Αν κάτι επιβεβαίωσαν οι προχτεσινές τελετές παράδοσης - παραλαβής των υπουργείων, αλλά και οι πρώτες μετεκλογικές μέρες, είναι ότι η αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται «στο ίδιο γήπεδο». Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι υπηρετούν το ίδιο σχέδιο, που περιλαμβάνει, από τη μια, το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και, από την άλλη, τη γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας για λογαριασμό της αστικής τάξης. Ας το δούμε αυτό με δυο παραδείγματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης από τις πρώτες ώρες που ανέλαβε η κυβέρνηση της ΝΔ.
* * *
Υπερασπιζόμενος το αντιλαϊκό του έργο στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει την κερδοφορία του ΑΔΜΗΕ, το ξεπούλημα των λιγνιτικών κέντρων, αλλά και τις συμφωνίες στα ενεργειακά, που, από τη μια, παραδίδουν τον ορυκτό πλούτο στα μονοπώλια και, από την άλλη, εμπλέκουν τη χώρα πιο βαθιά στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ο καβγάς τους είναι επομένως για το ποιος υπηρετεί καλύτερα τη στρατηγική της «απελευθέρωσης»: Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει αυτά που έκανε ως «παρακαταθήκη» τάχα για το μέλλον και την «αξία» της ΔΕΗ, την ώρα που η ΝΔ ισχυρίζεται ότι οι καθυστερήσεις και τα «μπρος - πίσω» στην ιδιωτικοποίηση, συσσωρεύουν νέα βάρη, από τα οποία σκοπεύει τάχα να απαλλάξει τον λαό, στρώνοντας το έδαφος για ακόμα πιο μαχητική είσοδο των μονοπωλιακών ομίλων στο κλάδο της Ενέργειας.
Την ίδια ώρα, βέβαια, ο καημός και των δύο βρίσκεται στον «αναπτυξιακό ρόλο» της ΔΕΗ, με τον νέο υπουργό να λέει ότι «η Ενέργεια είναι κομβικής σημασίας για τις επενδύσεις στη χώρα (...) από μέσα και έξω» και τον ΣΥΡΙΖΑ να πλειοδοτεί στη μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, την ώρα που ο λαός πληρώνει πανάκριβα την Ενέργεια, χωρίς να ικανοποιούνται στοιχειωδώς οι ανάγκες του.
* * *
Ο καβγάς τους δεν αφορά το αν θα υλοποιείται ή όχι αυτή η βάρβαρη πολιτική, που είναι δεδομένη, αφού και οι δύο δηλώνουν πίστη στις Συνθήκες του Δουβλίνου και του Σένγκεν, αλλά και στις συμφωνίες της ΕΕ με την Τουρκία, που καταδικάζουν χιλιάδες ξεριζωμένους σε διπλό εγκλωβισμό στη χώρα μας.
Αντίθετα, ο καβγάς τους αφορά πλευρές του ίδιου σχεδίου, όπως για παράδειγμα ποια θα είναι η αναλογία της καταστολής στο «μείγμα» της αντιμεταναστευτικής βαρβαρότητας, αν θα επιταχυνθούν οι «επαναπροωθήσεις» που ήδη προβλέπονται, ποιο υπουργείο θα αναλάβει την εποπτεία της διαχείρισης του ζητήματος και άλλα παρόμοια.
Είναι, μάλιστα, αποκαλυπτικός ο τρόπος με τον οποίο ο μέχρι πρότινος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Βίτσας, προσπάθησε να αποκρούσει την απόφαση της νέας κυβέρνησης να «περάσει το Μεταναστευτικό στην Αστυνομία», διερωτώμενος: «Υπάρχει η άδεια παραμονής για τους κατόχους "golden visa", άνθρωποι που έρχονται και επενδύουν στην Ελλάδα και παίρνουν άδεια παραμονής. Θα περνούν από την Αστυνομία αυτοί; `Η τα στελέχη επιχειρήσεων τρίτων χωρών εκτός ΕΕ που έρχονται να εργαστούν στην Ελλάδα, ή εποχιακοί εργαζόμενοι τρίτων χωρών, ή σπουδαστές τρίτων χωρών. Θα περνούν από την αστυνομία;».
Κανένας πόνος δεν τους έπιασε επομένως για τους χιλιάδες εξαθλιωμένους - θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, τις οποίες άλλωστε στηρίζει και η Ελλάδα. Αντίθετα, η αγωνία τους εξαντλείται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο στην καλύτερη δυνατή διαχείριση, με κριτήριο τα γενικότερα συμφέροντα του κεφαλαίου και την τήρηση των δεσμεύσεων προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
* * *
Δ.
Ριζοσπάστης Πέμπτη 11 Ιούλη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου