Ταμείο

 

Ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε το περασμένο Σαββατοκύριακο το «αλισβερίσι» πίσω από τις «πιστοποιήσεις», με τη νομοθεσία - λάστιχο και τις εταιρείες που μοιράζουν αβέρτα πιστοποιητικά για κτίρια, προϊόντα, επιχειρήσεις, ακόμα και για τα κοντέινερ - κλουβιά που στεγάζουν νηπιαγωγεία και σχολεία! Δεν πρόκειται βέβαια για ελληνική «πατέντα», αλλά για «βέλτιστη πρακτική» στην καπιταλιστική αγορά, από τις πιο κερδοφόρες, αφού είναι ανεξάντλητος ο όγκος των προϊόντων και υπηρεσιών που υπόκεινται σε «πιστοποίηση». Και, όπως παντού, έτσι και εδώ το κέρδος και ο ανταγωνισμός ρίχνουν «στον κουβά» την ασφάλεια και την υγεία του λαού. Κι ας παριστάνουν οι αρμόδιοι ότι πέφτουν από τα σύννεφα κάθε φορά που «σκάει» μια τραγωδία, όπως πρόσφατα στο λούνα παρκ στη Χαλκιδική. Συμπτωματικά, τις μέρες αυτές βγήκε και το πόρισμα για την πυρκαγιά στον βρετανικό πύργο Γκρένφελ, με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Οπως προκύπτει, την «πιστοποίηση» του κτιρίου που λαμπάδιασε την είχε αναλάβει μια ιδιωτική εταιρεία, εισηγμένη στο χρηματιστήριο. Σύμφωνα με καταθέσεις στο πλαίσιο της έρευνας για τη φονική πυρκαγιά, η εταιρεία είχε γνωμοδοτήσει υπέρ της τοποθέτησης εύφλεκτης επένδυσης σε ψηλά κτίρια «με το επιχείρημα ότι η συμπεριφορά της πυρκαγιάς δεν έχει διαφορά μεταξύ εύφλεκτων πάνελ αλουμινίου και άκαυστων κεραμικών πλακιδίων» στις προσόψεις των κτιρίων. Καταγγέλλεται επίσης ότι πιστοποίησε το ίδιο κτίριο σε προηγούμενη φάση, χωρίς να υπάρχει ασφαλής διέξοδος κινδύνου για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, βέβαια, «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Μόνο που στο «ταμείο» άφησαν τις ζωές τους 72 άνθρωποι.

Κομάντο...

Οσο απομακρυνόμαστε από τις μεγάλες πυρκαγιές του περασμένου διμήνου, τόσο πιο σουλουπωμένος εμφανίζεται στην τηλεόραση ο υπουργός Κικίλιας. Φρεσκοξυρισμένος, κουστουμαρισμένος και ξεμπαταρισμένος. Καμία σχέση με τον ...υπουργό - κομάντο που έβγαινε στα κανάλια πριν μερικές εβδομάδες, όπου με ένταση περιέγραφε καλύτερα και από πολεμικό ανταποκριτή από πού πέρασε η φωτιά, πόσο μεγάλη ήταν, πόσο φυσούσε ο αέρας, πόσο κόπιασε το κράτος για να την ελέγξει και άλλα παρόμοια. Τώρα, σαν κυριλέ αναλυτής, κάνει «ανασκόπηση» της αντιπυρικής περιόδου - που δεν τελείωσε ακόμα - και εξηγεί στους τσουρουφλισμένους ότι ο κρατικός μηχανισμός είχε να αντιμετωπίσει 30 πυρκαγιές κάθε μέρα. Οπότε, και ευχαριστημένος να είναι ο λαός που δεν είχαμε ακόμα μεγαλύτερες απώλειες, γιατί η «κλιματική κρίση» υπερβαίνει κάθε κυβερνητικό σχέδιο και κάθε πυροσβεστική δύναμη!

... με γραβάτα

Αντί να σκύβουν το κεφάλι που για άλλη μια χρονιά έγινε παρανάλωμα η Αττική και χάθηκαν 100.000 επιπλέον στρέμματα, ψάχνουν άλλοθι για την εγκληματική πολιτική τους, που αφήνει απροστάτευτα τα δάση και την περιουσία του λαού. Τη μέρα που ξέσπασε η φωτιά στον Βαρνάβα δεν υπήρχε (ευτυχώς) άλλη φωτιά στην Αττική. Οπότε, η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός είχαν όλη την ευχέρεια να την αντιμετωπίσουν, χωρίς την πίεση των άλλων ...29 πυρκαγιών που ξεσπούν καθημερινά σύμφωνα με τον υπουργό. Αποδείχθηκε όμως ότι το γραβατωμένο «επιτελικό» κράτος είναι επιλεκτικά ανίκανο να σώσει το δάσος και τον λαό, ακριβώς επειδή είναι κράτος - κομάντο για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, τα οποία τρέχει να βολέψει και την επαύριο της πυρκαγιάς. Εξ ου και οι στιλιστικές επιλογές του υπουργού.

Επιδημία

Διαστάσεις επιδημίας έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία τα εργατικά «ατυχήματα», οι θάνατοι σε χώρους δουλειάς και οι επαγγελματικές ασθένειες. Η τάση επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία που δημοσίευσε η υπηρεσία ασφάλισης ατυχημάτων στον χώρο εργασίας (INAIL): 577 εργαζόμενοι δηλώθηκε επίσημα ότι έχασαν τη ζωή τους στο μεροκάματο μόνο το πρώτο 7μηνο του 2024, δηλαδή κατά 3,2% περισσότεροι σε σχέση με τους αντίστοιχους μήνες πέρυσι. Συνολικά το διάστημα Γενάρης - Ιούλης 2024 δηλώθηκαν 350.823 «ατυχήματα» σε χώρους δουλειάς! Αύξηση 22,6% σημειώθηκε και στις επαγγελματικές ασθένειες, που ανήλθαν επίσημα σε 54.471. Αυτή είναι η «κανονικότητα» σε ένα «σύγχρονο», «δυτικό» βιομηχανικό κράτος, από τα ισχυρότερα στην ΕΕ. Σε αυτούς τους αριθμούς καθρεφτίζεται η βαναυσότητα των απανωτών αντεργατικών μέτρων, αποτυπώνονται οι μακροχρόνιες συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης που φορτώθηκαν στις πλάτες του ιταλικού λαού. Για να ανακτήσει η ιταλική καπιταλιστική οικονομία την ανταγωνιστικότητά της, η εργασία έχει γίνει πιο «ελαστική» και πιο φτηνή, οι απολύσεις πιο εύκολες, τα μέτρα προστασίας «χαλαρά», ανειδίκευτοι εργάτες προσλαμβάνονται στη θέση ειδικευμένων, η εργατική δύναμη και συνολικά η ζωή των εργατών απαξιώνεται...

 

Ριζοσπάστης