Πρώτον. Εκπροσώπησα την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη στιγμή που οι άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ακύρωναν τις επισκέψεις τους (...) Δείχνοντας, επί του πεδίου, ότι δεν υποκύπτουμε σε εκφοβισμό (...) Εχοντας αποκτήσει ιδία εικόνα για τα τεκταινόμενα, και όχι ως παρατηρητές από την τηλεόραση. Εχοντας άποψη, απευθύνεται κανείς με άλλο βάρος στο Συμβούλιο».
Ο «μπαρουτοκαπνισμένος» που γράφει μέσα από τα καταφύγια βγαίνοντας μπροστά για να στηρίξει την αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, την ώρα που οι υπόλοιποι «βλέπουν από την τηλεόραση» τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο να κλιμακώνεται, δεν είναι άλλος από τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Δένδια.
Η κίνηση αυτή του Ν. Δένδια έχει έναν «καθαρό συμβολισμό», που προδίδει την ουσία...
«Συμβολίζει» την επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης να βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, διεκδικώντας πιο αποφασιστικά ρόλο ΝΑΤΟικού δερβέναγα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, να γίνει η Ελλάδα «κόμβος» των ενεργειακών σχεδίων, να έχουν τα ελληνικά μονοπώλια θέση στη «μεταπολεμική ανασυγκρότηση»
«Συμβολίζει» την εμβάθυνση της άμεσης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Την ώρα που για την Ουκρανία όδευαν τα τεθωρακισμένα BMP-1 τα οποία η κυβέρνηση απέσυρε από τα νησιά, την ώρα που λίγα χιλιόμετρα παραπέρα με το δάχτυλο στη σκανδάλη στάθμευαν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις που πέρασαν από την Αλεξανδρούπολη για να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος σε μια παραπέρα γενίκευση του πολέμου, ο Ν. Δένδιας στα καταφύγια του Κιέβου προχωρούσε σε νέες δεσμεύσεις για παραπέρα εμπλοκή στον πόλεμο, αρχής γενομένης από την αποστολή αντιαεροπορικών μέσων. Το θέμα μάλιστα φέρεται ότι συζητήθηκε και στην επικοινωνία Μπλίνκεν - Μητσοτάκη, για την οποία και πάλι η κυβέρνηση κράτησε «σιγή ιχθύος».
«Συμβολίζει» τη ΝΑΤΟική ομοψυχία όλων των άλλων αστικών κομμάτων, που έχει ως στήριγμά της η κυβέρνηση. Ο Ν. Δένδιας βρέθηκε στο καταφύγιο έχοντας ως «πλάτη» τις υπογραφές από το ψήφισμα - πολεμικό παραλήρημα του Ευρωκοινοβουλίου, που στήριξαν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, καλώντας «τα κράτη - μέλη και άλλες χώρες που στηρίζουν την Ουκρανία να αυξήσουν μαζικά τη στρατιωτική τους βοήθεια».
«Συμβολίζει» επίσης την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή των ελληνοτουρκικών σχέσεων στα ΝΑΤΟικά σχέδια και παζάρια. Γράφει ο Ν. Δένδιας ότι «το βομβαρδισμένο Κίεβο είναι, τρόπον τινά, η ιδανική τοποθεσία για να εξηγήσουμε στην παγκόσμια κοινότητα τι αντιμετωπίζουμε εμείς οι Ελληνες (...) Οι δύο χώρες έχουν μεγάλους και επιθετικούς γείτονες στα ανατολικά τους. Γείτονες που υποστηρίζουν ότι τα εδάφη μας κακώς αποσπάστηκαν από αυτοκρατορίες του παρελθόντος, τη ρωσική, την οθωμανική (...) Η τουρκική πλευρά έχει υιοθετήσει πλήρως τις ρωσικές μεθόδους».
Σε άλλο σημείο ο Ν. Δένδιας σημειώνει πως «απέναντι στην πρωτοφανή πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, απαντάμε. Διεθνοποιώντας την τουρκική επιθετικότητα σε συμμάχους και εταίρους. Χτίζοντας τις συμμαχίες μας. Με τους Ευρωπαίους εταίρους, τις ΗΠΑ, τις χώρες της ευρύτερης γειτονιάς μας (...) Αλλη, όμως, είναι η βαρύτητα του λόγου μας όταν προβάλλουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον. Και άλλη όταν τις εκφράζουμε από το καταφύγιο στο Κίεβο».
Οι αντιθέσεις λοιπόν ανάμεσα στην ελληνική και στην τουρκική αστική τάξη εντάσσονται σε μια ευρύτερη ιμπεριαλιστική διαπάλη για την κυριαρχία σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ από τη μια και τη Ρωσία και την «ευρασιατική» συμμαχία της από την άλλη...
Βεβαίως ο Ν. Δένδιας κάνει πως «ξεχνά» ορισμένες βασικές λεπτομέρειες:
Οπως ότι η τουρκική αστική τάξη κλιμακώνει την επιθετικότητά της ακριβώς αξιοποιώντας τον ρόλο που εκπληρώνει στα σχέδια του ΝΑΤΟ, την ώρα που διατηρεί ισχυρές σχέσεις με τη Ρωσία και συμμετέχει σε μια σειρά από άλλα περιφερειακά σχήματα. Αξιοποιώντας τις πολύπλευρες οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές σχέσεις με ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ, «παζαρεύοντας» τον ρόλο της στα σχέδια για την Ενέργεια που αποκτούν «επείγουσα» σημασία στο φόντο του πολέμου.
Οτι δεν αφήνουν καμία αμφιβολία οι επανειλημμένες δηλώσεις του γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ για τον «κρίσιμο» ρόλο που παίζει η Τουρκία στα σχέδια του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Ούτε τα «ευχαριστήρια» του Μπλίνκεν για τη συμβολή της στον πόλεμο στην Ουκρανία και τον ρόλο «διαύλου» στη σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Ούτε οι πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στην Τουρκία, ότι οι ΗΠΑ μένουν «αμερόληπτες» ανάμεσα σε Ελλάδα - Τουρκία και ότι το βασικό είναι η ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία. Ούτε το επί της ουσίας «πράσινο φως» του Κογκρέσου για την παραχώρηση των F-16, ή οι δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι «ως ΕΕ θα έπρεπε να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας μεταξύ Τουρκίας - ΕΕ στον τομέα της Ενέργειας. Αντιμετωπίζουμε κοινές προκλήσεις».
Τα υπόλοιπα, περί ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και λοιπών ιμπεριαλιστικών ενώσεων που υπερασπίζονται «κοινές αξίες» και «σύνορα» απέναντι στον «αναθεωρητισμό», δεν αξίζουν ούτε ως «κρύο αστείο».
Το επιχείρημα ότι η συμμετοχή στον πόλεμο κάνει πιο πειστικό το κάλεσμα στους ΝΑΤΟικούς «συμμάχους» να προστατέψουν μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ από ένα άλλο μέλος του, βέβαια, ξεπερνάει και την πιο αρρωστημένη ευρωατλαντική φαντασία!
«Συμβολίζει» τέλος - άθελά του - ο υπουργός Εξωτερικών το εξής: Οτι ο λαός πρέπει να μάθει να ζει μέσα στο ΝΑΤΟικό καταφύγιο. Αυτό είναι το ζοφερό «μέλλον» που του προετοιμάζει η επιλογή της αστικής τάξης, της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων της για εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. «Προετοιμάζει» για τις συνέπειες, τους μεγάλους κινδύνους για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η Ελλάδα γίνεται θύτης στα ΝΑΤΟικά σχέδια, ο λαός θύμα και μπαίνει στο στόχαστρο του πολέμου, ενώ σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα ρίχνονται στο «μπλέντερ» της ΝΑΤΟικής συνοχής.
Η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τη μοιρασιά της λείας, όπως πιο πριν οι πρόσκαιρες συμφωνίες και συμβιβασμοί των ιμπεριαλιστών, τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή που οξύνουν την αντιπαράθεση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όχι μόνο δεν αποτελούν «καταφύγιο» για τον λαό αλλά οδηγούν ολοταχώς στον όλεθρο, στον πόλεμο και την προσφυγιά, στην επαναχάραξη των συνόρων «με των λαών το αίμα».
Το μήνυμα του καταφυγίου όμως διαβάζεται και ανάποδα: Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας σε αυτόν, η πάλη για να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να σταματήσει η αποστολή όπλων στην Ουκρανία και να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, είναι μονόδρομος αγώνας επιβίωσης.
Η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη των λαών, ενάντια στις αστικές τάξεις, και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου, το ίδιο. Για να ανοίξει ο δρόμος της ειρήνης και της συνεργασίας των λαών στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και τον λαό στην εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου