Ξέρει αυτός

 

«Δεν θέλετε να κάνετε απεργία; Απολύτως σεβαστό το δικαίωμά σας. Δεν κατάλαβα γιατί έχει δικαίωμα το ΠΑΜΕ να κλείνει διά της βίας την είσοδο μιας εταιρείας». Με κάτι τέτοιες χυδαιότητες ο υπουργός Εργασίας Αδ. Γεωργιάδης επιχειρούσε χτες να υπερασπιστεί το νέο χτύπημα στην απεργία, το οποίο περιλαμβάνεται στο αντεργατικό νομοσχέδιο. Και αναφέροντας το ΠΑΜΕ σε κάθε τρίτη λέξη, συνέχισε την κοροϊδία: «Οταν την απεργία την κάνουν οι εργάτες μιας εταιρείας, να την καταλάβω. Οταν την κάνει το ΠΑΜΕ όμως, που δεν δουλεύει στην εταιρεία;». Προσπερνάμε τις μπαρούφες περί απεργιών που επιβάλλει τάχα το ΠΑΜΕ, αφού και ο ίδιος ξέρει καλά ότι απεργία χωρίς απεργούς μέσα στους χώρους δουλειάς δεν μπορεί να γίνει. Ομως και οι εργαζόμενοι, ειδικά εκεί που έχουν δοθεί μεγάλες απεργιακές μάχες, ξέρουν καλά ότι απέναντί τους βρίσκονται διαχρονικά οι κυβερνήσεις και το κράτος. Οτι τα δικαστήρια δουλεύουν νυχθημερόν για να καθίζουν στο σκαμνί συνδικαλιστές, για απεργίες που έχουν αποφασιστεί ακόμα και ομόφωνα από τα σωματεία τους. Χαρακτηριστικές είναι οι απεργιακές κινητοποιήσεις στο λιμάνι του Πειραιά που βγαίνουν «παράνομες» κατά παραγγελία της εργοδοσίας, η οποία τώρα αποκτά και νέα όπλα με το εκτρωματικό νομοσχέδιο. Το «δικαίωμα» στην απεργοσπασία, λοιπόν, θέλει να θωρακίσει η κυβέρνηση και όχι το «δικαίωμα στην εργασία». Αυτό μόνο οι εργαζόμενοι μπορούν να το υπερασπιστούν, με τον αγώνα τους και με όλες τις μορφές πάλης που οι ίδιοι επιλέγουν.

Ο,τι βολεύει

Πριν λίγες μέρες ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας Β. Κικίλιας απέδωσε τις καταστροφικές πυρκαγιές στην «παρατεταμένη ξηρασία», λέγοντας ότι οι τελευταίες βροχές έπεσαν στις 15 Ιούνη και ότι η ανομβρία που ακολούθησε προκάλεσε ξεραΐλα, επομένως και περισσότερη καύσιμη ύλη για τις φωτιές. Χτες ο πρωθυπουργός είπε την ίδια ιστορία ...ανάποδα! Οτι δηλαδή οι μεγάλες βροχοπτώσεις του Μάη και του Ιούνη συνέβαλαν στο να αυξηθεί η «βιομάζα» μέσα στα δάση που καίνε οι φωτιές. Τελικά δεν καταλάβαμε: Οι βροχές ήταν καλές ή κακές για τα δάση και την προστασία τους από τη φωτιά; Αν οι βροχές δεν αρέσουν στην κυβέρνηση και δεν της αρέσει και η ανομβρία, τότε ποια κλιματική κατάσταση θεωρεί ιδανική για να μη θρηνούμε κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους; Θα τη βόλευε για παράδειγμα ένας πολικός χειμώνας, όπου δεν ανάβει φωτιά ούτε με ...φλόγιστρο; 'Η μήπως ένα πιο τροπικό κλίμα, ώστε ακόμα κι αν ξεσπάσει πυρκαγιά να σβήσει με την πρώτη βέβαιη βροχή; Οι αστειότητες της κυβέρνησης είναι πρόκληση, στο φόντο της στάχτης και της μαυρίλας που σκεπάζει τη χώρα. Είναι όμως απόδειξη και του ανορθολογισμού που καλλιεργείται γύρω από τις αλλαγές στο κλίμα, αφού αξιοποιεί τα επιστημονικά δεδομένα όπως τη βολεύει για να δικαιολογήσει την τεράστια κρατική στήριξη στα «πράσινα» κέρδη και την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να προστατέψει την περιουσία, τη ζωή του λαού και τα δάση.

Πρυτάνεις

Καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανοίξει την πόρτα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επικαλούμενη άρθρο του Συντάγματος για τις διακρατικές συμφωνίες, οι πρώτοι «ενδιαφερόμενοι» συνωστίζονται ήδη για να διεκδικήσουν μερτικό στην αγορά. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, «ένα ιδιωτικό κεφάλαιο με μεγάλη παρουσία στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης διεθνώς (...) ένα ισπανικό πανεπιστήμιο (...) και ένα κυπριακό ΑΕΙ μπαίνουν στο κάδρο όσων ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην ιδιωτική ελληνική Τριτοβάθμια Εκπαίδευση». Η πρώτη περίπτωση αφορά την αμερικανική «CVC Capital Partners», που μαζί με το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας ενδιαφέρονται να ιδρύσουν Ιατρική Σχολή με έδρα πέριξ του Ελληνικού. Ενα ακόμα fund, που διαχειρίζεται πολλά μη κρατικά - ιδιωτικά πανεπιστήμια σε διάφορες χώρες του κόσμου, ενδιαφέρεται για σχολές Ιατρικής, Νομικής και Πληροφορικής, αναζητώντας ήδη χώρο για να στεγάσει την επένδυση. Με άλλα λόγια, οι ...πρυτάνεις αυτών των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι managers σε διεθνή επενδυτικά μεγαθήρια, που διαχειρίζονται δισ. ευρώ και αναζητούν κερδοφόρες επενδύσεις για τα κέρδη των μετόχων τους. Από εκεί ξεκινάει και εκεί τελειώνει το «ενδιαφέρον» της κυβέρνησης για το άρθρο 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια: Να αφαιρέσει και τα τελευταία προσχώματα για τα κεφάλαια που αναζητούν κερδοφόρα διέξοδο στο έδαφος της Παιδείας - εμπόρευμα. Εκεί συναντιέται άλλωστε και με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα.

Πλύσεις

Ως το καλύτερο πλυντήριο των διαχρονικών ευθυνών κράτους και κυβερνήσεων - που βαραίνουν και την ίδια για την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - εμφανίστηκε στη χτεσινή συζήτηση η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Διαβάζοντας μια λίστα με στελέχη της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας που ελέγχονται δικαστικά για τη διαχείριση της φονικής πυρκαγιά στο Μάτι, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι τους διατηρεί στις θέσεις τους και μάλιστα αναβαθμισμένους, με αποτέλεσμα να εμπλέκονται και σε πολλές από τις πρόσφατες πυρκαγιές. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι στο Μάτι κάηκαν από την «ανικανότητα» ορισμένων στελεχών του κρατικού μηχανισμού, ενώ οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης περιορίζονται στο ότι τους διατηρεί και τους αναβαθμίζει. Κουβέντα για τις πολιτικές ευθύνες που βαραίνουν τη σημερινή και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις για την απουσία ενός ολοκληρωμένου αντιπυρικού σχεδιασμού, με έμφαση στην πρόληψη, με όλα τα αναγκαία μέσα και το προσωπικό. Κουβέντα για τις αντιλαϊκές προτεραιότητες του κράτους, που αφήνουν τον λαό έρμαιο φυσικών και άλλων καταστροφών. Κουβέντα για την πολιτική του κόστους - οφέλους και τους «κόφτες» της ΕΕ σε «μη ανταποδοτικές» δαπάνες, που δεν επιτρέπουν τη χρηματοδότηση αντιπλημμυρικών και άλλων έργων. Αυτή ακριβώς η πολιτική στρώνει το έδαφος και για επιχειρησιακά λάθη, παραλείψεις και κενά, που αποδεικνύονται μοιραία την ώρα της κρίσης. Περιττό να πούμε βέβαια ότι ο πρωθυπουργός άρπαξε την πάσα της Κωνσταντοπούλου και έκλεισε το θέμα επικαλούμενος το «τεκμήριο της αθωότητας» και την «αξιολόγηση» του δημόσιου τομέα...

 

Ριζοσπάστης