«Σταθερότητα» στην αντιλαϊκή επίθεση
Το
χαρτί της «αναγκαίας σταθερότητας» στην Ελλάδα επιλέγει συχνά - πυκνά
να παίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα παζάρια της «αξιολόγησης».
Οπως είπε η Ράνια Σβίγκου σε συνέντευξή της χτες, «ο χρόνος δεν πιέζει
μόνο προς την πλευρά της Ελλάδας, αλλά πιέζει όλες τις πλευρές, οι
οποίες δεν μπορούν να έχουν άλλη μία εστία αβεβαιότητας στην Ευρώπη...».
Πέρα από το γεγονός ότι «σταθερότητα» για την κυβέρνηση, το κεφάλαιο
και τους συμμάχους τους σημαίνει προσήλωση στην εφαρμογή της άγριας
αντιλαϊκής πολιτικής, η προπαγάνδα αυτή έχει κι άλλη μια πλευρά:
Ουσιαστικά δείχνει στους εργαζόμενους τον μπαμπούλα της «αστάθειας» και
της «αβεβαιότητας», για να εξασφαλίσει την υποταγή τους στην πολιτική
της, δήθεν στο όνομα της ασφάλειας σε μια περιοχή που βράζει. Βεβαίως, η
«σταθερότητα» και η «αστάθεια» δεν εξαρτώνται από τις θυσίες που κάνουν
οι λαοί για τα κέρδη των καπιταλιστών, αλλά από τις αντιθέσεις ανάμεσα
στις αστικές τάξεις, οι οποίες σήμερα οξύνονται επικίνδυνα. Κι αυτός
είναι ένας ακόμα λόγος για να απορρίψουν οι εργαζόμενοι τα εκβιαστικά
διλήμματα της κυβέρνησης και να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους για να
περάσουν στην αντεπίθεση.
Κινητικότητα και χαριεντισμοί
Εκτός
από την κινητικότητα που υπάρχει στο χώρο της κεντροαριστεράς, με τη
δραστηριοποίηση στελεχών του «σημιτικού» ΠΑΣΟΚ, διεργασίες αναδιάταξης
του πολιτικού σκηνικού έχουμε και στο χώρο που τοποθετείται «δεξιά» της
ΝΔ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, στελέχη της Χρυσής Αυγής, που υποστηρίζουν
την άποψη ότι ένας «εξοβελισμός των ακροτήτων» θα μπορούσε να συμβάλει
στην αναβάθμιση του ρόλου της φασιστικής οργάνωσης στο αστικό πολιτικό
σύστημα, έχουν επαφές με στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες,
ακόμα και πρώην βουλευτές της ΝΔ, για την ανανέωση της κοινοβουλευτικής
τους ομάδας στις επόμενες εκλογές. Οι δικές τους προθέσεις είναι «ένα το
κρατούμενο». Φαίνεται, όμως, ότι συμπίπτουν και τροφοδοτούνται από τους
σχεδιασμούς διαφόρων κέντρων να «αφομοιώσουν» στο λεγόμενο «δημοκρατικό
τόξο» τη Χρυσή Αυγή και να της αναθέσουν καθήκοντα στο υπό αναμόρφωση
αστικό πολιτικό σύστημα. Επομένως, όπως προκύπτει από τα ίδια τα
γεγονότα, μόνο τυχαίοι δεν είναι οι χαριεντισμοί διαφόρων, ακόμα και της
κυβερνητικής πλειοψηφίας, με στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης, που
βοηθούν στον εξωραϊσμό της και προφανώς λειτουργούν σαν πλυντήριο για
τους φασίστες, επιβεβαιώνοντας το συστημικό - αντιλαϊκό τους ρόλο.
Η «διαφορά» της εξαθλίωσης
Η
εξαθλίωση των ντόπιων έχει απόσταση... ενός ευρώ από αυτή των
εγκλωβισμένων προσφύγων. Αν και μάλλον συμβολική η διαφορά, μόνο ως
ειρωνεία και μάλιστα διπλή (τόσο προς τους ντόπιους όσο και προς τους
πρόσφυγες) μπορεί να εκληφθεί αυτή η σύγκριση που επιχείρησε ο υπουργός
Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας. Οπως είπε, τόση θα είναι η
διαφορά του βοηθήματος προς τους πρόσφυγες από το ελάχιστο εγγυημένο
εισόδημα, με το δεύτερο να προηγείται. Κι αυτό γιατί «είναι μια τραγωδία
να δώσεις στους μετανάστες περισσότερα από όσα δίνεις στους φτωχούς
σου...», είπε ο υπουργός. Μάλιστα, το ποσό αυτό, πάντα σύμφωνα με τον
υπουργό, εξασφαλίζει «αξιοπρέπεια στους πρόσφυγες» και επιπλέον δίνει
λεφτά στις τοπικές κοινωνίες, καθώς οι εγκλωβισμένοι θα πάνε να
ψωνίσουν, να ντυθούν κ.λπ. Το κυβερνητικό καντάρι της εξαθλίωσης,
λοιπόν, έχει και νικητές: Αξιοπρέπεια για τους πρόσφυγες και τόνωση της
αγοράς για τους ντόπιους... Ο ιδιότυπος αυτός διαγωνισμός «παροχών»
επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι τίποτα δεν χωρίζει τους ντόπιους
εργάτες από τους κυνηγημένους πρόσφυγες, καθώς και ότι ο εχθρός τους
είναι κοινός: Οι κυβερνήσεις και οι συμμαχίες τους, που από τη μία
συμβάλλουν στον ξεριζωμό και στην εξαθλίωση και από την άλλη επιδοτούν
τη φτώχεια, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στην αγορά.
Από Μέρα
σε Μέρα Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου