργανώθηκαν πολύ μαζικές και πολύμορφες πρωτοβουλίες στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα, στην Κρήτη. Εχουν γίνει 3 πανελλαδικές κλαδικές απεργίες με μεγάλη συμμετοχή τα τελευταία δύο χρόνια. Φτιάχτηκαν νέα σωματεία, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα 4 σωματεία εργαζομένων της «e-food» στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη, στα Χανιά, στη Λάρισα, επιχειρησιακά σωματεία σε μεγάλα ξενοδοχεία στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, σε μεγάλες επιχειρήσεις στη βιομηχανία της Εστίασης, όπως στη «Γευσίνους», νέα κλαδικά, όπως στη Θεσπρωτία.
Εάν δεν είχε αναπτυχθεί όλη αυτή η δουλειά, εάν δεν είχε δυναμώσει η οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία τους, η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη σε όλο τον κλάδο. Ο,τι κατακτήθηκε αυτά τα δύο χρόνια κατακτήθηκε με αυτούς τους σκληρούς αγώνες, με τους αγώνες που έγιναν μαζί με άλλους κλάδους για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση και την πανδημία.
Οι κομμουνιστές μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργαζόμενους μπήκαν μπροστά, δεν τα δίπλωσαν, παρά τις δυσκολίες και τον αρνητικό συσχετισμό. Δούλεψαν δραστήρια μέσα στα συνδικάτα, μέσα στους χώρους δουλειάς.
Οι αγώνες των εργαζομένων της «e-food» έγιναν παράδειγμα και για άλλους κλάδους. Μαζί με τους αγώνες στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, των οικοδόμων και των υγειονομικών, δημιούργησαν ανάταση, έδωσαν θάρρος. Τα έβαλαν με την καταστολή, τα ΜΑΤ, τα δικαστήρια που έβγαζαν τις κινητοποιήσεις τους παράνομες, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, με τα ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια της πλουτοκρατίας, και βγήκαν νικητές.
Για ένα τέτοιο μαζικό, μαχητικό, ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μάχεται το ΚΚΕ.
Για να πολλαπλασιαστούν οι μικρές και μεγάλες εστίες αντίστασης. Αυτές μπορούν να συμβάλουν να σπάσει το κλίμα αναμονής και ηττοπάθειας, να αποτελέσουν το εφαλτήριο να δυναμώσει το ποτάμι της λαϊκής αντεπίθεσης, της απειθαρχίας απέναντι στους αντεργατικούς νόμους.
Για να δυναμώσει αποφασιστικά η οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία, η οργάνωση σε όλους τους χώρους δουλειάς, η ταξική πάλη, ο αγώνας ενάντια στα αφεντικά και στο κράτος τους, ο αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων.
Για να δυναμώσει η ταξική ενότητα των εργαζομένων μέσα στον κλάδο, αλλά και με όλους τους κλάδους, η κοινωνική συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν.
Αυτός είναι ο δρόμος για να μετρήσει το κίνημά μας νέες νίκες, για να δυναμώσει η προοπτική της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Γι' αυτό οι κομμουνιστές δίνουν όλες τους τις δυνάμεις στα συνδικάτα, ανεξάρτητα από τον συσχετισμό δυνάμεων.
Γι' αυτό το ΠΑΜΕ έχει αναδειχθεί στον μοναδικό εκφραστή και οργανωτή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και στην Πανελλαδική Σύσκεψη που πραγματοποίησαν τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, όπου πήραν μέρος 510 συνδικαλιστικές οργανώσεις, περίπου 2.000 συνδικαλιστές από όλη την Ελλάδα.
Το ΚΚΕ δεν βλέπει στον εργαζόμενο το μόνιμο υποζύγιο των εκμεταλλευτών του. Βλέπει τους δημιουργούς του πλούτου που δεν καρπώνονται τη δουλειά και τον ιδρώτα τους.
Γι' αυτό και δεν κρατά μεζούρα στις λαϊκές ανάγκες.
Στον κλάδο του Τουρισμού - Επισιτισμού φανερώνονται όλες οι μεγάλες αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει. Που από τη μία εξασφαλίζει τεράστια πλούτη στους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους, ενώ στερεί από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας τη δυνατότητα να απολαμβάνει έστω και λίγες μέρες διακοπών.
Για το ΚΚΕ ο τουρισμός είναι ανθρώπινη ανάγκη, θεωρούμε ότι έπρεπε να είναι καθολικό λαϊκό δικαίωμα - μιας και έχει άμεση σχέση με την αναπλήρωση της εργατικής δύναμης - και όχι εμπόρευμα, και μάλιστα πανάκριβο.
Το Κόμμα μας αντιμετωπίζει τον τουρισμό, την αναψυχή ως αναπόσπαστο στοιχείο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικονομίας, στην οποία οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα γίνουν λαϊκή περιουσία.
Σ' αυτές τις συνθήκες η αναψυχή και η ξεκούραση θα αποτελούν κατοχυρωμένο δικαίωμα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, και όχι ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Θα απολαμβάνουν τις ομορφιές όλης της χώρας με σύγχρονες υποδομές, που τώρα αδυνατούν σε ένα μεγάλο ποσοστό, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Ο τουρισμός θα γίνει δικαίωμα και γέφυρα πραγματικής φιλίας, γνωριμίας και συνεργασίας των λαών.
Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς, ανεξάρτητα αν συμφωνείτε σε όλα με το ΚΚΕ, να καταδικάσετε τις αντιλαϊκές πολιτικές του κεφαλαίου, που γεννούν πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά και εκμετάλλευση. Μαζί με τους αγώνες να ενισχύσετε με την ψήφο σας το ΚΚΕ.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη να περιμένουν κανέναν σωτήρα, αλλά με τη δική τους οργάνωση, με δυνατά σωματεία και αλληλεγγύη γίνονται μια γροθιά, συγκρούονται με την εργοδοσία και το κράτος της, με τους αντεργατικούς νόμους, και βάζουν μπροστά τα δικά τους αιτήματα. Μόνο έτσι μπορούν να αποτρέψουν αρνητικές εξελίξεις, να έχουν μικρές επιτυχίες.
Το ΚΚΕ είναι η μοναδική δύναμη που δίνει διέξοδο στη λαϊκή πάλη! Το ΚΚΕ τεκμηριώνει στο Πρόγραμμά του ότι ο λαός μπορεί να ζήσει πολύ καλύτερα με βάση τις δυνατότητες του σήμερα. Μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, μόνο η νέα σοσιαλιστική οικονομική και κοινωνική οργάνωση, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας, μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας θα υπηρετήσουν τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις σύγχρονες ανάγκες του λαού για δουλειά, ζωή, υγεία, ειρήνη και συνεργασία με όλους τους λαούς.
Η συμπόρευση και η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, στους τόπους δουλειάς, στους αγώνες και τις εκλογές, είναι συμβολή στον αγώνα γι' αυτήν την προοπτική, για τη μόνη διέξοδο υπέρ του λαού, που είναι το σύγχρονο και το αναγκαίο για τον 21ο αιώνα.
Αποσπάσματα από ομιλία σε εκδήλωση των Οργανώσεων Εξαρχείων του ΚΚΕ για τις αναπλάσεις στο Κέντρο της πρωτεύουσας
«Η ανάπλαση στο Κέντρο της Αθήνας για μας δεν είναι "θεωρητικό" ούτε τεχνοκρατικό ζήτημα που πρέπει να απασχολεί τους "ειδικούς", πολεοδόμους ή άλλους επιστήμονες που ψάχνουν να βρουν τη "βέλτιστη" λύση... Αφορά τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που κατοικούν, εργάζονται στο Κέντρο της Αθήνας, εκατομμύρια εργαζόμενους που διέρχονται απ' το Κέντρο ή κυκλοφορούν στις περιοχές αυτές.
Γι' αυτό για κάθε τέτοια παρέμβαση στο δομημένο περιβάλλον ως ΚΚΕ θέτουμε το ερώτημα "ποιος ωφελείται;" Ποιων τις ανάγκες υπηρετεί αυτό το σχέδιο στο Κέντρο;
Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να καθορίζει τη σκέψη και τη στάση των εργαζομένων καθημερινά, απέναντι σε κάθε επεισόδιο της αντιλαϊκής επίθεσης.
Είτε τις εμβληματικές επενδύσεις απ' το λιμάνι του Πειραιά, στο Ελληνικό και το παράκτιο μέτωπο.
Είτε τις επενδύσεις για τις αναπλάσεις στο Κέντρο με την παράδοση των τελευταίων αδόμητων χώρων στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Οι επενδύσεις φέρνουν κέρδη στον επενδυτή και απαιτούν μόνιμες θυσίες απ' τους εργαζόμενους. Η στέρηση δωρεάν ελεύθερων χώρων και υποδομών άθλησης είναι δεδομένη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όπως δεδομένες είναι η απουσία ελεύθερου χρόνου, η διατήρηση των μισθών στο ύψος που δεν θίγουν την αύξηση των κερδών, των δικαιωμάτων στο όριο της ακραίας φτώχειας.
Επιμένουμε να βλέπουμε τη "μεγάλη εικόνα", να μιλάμε με τον λαό και να αποκαλύπτουμε τον σχεδιασμό της άρχουσας τάξης για το Λεκανοπέδιο και το Κέντρο της Αθήνας. Παλεύουμε να μη χαθεί το λαϊκό κίνημα στις "λεπτομέρειες", να μην μπερδευτεί με τις "εναλλακτικές διαδρομές" των αστικών κομμάτων και των παρατάξεών τους στην Τοπική Διοίκηση, που οδηγούν όλες στο "μοναδικό τελικό προορισμό" της εξασφάλισης της κερδοφορίας των ομίλων.
Γι' αυτό σε δήμο, Περιφέρεια και Βουλή οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ τοποθετήθηκαν αρνητικά αποκαλύπτοντας πού στοχεύει η "μεγάλη εικόνα" με τον "Μεγάλο Περίπατο", τα έργα σταθμών μετρό, την "αξιοποίηση" κρατικών κτιρίων στο Κέντρο της Αθήνας με τη μετακίνηση των υπουργείων στο κυβερνητικό πάρκο στην πρώην ΠΥΡΚΑΛ, τη διπλή ανάπλαση Αλεξάνδρας - Βοτανικού, τα Προσφυγικά, το Πάρκο Γουδή, τον Λόφο του Στρέφη, τον Ελαιώνα, την Πειραιώς.
Οπως αποτυπώνεται απ' το 2014 στο Ρυθμιστικό της Αθήνας, το Κέντρο προορίζεται να αποτελέσει διεθνή προορισμό τουρισμού "υψηλού επιπέδου", με επέκταση της τουριστικής περιόδου, δικτύωση των πολιτιστικών πόλων και του φυσικού περιβάλλοντος, αξιοποίηση των αδόμητων αστικών κενών. Στον "χώρο" το σχέδιο μεταφράζεται σε επενδυτικά σχέδια. Η αναβάθμιση των υποδομών έχει στόχο τη μεγάλη αγορά της λεγόμενης "silver economy", της αγοράς για το 7% των ενηλίκων της Ευρώπης που δηλώνει ότι επιθυμεί να ζήσει στη Νότια Ευρώπη μετά τη συνταξιοδότηση. Μαζί με τη μετατροπή της Αθήνας σε "city break" προορισμό για τουρίστες του Σαββατοκύριακου, για συνεδριακό τουρισμό, για όλες τις εποχές του χρόνου αποσκοπεί να εξασφαλιστεί άνοδος της τουριστικής κίνησης από 5,5 εκατ. σε 8,5 εκατ. τουρίστες.
Το "όραμα" αυτό του κεφαλαίου υπηρετούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ που προωθούν τον σχεδιασμό, πέρα απ' τον "θόρυβο" της δήθεν δικομματικής αντιπαράθεσης, όπως έκανε η δημοτική αρχή της Αθήνας που μαζί με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ επικύρωσαν το σχέδιο του "Μεγάλου Περιπάτου".
Το σχέδιο που υλοποιεί η δημαρχία Μπακογιάννη αποτελεί συρραφή παλιότερων μελετών και προτάσεων για το Κέντρο, όπως η Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και το Rethink Athens. Η ανασυγκρότηση με άξονα την οδό Πανεπιστημίου εξετάζεται από το τέλος του 2009, στο πλαίσιο του Προγράμματος "ΑΘΗΝA - ΑΤΤΙΚΗ 2014". Ο ΣΥΡΙΖΑ ιδρύει την εταιρεία "Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ" το 2018 για έργα εντός του δήμου και το καλοκαίρι του 2019, το υπουργείο Υποδομών του ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την ανάπλαση του ιστορικού Κέντρου.
Η δημαρχία Μπακογιάννη επιτάχυνε την υλοποίηση αυτού του στρατηγικού σχεδιασμού με υπογραφή σειράς συμφωνιών και μνημονίων συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων και δήμου για την από κοινού υλοποίηση των σχεδίων αυτών με τη μορφή των ΣΔΙΤ, όπως το σχέδιο "AGORA ATHENS - Πλάκα Μοναστηράκι", τη συνεργασία δήμου - ΕΒΕΑ για μετατροπή του ιστορικού εμπορικού κέντρου της Αθήνας σε "open mall".
Με το πρόγραμμα "Υιοθέτησε την Πόλη σου" έγινε η αναδιαμόρφωση της Ομόνοιας με χορηγίες. Αντίστοιχος είναι ο χαρακτήρας της "δωρεάς" της εταιρείας διαχείρισης ακινήτων "Prodea", που εκμεταλλεύεται σειρά ακινήτων στα Εξάρχεια, για τη μελέτη διαμόρφωσης του Λόφου του Στρέφη. Η πρακτική αυτή θέλει τον δήμο να αναλαμβάνει να ολοκληρώσει τις προτεινόμενες από την εταιρεία εργασίες ανάπλασης, ώστε να δημιουργηθούν "ελκυστικές περιοχές" για νέες επενδύσεις αυξάνοντας τις αξίες των ακινήτων στην υπό ανάπλαση περιοχή.
Το Κέντρο μπαίνει σε κλοιό προκειμένου, "αποστειρωμένο", να παραδοθεί στις μεγάλες επενδύσεις. Με ριζική αλλαγή στις οικονομικές δραστηριότητες, εκτοπισμό των λαϊκών στρωμάτων που κατοικούν ακόμα εκεί και τμήματος των μικρών επαγγελματιών.
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις Βαρκελώνης, Πράγας, Βενετίας και άλλων πόλεων, όπου τα τελευταία χρόνια γίνονται διαδηλώσεις ενάντια στην επέκταση του τουριστικού κλάδου και των συνοδών δραστηριοτήτων (Airbnb), που οδηγούν στην έξωση των μόνιμων κατοίκων απ' το Κέντρο των πόλεων λόγω αύξησης στις αξίες ακινήτων που φέρνουν υψηλότερα ενοίκια και τέλη. Η σημερινή εκτόξευση των ενοικίων και των τιμών ακινήτων στο Κέντρο της Αθήνας είναι αδιάψευστος μάρτυρας της εξέλιξης αυτής. Στο "αναπλασμένο" Κέντρο θα είναι απλησίαστες οι τιμές εστίασης και ψυχαγωγίας καθώς οι αυξημένες αξίες της επαγγελματικής στέγης χρεώνονται στον καταναλωτή.
Ο "εξευγενισμός" του Κέντρου περιλαμβάνει την εκδίωξη του εχθρού αγωνιζόμενου λαού με τον περιορισμό μέχρι και την απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Η περιβόητη "αύξηση θέσεων εργασίας" αφορά κυρίως εποχικές, "ελαστικές" και φτηνές θέσεις εργασίας που δημιουργούνται στον ευρύτερο κλάδο του τουρισμού, του επισιτισμού και του εμπορίου. Η αλματώδης ανάπτυξη της "ατμομηχανής" του τουρισμού τη δεκαετία της προηγούμενης κρίσης δεν έφερε φθηνότερες και ποιοτικές διακοπές για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
Η ανάπλαση όχι μόνο δεν λύνει την απουσία χώρων πρασίνου και άθλησης στις πυκνοδομημένες γειτονιές, αντίθετα φέρνει νέες δυσμενείς επιπτώσεις. Τα πολυδιαφημισμένα "πράσινα πάρκα τσέπης" δεν είναι κάτι περισσότερο από φυτεμένες "αυλές" ανάμεσα σε πολυκατοικίες. Ενώ τα έργα της γραμμής 4 του μετρό στην ουσία κατασκευάζονται εις βάρος των λίγων ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων και πλατειών της περιοχής του Κέντρου. Μετατρέπουν τους κοινόχρηστους χώρους και πλατείες από χώρους στάσης και συνάθροισης σε χώρους διέλευσης για τους τουρίστες - πελάτες.
Τα εκατοντάδες δέντρα που μετακινήθηκαν, για παράδειγμα, απ' την πλατεία Κολωνακίου λόγω του μετρό έφυγαν για άλλες περιοχές χωρίς προοπτική αποκατάστασης, με μόνη δέσμευση να διατηρηθεί το "πράσινο ισοζύγιο" συνολικά στην έκταση του δήμου Αθήνας.
Ο σταθμός του μετρό για την πρόσβαση στο Αρχαιολογικό Μουσείο μεταφέρθηκε από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Εξαρχείων εκτοπίζοντας το "ψηλό" πράσινο της πλατείας και τους κατοίκους, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στις επενδύσεις των ακινήτων και των ξενοδοχείων της περιοχής.
Ακόμα και στο Πάρκο Γουδή η αδόμητη έκταση πρασίνου που διασώθηκε απ' τα σχέδια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για το γήπεδο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αντί να μετατραπεί σε πάρκο υψηλού πρασίνου προορίζεται να φιλοξενήσει διάφορες εμπορικές χρήσεις με παραχώρηση της έκτασης τμηματικά σε ιδιώτες.
Στο στόχαστρο βρίσκεται ακόμα και ο χαρακτήρας του ιστορικού χώρου του ΕΜΠ. Επιδιώκουν να μετατραπεί σε "πολυχώρο" - συμπλήρωμα του Μουσείου, μετά την υπόγεια επέκταση και λειτουργική διασύνδεσή του με το "Acropole". Η παράδοσή του για χρήσεις μεγάλων συνεδριακών αιθουσών, roof garden, "τεχνολογικού μουσείου" έρχεται να εκπληρώσει τον χρόνιο πόθο της άρχουσας τάξης να τελειώνει με τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Το σύμβολο των λαϊκών αγώνων ενάντια στη δικτατορία και στην Κατοχή.
Η μετάλλαξη του Πολυτεχνείου σε συνεδριακό κέντρο με "ολίγη" μουσειακή μνήμη δρομολογήθηκε αρχικά μέσω της εταιρείας "ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΑΕ" με πρόεδρο τον Μπελαβίλα, καθηγητή ΕΜΠ, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιο δήμαρχο Πειραιά.
Ρωτάμε κάθε εργαζόμενο και κάτοικο του Κέντρου: "Σκέψου εάν χωρούν μέσα στο πλάνο των επενδύσεων η στέγη, η δουλειά σου, η ζωή σου...".
Καλούμε την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους που ζούνε και εργάζονται στην περιοχή να παραμείνουν σε ετοιμότητα και να οργανώσουμε τη μαχητική μας αντίσταση. Μόνο αυτή μπορεί να ακυρώσει αυτούς τους δυσμενείς σχεδιασμούς ή έστω να μεταβάλει, να καθυστερήσει κάποιες βασικές πλευρές τους.
Να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη:
- Στην κυβέρνηση της ΝΔ.
- Στο "μικρότερο κακό" της δήθεν αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ που επικαλείται ότι εκείνος θα καλέσει τους εργαζόμενους και τους φορείς σε διαβούλευση για "συνδιαμόρφωση" των παραμέτρων της ανάπλασης, με δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα την κερδοφορία του κεφαλαίου, την ιδιοκτησία του στη γη.
- Τις δήθεν "κινηματικές" δυνάμεις που περιορίζονται στη "σκληρή" αντιπαράθεση με τη "νεοφιλελεύθερη", "δεξιά" ανάπλαση της ΝΔ, χωρίς να απορρίπτουν την καπιταλιστική ανάπτυξη και το "Πράσινο New Deal". Σπέρνουν αυταπάτες για τη δυνατότητα μια επόμενη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση να εφαρμόσει πιο "ήπιες παρεμβάσεις" με "κοινωνική διαβούλευση".
Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να οργανώσουμε τον αγώνα στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο: Τους μονοπωλιακούς ομίλους, το πολιτικό τους προσωπικό.
Για το ΚΚΕ η λύση ξεκινά απ' την εξασφάλιση δουλειάς για όλους, κάτι που προϋποθέτει όμως την απελευθέρωση από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Μια εξουσία και οικονομία με εγγυημένη τη δουλειά, με ανθρώπινους όρους υγείας και ασφάλειας, με άμεση μείωση του χρόνου εργασίας σημαντικά κάτω απ' το 8ωρο, δηλαδή τη διασφάλιση ποιοτικού ελεύθερου χρόνου για τους εργαζόμενους.
Μόνο στο πλαίσιο αυτό είναι δυνατή η καταγραφή των λαϊκών αναγκών και η πρόβλεψη των μελλοντικών, ο υπολογισμός των αναγκαίων τεχνικών έργων, των χώρων πρασίνου, της λαϊκής κατοικίας, των μεταφορικών μέσων κ.λπ. Η κοινωνικοποίηση της γης επιτρέπει την κατανομή των αναγκαίων δραστηριοτήτων σε ολόκληρη τη χώρα, την υλοποίηση των βέλτιστων συνδυασμένων παρεμβάσεων. Ετσι θα δημιουργηθούν ελεύθεροι χώροι οι οποίοι θα καλύπτουν αυτές τις συνδυασμένες ανάγκες, με ανακαίνιση και εκσυγχρονισμό του κτιριακού αποθέματος και κατασκευή νέου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου