Στις 9 Μαίου η Ευρώπη
γιορτάζει την ημέρα της, την επέτειο της αντίστοιχης ημέρας του 1950 όταν ο Ρ. Σούμαν διάβασε τη
διακήρυξη ενοποίησης της Ευρώπης, των αστικών δημοκρατιών της δυτικής Ευρώπης, επανασηματοδοτώντας
εκείνη του 1945, ενώ η Ρωσία την ίδια μέρα τιμά την άνευ όρων
συνθηκολόγηση των Γερμανών στα 1945 μετά την κατάληψη του Βερολίνου από
τον κόκκινο στρατό της ΕΣΣΔ. Η
Ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα Άνθρακα και
Χάλυβα γέννησε την Ένωση της καπιταλιστικής Ευρώπης και η Ρωσία του Β.
Πούτιν στην προσπάθεια να οικειοποιηθεί την ΕΣΣΔ αποδίδει την κύρια ευθύνη για τη διάλυσή της
στο κομμουνιστικό κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης.
Δυο
ενδεικτικά παραδείγματα ερμηνείας της ιστορίας με σκοπό τη δικαίωση σύγχρονων
πολιτικών επιλογών. Η νίκη επί του φασισμού δικαιώνεται στην καπιταλιστική Δύση
από τη μια με την καπιταλιστική ενοποιητική διαδικασία της Ευρώπης και από
την άλλη στη Ρωσία με την ανάδειξη της εθνικής ενότητας που την καθιστά
διάδοχο της ΕΣΣΔ, χωρίς όμως σοσιαλισμό
ή ταξικά συμφέροντα.
Κι αν η
ιστορία, έστω και κομμάτια της, καθορίζει την εμπειρία μας όταν τη βιώνουμε,
όμως τις στάσεις κι αντιλήψεις, που μας κληροδοτεί για να αντιληφθούμε το
παρόν, η κυρίαρχη εξουσία έχει άφθονα μέσα για να διαμορφώσει κατά τα
συμφέροντά της. Φτάνοντας λοιπόν στο βιολογικό της τέλος η γενιά στη οποία
εγγράφηκε η ιστορία του β’ παγκοσμίου
πολέμου στο σώμα της καθώς χάνεται η
μνήμη της, ακόμα κι αν πλεκόταν το πραγματικό με το φανταστικό, απομένουν οι
μεταγενέστερες γενιές μόνο με τις
ερμηνείες της ιστορίας που επεμβαίνουν και διαμορφώνουν τη συλλογική
μνήμη. Κι επειδή αυτή που επικρατεί είναι η ερμηνεία της κυρίαρχης τάξης η ιστορία
καταλήγει ένα ακόμα όργανό της για την επιβολή των συμφερόντων της.
Αποδεσμεύοντας
λοιπόν το ναζισμό και φασισμό από τον καπιταλισμό, η κυρίαρχη τάξη μέσω
οικονομικών και στρατιωτικών ενώσεων, όπως ΕΕ και ΝΑΤΟ, με ρητορική που υπερασπίζεται δημοκρατία και
αστικά δικαιώματα εφαρμόζει φασιστική
πρακτική για να επιβάλλει τα συμφέροντά της. Τέτοια δείγματα λόγου ιμπεριαλιστικής
χειραγώγησης και ψεύδους είναι οι
ανθρωπιστικές δηλώσεις του ΟΗΕ που δεν αποτρέπουν, κι ούτε και το επιδιώκουν
άλλωστε, τις σφαγές των λαών στη Μ. Ανατολή. Κι αν ο ναζισμός ήταν μια
ιδιαίτερη, γερμανικής πατέντας, μορφή ιμπεριαλισμού, που προκάλεσε ανείπωτη
φρίκη και κακό σε εκατομμύρια λαών δεν ήταν όμως απαραίτητα η αιχμή του εφόσον
η βαρβαρότητα συνεχίζεται μέχρι σήμερα ακόμα και κάτω από δημοκρατικές
μεταμφιέσεις. Ο ναζισμός που προκάλεσε το λουτρό αίματος στην Ευρώπη,
αντίστοιχο με το συνεχές, μακροχρόνιο λουτρό αίματος που οι πολιτισμένοι
ευρωπαίοι έχουν προκαλέσει σ’ ολόκληρο τον κόσμο, αν δεν επικράτησε είναι γιατί
συνθλίφτηκε από τους κομμουνιστές της ΕΣΣΔ. Βέβαια όσο περνούν τα χρόνια όλο
και πιο πολύ ο κόκκινος στρατός απεικονίζεται ως καταπιεστής και κατακτητής όλο
και περισσότερο αποσιωπάται ο μέχρι εσχάτων αγώνας του στην απελευθέρωση από
τους ναζί της Ευρώπης, ενώ δυναμώνουν και οι φωνές που κατηγορούν μαζί με τον
Χίτλερ και τον Στάλιν για την έναρξη του πολέμου.
Και στην
τελική αυτό που έχει επικρατήσει για το β παγκόσμιο πόλεμο είναι η απλοϊκή
εικόνα ενός κακού παράφρονα, του Χίτλερ, με όλους τους άλλους, μ’ επικεφαλής
τον Τσώρτσιλ, σε ρόλο καλού που προσπαθούν να τον σταματήσουν.
Η απλοϊκότητα της ερμηνείας χρεώνει στη σκληρότητα της ανθρώπινης φύσης
τον πόλεμο προκρίνοντας μεταφυσική αιτιολόγηση και καλύπτοντας έτσι τις πολύ
υλικές αιτίες που τον προκαλούν. Κι είναι μια βολική εξήγηση αυτή που επιτρέπει να μένουν στο μισοσκόταδο
έρευνες κι εργασίες οι οποίες αποδεικνύουν τη χρηματοδότηση της γερμανικής
πολεμικής μηχανής από εταιρείες
ευρωπαϊκές και αμερικανικές.
Βολικές
εξηγήσεις επιστρατεύονται και τώρα για
τις συγκρούσεις στη Συρία, όπου ειδικοί αναλυτές και δημοσιογράφοι αναπαράγουν
την προπαγάνδα του ΝΑΤΟ για αντίσταση σε
αυταρχικά καθεστώτα που δολοφονούν με χημικά όπλα, δίνοντας ευκαιρία στις
ασήμαντες αστικές ευαισθησίες προοδευτικών αστών να εκφράσουν τον αποτροπιασμό
τους για τα παιδάκια που σκοτώνονται. Διαχέεται κάθε είδους αστική σύγχυση,
όπως η σιωπηρή προϋπόθεση για τη μεταφυσική σχεδόν δύναμη του διεθνούς
σιωνισμού, συγχωνευμένη με απλό φασισμό για να δικαιολογούνται οι
ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μ. Ανατολή, που έχουν ανακηρύξει το Ιράν σε
αποδιοπομπαίο τράγο και το Ισραήλ, σύμμαχο
μας τα τελευταία χρόνια, που εφαρμόζει τις πολιτικές του ΝΑΤΟ, σε αιωνίως αμυνόμενο του οποίου απειλείται η
ύπαρξη, όταν το ίδιο δεν επιτρέπει ούτε την επιβίωση στους παλαιστίνιους.
Ο τρόπος
που ο κυρίαρχος λόγος ανασυνθέτει το παρελθόν θρυμματίζοντας το σε ανεξάρτητα
μεταξύ τους τμήματα που δεν μπορούν να διασυνδεθούν κατά την αιτιώδη σχέση τους
δεν αντανακλά παρά ιδεολογικές παραστάσεις που μπορεί να δικαιώνουν την πρακτική της άρχουσας τάξης και
στο παρόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου