Η
συγκρότηση του «Ενιαίου Φορέα Επιτήρησης Συνόρων» από την κυβέρνηση της
ΝΔ είναι ο τελευταίος κρίκος μιας μακράς αλυσίδας αντιδραστικών
αποφάσεων και ευρωατλαντικών κατευθύνσεων για τη στρατιωτικοποίηση των
Σωμάτων Ασφαλείας και την εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στη λεγόμενη
«εσωτερική ασφάλεια»
Από «αντιτρομοκρατική» άσκηση στην ΕΕ με τη συμμετοχή στρατού και Σωμάτων Ασφαλείας
|
Αυτήν τη φορά, συσχετίζοντας το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό
με την «εσωτερική ασφάλεια», η επιτήρηση των χερσαίων και θαλάσσιων
συνόρων της ελληνικής επικράτειας ανατίθεται σε έναν νέο φορέα, ο
οποίος θα στελεχώνεται «κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης» με
αποσπάσεις πολιτικού και ένστολου προσωπικού από τα υπουργεία Εθνικής
Αμυνας, Ναυτιλίας και Προστασίας του Πολίτη, ενώ θα «διατίθενται για την εκπλήρωση του σκοπού του επανδρωμένα ή μη, πλωτά, χερσαία και εναέρια μέσα».
Οπως κατήγγειλαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, απαιτώντας την απόσυρση της τροπολογίας, πρόκειται για ένα υβριδικό ένοπλο σώμα που ενισχύει ακόμα παραπέρα την καταστολή σε βάρος προσφύγων και μεταναστών και που όταν απαιτηθεί, το κράτος και οι αστικές κυβερνήσεις θα το στρέψουν ενάντια στο λαό.
Η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ζητήματα «εσωτερικής ασφάλειας» και κατ' επέκταση η στοχοποίηση του «εχθρού λαού» δεν προκύπτει βέβαια από το πουθενά. Υπακούει σε συγκεκριμένο σχεδιασμό από την πλευρά των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με «όχημα» άλλοτε την «τρομοκρατία», άλλοτε το Μεταναστευτικό, άλλοτε τις συνέπειες και τους κινδύνους συγκρούσεων εξαιτίας της «κλιματικής αλλαγής», ενώ παράλληλα διαμορφώνονται από τα κράτη - μέλη το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο και οι δομές για την υλοποίησή του.
Καθόλου
τυχαία, την ίδια μέρα (13/12) που στη Βουλή ψηφιζόταν η επικίνδυνη
τροπολογία για τη δημιουργία του ΕΝΦΕΣ, πραγματοποιήθηκε στο ΓΕΕΘΑ η
τακτική συνεδρίαση της λεγόμενης Διαρκούς Συντονιστικής Επιτροπής για
την επαύξηση της διαλειτουργικότητας μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων, των
Σωμάτων Ασφαλείας και της ΓΓ Πολιτικής Προστασίας.
Σκοπός της συνεδρίασης ήταν μεταξύ άλλων «η αποτίμηση της προόδου υλοποίησης των ενεργειών και δράσεων που έχουν καθοριστεί, μέσω συμφωνημένου πλαισίου συνεργασίας στα πεδία των επιχειρήσεων, της διοικητικής μέριμνας και υποστήριξης, της εκπαίδευσης και της πολιτικής προστασίας».
Το εν λόγω σχήμα «εξειδικεύει» στην Ελλάδα τις κατευθύνσεις του λεγόμενου «πολιτικού πυλώνα» του ΝΑΤΟ, της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτων Αναγκών της Συμμαχίας (Civil Emergency Planning Committee - CEPC), στην οποία εκπροσωπούνται όλα τα κράτη - μέλη, όπως και οι χώρες - εταίροι της Συμμαχίας (Euro Atlantic Partnership Countries - EAPC). Κατά το ίδιο το ΝΑΤΟ, ο μηχανισμός αυτός «είναι το κορυφαίο συμβουλευτικό όργανο του ΝΑΤΟ για (...) τη χρήση πολιτικών πόρων για την υποστήριξη των στόχων του ΝΑΤΟ».
Στο πλαίσιο της CEPC λειτουργούν τέσσερις υποεπιτροπές, οι οποίες «απλώνονται» τελικά σε όλους τους τομείς της πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητας: Ομάδα Πολιτικής Προστασίας (Civil Protection Group - CPG), Ομάδα Βιομηχανικών Πόρων και Υπηρεσιών Επικοινωνιών (Industrial Resources & Communications Services group - IRCSG), Ομάδα Δημόσιας Υγείας, Τροφίμων και Υδατος (Public Health and Food/Water group - PHFWG), Ομάδα Μεταφορών (Transport Group - TGWG).
Θυμίζουμε ότι μετά την καταστροφή στο Μάτι, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε την καταφανέστατη γύμνια του κρατικού μηχανισμού σε σχέδιο και μέσα αντιμετώπισης της φονικής πυρκαγιάς ως άλλοθι για να προωθήσει την ταχύτερη προσαρμογή της Πολιτικής Προστασίας στις κατευθύνσεις της ΝΑΤΟικής Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτων Αναγκών της Συμμαχίας.
Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην παρουσίαση αυτού του μηχανισμού από την ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, «ο Πολιτικός Σχεδιασμός Εκτάκτων Αναγκών παρέχει στο ΝΑΤΟ βασικές γνώσεις και δυνατότητες πολιτικού χαρακτήρα στους τομείς της ετοιμότητας και διαχείρισης συνεπειών της τρομοκρατίας, της ανθρωπιστικής βοήθειας και της αντιμετώπισης καταστροφών, και της προστασίας υποδομών ζωτικής σημασίας».
Και μόνο οι τομείς στους οποίους αναπτύσσει δράση αυτός ο μηχανισμός, «προληπτικά» και κατασταλτικά, επιβεβαιώνουν την εμπλοκή του σε σχέδια καταστολής του λαού, για παράδειγμα στην περίπτωση που μια εργατική απεργιακή διαμαρτυρία βάζει εμπόδια στις μεταφορές ή στις επικοινωνίες.
Παρά
την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει την παραπέρα στρατιωτικοποίηση
των Ενόπλων Δυνάμεων ως αποκλειστικό χαρακτηριστικό της ΝΔ, στην
προσπάθειά του να διαμορφώσει «αντιδεξιά» - «δημοκρατικά» μέτωπα, με τη
συνδρομή και άλλων δυνάμεων, η πραγματικότητα είναι ότι στη διάρκεια
της κυβερνητικής του θητείας είχε καθοριστική συμβολή στον εμπλουτισμό
του θεσμικού πλαισίου πάνω στο οποίο «πατάει» σήμερα η ΝΔ, ενώ μαζί με
τη σημερινή κυβέρνηση εξωραΐζουν και συγκαλύπτουν τον βρώμικο ρόλο των
ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που προωθούν τη στενότερη εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων
στην αντιμετώπιση κινδύνων στο εσωτερικό της χώρας, με ξεκάθαρες απειλές
στο λαό και στο κίνημά του.
Μάλιστα, τόσο η στρατιωτικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας όσο και η παραπέρα συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές «εσωτερικής ασφάλειας» πάνε χέρι χέρι με την ενεργότερη εμπλοκή της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, που αυξάνει τους κινδύνους για το λαό και ταυτόχρονα απαιτεί «σιγή νεκροταφείου» στο εσωτερικό της χώρας, καταστολή κάθε φωνής αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας απέναντι στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η τοποθέτηση του τότε υπουργού Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Καμμένου, τον Μάη του 2018 σε συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου με θέμα «Αμυνα και Ασφάλεια σε έναν ψηφιακό κόσμο», όπου με πρόσχημα την «τρομοκρατία» σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Στην εποχή μας, το θέμα της ασφάλειας εμπλέκεται με το θέμα της άμυνας και πέραν της σκληρής εργασίας που γίνεται μεταξύ των υπουργείων και των Αρχηγείων, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, να δημιουργήσουμε κοινούς κανόνες εμπλοκής μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια πρόκληση που δεν αφορά μόνο την ασφάλεια, αλλά και την άμυνα της χώρας, δεν απασχολεί μόνο την ασφάλεια της Συμμαχίας, αλλά και την άμυνα της Συμμαχίας και, πιστέψτε με, αυτό το Συνέδριο θα φροντίσει να μπουν οι πρώτες γραμμές για να προχωρήσουμε σε αυτήν την πολύ σημαντική συμμαχία για την πατρίδα μας, αλλά και για τη Συμμαχία».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπουργός των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είχε προαναγγείλει από τότε την «ενεργότερη» εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε σχέδια εσωτερικής ασφάλειας, αλλά και τον ακόμα «στενότερο» συντονισμό τους με τα Σώματα Ασφαλείας, για τα οποία προβλέπεται η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση και ένταξή τους στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο τότε αναπ. υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκας, μιλούσε ήδη από το 2017 για «νέες μορφές απειλών και κινδύνων - που προέρχονταν τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό περιβάλλον του κράτους», για «διεξαγόμενες συγκρούσεις» που είναι «περισσότερο "ενδοκρατικές" και λιγότερο "διακρατικές"», τονίζοντας ότι «το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει καταστεί η πλέον ευαίσθητη θεσμική συνιστώσα και βασικός πυλώνας ασφάλειας της χώρας, κυρίως λόγω της διεύρυνσης του περιεχομένου της έννοιας της ασφάλειας στον σύγχρονο κόσμο, της διασύνδεσης των ζητημάτων εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας καθώς και της υποχρέωσης συντονισμού σειράς φορέων και υπηρεσιών».
Οι
διακηρύξεις αυτές κυβερνήσεων και ιμπεριαλιστικών οργανισμών δεν μένουν
βέβαια στα λόγια, αλλά «μεταφράζονται» και σε συγκεκριμένες δομές για
την προώθηση των βρώμικων σχεδιασμών τους. Για παράδειγμα, το ζήτημα της
«εσωτερικής τάξης και ασφάλειας» είναι κεντρικό στοιχείο της νέας Δομής Διοίκησης του ΝΑΤΟ,
όπου με απόφαση της Συνόδου των υπουργών Αμυνας τον Φλεβάρη του 2017,
εγκαινιάστηκε με έδρα το ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Νάπολη το λεγόμενο «Hub for the South» («Κόμβος για το Νότο»), κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών της νότιας πτέρυγας της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.
Επισήμως, ο «κόμβος» εστιάζει «σε ποικίλα σημερινά και δυνητικά ζητήματα που περιλαμβάνουν την αποσταθεροποίηση, την πιθανή τρομοκρατία, τη ριζοσπαστικοποίηση, τη μετανάστευση και περιβαλλοντικά ζητήματα».
Ρόλος του είναι επίσης «να συντονίζει και να συνεργάζεται με οργανισμούς εκτός των ΝΑΤΟικών και των εθνικών στρατιωτικών δομών, καθώς επικεντρώνεται στις νότιες περιοχές ώστε να συμπεριλάβει τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και το Σαχέλ, την υποσαχάρια Αφρική και τις παρακείμενες περιοχές, τα ύδατα και τον εναέριο χώρο».
Σύμφωνα με τον τότε ανώτατο ΝΑΤΟικό στρατιωτικό διοικητή Ευρώπης, το «Hub» θα αντιμετωπίζει «εξωτερικές» αλλά και «εσωτερικές απειλές», θα συγκεντρώνει στρατιωτικές αλλά και «πολιτικού» χαρακτήρα πληροφορίες - εξ ου και η «συνεργασία» με μη στρατιωτικές δομές - συνδυάζοντάς τες προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η «αναλυτική» ικανότητα του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες, που η λυκοσυμμαχία αντιλαμβάνεται ως απειλή για τα συμφέροντά της.
Σημειωτέον, η λειτουργία του «Hub» απέσπασε αμέριστη στήριξη από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τον τότε Α/ΓΕΕΘΑ και μετέπειτα υπουργό Αμυνας Ευ. Αποστολάκη να αποθεώνει τη σημασία του για την «επίτευξη των στόχων της Συμμαχίας».
Σε
μια παράλληλη εξέλιξη, τον Νοέμβρη του 2018, στο Συμβούλιο Εξωτερικών
Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδρίασε με διευρυμένη σύνθεση, με συμμετοχή των
υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας, αποφασίστηκε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία,
Κροατία και Αυστρία να στήσουν ένα «στρατιωτικό πακέτο» - από προσωπικό και μέσα - αντιμετώπισης φυσικών «καταστροφών» και επιδημιών, αλλά και «πολιτικών εκτάκτων αναγκών».
Πρόκειται για έναν ακόμα μηχανισμό που «ανακατεύει» Σώματα Ασφαλείας, πολιτικό προσωπικό των κρατικών υπηρεσιών και Ενοπλες Δυνάμεις, προωθώντας τη λογική της «συνεργασίας» απέναντι σε κινδύνους και απειλές που περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα θεμάτων, αξιοποιήσιμα για την ανάληψη δράσης και ενάντια στο λαό.
Το νήμα βέβαια μας πάει ακόμα πιο πίσω, στο 2011, όταν το υπουργικό συμβούλιο της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου αποφάσισε την κοινή εκπαίδευση Στρατού και Αστυνομίας, με κοινές τεχνικές βάσεις μεταξύ των δυο σωμάτων και «εξορθολογισμό» των προμηθειών τους, μέσω της χρήσης «κοινών μέσων», με πρόσχημα την «εξοικονόμηση δαπανών» και με πραγματικό στόχο την ισχυροποίηση και τον αποτελεσματικότερο συντονισμό των κατασταλτικών μηχανισμών, σε βάρος του «εχθρού λαού».
Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκαν «συνέργειες» μεταξύ των αρμόδιων υπουργείων Αμυνας και Δημόσιας Τάξης, προκειμένου να «μειωθούν οι προϋπολογισμοί» τους, με την Αστυνομία να λαμβάνει στρατιωτική εκπαίδευση και το Στρατό αντίστοιχα να εντάσσει στη δράση του και αστυνομικού τύπου επιχειρήσεις.
Θυμίζουμε ότι την ανάληψη αστυνομικών καθηκόντων από το Στρατό είχε φροντίσει να συμπληρώσει η ΝΔ, τόσο με ασκήσεις «αντιμετώπισης πλήθους», ανάλογες με αυτές του «Καλλίμαχου» στο Κιλκίς, όσο και με το νομικό πλαίσιο που δημιούργησε για τη στρατιωτικοποίηση της Αστυνομίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο νόμος 6501/7/7, ο οποίος προβλέπει: «Στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθόδοξου Πολέμου (ΚΕΑΠ) της Διεύθυνσης Ειδικών Δυνάμεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, δύνανται κατ' έτος να παρακολουθούν ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης οι τριτοετείς δόκιμοι υπαστυνόμοι της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας και ποσοστό πέντε έως δέκα τοις εκατό (5-10%) του αριθμού των εκπαιδευομένων δοκίμων αστυφυλάκων της Σχολής Αστυφυλάκων».
Η εκπαίδευση, μάλιστα, σύμφωνα με το νόμο, θα βασιζόταν σε πρόγραμμα καταρτισμένο από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Το ΠΑΣΟΚ ήρθε να πάρει τη σκυτάλη και να επισημοποιήσει τη συνεκπαίδευση και τη χρήση «κοινών μέσων».
Ριζοσπάστης Τετάρτη 25 Δεκέμβρη 2019
Οπως κατήγγειλαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, απαιτώντας την απόσυρση της τροπολογίας, πρόκειται για ένα υβριδικό ένοπλο σώμα που ενισχύει ακόμα παραπέρα την καταστολή σε βάρος προσφύγων και μεταναστών και που όταν απαιτηθεί, το κράτος και οι αστικές κυβερνήσεις θα το στρέψουν ενάντια στο λαό.
Η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ζητήματα «εσωτερικής ασφάλειας» και κατ' επέκταση η στοχοποίηση του «εχθρού λαού» δεν προκύπτει βέβαια από το πουθενά. Υπακούει σε συγκεκριμένο σχεδιασμό από την πλευρά των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με «όχημα» άλλοτε την «τρομοκρατία», άλλοτε το Μεταναστευτικό, άλλοτε τις συνέπειες και τους κινδύνους συγκρούσεων εξαιτίας της «κλιματικής αλλαγής», ενώ παράλληλα διαμορφώνονται από τα κράτη - μέλη το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο και οι δομές για την υλοποίησή του.
Με την προβιά της «πολιτικής προστασίας»
Σκοπός της συνεδρίασης ήταν μεταξύ άλλων «η αποτίμηση της προόδου υλοποίησης των ενεργειών και δράσεων που έχουν καθοριστεί, μέσω συμφωνημένου πλαισίου συνεργασίας στα πεδία των επιχειρήσεων, της διοικητικής μέριμνας και υποστήριξης, της εκπαίδευσης και της πολιτικής προστασίας».
Το εν λόγω σχήμα «εξειδικεύει» στην Ελλάδα τις κατευθύνσεις του λεγόμενου «πολιτικού πυλώνα» του ΝΑΤΟ, της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτων Αναγκών της Συμμαχίας (Civil Emergency Planning Committee - CEPC), στην οποία εκπροσωπούνται όλα τα κράτη - μέλη, όπως και οι χώρες - εταίροι της Συμμαχίας (Euro Atlantic Partnership Countries - EAPC). Κατά το ίδιο το ΝΑΤΟ, ο μηχανισμός αυτός «είναι το κορυφαίο συμβουλευτικό όργανο του ΝΑΤΟ για (...) τη χρήση πολιτικών πόρων για την υποστήριξη των στόχων του ΝΑΤΟ».
Στο πλαίσιο της CEPC λειτουργούν τέσσερις υποεπιτροπές, οι οποίες «απλώνονται» τελικά σε όλους τους τομείς της πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητας: Ομάδα Πολιτικής Προστασίας (Civil Protection Group - CPG), Ομάδα Βιομηχανικών Πόρων και Υπηρεσιών Επικοινωνιών (Industrial Resources & Communications Services group - IRCSG), Ομάδα Δημόσιας Υγείας, Τροφίμων και Υδατος (Public Health and Food/Water group - PHFWG), Ομάδα Μεταφορών (Transport Group - TGWG).
Θυμίζουμε ότι μετά την καταστροφή στο Μάτι, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε την καταφανέστατη γύμνια του κρατικού μηχανισμού σε σχέδιο και μέσα αντιμετώπισης της φονικής πυρκαγιάς ως άλλοθι για να προωθήσει την ταχύτερη προσαρμογή της Πολιτικής Προστασίας στις κατευθύνσεις της ΝΑΤΟικής Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτων Αναγκών της Συμμαχίας.
Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην παρουσίαση αυτού του μηχανισμού από την ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, «ο Πολιτικός Σχεδιασμός Εκτάκτων Αναγκών παρέχει στο ΝΑΤΟ βασικές γνώσεις και δυνατότητες πολιτικού χαρακτήρα στους τομείς της ετοιμότητας και διαχείρισης συνεπειών της τρομοκρατίας, της ανθρωπιστικής βοήθειας και της αντιμετώπισης καταστροφών, και της προστασίας υποδομών ζωτικής σημασίας».
Και μόνο οι τομείς στους οποίους αναπτύσσει δράση αυτός ο μηχανισμός, «προληπτικά» και κατασταλτικά, επιβεβαιώνουν την εμπλοκή του σε σχέδια καταστολής του λαού, για παράδειγμα στην περίπτωση που μια εργατική απεργιακή διαμαρτυρία βάζει εμπόδια στις μεταφορές ή στις επικοινωνίες.
Πλαίσιο για «κοινούς κανόνες εμπλοκής»
Μάλιστα, τόσο η στρατιωτικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας όσο και η παραπέρα συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές «εσωτερικής ασφάλειας» πάνε χέρι χέρι με την ενεργότερη εμπλοκή της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, που αυξάνει τους κινδύνους για το λαό και ταυτόχρονα απαιτεί «σιγή νεκροταφείου» στο εσωτερικό της χώρας, καταστολή κάθε φωνής αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας απέναντι στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η τοποθέτηση του τότε υπουργού Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Καμμένου, τον Μάη του 2018 σε συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου με θέμα «Αμυνα και Ασφάλεια σε έναν ψηφιακό κόσμο», όπου με πρόσχημα την «τρομοκρατία» σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Στην εποχή μας, το θέμα της ασφάλειας εμπλέκεται με το θέμα της άμυνας και πέραν της σκληρής εργασίας που γίνεται μεταξύ των υπουργείων και των Αρχηγείων, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, να δημιουργήσουμε κοινούς κανόνες εμπλοκής μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια πρόκληση που δεν αφορά μόνο την ασφάλεια, αλλά και την άμυνα της χώρας, δεν απασχολεί μόνο την ασφάλεια της Συμμαχίας, αλλά και την άμυνα της Συμμαχίας και, πιστέψτε με, αυτό το Συνέδριο θα φροντίσει να μπουν οι πρώτες γραμμές για να προχωρήσουμε σε αυτήν την πολύ σημαντική συμμαχία για την πατρίδα μας, αλλά και για τη Συμμαχία».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπουργός των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είχε προαναγγείλει από τότε την «ενεργότερη» εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε σχέδια εσωτερικής ασφάλειας, αλλά και τον ακόμα «στενότερο» συντονισμό τους με τα Σώματα Ασφαλείας, για τα οποία προβλέπεται η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση και ένταξή τους στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο τότε αναπ. υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκας, μιλούσε ήδη από το 2017 για «νέες μορφές απειλών και κινδύνων - που προέρχονταν τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό περιβάλλον του κράτους», για «διεξαγόμενες συγκρούσεις» που είναι «περισσότερο "ενδοκρατικές" και λιγότερο "διακρατικές"», τονίζοντας ότι «το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει καταστεί η πλέον ευαίσθητη θεσμική συνιστώσα και βασικός πυλώνας ασφάλειας της χώρας, κυρίως λόγω της διεύρυνσης του περιεχομένου της έννοιας της ασφάλειας στον σύγχρονο κόσμο, της διασύνδεσης των ζητημάτων εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας καθώς και της υποχρέωσης συντονισμού σειράς φορέων και υπηρεσιών».
Σύμπλεξη «εσωτερικών» και «εξωτερικών» απειλών
Επισήμως, ο «κόμβος» εστιάζει «σε ποικίλα σημερινά και δυνητικά ζητήματα που περιλαμβάνουν την αποσταθεροποίηση, την πιθανή τρομοκρατία, τη ριζοσπαστικοποίηση, τη μετανάστευση και περιβαλλοντικά ζητήματα».
Ρόλος του είναι επίσης «να συντονίζει και να συνεργάζεται με οργανισμούς εκτός των ΝΑΤΟικών και των εθνικών στρατιωτικών δομών, καθώς επικεντρώνεται στις νότιες περιοχές ώστε να συμπεριλάβει τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και το Σαχέλ, την υποσαχάρια Αφρική και τις παρακείμενες περιοχές, τα ύδατα και τον εναέριο χώρο».
Σύμφωνα με τον τότε ανώτατο ΝΑΤΟικό στρατιωτικό διοικητή Ευρώπης, το «Hub» θα αντιμετωπίζει «εξωτερικές» αλλά και «εσωτερικές απειλές», θα συγκεντρώνει στρατιωτικές αλλά και «πολιτικού» χαρακτήρα πληροφορίες - εξ ου και η «συνεργασία» με μη στρατιωτικές δομές - συνδυάζοντάς τες προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η «αναλυτική» ικανότητα του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες, που η λυκοσυμμαχία αντιλαμβάνεται ως απειλή για τα συμφέροντά της.
Σημειωτέον, η λειτουργία του «Hub» απέσπασε αμέριστη στήριξη από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τον τότε Α/ΓΕΕΘΑ και μετέπειτα υπουργό Αμυνας Ευ. Αποστολάκη να αποθεώνει τη σημασία του για την «επίτευξη των στόχων της Συμμαχίας».
Στο «μίξερ» Στρατός και Αστυνομία
Πρόκειται για έναν ακόμα μηχανισμό που «ανακατεύει» Σώματα Ασφαλείας, πολιτικό προσωπικό των κρατικών υπηρεσιών και Ενοπλες Δυνάμεις, προωθώντας τη λογική της «συνεργασίας» απέναντι σε κινδύνους και απειλές που περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα θεμάτων, αξιοποιήσιμα για την ανάληψη δράσης και ενάντια στο λαό.
Το νήμα βέβαια μας πάει ακόμα πιο πίσω, στο 2011, όταν το υπουργικό συμβούλιο της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου αποφάσισε την κοινή εκπαίδευση Στρατού και Αστυνομίας, με κοινές τεχνικές βάσεις μεταξύ των δυο σωμάτων και «εξορθολογισμό» των προμηθειών τους, μέσω της χρήσης «κοινών μέσων», με πρόσχημα την «εξοικονόμηση δαπανών» και με πραγματικό στόχο την ισχυροποίηση και τον αποτελεσματικότερο συντονισμό των κατασταλτικών μηχανισμών, σε βάρος του «εχθρού λαού».
Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκαν «συνέργειες» μεταξύ των αρμόδιων υπουργείων Αμυνας και Δημόσιας Τάξης, προκειμένου να «μειωθούν οι προϋπολογισμοί» τους, με την Αστυνομία να λαμβάνει στρατιωτική εκπαίδευση και το Στρατό αντίστοιχα να εντάσσει στη δράση του και αστυνομικού τύπου επιχειρήσεις.
Θυμίζουμε ότι την ανάληψη αστυνομικών καθηκόντων από το Στρατό είχε φροντίσει να συμπληρώσει η ΝΔ, τόσο με ασκήσεις «αντιμετώπισης πλήθους», ανάλογες με αυτές του «Καλλίμαχου» στο Κιλκίς, όσο και με το νομικό πλαίσιο που δημιούργησε για τη στρατιωτικοποίηση της Αστυνομίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο νόμος 6501/7/7, ο οποίος προβλέπει: «Στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθόδοξου Πολέμου (ΚΕΑΠ) της Διεύθυνσης Ειδικών Δυνάμεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, δύνανται κατ' έτος να παρακολουθούν ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης οι τριτοετείς δόκιμοι υπαστυνόμοι της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας και ποσοστό πέντε έως δέκα τοις εκατό (5-10%) του αριθμού των εκπαιδευομένων δοκίμων αστυφυλάκων της Σχολής Αστυφυλάκων».
Η εκπαίδευση, μάλιστα, σύμφωνα με το νόμο, θα βασιζόταν σε πρόγραμμα καταρτισμένο από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Το ΠΑΣΟΚ ήρθε να πάρει τη σκυτάλη και να επισημοποιήσει τη συνεκπαίδευση και τη χρήση «κοινών μέσων».
Ριζοσπάστης Τετάρτη 25 Δεκέμβρη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου