Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα, το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Στουτγάρδη. Όλα έδειχναν ότι θα κυλήσουν σύμφωνα με το «πρόγραμμα» στις συγκεντρώσεις του Συνδικάτου Μετάλλου IG Metall, που ήταν προγραμματισμένες να γίνουν σε όλη τη Γερμανία. Το σύνθημα «πιασάρικο»: «Για μια δίκαιη κοινωνική και οικολογική αλλαγή στη βιομηχανία». Για άλλη μια φορά η ηγεσία του IG Metall θα άπλωνε χέρι βοηθείας στην νέα κυβέρνηση που σχηματίζεται από το SPD, το FDP και τους Πράσινους, τον λεγόμενο συνασπισμό του «φωτεινού σηματοδότη».
Ώσπου δεκάδες εργαζόμενοι άρχισαν να μαζεύονται γύρω από ένα πανό στη διαδήλωση της Στουτγάρδης που έγραφε «Mην εμπιστεύεσαι την κυβέρνηση, βασίσου πάνω στη δική σου δύναμη!». Αναδείκνυε ότι το SPD όχι μόνο δεν θα προστατεύσει τους εργαζόμενους από την επίθεση του κεφαλαίου αλλά είναι αυτό το κόμμα που θα βάλει πλάτη και θα την προχωρήσει (βλέπε «Ατζέντα 2010», «Χαρτς 4», ενοικιαζόμενοι εργάτες κτλ.), ότι οι Πράσινοι είναι αυτοί που συμπρωταγωνίστηκαν στον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Ότι οι Φιλελεύθεροι (FDP) θα ιδιωτικοποιήσουν τη σύνταξη και θα την βάλουν στον τζόγο του χρηματιστηρίου.
Που όλοι μαζί από τη μια θα διαμορφώσουν κίνητρα με πακτωλό χρημάτων προς το κεφάλαιο για νέες «πράσινες» επενδύσεις και από την άλλη θα απαξιώσουν, ελεγχόμενα, μέρος κεφαλαίου. Αφού θα πρόκειται για μια γιγαντιαία κρατική παρέμβαση στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος και η οποία συνοδεύεται με πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, φθηνή εργατική δύναμη, αύξηση στους «πράσινους» έμμεσους φόρους και τη γενικότερη αφαίμαξη του λαού.
Ναι ήταν μια ηλιόλουστη μέρα.
Και μπορούν να γίνουν περισσότερες, αν οι εργαζόμενοι δεν δείξουν καμία εμπιστοσύνη στις ηγεσίες των συνδικάτων και πιστέψουν στη δική τους δύναμη για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Οι ταξικές συσπειρώσεις συνδικαλιστών και εργαζομένων από τα εργοστάσια των Mercedes, Stihl, Lier κ.ά. έκαναν σήμερα τα πρώτα τους κοινά βήματα.
Πρέπει να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η πολιτική και ιδεολογική παρέμβαση, με επεξεργασμένο πλαίσιο πάλης, για τη σημερινή κατάσταση, τις ανάγκες και τα προβλήματα της εργατικής τάξης, πιο ολοκληρωμένα. Συνάδελφο τον συνάδελφο, στους χώρους δουλειάς, στα επιχειρησιακά συμβούλια, με παράλληλη διαπάλη με την εργοδοτική, κυβερνητική γραμμή και με την οπορτουνιστική στάση. Για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους που αφορούν όλες τις πτυχές της ζωής. Μιας ζωής που τους ανήκει.
Παναγιώτης Αλοπούδης, συνδικαλιστής, Στουτγάρδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου