Ξύπνησε με χαρά...

«Εγώ, το πρωί ξύπνησα με πολύ μεγάλη χαρά. Ερχόμουν και δεν κρατιόμουν για να ψηφίσω αυτή την τροπολογία. Ξέρετε πόσα χρόνια στη ζωή μου περίμενα να έρθει μια τροπολογία σαν και αυτή;», ανέφερε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Αδ. Γεωργιάδης, μιλώντας από το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής, την περασμένη Τρίτη, για την τροπολογία της κυβέρνησης που χτυπάει το δικαίωμα στην απεργία. Ο δε Γ. Μανιάτης συμπλήρωσε πως δεν είναι δυνατόν να φέρνει η κυβέρνηση μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση «χωρίς ούτε μια διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους» βρε αδερφέ. «Διότι», συμπλήρωσε, «μόνο με έναν μεγάλο διάλογο, ανοιχτό και δημοκρατικό, πρέπει να αποφασίζουμε για τέτοιου είδους δικαιώματα». Από το Ποτάμι ο Ν. Μαυρωτάς ...καλοπροαίρετα πρόσθεσε ότι «αποσύρθηκε προφανώς για να γίνει διεξοδικότερη συζήτηση επί του θέματος και να μην περάσει στα μουλωχτά». Η Ενωση Κεντρώων δεν έβγαλε άχνα, ενώ η ναζιστική Χρυσή Αυγή «το έριξε στο τσάμικο», προσφεύγοντας στον αντικομμουνισμό, στον «μύθο του Πολυτεχνείου» κ.ο.κ., για να αποφύγει να πάρει θέση. Τελικά είτε ευθέως, είτε με «ήξεις αφίξεις», όλοι ομολογούν τη στοίχισή τους πίσω από ένα κεντρικό ζητούμενο του κεφαλαίου, όπως είναι η περιστολή του απεργιακού δικαιώματος, ως προαπαιτούμενο και «επένδυση» για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς του. Ειδικά η ΝΔ «δίνει τα ρέστα της» για να κατατεθεί εκ νέου και να ψηφιστεί το γρηγορότερο δυνατό η αντιαπεργιακή τροπολογία, καθώς βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να της παίρνει τη μπουκιά από το στόμα και σε μια τόσο εμβληματική για την εργοδοσία «μεταρρύθμιση». Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και «κουβέντα να γίνεται»...

Βρώμικες δουλειές

 

Για να δικαιολογήσει την προσπάθεια περιστολής του απεργιακού δικαιώματος, η κυβέρνηση έχει ξαμολήσει διάφορους που εμφανίζονται να ανησυχούν τάχα για το «καλό του κινήματος». Με αφορμή την τροπολογία, κάνουν λόγο για «κρίση του συνδικαλισμού», για «μη συμμετοχή» των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες, για «θανάσιμο εκφυλισμό» κ.λπ. Κάτι τέτοια ψέλλισε και η υπουργός Εργασίας, λέγοντας ότι το θέμα είναι η ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων. Είναι όμως πρόκληση να εμφανίζονται οι ΣΥΡΙΖΑίοι ως «θεραπευτές» του συνδικαλιστικού κινήματος, όταν εδώ και χρόνια οι λιγοστές δυνάμεις του αποτελούν «τσόντα» του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στην απεργοσπασία, στη δυσφήμιση και στον εκφυλισμό των εργατικών αγώνων. Πρόσφατα, για παράδειγμα, στις αρχαιρεσίες του «σωματείου» - φάντασμα των σούπερ μάρκετ Αττικής, οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτοί που με απειλές έσερναν εργαζόμενους να ψηφίσουν τους εργοδότες ως εκπροσώπους τους! Για να μην αναφερθούμε στις πλάτες που έβαλε ως κόμμα στη χειραγώγηση του κινήματος με αυταπάτες και προσμονές ότι η λύση θα έρθει τάχα από μια «κυβέρνηση της αριστεράς». Το θράσος τους είναι ανεξάντλητο, δεν ισχύει όμως το ίδιο και με την ικανότητά τους να κοροϊδεύουν τον κόσμο...

Θέλουν κι άλλα

 

«Το υψηλό ενεργειακό κόστος περιορίζει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών και καθιστά δύσκολη την περαιτέρω αύξησή τους», επισημαίνουν αστικά επιτελεία, καθώς μπορεί μεν να κλείνει νέος γύρος αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, με την τρίτη «αξιολόγηση», το ζητούμενο όμως είναι να μένει διαρκώς ανοιχτή η συζήτηση για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Ετσι, στον αστικό Τύπο, εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα ως παράδειγμα η προσπάθεια της γνωστής «Χαλυβουργίας της Ελλάδας» να ανακάμψει, έχοντας στο μεταξύ απολύσει εκατοντάδες εργαζόμενους και έχοντας επιβάλει εκ περιτροπής εργασία και μειώσεις μισθών στο εναπομείναν προσωπικό, με τους νόμους πάντα του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του. Ωστόσο, αυτά δεν είναι αρκετά, αφού σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η εταιρεία «εμποδίζεται να αναπτυχθεί» εξαιτίας της έλλειψης «αναπτυξιακής» πολιτικής από την πλευρά της κυβέρνησης! Οπως γράφεται, αν και οι εξαγωγές ξεπερνούν πλέον το 50% της δραστηριότητας της εταιρείας, «τα περιθώρια είναι δεδομένα: ανταγωνιστές όπως η Ιταλία δουλεύουν όλο το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα με ενεργειακό κόστος χαμηλότερο από το ελληνικό νυχτερινό τιμολόγιο...». Που σημαίνει, δώστε φθηνότερο ρεύμα για να γίνει η επιχείρηση πιο ανταγωνιστική. Οσο για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, αυτά έγιναν στάχτη στις «υψικάμινους» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ενώ η ταξική δικαιοσύνη δεν δίστασε να τους καταλογίσει και ποινές, σαν τιμωρία για τον πολύμηνο αγώνα τους.

Δύο κόσμοι

 

Σε 328.000 νοικοκυριά στην «ευημερούσα» καπιταλιστική Γερμανία - την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης - οι εταιρείες ηλεκτροδότησης έκοψαν πέρυσι το ρεύμα λόγω απλήρωτων λογαριασμών. Παράλληλα, πάνω από 6,5 εκατ. νοικοκυριά απειλήθηκαν με διακοπή, όπως δείχνει έκθεση της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Δικτύων. Οι εταιρείες ηλεκτροδότησης κόβουν το ρεύμα όταν οι πελάτες χρωστούν πάνω από 100 ευρώ και έχουν λάβει προηγουμένως προειδοποιητικές επιστολές. Τα λαϊκά νοικοκυριά όχι μόνο πρέπει να πληρώσουν τα χρωστούμενα, αλλά και επιπλέον 200 ευρώ περίπου για την επανασύνδεση. Εκθεση του Γερμανικού Συνδέσμου των οργανώσεων αρωγής «Caritas» και του Κέντρου Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ερευνας (ZEW) αναφέρει πως κάθε χρόνο το ρεύμα κόβεται κατά μέσο όρο σε 330.000 σπίτια. Τις περισσότερες προειδοποιήσεις για διακοπή λαμβάνουν οικογένειες, όμως το ρεύμα κόβεται κυρίως σε ανθρώπους που ζουν μόνοι, με μοναδικό εισόδημα το προνοιακό επίδομα. Στην άλλη όχθη, οι γερμανικές βιομηχανίες απαιτούν από την επόμενη κυβέρνηση μεγαλύτερη αξιοποίηση των αποθεμάτων λιγνίτη, ώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και φθηνότερο ρεύμα, για να αυξάνεται το ποσοστό του κέρδους τους. Δύο κόσμοι ανειρήνευτοι, στην Ελλάδα, στη Γερμανία, παντού...

Ριζοσπάστης