Κυβερνητικά πανηγύρια για την ανεργία

Πανηγυρίζει το υπουργείο Εργασίας με αφορμή τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία το μήνα Απρίλη, που παρουσίασε μείωση δύο μονάδες, και έκρινε σκόπιμο να εκδώσει και σχετική ανακοίνωση υπό τον τίτλο: «Σημαντικά σημεία ανάκαμψης δείχνει η αγορά εργασίας»! Την ώρα που μεγάλες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, με τελευταίο επεισόδιο την υπόθεση των σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος», όπου η τύχη 13.000 εργαζομένων κρέμεται από μια κλωστή κυριολεκτικά. 

 

Οταν ένας στους τέσσερις του εργατικού δυναμικού διαθέσιμους για εργασία δεν βρίσκουν δουλειά. Οταν και αυτές οι θέσεις που δημιουργούνται, στη συντριπτική τους πλειοψηφία (55%) είναι με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, είναι τουλάχιστον προκλητικό να βγάζεις ανακοινώσεις - πανηγυρικούς. 

 

Και είναι ακόμη πιο προκλητικό να ανακαλύπτεις «σημαντικά σημεία ανάκαμψης», όταν τα πραγματικά σημάδια στην αγορά εργασίας είναι η μετατροπή της σε εργασιακή ζούγκλα, με καθημερινές απολύσεις, συστηματική μη καταβολή δεδουλευμένων, εργοδοτικούς εκβιασμούς και απειλές, εντατικοποίηση και μισθούς πείνας. 

 

Κυβερνητική προπαγάνδα στρατευμένη στο να στηρίξει το στόχο της ανάκαμψης, που δήθεν θα φέρει τη λαϊκή ευημερία. 

 

Μόνο που υποτιμά τους εργαζόμενους η κυβ΄ρνηση εάν νομίζει πως με προπαγανδιστικές πομφόλυγες θα αποκρύψει το γεγονός ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη περνά μέσα από συγχωνεύσεις, εξαγορές και πτωχεύσεις, με θύματα τους ίδιους τους εργαζόμενους που οδηγούνται στην ανεργία ή πετσοκόβονται τα δικαιώματά τους.

Ανακύκλωση έτσι κι αλλιώς

 

Τα προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας» αποτέλεσαν τα τελευταία χρόνια μια «εξελιγμένη» μορφή συγκάλυψης της πραγματικής ανεργίας και εξασφάλισης φτηνού εργατικού δυναμικού για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ο οποίος κάλυπτε μέρος των επειγουσών αναγκών σε προσωπικό.

 Χιλιάδες νέοι ανακυκλώνονταν σ' αυτά τα προγράμματα, με μισθούς - χαρτζιλίκι και χωρίς τα ελάχιστα δικαιώματα που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Κάποιοι από αυτούς έπαθαν σοβαρά εργατικά ατυχήματα, με μοιραία σε ορισμένες περιπτώσεις κατάληξη. Αν δεν υπήρχε η επίμονη παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων στους ΟΤΑ, δεν θα υπήρχε η παραμικρή έγνοια από την κυβέρνηση να βελτιώσει κάπως τις συνθήκες δουλειάς, να παραχωρήσει ορισμένα βασικά δικαιώματα. 

Τώρα, σύμφωνα με την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, η οποία ανακοίνωσε χτες τον τελευταίο κύκλο της κοινωφελούς εργασίας, τα προγράμματα αυτά δεν μπορούν να συνεχιστούν, επειδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Απασχόλησης έχει δηλώσει ότι οι πόροι του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου διατίθενται αποκλειστικά και μόνο για την επανένταξη των ανέργων στην απασχόληση και όχι για την κάλυψη των αναγκών του Δημοσίου. Δεν ξέρουμε με τι σκοπεύει να τα αντικαταστήσει η κυβέρνηση. 

Το βέβαιο είναι ότι τα «γιατροσόφια» τους για την ανεργία περιέχουν σαν βασικό συστατικό την εφήμερη, προσωρινή και ελαστική απασχόληση, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα διάλειμμα από την ανεργία.

 Αυτή είναι η ουσία και καμιά προσδοκία δεν πρέπει να τρέφουν οι άνεργοι ότι θα τους λύσουν το πρόβλημα οι σημερινοί ή οι αυριανοί διαχειριστές του συστήματος που έχει την ανεργία στο DNA του.

Εχουν άλλη σκοπιμότητα

 

Η «Καθημερινή» της περασμένης Πέμπτης ασχολήθηκε με την απεργία στα τρένα και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Μεταξύ άλλων, έγραψε ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων δηλώνει ρεπό ή ασθένεια τη μέρα της απεργίας, με αποτέλεσμα η μισθοδοσία τους να καταβάλλεται κανονικά, ότι όταν απεργεί ένα σωματείο για παράδειγμα στο Μετρό, οι εργαζόμενοι άλλων ειδικοτήτων στον ίδιο χώρο δεν δουλεύουν, αλλά πληρώνονται κανονικά και άλλα παρόμοια. 

Ανεξάρτητα από το βαθμό της ακρίβειας που έχουν τα στοιχεία της εφημερίδας, περιγράφουν μια υπαρκτή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου με ευθύνη του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού πολλαπλασιάζονται τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα. 

Ο στόχος όμως τέτοιων δημοσιευμάτων δεν είναι να αναδείξουν και να καταγγείλουν τα πραγματικά αίτια του εκφυλισμού, που είναι πρώτα απ' όλα η πρόσδεση συνδικαλιστικών δυνάμεων στις κυβερνήσεις, τη στρατηγική του κεφαλαίου και την εργοδοσία, αλλά να συκοφαντήσουν τη συνδικαλιστική δράση, τους εργατικούς αγώνες και να αποθαρρύνουν τη συμμετοχή των εργαζομένων στο κίνημα. Στρώνουν έτσι το έδαφος για αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, όπως αυτές που ετοιμάζει η κυβέρνηση, εστιάζοντας στο ζήτημα της απεργίας. 

Επομένως, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να απομονώσουν και τους φορείς της σαπίλας στο συνδικαλιστικό κίνημα, γέννημα - θρέμμα των κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία, και όσους τους αξιοποιούν τώρα για να νομοθετήσουν ενάντια στην απεργία και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

Στο χέρι των εργαζομένων είναι να ξεμπερδεύουν με τον εκφυλισμό, ενισχύοντας παντού και με κάθε τρόπο τις ταξικές δυνάμεις, τη γραμμή που συγκρούεται πραγματικά με την εργοδοσία και το κράτος της, δίνοντας τη μάχη με όλα τα μέσα, με πραγματικές και δύσκολες απεργίες.

Λεβέντης όνομα και πράγμα... 

 

Γνωστός «λαγός» η Ενωση Κεντρώων, δεν θα μπορούσε παρά να επιχειρήσει κι αυτή να σπεκουλάρει πάνω στην ξεκάθαρη τοποθέτηση του ΚΚΕ υπέρ της απλής αναλογικής και κατά του εκλογικού νόμου που φέρνει η κυβέρνηση, αφού διατηρεί το όριο εισόδου στη Βουλή. Ετσι, σε ανακοίνωσή της, αναφέρει ότι «το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, ενώ στηρίζουν από την ίδρυσή τους την απλή αναλογική, ξαφνικά εμφανίζονται αρνητικοί στο να την ψηφίσουν.

 Αρα, τους βολεύουν τελικά οι μονοκομματικές κυβερνήσεις των μπόνους, που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική κατάρρευση. Η Ενωση Κεντρώων μάχεται για τις θέσεις της και πιστεύει ότι με την απλή αναλογική θα υπάρξουν κυβερνήσεις συνεργασιών...»! 

Επί της ουσίας, η Ενωση Κεντρώων λέει στο λαό ότι τα βάσανά του οφείλονται στις μονοκομματικές κυβερνήσεις του παρελθόντος και ότι με το νέο εκλογικό νόμο, οι κυβερνήσεις συνεργασίας που θα προκύπτουν στο εξής, θα λύσουν όλα τα προβλήματα του κόσμου. Ούτε κουβέντα, βέβαια, για το κεφάλαιο και τη στρατηγική της ΕΕ, που υπηρέτησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μονοκομματικές και πολυκομματικές, σαρώνοντας τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. 

Επομένως, αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά του κόμματος του Λεβέντη στο σύστημα: Οτι αθροίζεται στις δυνάμεις που πάνε να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε κανάλια που τελικά οδηγούν σε μεγαλύτερη σταθεροποίηση του συστήματος, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, έχει αναλάβει ρόλο να συκοφαντεί και το ΚΚΕ. Λεβέντης όνομα και πράγμα για το σύστημα...

Ριζοσπάστης