Φαύλος κύκλος

 

Οταν υπογραφόταν η διμερής συμφωνία για την (μερική) οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδας - Αιγύπτου, η προσπάθεια εφησυχασμού χτύπαγε «κόκκινο». Κατά την κυβέρνηση και τα ευρωατλαντικά παπαγαλάκια, η συμφωνία αυτή κατοχύρωνε τα κυριαρχικά δικαιώματα, «ενταφίαζε» το τουρκολιβυκό μνημόνιο και διασφάλιζε τη «σταθερότητα» στην περιοχή. Μόνο το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι η συμφωνία αυτή ήταν «πρότυπο» επώδυνων και επικίνδυνων για τους λαούς διευθετήσεων, με βάση τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αφού προέβλεπε μειωμένη επήρεια ακόμα και για την Κρήτη και άφηνε όλη την περιοχή (από ανατολικά της Ρόδου μέχρι το Καστελόριζο) χωρίς οριοθέτηση, σε μια «εκκρεμότητα» που ενισχύει το «γκριζάρισμα» από την πλευρά της Τουρκίας. Λίγα χρόνια μετά, η εικόνα είναι αποκαλυπτική: Η Τουρκία με ΝΑΤΟικό «αέρα στα πανιά» αμφισβητεί και «επί του πεδίου» (όπως έκανε στην Κάσο) τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, οι απαιτήσεις της αναβαθμίζονται στα τραπέζια του ιμπεριαλιστικού παζαριού για το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά, οι σχέσεις Αιγύπτου - Τουρκίας αναβαθμίζονται, επισφραγίζοντας ένα νέο ευρωατλαντικό «στάτους κβο» στην περιοχή. Την ίδια ώρα οι λαοί βρίσκονται ακόμα πιο μπλεγμένοι στον φαύλο κύκλο των ιμπεριαλιστικών «κολιγιών» και αντιπαραθέσεων, αντιμέτωποι ακόμα και με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης. Μόνο η δική τους πάλη μπορεί να σπάσει αυτόν τον φαύλο κύκλο. Να ανοίξει δρόμο για την απαλλαγή τους από το εκμεταλλευτικό σύστημα, ώστε να πάψουν οριστικά να πληρώνουν είτε τους συμβιβασμούς είτε τους ανταγωνισμούς του.

Ομολογίες

Μια ενδιαφέρουσα ομολογία επιφύλασσε η ακρόαση του εκτελεστικού διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων (ERA), Ντοπελμπάουερ, στην Επιτροπή Μεταφορών του Ευρωκοινοβουλίου αυτήν τη βδομάδα. Τι είπε; Οτι στην ΕΣΣΔ η αλλαγή σιδηροτροχιών γινόταν για πρώτη φορά στον κόσμο αυτόματη ήδη από το 1950, ακολούθησε η Ιαπωνία και «στην ΕΕ εμείς δεν το έχουμε καταφέρει, και πρέπει τώρα να μεταφερθούμε απευθείας από τον 19ο στον 21ο αιώνα». Με δυο λόγια, η ΕΕ αγκομαχά και αδυνατεί να πετύχει ό,τι στη Σοβιετική Ενωση η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία του σοσιαλισμού κατάφερε στον σιδηρόδρομο πριν από 7 δεκαετίες και βάλε! Η ολοφάνερη υπεροχή της οικονομίας που λειτουργεί για τα λαϊκά συμφέροντα αφήνει ακόμα και σήμερα το αποτύπωμά της, και «βάζει τα γυαλιά» στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζουν οι λαοί, με το αίμα τους να κυλά ποτάμι στις ράγες του κέρδους και του «κόστους - οφέλους».

Λίπασμα

Τις συνέπειες των επιθέσεων στην Ερυθρά Θάλασσα από τους Χούθι αναλύει η Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ, περιγράφοντας την «πίεση που αυτές ασκούν στο διεθνές εμπόριο». Η έκθεση ξεκινάει με τις πρώτες επιθέσεις των Χούθι, τον Νοέμβρη του 2023, και διαφημίζει τη ναυτική επιχείρηση «Prosperity Guardian», με πλοία των Αμερικανών και άλλων συμμάχων τους, «για την προστασία της διεθνούς ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα». Αυτό που δεν λέει η έκθεση είναι ότι οι Αμερικανοί δεν ανακάλυψαν τους Χούθι πριν από έναν χρόνο. Από το 2002 έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 378 αεροπορικά χτυπήματα στην Υεμένη, με 1.400 και πλέον θύματα. Η πλειοψηφία των επιθέσεων έγιναν επί κυβέρνησης Ομπάμα, ενώ έχουν δημοσιοποιηθεί στοιχεία και για 4 χερσαίες επιχειρήσεις των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Υεμένη. Η στρατηγική των ΗΠΑ στην περιοχή, όπου το Ιράν και οι σύμμαχοί του συγκαταλέγονται στον «άξονα του κακού», είναι το λίπασμα των πολέμων, των επεμβάσεων, των εγκλημάτων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Αυτό που ζούμε τώρα είναι η κλιμάκωση της αμερικανικής επιθετικότητας στην περιοχή, σε ένα νέο τοπίο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ταυτόχρονα. Και, βέβαια, τους Ευρωατλαντικούς δεν τους έπιασε ο πόνος για τους 17 εκατ. ανθρώπους που πεινάνε στην Υεμένη, αλλά για τα συμφέροντα μεγάλων πολυεθνικών τα οποία απειλούνται, όπως BP, «Qatar Energy», «TotalEnergies», «Shell» και «Maersk».

Απ' το ράφι

Ενας στους πέντε (20%) εργάζονται 48 ώρες και περισσότερο τη βδομάδα, ενώ το 52,3% έχουν εβδομαδιαίο ωράριο από 40 έως 47 ώρες. Αυτά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το δεύτερο τρίμηνο του 2024 δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων «λιώνουν» στη δουλειά. Στον αντίποδα, το 3,2% δουλεύουν μέχρι 14 ώρες τη βδομάδα και το 7,2% εργάζονται από 15 έως 24 ώρες, δηλαδή υποαπασχολούνται. Υπάρχει μάλιστα και ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό (12,2%) που δουλεύουν από 25 έως 39 ώρες, εννοείται με μειωμένες αποδοχές. Τι δείχνει αυτό; Οτι στην αγορά εργασίας, με νόμους όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, υπάρχουν όλες οι μορφές απασχόλησης που χρειάζεται η εργοδοσία, για να προσαρμόζει τις εργασιακές σχέσεις και τον εργάσιμο χρόνο στις ανάγκες της κερδοφορίας της. Δεν έχει λοιπόν παρά να διαλέξει από το ράφι ό,τι τη συμφέρει περισσότερο: Υπεραπασχόληση με απλήρωτη υπερωρία, υποαπασχόληση, μερική, εκ περιτροπής, διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου κ.τ.λ. Τα ίδια στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ διαψεύδουν και τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι οι άνεργοι είναι ...«βολεμένοι επιδοματάκηδες»! Σύμφωνα με αυτά, 250.000 άνεργοι αναζητούν εργασία πάνω από έναν χρόνο και δεν βρίσκουν, ενώ ακόμα 170.000 που κατατάσσονται στα «άτομα εκτός εργατικού δυναμικού» επιθυμούν να εργαστούν, αλλά δεν βρίσκουν δουλειά. Βαρβαρότητα και ανασφάλεια, δουλειά όπως, όσο και για όσο βολεύει την εργοδοσία. Αυτά είναι όσα επιφυλάσσουν το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του για την εργατική τάξη εν έτει 2024.

 

Ριζοσπάστης