Τα εγγόνια του Διαφωτισμού

Ο ευρύτατα διαδεδομένος μύθος περί της ελεύθερης επιλογής που παρέχει ο καπιταλισμός, καταρρέει υπό το αβάστακτο βάρος της πραγματικότητας. Κάποιος είναι ελεύθερος, στον βαθμό που η διεκδίκηση της ελευθερίας του δεν αμφισβητεί τις απρόσιτες περιφράξεις του συστήματος εξουσίας. Οποιοσδήποτε είναι ελεύθερος, αρκεί να διαθέτει την ελευθερία του, στην υπηρεσία των σκοπών της κυρίαρχης εξουσίας.

γράφει ο Χρήστος Μιάμης

Η αμφισβήτηση του κανονιστικού πλαισίου εξουσίας δεν συνιστά αυταπόδεικτη άσκηση ελευθερίας, αλλά απόπειρα αποδόμησης του “κοινά αποδεκτού” κανόνα ελευθερίας, για αυτό και στιγματίζεται ως παράλογη, ανεδαφική, μη ρεαλιστική, και καταστέλλεται, με συνοπτικές διαδικασίες.

Στην κοινωνία, στην πολιτική, στην οικονομία και στον πολιτισμό, η καπιταλιστική ελευθερία δεν είναι παρά η υλική αποκρυστάλλωση της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Με αυτόν τον τρόπο, η λογική της ελεύθερης αγοράς είναι μονόδρομος, η εκδοχή της δημοκρατίας ως καπιταλιστική, είναι το τελικό όριο της δημοκρατικής έκφρασης ατομικής και συλλογικής, η πρωτοκαθεδρία της οικονομίας έναντι των ανθρώπινων αναγκών είναι αδιαμφισβήτητη, τα τηλεοπτικά, κινηματογραφικά, θεατρικά και έντυπα σκουπίδια που γίνονται viral και best seller, συνιστούν την μοναδικά αποδεκτή πολιτισμική έκφραση της κοινωνίας.Έτσι ο παραδομένος στην χυδαία καθημερινότητα μικροαστός καταναλωτής, και άβουλος χειροκροτητής, θεωρεί ότι η κοινωνική και πολιτική ελευθερία, ταυτίζεται με τον πεπερασμένο ορίζοντα της ματιάς του.

Η ελευθερία στον καπιταλισμό έχει πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο και λαμβάνει πολύ συγκεκριμένη μορφή. Είσαι ελεύθερος να μεταναστεύσεις στον “πολιτισμένο” δυτικό κόσμο αρκεί να διαθέτεις αρκετά τιμαλφή ώστε να εξαγοράσεις την ελευθερία σου, είσαι ελεύθερος να εκφράζεις την άποψη σου, αρκεί αυτή να μην αμφισβητεί έμπρακτα το καθεστώς εξουσίας, είσαι ελεύθερος να επιλέξεις οποιαδήποτε πηγή ενημέρωσης από μια πλειάδα απόλυτα όμοιων εκδοχών, είσαι ελεύθερος να αγοράζεις ότι αγοράζεται και να πουλάς ότι πωλείται, κυρίως την συνείδησή σου, και αν είναι εφικτό σε καλή τιμή, είσαι τελικά ελεύθερος, να επιλέγεις τον τρόπο και την μέθοδο ενσωμάτωσης στην κανονικότητα του κυρίαρχου καθεστώτος.

Οι κοινωνικές εκδοχές υποταγής και υπακοής του Όργουελ, μοιάζουν ξεφτισμένες και αδύναμες, όταν αναμετρώνται με την πραγματικότητα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Το δυτικό υπόδειγμα πολιτικής, οικονομίας και πολιτισμού, τα περιβόητα ιδεώδη του Διαφωτισμού, η μυθοπλασία της υπεροχής του δυτικού καπιταλιστικού υποδείγματος ελευθερίας, καταρρέει, αποσαθρώνεται και αποκαλύπτεται, με το απεχθές πρόσωπο των ναζιστών που κλέβουν, κυνηγούν και δολοφονούν μετανάστες, των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων που κλείνουν τα σύνορα στον πόνο και την δυστυχία, ενώ τα ανοίγουν διάπλατα στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων που γεννούν τον πόλεμο και την βία, στον μικροαστικό σκοταδισμό που απαιτεί την ακύρωση μιας θεατρικής παράστασης ενώ η μόνη του σχέση με τον θέατρο, εξαντλείται στην καλύτερη των περιπτώσεων στην κατανάλωση παραστάσεων που παριστάνουν την επιθεώρηση, ενώ την ευτελίζουν ώστε να συνάδουν στην ποιότητα του κοινού τους.

Τα εγγόνια του Διαφωτισμού κατοικούν στην Δυτική Ευρώπη. Ναζιστές, φασίστες, τρομοκρατημένοι μικροαστοί, μπακαλόγατοι της ζωής, που ρυπαίνουν την ανθρώπινη ιστορία με την δυσωδία της υποταγής τους.

Δεν υπάρχει δυτικό υπόδειγμα πολιτικής, οικονομίας και πολιτισμού που οι άνθρωποι οφείλουν να υπερασπιστούν. Όποιος υπερασπίζεται την Ευρώπη που δολοφονεί, εξαθλιώνει, δημιουργεί ορδές φτωχών, ανέργων και απέλπιδων , υπερασπίζεται το σύγχρονο καθεστώς του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.Η θέση του κόσμου της εργασίας βρίσκεται δίπλα στους μετανάστες και στους πρόσφυγες, στα θύματα του διαρκούς εσωτερικού και εξωτερικού πολέμου που διεξάγουν οι καπιταλιστικές ελίτ σε όλο τον κόσμο. Η θέση του κόσμου της εργασίας βρίσκεται απέναντι στις κυβερνήσεις που διαχέουν τον τρόμο και την υποταγή, στις ορδές εθελόδουλων μικροαστών που μετρούν το όριο της ανθρώπινης ελευθερίας με γνώμονα τον ατομικό τους βαθμό άγνοιας, υπακοής και δουλοπρέπειας.

Για άλλη μια φορά η επιλογή είναι διττή, και ο καθένας ξέρει ακριβώς τι επιλέγει.

https://theradicalmarxismproject.wordpress.com