Τη διαιώνιση της ήδη διαμορφωμένης εργασιακής ζούγκλας και μετά την τυπική ολοκλήρωση του μνημονίου ζητά ο ΣΕΒ,
ξεκαθαρίζοντας μάλιστα ότι αυτό αποτελεί προϋπόθεση της «βιώσιμης
ανάπτυξης». Με τον τρόπο αυτό, οι βιομήχανοι επιβεβαιώνουν καθαρά για
λογαριασμό τίνος νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στα πλαίσια του 4ου μνημονίου, την παγίωση του σημερινού άθλιου καθεστώτος διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων και των μισθών.
Στο εβδομαδιαίο δελτίο του, ο ΣΕΒ ξεκαθαρίζει πως «η διατήρηση μιας σύγχρονης αγοράς εργασίας στην εποχή μετά το πέρας της προσαρμογής με τα μνημόνια, αποτελεί απαραίτητο συστατικό μιας βιώσιμης αναπτυξιακής διαδικασίας». Ειδικότερα, εστιάζει στη διατήρηση του κατώτερου μισθού στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, με ορισμό από το αστικό κράτος, στη διατήρηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων, στη διατήρηση και παραπέρα ενίσχυση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, ενώ για την προώθηση των παραπάνω ζητά να ενισχυθεί ο «κοινωνικός διάλογος».
Ετσι, οι βιομήχανοι αξιώνουν ανοιχτά: «Οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις σε όλα τα επίπεδα πρέπει να εκκινούν από το επίπεδο του κατώτατου μισθού όπως καθορίζεται από το κράτος, που θα πρέπει να είναι ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας... Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η δυνατότητα υπερίσχυσης των συμβάσεων που συνάπτονται πιο κοντά στο επίπεδο της επιχείρησης», ενώ υποστηρίζει πως «...όσο περισσότερο ευέλικτη είναι η αγορά εργασίας, τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι "κενές" θέσεις εργασίας...».
Δεν είναι τυχαίο ότι την παγίωση όλων των παραπάνω αξιώσεων νομοθέτησε η κυβέρνηση με το 4ο μνημόνιο, επιβεβαιώνοντας στην πράξη το ρόλο που έχει ως «ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας», δηλαδή του εγχώριου κεφαλαίου.
Εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ
ΡιζοσπάστηςΣτο εβδομαδιαίο δελτίο του, ο ΣΕΒ ξεκαθαρίζει πως «η διατήρηση μιας σύγχρονης αγοράς εργασίας στην εποχή μετά το πέρας της προσαρμογής με τα μνημόνια, αποτελεί απαραίτητο συστατικό μιας βιώσιμης αναπτυξιακής διαδικασίας». Ειδικότερα, εστιάζει στη διατήρηση του κατώτερου μισθού στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, με ορισμό από το αστικό κράτος, στη διατήρηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων, στη διατήρηση και παραπέρα ενίσχυση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, ενώ για την προώθηση των παραπάνω ζητά να ενισχυθεί ο «κοινωνικός διάλογος».
Ετσι, οι βιομήχανοι αξιώνουν ανοιχτά: «Οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις σε όλα τα επίπεδα πρέπει να εκκινούν από το επίπεδο του κατώτατου μισθού όπως καθορίζεται από το κράτος, που θα πρέπει να είναι ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας... Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η δυνατότητα υπερίσχυσης των συμβάσεων που συνάπτονται πιο κοντά στο επίπεδο της επιχείρησης», ενώ υποστηρίζει πως «...όσο περισσότερο ευέλικτη είναι η αγορά εργασίας, τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι "κενές" θέσεις εργασίας...».
Δεν είναι τυχαίο ότι την παγίωση όλων των παραπάνω αξιώσεων νομοθέτησε η κυβέρνηση με το 4ο μνημόνιο, επιβεβαιώνοντας στην πράξη το ρόλο που έχει ως «ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας», δηλαδή του εγχώριου κεφαλαίου.
Εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου