Απο Cogito ergo sum
Την Τζωρτζίνα Ράινχαρτ μάλλον δεν την γνωρίζετε. Σας διαβεβαιώ, όμως,
ότι η εν λόγω κυρία σίογυρα δεν πολυστενοχωριέται για την άγνοιά σας,
μιας και πρόκειται για τον πλουσιώτερο άνθρωπο στην Αυστραλία που
φιγουράρει στην 36η θέση τής περίφημης λίστας Forbes ως η 4η πλουσιώτερη
γυναίκα τού πλανήτη.
Πώς και μου θυμήθηκε σήμερα η κυρία Ράινχαρτ; Εμ, αφήνει το διαδίκτυο άνθρωπο ν' αγιάσει; Ψάξε το ένα και σκάλισε το άλλο, έπεσα σ' ένα παλιό δημοσίευμα (5/9/2012) της Daily Mail, με τίτλο: "Η πλουσιώτερη γυναίκα τού κόσμου καλεί τους αυστραλούς να δεχτούν μείωση των μισθών τους επειδή οι αφρικανοί εργάτες είναι πρόθυμοι να κερδίζουν μόνο 2 δολλάρια την ημέρα". Ε, δεν ήθελα πολύ για να συνεχίσω διαβάζοντας όλο το άρθρο.
Επειδή κάποιοι μπορεί να μπερδεύτηκαν, μια απαραίτητη εξήγηση: στην λίστα Forbes εκείνης της χρονιάς, η Ράινχαρτ ήταν όντως η πλουσιώτερη γυναίκα του κόσμου αλλά μέσα στο 2012 την ξεπέρασαν η Λιλιάν Μπετανκούρ, η Κρίστυ Γουώλτον και η Άλις Γουώλτον. Φαίνεται πως αυτή η "υποχώρηση" εκνεύρισε την αυστραλέζα "βασίλισσα των ορυχείων" και είπε όσα είπε. Ας δούμε τι είπε ακριβώς:
Πρώτα-πρώτα, απείλησε -εμμέσως πλην σαφώς- τους συμπατριώτες της πως, αν δεν δεχτούν μείωση των αποδοχών τους, θα τους διώξει και θα φέρει εργάτες από την Αφρική: "Οι επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να κοιτάξουν σε άλλες χώρες καθώς η τιμή τής αυστραλιανής εργασίας είναι πολύ υψηλή". Ακούγεται πρωτοφανές αλλά είναι απόλυτα κατανοητό, αν σκεφτούμε την ιδιαιτερότητα των επιχειρήσεων της Ράινχαρτ. Ορυχεία έχει η γυναίκα, δεν μπορεί να τα πάρει και να τα πάει στην Ταϊβάν, όπως κάνουν αυτοί που φτιάχνουν π.χ. ρούχα. Οπότε, λογικά σκεπτόμενη, αφού δεν μπορεί να πάει τις επιχειρήσεις της εκεί που υπάρχουν φτηνοί εργαζόμενοι, θα κουβαλήσει τους φτηνούς εργαζόμενους στον τόπο της.
Κατόπιν, αποδεικνύοντας ότι το κεφάλαιο είναι παντού το ίδιο, διατύπωσε στα αγγλικά όσα ακριβώς διατυπώνει ο ΣΕΒ στα ελληνικά. Κατηγόρησε, δηλαδή, "την κυβερνητική πολιτική, την υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων, την γραφειοκρατία και τους υψηλούς μισθούς" για τις χαμηλές επιδόσεις τής οικονομίας.
Τέλος, δεν παρέλειψε να δώσει και τις απαραίτητες συμβουλές, τόσο προς την ηγεσία τής χώρας όσο και προς τους απλούς συμπατριώτες της: "Η Αυστραλία γίνεται πράγματι πολύ ακριβή και τελείως μη ανταγωνιστική όσον αφορά τις εξαγωγές. Επί πλέον, οι αφρικανοί θέλουν να δουλέψουν και είναι πρόθυμοι να το κάνουν για 2 δολλάρια μεροκάματο. Αυτά τα στοιχεία με κάνουν να αναρωτιέμαι για το μέλλον αυτής της χώρας (...) Οι αυστραλοί πρέπει να ξοδεύουν λιγώτερο χρόνο για κάπνισμα, για ποτό ή με τις παρέες τους και περισσότερο χρόνο δουλεύοντας (...)".
Αυτά είπε η κυρία Ράινχαρτ και, μεταξύ μας, καλά έκανε και τα είπε. Και γιατί να μη τα πει, δηλαδή; Ποιόν θα φοβηθεί; Σε μια χώρα που δεν υπήρχε πριν διακόσια χρόνια και σχεδιάστηκε ως τόπος εξορίας κακοποιών (κάτι σαν ανοιχτή φυλακή), δεν υπάρχει -και δεν υπήρξε ποτέ- οργανωμένο εργατικό κίνημα. Ποιός θα αντιδράσει; Το πολύ-πολύ να πεταχτεί κανένας πολιτικός και να ψελλίσει μερικά "ναι μεν, αλλά" για ψηφοθηρικούς λόγους.
Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην αναφέρω μια ανατριχιαστική -κατά την γνώμη μου- έρευνα της Pew Research με τίτλο "Ναι, οι πλούσιοι είναι διαφορετικοί". Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, το 43% των ερωτώμενων θεωρούν ότι οι πλούσιοι είναι πιο έξυπνοι από τους φτωχούς, εκτίμηση με την οποία διαφωνεί το 8% ενώ οι υπόλοιποι δεν έχουν γνώμη. Επίσης, το 42% εκτιμά ότι οι πλούσιοι δουλεύουν πιο σκληρά από τους φτωχούς, ενώ το 24% πιστεύει το αντίθετο. Και στα δυο ερωτήματα δεν έχουν γνώμη 34%-50% των ερωτώμενων.
Γιατί χαρακτήρισα την παραπάνω έρευνα ως ανατριχιαστική; Διότι, σύμφωνα με την δική μου ερμηνεία, η έρευνα πιστοποιεί ότι οι ερωτηθέντες δεν έχουν συνείδηση της κατάστασής τους σε ποσοστό 34%-50%. Επειδή λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουν και πόσο έξυπνοι αλλά και πόσο εργατικοί είναι, η αδυναμία να απαντήσουν οφείλεται αποκλειστικά στην αδυναμία να κατατάξουν τους εαυτούς τους στους πλούσιους ή στους φτωχούς. Με απλά λόγια, σε αναλογία 1 στους 3 μέχρι και 1 στους 2, οι ερωτώμενοι δεν έχουν καθόλου ταξική συνείδηση ενώ και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους έχουν ταξική συνείδηση εσφαλμένη.
Τελειώνω. Σε μια αλλοτριωμένη κοινωνία, όπου τα μισά -ή και περισσότερα- μέλη της δεν έχουν ταξική συνείδηση, μπορούν άνετα να ευδοκιμούν παράσιτα τύπου Ράινχαρτ. Ας πάψουμε πια να αναζητούμε τους εχθρούς του λαού. Όσο δεν αναπτύσσουμε σωστή ταξική συνείδηση θα είμαστε εχθροί του εαυτού μας.
Υστερόγραφο ως κερασάκι: Όπως συμβαίνει με όλους τους πλούσιους, η κυρία Ράινχαρτ φημίζεται για το...φιλανθρωπικό της έργο (!). Όπως μας πληροφορεί το Business Review Weekly, σ' αυτό το έργο περιλαμβάνονται και...επισκέψεις σε ορφανοτροφεία τής Καμπότζης (!!!). Νομίζω ότι είναι προφανές το τι θα κάνει η κυρία Ράινχαρτ όσα λεφτά εξοικονομήσει από ενδεχόμενη μείωση των ημερομισθίων στα 2 δολλάρια. Τυχερά τα ορφανά τής Καμπότζης!
Πώς και μου θυμήθηκε σήμερα η κυρία Ράινχαρτ; Εμ, αφήνει το διαδίκτυο άνθρωπο ν' αγιάσει; Ψάξε το ένα και σκάλισε το άλλο, έπεσα σ' ένα παλιό δημοσίευμα (5/9/2012) της Daily Mail, με τίτλο: "Η πλουσιώτερη γυναίκα τού κόσμου καλεί τους αυστραλούς να δεχτούν μείωση των μισθών τους επειδή οι αφρικανοί εργάτες είναι πρόθυμοι να κερδίζουν μόνο 2 δολλάρια την ημέρα". Ε, δεν ήθελα πολύ για να συνεχίσω διαβάζοντας όλο το άρθρο.
Επειδή κάποιοι μπορεί να μπερδεύτηκαν, μια απαραίτητη εξήγηση: στην λίστα Forbes εκείνης της χρονιάς, η Ράινχαρτ ήταν όντως η πλουσιώτερη γυναίκα του κόσμου αλλά μέσα στο 2012 την ξεπέρασαν η Λιλιάν Μπετανκούρ, η Κρίστυ Γουώλτον και η Άλις Γουώλτον. Φαίνεται πως αυτή η "υποχώρηση" εκνεύρισε την αυστραλέζα "βασίλισσα των ορυχείων" και είπε όσα είπε. Ας δούμε τι είπε ακριβώς:
Πρώτα-πρώτα, απείλησε -εμμέσως πλην σαφώς- τους συμπατριώτες της πως, αν δεν δεχτούν μείωση των αποδοχών τους, θα τους διώξει και θα φέρει εργάτες από την Αφρική: "Οι επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να κοιτάξουν σε άλλες χώρες καθώς η τιμή τής αυστραλιανής εργασίας είναι πολύ υψηλή". Ακούγεται πρωτοφανές αλλά είναι απόλυτα κατανοητό, αν σκεφτούμε την ιδιαιτερότητα των επιχειρήσεων της Ράινχαρτ. Ορυχεία έχει η γυναίκα, δεν μπορεί να τα πάρει και να τα πάει στην Ταϊβάν, όπως κάνουν αυτοί που φτιάχνουν π.χ. ρούχα. Οπότε, λογικά σκεπτόμενη, αφού δεν μπορεί να πάει τις επιχειρήσεις της εκεί που υπάρχουν φτηνοί εργαζόμενοι, θα κουβαλήσει τους φτηνούς εργαζόμενους στον τόπο της.
Κατόπιν, αποδεικνύοντας ότι το κεφάλαιο είναι παντού το ίδιο, διατύπωσε στα αγγλικά όσα ακριβώς διατυπώνει ο ΣΕΒ στα ελληνικά. Κατηγόρησε, δηλαδή, "την κυβερνητική πολιτική, την υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων, την γραφειοκρατία και τους υψηλούς μισθούς" για τις χαμηλές επιδόσεις τής οικονομίας.
Τέλος, δεν παρέλειψε να δώσει και τις απαραίτητες συμβουλές, τόσο προς την ηγεσία τής χώρας όσο και προς τους απλούς συμπατριώτες της: "Η Αυστραλία γίνεται πράγματι πολύ ακριβή και τελείως μη ανταγωνιστική όσον αφορά τις εξαγωγές. Επί πλέον, οι αφρικανοί θέλουν να δουλέψουν και είναι πρόθυμοι να το κάνουν για 2 δολλάρια μεροκάματο. Αυτά τα στοιχεία με κάνουν να αναρωτιέμαι για το μέλλον αυτής της χώρας (...) Οι αυστραλοί πρέπει να ξοδεύουν λιγώτερο χρόνο για κάπνισμα, για ποτό ή με τις παρέες τους και περισσότερο χρόνο δουλεύοντας (...)".
Αυτά είπε η κυρία Ράινχαρτ και, μεταξύ μας, καλά έκανε και τα είπε. Και γιατί να μη τα πει, δηλαδή; Ποιόν θα φοβηθεί; Σε μια χώρα που δεν υπήρχε πριν διακόσια χρόνια και σχεδιάστηκε ως τόπος εξορίας κακοποιών (κάτι σαν ανοιχτή φυλακή), δεν υπάρχει -και δεν υπήρξε ποτέ- οργανωμένο εργατικό κίνημα. Ποιός θα αντιδράσει; Το πολύ-πολύ να πεταχτεί κανένας πολιτικός και να ψελλίσει μερικά "ναι μεν, αλλά" για ψηφοθηρικούς λόγους.
Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην αναφέρω μια ανατριχιαστική -κατά την γνώμη μου- έρευνα της Pew Research με τίτλο "Ναι, οι πλούσιοι είναι διαφορετικοί". Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, το 43% των ερωτώμενων θεωρούν ότι οι πλούσιοι είναι πιο έξυπνοι από τους φτωχούς, εκτίμηση με την οποία διαφωνεί το 8% ενώ οι υπόλοιποι δεν έχουν γνώμη. Επίσης, το 42% εκτιμά ότι οι πλούσιοι δουλεύουν πιο σκληρά από τους φτωχούς, ενώ το 24% πιστεύει το αντίθετο. Και στα δυο ερωτήματα δεν έχουν γνώμη 34%-50% των ερωτώμενων.
Γιατί χαρακτήρισα την παραπάνω έρευνα ως ανατριχιαστική; Διότι, σύμφωνα με την δική μου ερμηνεία, η έρευνα πιστοποιεί ότι οι ερωτηθέντες δεν έχουν συνείδηση της κατάστασής τους σε ποσοστό 34%-50%. Επειδή λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουν και πόσο έξυπνοι αλλά και πόσο εργατικοί είναι, η αδυναμία να απαντήσουν οφείλεται αποκλειστικά στην αδυναμία να κατατάξουν τους εαυτούς τους στους πλούσιους ή στους φτωχούς. Με απλά λόγια, σε αναλογία 1 στους 3 μέχρι και 1 στους 2, οι ερωτώμενοι δεν έχουν καθόλου ταξική συνείδηση ενώ και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους έχουν ταξική συνείδηση εσφαλμένη.
Τελειώνω. Σε μια αλλοτριωμένη κοινωνία, όπου τα μισά -ή και περισσότερα- μέλη της δεν έχουν ταξική συνείδηση, μπορούν άνετα να ευδοκιμούν παράσιτα τύπου Ράινχαρτ. Ας πάψουμε πια να αναζητούμε τους εχθρούς του λαού. Όσο δεν αναπτύσσουμε σωστή ταξική συνείδηση θα είμαστε εχθροί του εαυτού μας.
Υστερόγραφο ως κερασάκι: Όπως συμβαίνει με όλους τους πλούσιους, η κυρία Ράινχαρτ φημίζεται για το...φιλανθρωπικό της έργο (!). Όπως μας πληροφορεί το Business Review Weekly, σ' αυτό το έργο περιλαμβάνονται και...επισκέψεις σε ορφανοτροφεία τής Καμπότζης (!!!). Νομίζω ότι είναι προφανές το τι θα κάνει η κυρία Ράινχαρτ όσα λεφτά εξοικονομήσει από ενδεχόμενη μείωση των ημερομισθίων στα 2 δολλάρια. Τυχερά τα ορφανά τής Καμπότζης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου