Ομοβροντία δημοσιευμάτων - «καρμπόν» παρουσιάζουν την Αλεξανδρούπολη σαν μια «όαση» ανάπτυξης, εξαιτίας της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, που άνοιξε τον δρόμο για την εγκατάσταση μόνιμης δύναμης ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην πόλη. Πολιτικοί παράγοντες και αστικά ΜΜΕ υπόσχονται ...ποταμούς χρήματος από επενδύσεις σε μεγάλα ενεργειακά πρότζεκτ, αλλά και για τις ανάγκες διαβίωσης και αναψυχής των ΝΑΤΟικών που θα καταλύσουν στην πόλη. Ολα αυτά σαν προκάλυμμα, για να καταπιεί ο λαός αμάσητη τη μετατροπή της πόλης σε πολεμικό προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ, την ώρα μάλιστα που συζητιέται η ενίσχυση της μόνιμης στρατιωτικής δύναμης των Αμερικανών στην περιοχή, αλλά και η κατασκευή στρατιωτικών εγκαταστάσεων μέσα στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Το «Ελντοράντο» όμως που περιγράφουν, δεν αφορά τους βιοπαλαιστές της περιοχής, αλλά τα μονοπώλια της Ενέργειας και των μεταφορών. Ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει πανάκριβα την Ενέργεια, τα σιδηροδρομικά και οδικά δίκτυα που φτιάχνονται για να εξυπηρετούνται στρατιωτικές και εμπορικές ανάγκες, ενώ μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε στόχο των ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, όσο οξύνεται η αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας.
Το «καλώς ήρθε το δολάριο» γίνεται προσπάθεια να αγκαλιάσει και τους μικροεπαγγελματίες της περιοχής, στους οποίους καλλιεργούν προσδοκίες ότι θα τονώσουν τους τζίρους τους από τη μόνιμη ή περιοδική παρουσία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην περιοχή, φέρνοντας μάλιστα και το παράδειγμα των Χανίων και της Σούδας. Μια τέτοια σύγκριση, όμως, μάλλον το εντελώς αντίθετο επιβεβαιώνει και όχι τα δήθεν «οφέλη» από την παρουσία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Για παράδειγμα, οι τσαμπουκάδες και τα νταηλίκια είναι συχνό φαινόμενο στα Χανιά, με πρωταγωνιστές ΝΑΤΟικούς στρατιωτικούς, ενώ μόλις πριν από λίγους μήνες καταγράφηκε μέχρι και παρενόχληση μιας νεαρής μαθήτριας από μεθυσμένο Αμερικανό, πλήρωμα αεροπλανοφόρου που «ξεκουραζόταν» στην πόλη, ο οποίος μπούκαρε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενε με τους γονείς της. Μπροστά στους κινδύνους που διατρέχει ο λαός και η νεολαία από τη ΝΑΤΟποίηση του λιμανιού και της πόλης, κανείς δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια «για μια χούφτα δολάρια» που του υπόσχονται κυβέρνηση, αστικά κόμματα και Τοπική Διοίκηση. Οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί δεν έχουν καμιά θέση στην Αλεξανδρούπολη και αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να εκπέμψει με τον αγώνα του ο λαός της πόλης.
Οποιος έχει ακούσει για τον Σλαβόι Ζίζεκ, τον αυτοαποκαλούμενο «ριζοσπάστη αριστεριστή φιλόσοφο», θα θυμάται ότι το 2014 «προσευχόταν στον θεό να νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ», κατά δήλωσή του. Αργότερα, βέβαια, έγινε ένθερμος οπαδός του Βαρουφάκη, στον οποίο έστειλε και μήνυμα στήριξης πριν τις τελευταίες εκλογές. Στο παλμαρέ του έχει κι άλλες ηχηρές παρεμβάσεις, μεγαλύτερης εμβέλειας. Για παράδειγμα, το 2016 δήλωνε ότι θα ψήφιζε Τραμπ αν ήταν Αμερικανός, επειδή ήταν «μικρότερο κακό» από την Κλίντον. Τώρα ο Ζίζεκ «ξαναχτύπησε» με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και δήλωσε σε άρθρο του στον «Guardian» ότι «σήμερα δεν μπορεί να είναι κανείς αριστερός αν δεν στέκεται κατηγορηματικά πλάι στην Ουκρανία» και ότι «το λιγότερο που τους οφείλουμε (στην Ουκρανία) είναι πλήρη υποστήριξη, και για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε ένα ισχυρότερο ΝΑΤΟ - αλλά όχι ως επέκταση της πολιτικής των ΗΠΑ». Καμία πρωτοτυπία δεν διεκδικεί το «τοτέμ» των απανταχού οπορτουνιστών και σοσιαλδημοκρατών, που αποτελούν άλλωστε το καλύτερο πλυντήριο του ΝΑΤΟ και των δολοφονικών του σχεδιασμών. Ειδικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι μάσκες έπεσαν και αποκαλύφθηκαν πλήρως οι διακλαδώσεις της σοσιαλδημοκρατίας με τους ΝΑΤΟικούς υπονόμους. Οπως και στη χώρα μας άλλωστε, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύει τα «δόξα τω ΝΑΤΟ» και «δόξα στην Ουκρανία» με την ...ευχή να ενισχύσει η ΕΕ τον «αυτοτελή» της ρόλο, για να αποτελέσει τάχα «αντίβαρο» των ΗΠΑ μέσα στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου