Women enjoy Capitalism – Μία στις 4 δεν θα αποκτήσει παιδιά!

Women enjoy Capitalism – Μία στις 4 δεν θα αποκτήσει παιδιά!

 

Οι πραγματικές αιτίες του δημογραφικού προβλήματος

 

Πλευρές του λεγόμενου δημογραφικού προβλήματος ανέδειξε ο βουλευτής του ΚΚΕ Μανώλης Συντυχάκης, μιλώντας σε εκδήλωση του Τομέα Ισότητας των Φύλων της Ενωσης Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ), στις 14/5.

Αναφέρθηκε σε ζητήματα σχετικά με την τάση αύξησης της ηλικίας δημιουργίας οικογένειας, ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες, καθώς στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, τα αντικειμενικά εμπόδια στον αρμονικό συνδυασμό της εργασίας με τη μητρότητα περνάνε και στο επίπεδο της συνείδησης και στάσης της γυναίκας, με τάση να αναβάλλει την απόφαση τεκνοποίησης για αργότερα, σε συνθήκες που η μητρότητα θεωρείται ατομική – οικογενειακή υπόθεση.

***

«Για το ΚΚΕ, οι παράμετροι που συνθέτουν το δημογραφικό πρόβλημα, όπως οι όροι ζωής, η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση, η προσφυγιά, η θνησιμότητα κ.ά., είναι πρωτίστως κοινωνικοί, οικονομικοί, πολιτικοί, πολιτιστικοί. 

Από την άποψη αυτή, οι δημογραφικές εξελίξεις στον καπιταλισμό είναι άμεσα συνυφασμένες με τις συνθήκες αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, συνολικά με τις συνθήκες διαβίωσης του λαού.

Στη χώρα μας, σήμερα, οι εξελίξεις αυτές έχουν τη σφραγίδα της καπιταλιστικής κρίσης και των αντιφάσεων που εν γένει έχει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

 

Τα διάφορα δημογραφικά χαρακτηριστικά – έχοντας υπόψη στοιχεία που προκύπτουν από την απογραφή του 2011 από την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και πανεπιστημιακές έρευνες – εμφανίζονται σήμερα πιο έντονα απ’ ό,τι σε άλλες εποχές.

Από έρευνα – μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το 2017, προκύπτει ότι από το 2011 έως σήμερα – δηλαδή σε συνθήκες κρίσης – κάποιες μακροχρόνιες τάσεις επιταχύνουν βασικά δημογραφικά χαρακτηριστικά, όπως:

• η ακόμη μεγαλύτερη φθίνουσα πορεία της γονιμότητας (δηλαδή του μέσου όρου του αριθμού γεννήσεων ανά γυναίκα),
• η ανακοπή της ανοδικής τάσης του προσδόκιμου ζωής,
• η αυξημένη μεταναστευτική ροή.

Αντίστοιχα, τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της απογραφής του 2011 από την ΕΛΣΤΑΤ, μαζί με τη διαπίστωση ότι για πρώτη φορά στην ιστορία των απογραφών έχουμε απόλυτη μείωση του πληθυσμού, δίνουν ένα ενδιαφέρον εύρημα:

 

Οτι εξακολουθεί να περιορίζεται ο μέσος αριθμός των μελών των νοικοκυριών.

Το 1991, η μέση οικογένεια στη χώρα μας αποτελούνταν από 3 άτομα, και ήδη το 2011 μειώθηκε στα 2,6 άτομα, μέσος όρος που θα ήταν μικρότερος αν δεν υπήρχε αυξημένος αριθμός οικογενειών μεταναστών, όπου κατά τεκμήριο ο μέσος αριθμός των μελών του κάθε νοικοκυριού είναι αυξημένος. Προφανώς σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.

Τα παραπάνω στοιχεία αποτυπώνουν το πώς επιδρούν στις οικογένειες η συνεχής επιδείνωση των συνθηκών ζωής και οι ολοένα και περισσότερες δυσκολίες που παρουσιάζονται στην ανατροφή των παιδιών.

«Ατομική ευθύνη» η οικογένεια και η φροντίδα της

 

Η ανησυχία που εκφράζουν για τους δημογραφικούς δείκτες η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα είναι υποκριτική, αφού όχι μόνο δεν συνοδεύεται από κανένα μέτρο για την ανακούφιση και τη στήριξη της λαϊκής οικογένειας, 

αλλά αντιθέτως συνδυάζεται με αλλεπάλληλα μέτρα που χειροτερεύουν τη ζωή της, που εξυπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και την εξασφάλιση της ακόμη μεγαλύτερης κερδοφορίας.

Η ενεργός προώθηση αυτής της πολιτικής αποτελεί σταθερή στρατηγική επιλογή της ΕΕ και των κυβερνήσεων.

Δεν μπορούν να κρύψουν πως στον πυρήνα της πολιτικής τους βρίσκεται η αντικατάσταση της υποχρέωσης του κράτους να παρέχει δημόσιες και δωρεάν, καθολικές υπηρεσίες Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας – Πρόνοιας, Παιδείας, Προσχολικής Αγωγής και στήριξης της οικογένειας, με την ατομική και οικογενειακή ευθύνη για την ικανοποίηση των ολοένα αυξανόμενων αναγκών της.

• Η μακροχρόνια ανεργία, κυρίως στις γυναίκες και στα νέα ζευγάρια,
• οι ελαστικές μορφές απασχόλησης,
• οι χαμηλοί μισθοί,
• η καταστρατήγηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας,
• η εντατικοποίηση στη δουλειά,’
• οι δραστικές μειώσεις κρατικών δαπανών για κοινωνικές παροχές κάθε είδους, με δραματικές συνέπειες ιδιαίτερα στις φτωχές πολύτεκνες – τρίτεκνες – μονογονεϊκές οικογένειες, στα ΑμεΑ,
• η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας,
• η αυξημένη φορολογία και τα χαράτσια, η ακρίβεια, τα υψηλά ενοίκια κ.ά.,

αποτελούν παράγοντες που αντικειμενικά θέτουν σοβαρά εμπόδια στη δημιουργία οικογένειας και στην απόκτηση παιδιών.

 

 

Ακόμα και η χαρά της δημιουργίας παιδιών, το μεγάλωμά τους, όλο και πιο συχνά μετατρέπεται σε τεράστιο καθημερινό άγχος.

Με πρόσχημα την επίσπευση της εξόδου από την κρίση, την «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια» τον ερχόμενο Αύγουστο (όπως λέει η κυβέρνηση), σε συνδυασμό με τη «διευθέτηση» του χρέους, τα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος του λαού θα συνεχιστούν.

«Γολγοθάς» για τα νέα ζευγάρια, τις νέες μητέρες

Ολες αυτές οι ανατροπές επηρεάζουν αρνητικά την απόφαση δημιουργίας οικογένειας, την τεκνοποίηση, την αύξηση του πληθυσμού μιας χώρας. 

Στη σημερινή Ελλάδα, η μητρότητα θεωρείται «κόστος» για το επιχειρηματικό κέρδος, προσωπική υπόθεση του ζευγαριού και περισσότερο της γυναίκας.

Μύρια τα εμπόδια για μια νέα εργαζόμενη γυναίκα:

• Η υποαπασχόληση, οι μισθοί – ψίχουλα, η ανασφάλιστη εργασία.
• Η εντατικοποίηση της εργασίας.
• Τα κυκλικά ωράρια, τα ωράρια – λάστιχο, η νυχτερινή εργασία,

 

είναι παράγοντες που επιβαρύνουν την ψυχική και σωματική υγεία των γυναικών, αυξάνουν τα εργατικά «ατυχήματα» και τις επαγγελματικές ασθένειες, επιδρούν στα αυξημένα ποσοστά υπογόνιμων ζευγαριών.

Η παντελής έλλειψη σεξουαλικής αγωγής και οικογενειακού προγραμματισμού από επιστημονικούς και κρατικούς φορείς, που αποτελεί κύρια αιτία για τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. 

Οι πανάκριβες εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου, οι ελλείψεις και η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, για τον τοκετό, όπως στις δημόσιες μαιευτικές και γυναικολογικές κλινικές, καθώς και μετέπειτα, στη φάση της ανατροφής του παιδιού για ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, για τη σωστή ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.

 

Τα δημόσια μαιευτήρια, άλλες κρατικές δομές για το νεογέννητο, για την κοινωνικοποίηση του παιδιού, είναι σχεδόν ανύπαρκτες ή διαλυμένες, υποχρηματοδοτούμενες, υποστελεχωμένες, με πεπαλαιωμένες και κακοσυντηρημένες υποδομές.

Ενώ οι ιδιωτικές μονάδες, οι ΜΚΟ και τα διάφορα «ευαγή» ιδρύματα που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, αντικαθιστώντας το κράτος, αναλαμβάνουν την προστασία της μητρότητας, το μεγάλωμα του νεογνού, των παιδιών, μετατρέποντας την κρατική ευθύνη σε ατομική υπόθεση του γονιού και κυρίως της εργαζόμενης μάνας.

Women enjoy Capitalism – Μία στις 4 δεν θα αποκτήσει παιδιά!

Με βάση στοιχεία του 2015, ο μέσος όρος ηλικίας τεκνοποίησης στην Ελλάδα για τις γυναίκες έχει αυξηθεί, φτάνοντας στα 31,2 έτη.

Η τάση αναβολής της απόκτησης πρώτου παιδιού σε μεγαλύτερες ηλικίες αυξάνει τις πιθανότητες και τα ποσοστά ενός νέου φαινομένου, αυτού της τελικής ατεκνίας, 

 

που θα οδηγήσει μία στις τέσσερις γυναίκες γεννημένες μετά τα τέλη του ’70 να μην αποκτήσει παιδιά, ακόμα και αν το επιθυμεί, λόγω μειωμένων βιολογικών ικανοτήτων μετά τα 35 έτη.

Ταυτόχρονα, κι ενώ υπάρχουν τεράστιες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, χιλιάδες υπογόνιμα ζευγάρια αποκλείονται από αυτήν τη διαδικασία, η οποία είναι παραδομένη στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας, με τζίρο 30 εκατ. ευρώ ετησίως.»

Πηγή: Ριζοσπάστης