«Είναι αυτονόητη η συναίνεση και εθνικά επιβεβλημένη», «χρειάζεται νηφαλιότητα και σύνεση», «όχι ακρότητες». «Ευτυχώς οικοδομείται ένα περιβάλλον χαμηλών τόνων, είναι μια κατάκτηση που πρέπει να προστατευθεί, δείχνει μια ωριμότητα». Οι παραπάνω σχολιασμοί «αναλυτών», με αφορμή την εικόνα «μετώπου» των αστικών κομμάτων μετά το πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής για τα Ελληνοτουρκικά, αποτυπώνουν την ικανοποίηση της αστικής τάξης για τη στοίχιση όλων τους στον θανάσιμο εναγκαλισμό της χώρας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Είναι μια προπαγάνδα που συνοδεύει την εναλλαγή ανάμεσα στον εφησυχασμό για το ρόλο των «διεθνών συμμάχων» - δηλαδή των ιμπεριαλιστών - και στον εκβιασμό, δείχνοντας τον «νευρικό γείτονα» ώστε να αποδεχτεί ο λαός με το πιστόλι στον κρόταφο έναν συμβιβασμό συνδιαχείρισης, δηλαδή το επόμενο επεισόδιο της κλιμάκωσης των ανταγωνισμών.
Οταν ο ένας «αναγνωρίζει» το έργο του άλλου...
Είναι τέτοια η αγωνία τους να περάσει η «συναίνεση» από το επίπεδο των διακομματικών διαβουλεύσεων στη λαϊκή συναίνεση, που ακόμα και η κριτική ανάμεσά τους δεν εστιάζει στις «διαφορές στρατηγικής» - πού να τις βρουν άλλωστε; - αλλά στο ποιος προστατεύει αυτή τη «συναίνεση» και ποιος την «τορπιλίζει». Οποιαδήποτε αποδοχή από το λαό της λογικής ότι πρέπει να είναι «αυτονόητη» η «συμφωνία όλων γύρω από τα κρίσιμα θέματα» είναι η άλλη όψη της επιχείρησης επιβολής «σιγής νεκροταφείου» στην εργατική τάξη, για να μην αμφισβητεί την πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματα και τις ανάγκες της. Το παραμύθι είναι χιλιοπαιγμένο: Χτες ήταν η «σωτηρία της χώρας από την κρίση», σήμερα είναι η «προσέλκυση επενδύσεων» και οι «εθνικές προκλήσεις», «στόχοι» που πάντα στο όνομά τους ο λαός καλείται να κάνει θυσίες, είτε από το εισόδημα είτε από τον φυσικό του πλούτο και τα κυριαρχικά του δικαιώματα.
Ειδικά το τελευταίο διάστημα, είναι κάμποσα τα δείγματα γραφής που φανερώνουν ότι η «συναίνεση» ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, και όχι «προς κατάκτηση». Μπορεί να ψάχνουν κάθε τόσο κανένα χαράκωμα για να στήσουν το καβγαδάκι τους, όμως εκεί που κρίνεται η ζωή του λαού δεν χάνουν ευκαιρία να δείξουν ότι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα επί της ουσίας. Π.χ., πάνε στη Σύρο να εγκαινιάσουν την παράδοση του ναυπηγείου στα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και δεν μπορούν να συγκρατηθούν: Ο μεν Δ. Βίτσας, πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, καλεί τη ΝΔ να «αναγνωρίσει» ότι η δική του κυβέρνηση έκανε τις πρώτες συναντήσεις, ο δε Γεωργιάδης της ΝΔ τρέχει ως «ακριβοδίκαιος» να πιστώσει στον ΣΥΡΙΖΑ ότι όντως η κυβέρνησή του ήταν που ξεκίνησε τη «μεταβίβαση». Ξεκινάει η συζήτηση για το Ασφαλιστικό, και ο υπουργός Εργασίας της ΝΔ, Γ. Βρούτσης, σπεύδει να «αναγνωρίσει» ότι όλοι μαζί προχώρησαν τις «μεταρρυθμίσεις» για την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και ότι με την προώθηση του νέου χτυπήματος θα έχουν ολοκληρωθεί οι αναδιαρθρώσεις που ξεκίνησαν από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Συζητούν την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή για το σχέδιο «Ηρακλής», για τα «κόκκινα» δάνεια, που θα αποτελέσει το νέο πογκρόμ σε βάρος των χρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, και οι ΣΥΡΙΖΑίοι βουλευτές απαιτούν πάλι «αναγνώριση», αφού όπως έλεγαν «αυτή τη λύση προωθούσαμε κι εμείς για τη διευκόλυνση των τραπεζών»...
«Συναίνεση» και στον θανάσιμο εναγκαλισμό με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ
Και, προφανώς, ξεχωριστό κεφάλαιο «συναίνεσης», όπως είπαμε, είναι στους χειρισμούς γύρω από τα Ελληνοτουρκικά, παρουσιάζοντας στο λαό ως «μονόδρομο» για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας την πολιτική της βαθιάς εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Πρόκειται για το μύθο που αναπαράγεται εδώ και δεκαετίες από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, από όλα τα αστικά κόμματα, ότι τάχα οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αποτελούν εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Στην ίδια λογική, εδώ και χρόνια, σαν σε σκυταλοδρομία, από κυβέρνηση σε κυβέρνηση δίνουν γην και ύδωρ σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, με τον ΣΥΡΙΖΑ να φέρνει την «αμυντική συνεργασία» μετατρέποντας όλη τη χώρα σε βάση εφόρμησης και τη ΝΔ να την επικυρώνει, πλασάροντας στο λαό το παραμύθι ότι έτσι μεγαλώνει η «διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας», ότι κανένας δεν πρόκειται να μας πειράξει κ.ο.κ. Και τι βλέπει ο λαός; Οτι η τουρκική επιθετικότητα δυναμώνει: Από τη ρητορεία του «γκριζαρίσματος» (με ΝΑΤΟική σφραγίδα) περνάει στην «ανακήρυξη ζωνών» και από τις παραβιάσεις περνάει σε έρευνες για γεωτρήσεις ακόμα και μέσα στην ανακηρυγμένη ΑΟΖ της Κύπρου.
Καμία σχέση λοιπόν με τα συμφέροντα του λαού δεν έχει η βαθιά εμπλοκή στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Αντίθετα, αυτός είναι ο δρόμος που φουσκώνει ακόμα περισσότερο την τουρκική επιθετικότητα, αφού οι «εταίροι» έχουν ως στόχο την παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με τη χώρα μας να αξιοποιείται ως κόμπος σε αυτή τη θανάσιμη διελκυστίνδα. Γύρω από αυτά τα παζάρια στήνονται οι άξονες και οι αντιάξονες, με την ελληνική αστική τάξη να παίζει με τα κυριαρχικά δικαιώματα στο όνομα της «αναβάθμισής» της σε μια περιοχή που μυρίζει μπαρούτι και με δεκάδες εστίες ήδη αναμμένες.
Κανένας εφησυχασμός
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Ειδικά όταν τα αστικά κόμματα «παραμερίζουν τις διαφορές τους», όταν η επί της ουσίας συμφωνία τους ομολογείται ανοιχτά, στο όνομα μάλιστα του «εθνικού κινδύνου», ο λαός πρέπει να ανασκουμπώνεται. Γιατί τότε, ακόμα περισσότερο, τα αστικά κόμματα δείχνουν την αποφασιστικότητά τους να γίνουν ακόμα πιο επιθετικά σε βάρος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.
Η πραγματικότητα όμως το «φωνάζει»: Καμία λύση δεν πρόκειται να υπάρξει για το λαό και τα κυριαρχικά του δικαιώματα στο ευρωατλαντικό πλαίσιο. Αυτό είναι το πλαίσιο που πρέπει να αμφισβητηθεί από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, μαζί με την ανάπτυξη της αλληλεγγύης με τους γειτονικούς λαούς, με τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων. Σημαδεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις συμμαχίες τους, παλεύοντας για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για να πάρει ο λαός την υπόθεση στα δικά του χέρια. Εκεί βρίσκεται η διέξοδος, έτσι μπορεί να διασφαλιστούν η ειρήνη, τα σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα, η ασφάλεια για εκείνους που παράγουν τον πλούτο, ώστε να τον απολαμβάνουν κιόλας.
Ριζοσπάστης Σάββατο 14 Δεκέμβρη 2019 - Κυριακή 15 Δεκέμβρη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου