Αυτή τη φορά είναι στο χέρι μας να αρνηθούμε να πληρώσουμε έναν λογαριασμό που δεν είναι δικός μας...

Κάθε φορά η ίδια ιστορία...

  Πηγή: Eurokinissi

Σύσσωμος ο αστικός Τύπος και οι γραφίδες του συστήματος αναρωτιούνται σήμερα «πού έχει πάει η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», με αφορμή την αποτυχία του Eurogroup να καταλήξει σε μια κοινή απόφαση για τα μέτρα στήριξης.

Όπως σε κάθε ανάλογη περίπτωση, η προσέγγισή τους είναι μανιχαϊστική, περιγράφοντας μια σύγκρουση ανάμεσα στον «καλό» νότο και τον «κακό» βορρά: Από τον «Ελεύθερο Τύπο» που θεωρεί στο πρωτοσέλιδο του ότι «διχάζουν την Ευρώπη οι πλούσιοι του Βορρά», μέχρι την «Αυγή» που κάνει λόγο για την επικράτηση «εθνικών εγωισμών» και την «Εφημερίδα των Συντακτών» που διαπιστώνει ότι η ΕΕ είναι «στο χείλος του γκρεμού».


Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Τρεις δανειακές συμβάσεις (με τρία αντίστοιχα μνημόνια) έπεσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού. Δεκάδες Σύνοδοι Κορυφής, ακόμη περισσότερα Eurogroup και κάθε φορά η ίδια ιστορία. Οι αστικές κυβερνήσεις καλούσαν το λαό να στρατευτεί στη «μητέρα των μαχών», όπως χαρακτήριζαν αυτό το ενδοαστικό παζάρι. Τελικά, πάντα στο τέλος επικρατούσαν οι «ευρωπαϊκές αξίες» και ο ελληνικός λαός -όπως και οι λαοί άλλων χωρών- ένιωθε αυτή την «αλληλεγγύη» με έναν ορυμαγδό αντιλαϊκών μέτρων.

Αυτή είναι και η πραγματική, η μοναδική «αλληλεγγύη» που επιδεικνύει η λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης: Μέτρα και πάλι μέτρα στις πλάτες των λαών. Είτε για τις χώρες που είχαν μνημόνια και δημοσιονομική εποπτεία όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, είτε για αυτές που δεν είχαν μνημόνια αλλά έπρεπε να τηρήσουν τους περιορισμούς του Μάαστριχτ και των νεότερων ευρωενωσιακών αντιλαϊκών εργαλείων (Ευρωπαϊκό Εξάμηνο κ.λπ.).

Τα κράτη-μέλη ανταγωνίζονται λυσσαλέα ποια αστική τάξη θα κερδίσει τα περισσότερα ή αντίστοιχα θα χάσει τα λιγότερα. Στην προκειμένη περίπτωση, η Ιταλία, η Ισπανία κ.ά., που έχουν πληγεί περισσότερο, είναι λογικό να παζαρεύουν για να περιορίσουν τη χασούρα για τους δικούς τους μονοπωλιακούς ομίλους. Εξίσου λογικό είναι η Γερμανία και η Ολλανδία, που η οικονομία τους βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, να αρνούνται την αμοιβαιοποίηση των χρεών για να κρατήσουν αποθέματα για τους δικούς τους ομίλους. Ιδίως, από τη στιγμή που οι συνέπειες του κορονοϊού ήρθαν να επιταχύνουν τα σημάδια της ύφεσης που προϋπήρχαν σε αρκετές καπιταλιστικές οικονομίες. 

Ταυτόχρονα, όλοι μαζί ετοιμάζονται να σερβίρουν το λογαριασμό στον ...πελάτη, στους εργαζόμενους και στο λαό. Τόσο με τα «έκτακτα» μέτρα στις εργασιακές σχέσεις -που ήδη μας προετοιμάζουν ότι θα μείνουν την «επόμενη μέρα»- όσο και με τα φοροεισπρακτικά μέτρα που θα απαιτηθούν για την «επαναφορά» στη δημοσιονομική «ομαλότητα». Αυτή τη φορά είναι στο χέρι μας να αρνηθούμε να πληρώσουμε έναν λογαριασμό που δεν είναι δικός μας...

902gr