Το Κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ

 

Του Δημήτρη Γόντικα*

Το Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ προς την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία και τις γυναίκες για «αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ» είναι μια πολύ σημαντική παρέμβαση του Κόμματος στις τρέχουσες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις με στρατηγική στόχευση. Δεν είναι μια συνηθισμένη καμπάνια με ημερομηνία λήξης.

Αναδείχνει και υπογραμμίζει ακόμα πιο έντονα τον χαρακτήρα του ΚΚΕ και τη ριζική διαφορά του από όλα τ' άλλα κόμματα και πολιτικές κινήσεις. Δεν αναζητά απλά νέους ψηφοφόρους. Δεν ξεκινάει με τα μάτια στραμμένα αποκλειστικά στις κάλπες.

Το ΚΚΕ, με βάση τους σκοπούς και το Πρόγραμμά του, επιδιώκει και πρωτοστατεί με όλες του τις δυνάμεις, με τις θέσεις και τη δράση του, να αποκτήσει η εργατική τάξη συνείδηση των συμφερόντων της, της δύναμής της και της ιστορικής της αποστολής.

Να ενώσει τις δυνάμεις της και σε συμμαχία με τ' άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα να μπουν στον αγώνα για τα δικά τους ζωτικά συμφέροντα και να διεκδικήσουν ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και πολιτικής εξουσίας.

Το Κάλεσμα της ΚΕ θέτει τους κύριους άξονες, την κατεύθυνση και τις προϋποθέσεις για την επιτάχυνση αυτών των διαδικασιών.

Στο σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής» συμπυκνώνεται η ουσία της αντίληψής του για θετικές εξελίξεις προς όφελος του εργαζόμενου λαού.

Με το Κάλεσμα αυτό η ΚΕ επιδιώκει να συζητήσει αυτούς τους στόχους με όσο γίνεται περισσότερες λαϊκές δυνάμεις, με σκοπό τη συστράτευσή τους στον αγώνα. Θέλουμε, μέσα από τη συζήτηση, να διαμορφώνεται πιο συνειδητή συμμετοχή και συμβολή στην προώθηση των στόχων του Καλέσματος. Είναι φανερό ότι αυτή η διαδικασία δεν έχει ούτε όρια ούτε ημερομηνία λήξης. Πρέπει να είναι διαρκής.

Το Κόμμα δεν επιβάλλει απόψεις αλλά, μέσα από τη συζήτηση και την πειθώ και με το παράδειγμα της πρωτοπόρας δουλειάς των μελών του, διεκδικεί την ανάπτυξη της πιο πλατιάς λαϊκής συμμετοχής και πρωτοβουλίας για την εκπλήρωση υψηλών ιδανικών και στόχων. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία το Κόμμα κατακτά κύρος και δύναμη. Το κύρος των ιδεών δεν χαρίζεται.

Η παρέμβαση αυτή του ΚΚΕ με το Κάλεσμα της ΚΕ και άλλες πρωτοβουλίες που είναι σε εξέλιξη έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή, όπου:

• Επιδεινώνεται ραγδαία η ζωή του λαού σε όλους τους τομείς εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών και των στρατηγικών επιλογών της άρχουσας τάξης και της ΕΕ.
• Αυξάνονται οι κίνδυνοι για εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς με άμεσες και μακροπρόθεσμες βαριές συνέπειες.
• Μεγαλώνουν μέσα στον λαό η δυσαρέσκεια, αλλά και οι προβληματισμοί και οι διεργασίες για την προοπτική, για το αύριο. Αναπτύσσονται όλο και περισσότερες και μεγαλύτερες εστίες αντίστασης.
• Μεγαλώνουν, επίσης, από τα πάνω οι σχεδιασμοί και οι παρεμβάσεις για τη χειραγώγηση του λαού, την αποτροπή εξελίξεων που μπορεί να φέρουν σε δύσκολη θέση την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματά της.
• Μεγαλώνει, επίσης, η επιθετικότητα του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού συνολικά μπροστά στα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει, τους ανταγωνισμούς που οξύνονται θανάσιμα, τις αντιθέσεις που περιπλέκονται εξαιτίας του ιμπεριαλισμού ως του τελευταίου σταδίου του καπιταλισμού.

Το Κόμμα, εκτιμώντας όλους αυτούς τους παράγοντες, πολλαπλασιάζει τις παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες του, ώστε να πάρει «σάρκα και οστά» το σύνθημά του και να πολλαπλασιάσει τις δυνάμεις που θα παλεύουν μέσα από τις γραμμές του, τις γραμμές της ΚΝΕ ή σε συμπόρευση μαζί τους.

Χωρίς να υποτιμούνται ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων και οι διάφορες δυσκολίες που υπάρχουν, το ΚΚΕ σαλπίζει με δύναμη και αισιοδοξία την ανάγκη ο λαός οργανωμένος και συσπειρωμένος, με το ΚΚΕ μπροστά, να βγει στο προσκήνιο της πολιτικής πάλης, να πάρει τις τύχες στα χέρια του.

Σε αυτό το προσκλητήριο το Κόμμα παίρνει τις ευθύνες του, ανασκουμπώνεται, όλοι οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες παίρνουν τη θέση τους και αναμετρούνται τόσο με τον εαυτό τους όσο και με τις εξελίξεις.

Συνειδητοποιούμε όλοι και όλες τις απαιτήσεις που ορθώνονται μπροστά μας, ιδεολογικές, πολιτικές οργανωτικές, σε ζητήματα καθοδήγησης.

Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη ενός ρωμαλέου εργατικού και λαϊκού κινήματος κατά κλάδο, κατά περιοχή, πανελλαδικά, που θα παλεύει και θα συγκρούεται σε όλα τα μεγάλα μέτωπα - προβλήματα και θα συντονίζεται σε μια ενιαία κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια, στο κράτος τους, στα κόμματά τους, στην εξουσία τους, για την εργατική εξουσία.

Οι απαιτήσεις που έχουν τεθεί είναι υψηλές και πριν απ' όλα στον τομέα της πάλης των ιδεών, της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης.

Εχουμε απέναντί μας ένα σύστημα αντιλήψεων και μηχανισμών που η εξουδετέρωσή τους μπορεί να γίνει μόνο με τη δύναμη των ιδεών και του μαζικού αγώνα.

Είναι κυρίαρχη και πλατιά εδραιωμένη η άποψη ότι οποιαδήποτε θετική αλλαγή για τους εργαζόμενους, για τον λαό θα προέλθει από τα πάνω, από αλλαγές από πάνω, με αλλαγή προσώπων ή κομμάτων στην κυβέρνηση, μέσα από το Κοινοβούλιο ή μέσα από τις κοινοβουλευτικές εκλογές, ότι είναι θέμα ικανότητας ή διορατικότητας κομμάτων και προσώπων.

Αυτή η άποψη καλλιεργείται από πολλές πλευρές και πολλά μέσα και διά μέσου ισχυρών μηχανισμών του κράτους και της εργοδοσίας.

Μόνο το ΚΚΕ έχει ριζικά διαφορετική άποψη. Οτι οι όποιες θετικές εξελίξεις ή αλλαγές προς όφελος του λαού, ακόμα και για επιμέρους κατακτήσεις θα είναι αποτέλεσμα και μόνο του αγώνα, της πάλης του λαού.

Η άποψη αυτή του ΚΚΕ είναι αυτήν τη στιγμή σε αντίθεση με αυτή που κυριαρχεί ως συνείδηση στα πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν κατανοούνται εύκολα ο χαρακτήρας του ΚΚ και η ουσία της πολιτικής του, ή δεν το προτιμούν εκλογικά. Επομένως, αν αυτή η αντίληψη δεν δεχθεί πλήγματα, δεν ανατραπεί, δεν είναι εύκολος ο απεγκλωβισμός δυνάμεων από την επιρροή της αστικής ιδεολογίας και των αστικών κομμάτων.

Απαιτείται, κατά συνέπεια, πολύ οργανωμένη ιδεολογική πάλη και επίμονη διαφωτιστική προσπάθεια.

Σήμερα υπάρχουν μεγαλύτερες δυνατότητες, γιατί υπάρχει μια συσσωρευμένη πείρα, πρόσφατη και ιστορική, που διευκολύνει να έχουμε μαζικές μετατοπίσεις στην ταξική αντίληψη. Είναι θέμα, όμως, στοχοπροσηλωμένης δουλειάς, επεξεργασίας επιχειρημάτων, επιτελικής καθοδηγητικής ευθύνης, ώστε να φτάνουμε στις ρίζες των προβλημάτων. Να φτάσουμε στις σχέσεις οικονομίας και πολιτικής στις σύγχρονες συνθήκες με βάση τη θεωρία μας και τις ίδιες τις εξελίξεις, που προσφέρουν σοβαρή γνώση και πείρα.

Στον βαθμό, λοιπόν, που ελαχιστοποιούνται ή και εξουδετερώνονται αυτές οι αντιλήψεις θα ανεβαίνουν η στάθμη των αγώνων και του κινήματος και η σταθερή πεποίθηση για τον δρόμο των ριζικών μετασχηματισμών και επαναστατικών λύσεων. Μόνο με αυτήν την προϋπόθεση θα δικαιώνεται το ΚΚΕ και θα αναγνωρίζεται ως ηγέτης.

Δεν είναι, επίσης, μικρότερης σημασίας και επίδρασης η οπορτουνιστική, ρεφορμιστική άποψη, ανεξάρτητα από τους οργανωμένους φορείς της. Η άποψη, δηλαδή, ότι μπορεί ο καπιταλισμός να διορθωθεί, να μετασχηματιστεί, να ξεπεραστούν οι ασχήμιες του μέσω μεταρρυθμίσεων, αλλαγών μείγματος πολιτικής ή σχήματος διακυβέρνησης.

Η άποψη αυτή, σε συνδυασμό με τις συνέπειες από την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και αλλού, ασκεί πλατιά και βαθιά επίδραση.

Το σύστημα όχι απλώς στηρίζει αυτό το πλέγμα ιδεών αλλά το θεωρεί καίριο στήριγμα στην πάλη του για τον ευνουχισμό συνειδήσεων, την εξαγορά και τον εγκλωβισμό δυνάμεων στην αστική ιδεολογία και πολιτική.

Με το σύστημα της εναλλαγής κυβερνήσεων, με την πολιτική συμμαχιών που ασκεί και με τη δημιουργία ή τη στήριξη οπορτουνιστικών κομμάτων και μορφωμάτων κάθε είδους, παρεμβαίνει πολύ έντονα στην πάλη του ενάντια στην επαναστατική αντίληψη.

Ο οπορτουνισμός - ρεφορμισμός έχει βαθιές ιστορικές, κοινωνικές και ιδεολογικές ρίζες, προσαρμόζεται διαρκώς και καλλιεργείται από πολλές πλευρές και πολλά μέσα.

Παρά το γεγονός ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι χρεοκοπημένο ιστορικά και παρά την απέχθεια που προκαλεί, οι αντιλήψεις που αναφέραμε παραμένουν ισχυρές, κυρίαρχες. Αλλά και στον βαθμό που αναπτύσσεται μια πλατιά δυσαρέσκεια εξαιτίας του καπιταλισμού, δεν σημαίνει ότι αυτή εξελίσσεται αυτόματα και αυθόρμητα σε ταξική, επαναστατική αντίληψη.

Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που ασκούν στον έναν ή στον άλλον βαθμό μικρότερη ή μεγαλύτερη επίδραση σε επίπεδο συνειδήσεων και πολιτικού προσανατολισμού. Νομίζουμε ότι αυτά τα παραδείγματα είναι αρκετά για να δείξουμε τη σημασία που έχει η ιδεολογική πάλη, η υπεροχή ιδεών ως βασική προϋπόθεση για την επίτευξη του σκοπού που θέτει το Κάλεσμα της ΚΕ.

*Ο Δ. Γόντικας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

902gr