 |
| Από την απεργία στη Γαλλία |
Πάνω από δύο εκατομμύρια εργατοϋπάλληλοι, συνταξιούχοι και νέοι διαδήλωσαν προχτές στη Γαλλία, στις εκατοντάδες συγκεντρώσεις που οργανώθηκαν στο πλαίσιο της νέας 24ωρης πανεθνικής απεργίας ενάντια στη νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (στα 64) που προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν - Μπορν. «Τα χρήματα υπάρχουν! Μόνο την τελευταία 10ετία η περιουσία των πιο πλούσιων Γάλλων πενταπλασιάστηκε!», διαμήνυαν οι απεργοί, απαντώντας στους εκβιασμούς των αστικών δυνάμεων, που στο όνομα της «εξυγίανσης» της Ασφάλισης προωθούν την επιμήκυνση του εργάσιμου βίου «για να σωθούν τα Ταμεία». Νέες απεργίες έχουν ήδη εξαγγελθεί για τις 7 και 11 Φλεβάρη, τις μέρες δηλαδή που θα συζητιέται στην Ολομέλεια της Βουλής η νέα αντιλαϊκή μεταρρύθμιση, με κάλεσμα καταρχάς από τις Ομοσπονδίες Εργαζομένων στη Χημική Βιομηχανία, στην Ενέργεια και τα Ορυχεία, στους Σιδηροδρόμους, στα Λιμάνια.
Η αγανάκτηση που έχει συσσωρευτεί κάνει θρύψαλα το παραμύθι των «προοδευτικών» κυβερνήσεων, όπως αυτή του Μακρόν στη Γαλλία. Από τα πρώτα μέτρα μετά την επανεκλογή του, την περασμένη άνοιξη, ήταν το πετσόκομμα των επιδομάτων ανεργίας. Τα υπόλοιπα ήρθαν περίπου ως ...φυσική συνέχεια, με αποκορύφωμα τη νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό. Είχαν προηγηθεί, πάλι επί «προοδευτικών κυβερνήσεων» (με Πρόεδρο τον Φρ. Ολάντ και τον Μακρόν υπουργό του), η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, όπως και η κατάργηση μιας σειράς «ειδικών καθεστώτων» σε κλάδους με πολλαπλάσιους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια, που επέβαλαν ως ελάχιστο μέτρο τη συνταξιοδότηση πριν από τα γενικά όρια.
Αυτές οι θυσίες (με τη μεταφορική και την κυριολεκτική έννοια) των εργαζομένων είναι που θωρακίζουν την ανταγωνιστικότητα των γαλλικών μονοπωλίων. Οπως συμβαίνει για παράδειγμα με τους εργαζόμενους της «Total»: Την ώρα που ο γαλλικός κολοσσός εκμεταλλεύεται τους υδρογονάνθρακες της Μεσογείου και υπογράφει νέα συμβόλαια στη Νοτιοανατολική Ασία ή στη Μέση Ανατολή, οι εργαζόμενοι σε αυτόν «ανταμείβονται» με περισσότερα χρόνια δουλειάς και «ελαστικότερους» μισθούς. Με τα εργολαβικά συνεργεία να «αλωνίζουν» όλο και περισσότερο στη Χημική Βιομηχανία, όπως καταγγέλλουν τα συνδικάτα, αφού έτσι μειώνεται το «κόστος» και αυξάνονται τα κέρδη.
Και σε άλλες χώρες όμως εξελίσσονται κινητοποιήσεις και εκδηλώνονται αγωνιστικές διαθέσεις, σε πρωτόγνωρη έκταση τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στη Μεγάλη Βρετανία άφησαν χτες τα πόστα τους στις Μεταφορές, στην Εκπαίδευση κ.α. για να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς μισθούς. Ελπιδοφόρες απεργιακές κινητοποιήσεις έγιναν επίσης από υγειονομικούς τον Δεκέμβρη, προσπερνώντας τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που δεν είχαν προκηρύξει απεργία εδώ και ...100 χρόνια! Σε μία από τις ισχυρότερες οικονομικά και στρατιωτικά χώρες παγκοσμίως, 7 εκατ. είναι οι ασθενείς που βρίσκονται σε λίστες αναμονής για νοσοκομειακή περίθαλψη, ενώ στις αρχές Γενάρη πέθαιναν τουλάχιστον 500 άτομα τη βδομάδα εξαιτίας πολύωρης αναμονής στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών!
Οσοι προσπαθούν να παρουσιάσουν τους εργαζόμενους στην Ευρώπη ως «ακούνητους, αμίλητους και αγέλαστους», όσοι βιάζονται να πανηγυρίσουν ότι «οι μεγάλοι αγώνες ανήκουν στο παρελθόν» και ότι τώρα εργαζόμενοι, κράτος και εργοδότες έχουν «άλλα εργαλεία για να λύνουν τις διαφορές τους» και μέσω του κοινωνικού εταιρισμού «να πετυχαίνουν συναινέσεις», καλύτερα να αλλάξουν πλευρό. Οι αγώνες σε ευρωπαϊκές χώρες, πολλοί απ' αυτούς με πρωτοφανή μαζικότητα, είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα αγωνιστικής ανάτασης, που ανοίγει δρόμο προοπτικής.
Επιβεβαιώνεται όμως και κάτι ακόμα: Στη πλειοψηφία αυτών των κρατών (Γαλλία, Γερμανία κ.ά.) έγιναν πρόσφατα εκλογές και αναδείχθηκαν σοσιαλδημοκρατικές και «κεντρώες» κυβερνήσεις, πουλώντας υποσχέσεις για «σωτηρία» του λαού από τα βάσανα της ακρίβειας, των χαμηλών μισθών, των άθλιων συστημάτων Υγείας. Χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος για να διαψευστούν, τροφοδοτώντας μεγάλες λαϊκές διεκδικήσεις. Ο «πονοκέφαλος» και η ανησυχία που εκφράζουν διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί και επιτελεία του κεφαλαίου για τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, σε συνθήκες παρατεταμένης ακρίβειας, αναιμικής ανάκαμψης και ιμπεριαλιστικού πολέμου, φανερώνουν τη δύναμη που κρύβει μέσα της η εργατική τάξη και αποτελεί φόβητρο για τους αντιπάλους της. Οσο περισσότερο εμπιστεύεται αυτήν τη δύναμη και βγαίνει στο προσκήνιο για τις σύγχρονες ανάγκες της, τόσο οι «σωτήρες» της θα ψάχνουν μέρος να ...σωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου