«Πρώτα φτιάχτηκαν τα αμπέλια και μετά οι φράχτες και τα σύνορα για να τα χωρίσουν…»
Σ’ ένα κόσμο που ανακυκλώνει με τον πλέον καταστροφικό τρόπο τα αδιέξοδά του, όπου εκατομμύρια ανθρώπων κατακρημνίζονται σε αβύσσους δυστυχίας και ολέθρου, η μαχητική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες – θύματα του ιμπεριαλισμού και του πολέμου και προς τους μετανάστες – προλετάριους των τριτοκοσμικών εσχατιών της κεφαλαιοκρατίας συνιστά έμπρακτη αντίσταση στον ρατσισμό και τον εθνικισμό-φασισμό, στο σύστημα του κοινωνικού ανταγωνισμού και της ταξικής εκμετάλλευσης,
αποτελεί κρίσιμο τρόπο διαφύλαξης της ανθρώπινης υπόστασής μας, διατήρησης της ελπίδας ότι η γενικευμένη αποκτήνωση δεν είναι αναπόφευκτη, ότι ένας κόσμος καθολικής συντροφικότητας είναι εφικτός. Γιατί αν χαθεί αυτή η ελπίδα, δε θ’ απομείνει τίποτε άλλο από την κυνική υποταγή στους κυρίαρχους κανόνες ενός πολέμου όλων εναντίον όλων!
Κείμενα σαν το παραπάνω, του -και συνεργάτη μας- Περικλή Παυλίδη (από τον «τοίχο» του στο fb)
μας εκφράζουν και τα υιοθετούμε, όπως και το περιεχόμενο της αφίσας της
Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και την γραφιστική εύστοχη απόδοσή του .
Χιλιάδες πρόσφυγες (και παιδιά ανάμεσά τους) βρίσκονται στους δρόμους υπό αντίξοες συνθήκες, στο κρύο, στη βροχή, ή σε καταυλισμούς που αποτελούν ντροπή για κάθε άνθρωπο. Χρειάζονται πολλά για να μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες τους: τροφή, ένδυση, υπόδηση, ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Χρειάζονται τη ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ και την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μας.
Δεν θα πάψουμε να επανερχόμαστε και να καλούμε τους αναγνώστες μας, φίλους, όλους, να εκφράσουμε έμπρακτα τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας στους κατατρεγμένους που φτάνουν στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου