Τα τελευταία χρόνια, όποτε οι αγρότες στήνουν μπλόκα, δέχονται λυσσασμένη επίθεση, με τις ίδιες πάντα κατηγορίες: Οτι δεν έχουν τάχα «ιδιαίτερα προβλήματα» και ότι «είναι κομματικά υποκινούμενοι». Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έφτασε να τους αποκαλεί «κατ' επάγγελμα διαδηλωτές». Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της δεν γνωρίζουν «το μαρτύριο της σταγόνας» που βιώνει η πλειοψηφία των αγροτοκτηνοτρόφων, προσπαθώντας να παραμείνει στα χωράφια και να κρατήσει τα κοπάδια της, καταχρεωμένη. Προσπάθεια που γίνεται ακόμα πιο δύσκολη τώρα, με τις αυξήσεις στο ρεύμα, στο πετρέλαιο, στα λιπάσματα, στα αγροτικά μέσα και εφόδια. Είμαστε επίσης σίγουροι ότι κάτι έχουν ακούσει για τις πολύμορφες δράσεις που πραγματοποιούν όλο τον χρόνο, με οργανωτές τους κατά τόπους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, διεκδικώντας μέτρα - ανάσα από τα οξυμένα προβλήματα. Σίγουρα πάντως η κυβέρνηση είναι άριστος γνώστης της νέας ΚΑΠ, που εντείνει την καταλήστευση του μόχθου των βιοπαλαιστών αγροτών από τους μεταποιητές, τους διάφορους μεσάζοντες και τις τράπεζες. Η προσπάθειά της λοιπόν να υπονομεύσει και να συκοφαντήσει τον δίκαιο αγώνα των βιοπαλαιστών αγροτών θα πέσει ξανά στο κενό, όπως έγινε και με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτό το μήνυμα στέλνουν τα 33 μπλόκα που έχουν στηθεί σε όλη τη χώρα, με την αμέριστη συμπαράσταση εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Τα είπε όλα στο νέο τηλε-παραλήρημα ο υπουργός Ανάπτυξης... «Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή, και καλά η οικονομία και χαμηλά ενοίκια», «μην τα ζητάμε όλα, μην καλλιεργούμε προσδοκίες», «έχουμε υψηλή ανάπτυξη», «μην γκρινιάζουμε όλη μέρα». Τις προάλλες βέβαια έβλεπε μόνο ευτυχισμένους πελάτες στα σούπερ μάρκετ, οι οποίοι ήθελαν να βγάλουν selfie μαζί του. Τώρα το τροπάρι άλλαξε και οι συνέπειες της ακρίβειας στο λαϊκό πορτοφόλι παρουσιάζονται περίπου ως ...οφθαλμαπάτη και ως αφορμή για αδικαιολόγητη γκρίνια. Βέβαια είπε και μια αλήθεια ο υπουργός: Οτι η οικονομική ανάπτυξη, για την οποία κόπτονται όλα τα αστικά κόμματα και ανταγωνίζονται μεταξύ τους, «δεν πάει με όλα». Προπάντων δεν πάει με τις ανάγκες του λαού για φτηνή Ενέργεια, τρόφιμα, στέγη.
Αφού λοιπόν έχουμε «υψηλή ανάπτυξη», προς τι η γκρίνια; Τι κι αν το λαϊκό εισόδημα βάλλεται από παντού και ο οικογενειακός προϋπολογισμός είναι βαρέλι δίχως πάτο; Τι κι αν οι ανατιμήσεις «ρουφάνε» 150 - 200 ευρώ παραπάνω τον μήνα από την τσέπη μιας τετραμελούς λαϊκής οικογένειας με δύο εργαζόμενους γονείς; Τι κι αν ένα νοικοκυριό αναγκάζεται να επιλέξει ποια ανάγκη θα ικανοποιήσει κατά προτεραιότητα, για να μην ξοδέψει περισσότερο ρεύμα απ' αυτό που μπορεί να πληρώσει; Υπάρχει άλλωστε και ο υπουργός Ενέργειας που κάνει υποδείξεις: «Δεν ξεχνάμε τον θερμοσίφωνα, δεν αφήνουμε ακόμα κι ένα φως ανοιχτό. Ολα αυτά τελικά κοστίζουν στην τσέπη». Φάτε μάτια ...ανάπτυξη, και μάλιστα στο σκοτάδι, είναι η «συμβουλή» της κυβέρνησης στον λαό που στενάζει από την ακρίβεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου