Η πραγματική σύγκρουση

 

Πηγή: Eurokinissi

«Δυο κόσμους» που συγκρούονται βλέπει η κυβέρνηση στην αντιπαράθεσή της με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, τοποθετώντας στη μια μεριά τα «τζάκια» και τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα «στα οχτώ μαύρα χρόνια» της κρίσης και στην άλλη τη διακυβέρνηση της «αριστεράς», η οποία, με το «ήθος», τη «δικαιοσύνη» και την «πολιτική της εντιμότητα», πορεύεται στο δρόμο της ανάκαμψης «χωρίς υποδείξεις, βαρόνους, νταβατζήδες, διαπλεκόμενους, προστάτες». Καλεί, μάλιστα, το λαό να την στηρίξει στη μάχη της με το «παλιό».

Η κυβέρνηση αναφέρεται στο «παλιό και το διεφθαρμένο», που υποτίθεται υπηρετούν μόνο η ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα, θέλοντας έτσι επιμελώς να κρύψει ότι αποτελεί και η ίδια τμήμα του. Γιατί το «παλιό» είναι ένα και ονομάζεται οικονομία που λειτουργεί με κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματιών που βγαίνουν από το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Δηλαδή ο καπιταλισμός, που υπηρετούν οι κυβερνήσεις με την αντιλαϊκή πολιτική τους. Οι αντιλαϊκοί νόμοι που διατήρησε, οι νέοι που ψήφισε, τα μνημόνια που συνεχίζονται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το «παλιό» που υπηρετεί και η ίδια για λογαριασμό της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου και για αυτό παίρνει τα συγχαρητήρια από τους αρμόδιους (ΕΕ, επιχειρηματίες, ΔΝΤ, ΗΠΑ κ.ά.).


Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που μια κυβέρνηση η οποία υπηρετεί το κεφάλαιο συγκρούεται, και μάλιστα έντονα, με κάποιον επιχειρηματία ή με τμήμα επιχειρηματιών. Οχι λίγες φορές αστικά κόμματα συγκρούονται με επιχειρηματίες με τους οποίους πριν τα είχαν βρει, άλλες τόσες τα βρήκαν με αυτούς που πριν σφάζονταν. Τα έχει αυτά το σύστημα που ζούμε αφού η διαπλοκή κομμάτων - κυβερνήσεων - επιχειρηματιών είναι σύμφυτη με αυτό. Αρα μην «πουλάει» η κυβέρνηση «αντίσταση στη διαφθορά». Θυμίζουμε ότι αυτά έκαναν και προηγούμενοι, που σήμερα η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «εκφραστές του παλιού» και οι οποίοι κήρυσσαν «πολέμους» ενάντια σε κουμπάρους, συμφέροντα κ.λπ.

Βεβαίως, τέτοιες αντιπαραθέσεις αξιοποιούνται για να εγκλωβιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, να αποπροσανατολιστεί από την αντιλαϊκή επίθεση που συνεχίζεται, ενώ με διαχωρισμούς ανάμεσα σε «καλούς» και «κακούς» επιχειρηματίες, «αυτοδημιούργητους» και «κρατικοδίαιτους», «έντιμους» και «ανήθικους», καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι με κάποιους άλλους καπιταλιστές να κάνουν κουμάντο στην οικονομία το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει φιλολαϊκά. Ψέματα με τη σέσουλα...

Για παράδειγμα, τα ΜΜΕ προβάλλουν την κόντρα της κυβέρνησης με τον εφοπλιστή Μαρινάκη, αλλά κανείς δεν λέει ότι με νόμους που ψήφισε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι εφοπλιστές ξεζουμίζουν τους ναυτεργάτες, καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις στα πλοία, η «μαύρη» εργασία οργιάζει με τη βούλα του νόμου.

Για λογαριασμό και των εφοπλιστών, που βλέπουν «ευκαιρίες» από τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο, η κυβέρνηση προωθεί τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας, μπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχέδια στην περιοχή. Με νόμους που διαφυλάσσει σαν κόρη οφθαλμού και αυτή η κυβέρνηση, οι εφοπλιστές συνεχίζουν να απολαμβάνουν αφορολόγητο πετρέλαιο, φοροαπαλλαγές και μια σειρά προνόμια.

Η ουσία είναι οι μεγάλες επιχειρηματικές κόντρες που εκδηλώνονται σήμερα σε διάφορους τομείς της οικονομίας με αντικείμενο ποιες μερίδες του κεφαλαίου θα βγουν πιο κερδισμένες στη φάση της ανάκαμψης που διανύουμε.
Σε αυτό το γήπεδο «παίζει» ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πράγματι, λοιπόν, δυο κόσμοι υπάρχουν. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση ανήκουν στον σάπιο κόσμο του χτες, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα και το κεφάλαιο, απέναντι στον καινούργιο, που μπορεί να γεννήσει μόνο η πάλη του λαού ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου, για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Αποψή μας», του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 4 Μάη 

902.gr