Ετσι, από τη δικαίωση που έδωσε στα
μνημόνια ο Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει
«κανένα πισωγύρισμα» σε σχέση με τα «συμφωνηθέντα», η κυβέρνηση πέρασε
στην πράξη, με τη ΝΔ να τη χειροκροτά στη Βουλή και να «την ευχαριστεί»
που επιτέλους «δικαιώνει» την πολιτική της για τη θωράκιση της
ανταγωνιστικότητας, μέσω και του καθορισμού του κατώτατου μισθού από το
κράτος.
Ταυτόχρονα,
όλοι μαζί απέρριψαν με συνοπτικές διαδικασίες τη μόνη τροπολογία που
κατατέθηκε στη Βουλή για την αύξηση του κατώτατου μισθού, αυτήν του ΚΚΕ,
που προέβλεπε την επαναφορά στα 751 ευρώ και την κατάργηση του νόμου -
εκτρώματος που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο
μισθό. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επιβεβαίωσαν έτσι ότι πάνε χέρι - χέρι στην
υπεράσπιση και εφαρμογή όλου του μνημονιακού πλαισίου και κυρίως των πιο
καθοριστικών νόμων του για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Επαληθεύεται επίσης ότι η «μεταμνημονιακή εποχή» που διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «πουκάμισο αδειανό» για τους εργαζόμενους, αφού όχι μόνο δεν καταργείται καμία από τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, αλλά «ωριμάζει» και η εφαρμογή αυτών που ψηφίστηκαν για το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον «νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου», όπως δικαιωματικά λέγεται πλέον η διάταξη καθορισμού του κατώτατου μισθού.
Ομως, εκτός από το «γράμμα», στο οποίο συμπίπτουν οι στρατηγικές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, κυρίως βγάζει μάτι η σύγκλισή τους ως προς το «πνεύμα» της πολιτικής που ακολουθούν. Για παράδειγμα, και οι δυο μιλούν για φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και κάθε είδους διευκολύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, και μάλιστα «άμεσα πληρωτέες», ακολουθώντας τα παραγγέλματα των βιομηχάνων.
Και όταν η συζήτηση πηγαίνει στα όποια ψίχουλα εξαγγέλλουν για το λαό, μπαίνουν μια σειρά όροι και προϋποθέσεις, «φίλτρα» και «ναι μεν αλλά», με κύριο κριτήριο την πορεία υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία έτσι κι αλλιώς ακυρώνει στην πράξη τα όποια μέτρα ανακούφισης.
Εμβληματικό
στοιχείο της στρατηγικής και των «οραμάτων» που μοιράζονται ΣΥΡΙΖΑ και
ΝΔ, που πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα,
είναι αυτό της ενεργότερης εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ -
ΝΑΤΟ - ΕΕ. Εμπλοκή που αποτελεί βασικό κρίκο του σχεδιασμού της αστικής
τάξης για μετατροπή της χώρας σε κόμβο ενεργειακών και άλλων μεγάλων
«πρότζεκτ», που αποτελούν «μαγνήτη» ανταγωνισμών και σοβαρών κινδύνων
για το λαό. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με αυτούς τους
σχεδιασμούς, είναι ασυγκράτητοι στο σήκωμα της αμερικανοΝΑΤΟικής σημαίας
σε όλα τα μέτωπα στην περιοχή μας, βάζοντας το λαό από τη μια να
ματώνει για να πιάνεται το 2% του προϋπολογισμού για ΝΑΤΟικούς
εξοπλισμούς και από την άλλη να κινδυνεύει με άμεση εμπλοκή σε μια
πολεμική σύγκρουση.
Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπει τη χώρα σε απέραντη βάση του ΝΑΤΟ και από την άλλη η ΝΔ επικροτεί τον «ρεαλισμό» του. Από τη μια η κυβέρνηση στέλνει μέχρι και φρεγάτες στην Ανατολική Μεσόγειο και όπου άλλου χρειάζονται υποστήριξη τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των «συμμάχων» της, και από την άλλη η ΝΔ δεν χάνει ευκαιρία να καταθέσει διαπιστευτήρια ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Κάτι που άλλωστε αναγνωρίζεται από Αμερικανούς αξιωματούχους, όταν λένε ότι το πιο σημαντικό στην Ελλάδα είναι η «συναίνεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης» γύρω από τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό.
Οι όποιες διαφορές ανάμεσά τους, τις οποίες εμφανίζουν ως δήθεν «άβυσσο που τους χωρίζει», έχουν να κάνουν με το πώς θα αναδιανεμηθεί η φτώχεια ανάμεσα στο λαό, από ποια τσέπη θα του πάρουν ακόμα περισσότερα τα επόμενα χρόνια.
Αυτό είναι το κοινό έδαφος πάνω στο οποίο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δείχνουν στο κεφάλαιο τα «δυνατά χαρτιά» τους: Ο πρώτος την ικανότητά του να εξουδετερώνει αντιδράσεις και να συντηρεί κάλπικες προσδοκίες, η δεύτερη ότι είναι πιο αποφασισμένη από ποτέ να υλοποιήσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Στο πλαίσιο αυτό, από τη ΔΕΘ ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε ότι το κόμμα του ήταν το μόνο που κατάφερε τα τελευταία 10 χρόνια να υλοποιήσει όσα άφησαν στη μέση τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν, δηλαδή τα μνημόνια που τσάκισαν τους εργαζόμενους. Και από την άλλη η ΝΔ πλειοδοτεί σε αντιλαϊκές δεσμεύσεις για να ξαναπάρει πίσω την μπουκιά που της κλέβει ο ΣΥΡΙΖΑ από το στόμα...
Είναι χαρακτηριστικά τα «διλήμματα» που θέτουν στο λαό ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Τον καλούν π.χ. να διαλέξει αν το τσεκούρι θα πέσει με τη γενικευμένη φοροληστεία (μείωση αφορολόγητου κ.λπ.) ή με μειώσεις σε επιδόματα και κονδύλια για Υγεία - Πρόνοια κ.λπ. Να επιλέξει αν θα χάσει ο συνταξιούχος, μέσω της μείωσης των εισφορών στην εργοδοσία, ή ο πρωτοασφαλισμένος. Να διαλέξει πώς θα εισπράττεται ο ΕΝΦΙΑ: Μέσω του κεντρικού κράτους (όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) ή μέσω της Τοπικής Διοίκησης (όπως λέει η ΝΔ)...
Τον καλούν να διαλέξει ανάμεσα στη ΝΔ, που φωνάζει ότι θα εφαρμόσει τη βάρβαρη πολιτική, και στον ΣΥΡΙΖΑ, που την εφαρμόζει, βαφτίζοντάς την «φιλολαϊκή». Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Ασφαλιστικού, που βρέθηκε στο επίκεντρο της «αντιπαράθεσης» πριν και μετά τη ΔΕΘ. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ παριστάνουν τους «υπερασπιστές» των συνταξιούχων, την ίδια στιγμή που ο ένας μετά τον άλλον ψαλίδιζαν τις συντάξεις τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο από το 2010. Και ενώ και οι δυο τους προωθούν την ανταποδοτικότητα και την ιδιωτική ασφάλιση, δηλαδή τον πυρήνα της αντιασφαλιστικής πολιτικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, τώρα ξιφουλκούν, με τη ΝΔ να αντιπαραβάλλει το «μοντέλο Πινοσέτ» στον νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου.
Η
κάλπικη «αντιπαράθεση» ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οι φιλοφρονήσεις μεταξύ τους στη
Βουλή για την ενεργοποίηση του αντιδραστικού καθεστώτος προσδιορισμού
του κατώτατου μισθού, όπως και η απόρριψη της τροπολογίας του ΚΚΕ, εκτός
από τη συναίνεση που αποτυπώνεται στην πράξη ανάμεσα στα κόμματα του
κεφαλαίου επιβεβαίωσε και κάτι ακόμα: Οτι το μόνο κόμμα που μπορούν να
εμπιστευτούν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και να συμπορευτούν
μαζί του είναι το ΚΚΕ, καθώς είναι η μόνη δύναμη που καταθέτει όλες της
τις δυνάμεις στην πάλη για την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι
εργαζόμενοι, στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που λέει στο λαό την αλήθεια, ότι καμιά εναλλαγή κυβερνήσεων δεν πρόκειται να του εξασφαλίσει τη ζωή που του αξίζει. Γι' αυτό πρέπει να ενισχυθεί παντού, σε κάθε εκλογική μάχη, σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα. Γιατί καταθέτει όλες του τις δυνάμεις στην ενίσχυση της εργατικής - λαϊκής πάλης, στην ισχυροποίηση των σωματείων, κάθε μορφής οργάνωσης εργαζομένων, ανέργων, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων, στην ανασύνταξη του κινήματος και στην οικοδόμηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, που πραγματικά μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ - 50 χρόνια ΚΝΕ, που κορυφώνονται το Σάββατο με την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπα, στην Αθήνα, με τη μαζική συμμετοχή λαού και νεολαίας αφήνουν πολύτιμη παρακαταθήκη για την ισχυροποίηση του Κόμματος σε μια κρίσιμη χρονιά, με όλες τις εκλογικές μάχες ενόψει. Γιορτάζουμε λοιπόν τον έναν αιώνα αγώνα και θυσίας του ΚΚΕ, δυναμώνοντας το Κόμμα μας παντού, σε κάθε μετερίζι!
Ριζοσπάστης Σάββατο 22 Σεπτέμβρη 2018 - Κυριακή 23 Σεπτέμβρη 2018 - 2η έκδοση
«Ανώτατη» σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για τον κατώτατο μισθό
Επαληθεύεται επίσης ότι η «μεταμνημονιακή εποχή» που διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «πουκάμισο αδειανό» για τους εργαζόμενους, αφού όχι μόνο δεν καταργείται καμία από τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, αλλά «ωριμάζει» και η εφαρμογή αυτών που ψηφίστηκαν για το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον «νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου», όπως δικαιωματικά λέγεται πλέον η διάταξη καθορισμού του κατώτατου μισθού.
Ομως, εκτός από το «γράμμα», στο οποίο συμπίπτουν οι στρατηγικές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, κυρίως βγάζει μάτι η σύγκλισή τους ως προς το «πνεύμα» της πολιτικής που ακολουθούν. Για παράδειγμα, και οι δυο μιλούν για φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και κάθε είδους διευκολύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, και μάλιστα «άμεσα πληρωτέες», ακολουθώντας τα παραγγέλματα των βιομηχάνων.
Και όταν η συζήτηση πηγαίνει στα όποια ψίχουλα εξαγγέλλουν για το λαό, μπαίνουν μια σειρά όροι και προϋποθέσεις, «φίλτρα» και «ναι μεν αλλά», με κύριο κριτήριο την πορεία υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία έτσι κι αλλιώς ακυρώνει στην πράξη τα όποια μέτρα ανακούφισης.
Συμπίπτουν στα «οράματα» της αστικής τάξης
Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπει τη χώρα σε απέραντη βάση του ΝΑΤΟ και από την άλλη η ΝΔ επικροτεί τον «ρεαλισμό» του. Από τη μια η κυβέρνηση στέλνει μέχρι και φρεγάτες στην Ανατολική Μεσόγειο και όπου άλλου χρειάζονται υποστήριξη τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των «συμμάχων» της, και από την άλλη η ΝΔ δεν χάνει ευκαιρία να καταθέσει διαπιστευτήρια ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Κάτι που άλλωστε αναγνωρίζεται από Αμερικανούς αξιωματούχους, όταν λένε ότι το πιο σημαντικό στην Ελλάδα είναι η «συναίνεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης» γύρω από τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό.
Οι όποιες διαφορές ανάμεσά τους, τις οποίες εμφανίζουν ως δήθεν «άβυσσο που τους χωρίζει», έχουν να κάνουν με το πώς θα αναδιανεμηθεί η φτώχεια ανάμεσα στο λαό, από ποια τσέπη θα του πάρουν ακόμα περισσότερα τα επόμενα χρόνια.
Αυτό είναι το κοινό έδαφος πάνω στο οποίο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δείχνουν στο κεφάλαιο τα «δυνατά χαρτιά» τους: Ο πρώτος την ικανότητά του να εξουδετερώνει αντιδράσεις και να συντηρεί κάλπικες προσδοκίες, η δεύτερη ότι είναι πιο αποφασισμένη από ποτέ να υλοποιήσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Στο πλαίσιο αυτό, από τη ΔΕΘ ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε ότι το κόμμα του ήταν το μόνο που κατάφερε τα τελευταία 10 χρόνια να υλοποιήσει όσα άφησαν στη μέση τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν, δηλαδή τα μνημόνια που τσάκισαν τους εργαζόμενους. Και από την άλλη η ΝΔ πλειοδοτεί σε αντιλαϊκές δεσμεύσεις για να ξαναπάρει πίσω την μπουκιά που της κλέβει ο ΣΥΡΙΖΑ από το στόμα...
Είναι χαρακτηριστικά τα «διλήμματα» που θέτουν στο λαό ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Τον καλούν π.χ. να διαλέξει αν το τσεκούρι θα πέσει με τη γενικευμένη φοροληστεία (μείωση αφορολόγητου κ.λπ.) ή με μειώσεις σε επιδόματα και κονδύλια για Υγεία - Πρόνοια κ.λπ. Να επιλέξει αν θα χάσει ο συνταξιούχος, μέσω της μείωσης των εισφορών στην εργοδοσία, ή ο πρωτοασφαλισμένος. Να διαλέξει πώς θα εισπράττεται ο ΕΝΦΙΑ: Μέσω του κεντρικού κράτους (όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) ή μέσω της Τοπικής Διοίκησης (όπως λέει η ΝΔ)...
Τον καλούν να διαλέξει ανάμεσα στη ΝΔ, που φωνάζει ότι θα εφαρμόσει τη βάρβαρη πολιτική, και στον ΣΥΡΙΖΑ, που την εφαρμόζει, βαφτίζοντάς την «φιλολαϊκή». Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Ασφαλιστικού, που βρέθηκε στο επίκεντρο της «αντιπαράθεσης» πριν και μετά τη ΔΕΘ. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ παριστάνουν τους «υπερασπιστές» των συνταξιούχων, την ίδια στιγμή που ο ένας μετά τον άλλον ψαλίδιζαν τις συντάξεις τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο από το 2010. Και ενώ και οι δυο τους προωθούν την ανταποδοτικότητα και την ιδιωτική ασφάλιση, δηλαδή τον πυρήνα της αντιασφαλιστικής πολιτικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, τώρα ξιφουλκούν, με τη ΝΔ να αντιπαραβάλλει το «μοντέλο Πινοσέτ» στον νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο αντίβαρο!
Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που λέει στο λαό την αλήθεια, ότι καμιά εναλλαγή κυβερνήσεων δεν πρόκειται να του εξασφαλίσει τη ζωή που του αξίζει. Γι' αυτό πρέπει να ενισχυθεί παντού, σε κάθε εκλογική μάχη, σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα. Γιατί καταθέτει όλες του τις δυνάμεις στην ενίσχυση της εργατικής - λαϊκής πάλης, στην ισχυροποίηση των σωματείων, κάθε μορφής οργάνωσης εργαζομένων, ανέργων, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων, στην ανασύνταξη του κινήματος και στην οικοδόμηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, που πραγματικά μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ - 50 χρόνια ΚΝΕ, που κορυφώνονται το Σάββατο με την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπα, στην Αθήνα, με τη μαζική συμμετοχή λαού και νεολαίας αφήνουν πολύτιμη παρακαταθήκη για την ισχυροποίηση του Κόμματος σε μια κρίσιμη χρονιά, με όλες τις εκλογικές μάχες ενόψει. Γιορτάζουμε λοιπόν τον έναν αιώνα αγώνα και θυσίας του ΚΚΕ, δυναμώνοντας το Κόμμα μας παντού, σε κάθε μετερίζι!
Ριζοσπάστης Σάββατο 22 Σεπτέμβρη 2018 - Κυριακή 23 Σεπτέμβρη 2018 - 2η έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου