Μα περνάνε παιδιά
Με φωνές και σημαίες
Μπάμπης Ζαφειράτος
Βρυχάται ο Πόλεμος στα Σοκάκια του Κόσμου
Συντάσσονται πάλι τα ανθρωποειδή
Τις νιτσεράδες της νύχτας ντυμένα
Ακονίζουν τα νύχια
Του κυνηγιού φορούν τα χειρόκτια
Κι εκεί γαντζωμένα
Σκοτεινά γυμνασμένα γεράκια
Οσμίζονται αίμα
Όρθια τα ερπετά του πλανήτη
Σφυρίζουν
Στους ουρανούς στυλωμένο
Το νεκρόσιτο βλέμμα
Κουκούτσια ουρανίου να φτύνουν παντού
Του πολέμου τους εμπόρους
Δοξάζοντας
Του θανάτου τις ύαινες
Ταΐζοντας
Και του ζόφου τα όρνεα
Σέρνονται
Τα φολιδωτά της Ευρώπης ανδράποδα
Απ’ την κόπρο αναδύονται
και στην κόπρο γεννάνε
Κι αφήνοντας στην άκρη
Προσχήματα
Αποπατούνε
Στο αιμόφυρτο πτώμα της νύχτας
Στην κόπρο τους πνίγοντας
Το διάτρητο σώμα των άστρων
Θλιβεροί θεληματάρηδες
Ορντινάτσες του τίποτα
Από σύνοδο πάνε σε σύνοδο
Τους μεσσίες παριστάνοντας
Οι μεσίτες του τρόμου
Και βρυχάται ο πόλεμος
Στα σοκάκια του κόσμου
Μα περνάνε παιδιά
Με φωνές και σημαίες
Πλήθος κόκκινο
Ρίχνει καράβια
Στα νερά της ερήμου
Και στα χείλη ανθίζοντας
Ένα μικρό
Σκοτωμένο πουλί
Μαγικό
Ξεχασμένο
Τραγούδι
(Από την αδημοσίευτη συλλογή «Τα Μέσα μας Ποτάμια»)
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου