«Να ανασάνει το πολιτικό σύστημα» είπε ο Ανδρουλάκης...«Δεν έχω οξυγόνο» φωνάζει οργισμένος ο λαός στους δρόμους, αλλά μέσα στη Βουλή η ανησυχία της κυβέρνησης και των άλλων συστημικών κομμάτων είναι να πάρει ανάσα το σύστημα από την πίεση της λαϊκής αγανάκτησης και κινητοποίησης... Ο καθένας με τις αγωνίες του.
* * *
Τι συνυπέγραψαν οι 4; Οτι «με τις πρακτικές υπονόμευσης του Κράτους Δικαίου και της απαξίωσης των θεσμών» κλονίζεται «η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην πολιτική, στους θεσμούς, στη Δικαιοσύνη και τελικά στην ίδια τη Δημοκρατία».
Τι άλλο συνυπέγραψαν; Εναν ύμνο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, τον ηθικό αυτουργό του εγκλήματος των Τεμπών και των άλλων εγκλημάτων σε βάρος του λαού.
Πλυντήριο για όλους τους πραγματικούς ενόχους το σκεπτικό της πρότασης δυσπιστίας στην κυβέρνηση. Και, τελικά, πλυντήριο για την ίδια την κυβέρνηση και την πολιτική της. Ούτε παραγγελία να την έκανε στα κόμματα της βολικής αντιπολίτευσης.
Ματαιοπονούν όμως αν νομίζουν ότι με τα τερτίπια τους μπορούν να βάλουν τον λαό στο τσεπάκι. Το έδειξαν για άλλη μια φορά τα μεγάλα συλλαλητήρια της Παρασκευής.
* * *
Εκτός εαυτού βγήκε ο Φάμελλος στη Βουλή, επειδή λέει «έστειλε η Κομισιόν επιστολή και μιλά για παραβιάσεις δύο ευρωπαϊκών Οδηγιών και πέντε Κανονισμών μετά την τραγωδία των Τεμπών για το θέμα της ασφάλειας των σιδηροδρόμων». Απαίτησε μάλιστα να έρθουν γρήγορα τροπολογίες εναρμονισμού με τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις, προσφέροντας συναίνεση για την ψήφισή τους!
Λίγο αργότερα, ο Σταϊκούρας θύμισε σε ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ ότι «τις εκθέσεις που φέραμε εδώ για τα έργα στον σιδηρόδρομο τον τελευταίο 1,5 χρόνο τις επιδοκιμάσατε και εσείς...». Και τους κούναγε τα πρακτικά της Βουλής. Ο βήχας και η συναίνεση δεν κρύβονται...
Ποιες εκθέσεις; Αυτές που γράφουν ότι η κυβέρνηση αποκαθιστά σταδιακά την ασφάλεια στον σιδηρόδρομο. Τόσο ...σταδιακά, που μέσα σε λίγους μήνες, τουλάχιστον τρεις φορές λαχταρήσαμε για νέα «Τέμπη», από τρένα που ήρθαν μούρη με μούρη στην ίδια γραμμή! Μεγάλες στιγμές.
* * *
Ο Μάντζος του ΠΑΣΟΚ είπε το εξής αμίμητο στη Βουλή: «Σας λέγαμε ότι η ιδιωτικοποίηση είναι κακή και δεν ακούγατε». Τα παραμύθια περί «καλών» και «κακών» ιδιωτικοποιήσεων, περί «καλής» και «κακής» «απελευθέρωσης», σε νέες περιπέτειες.
Τα λέει αυτά το κόμμα που ξεκίνησε τις ιδιωτικοποιήσεις στους σιδηροδρόμους, που έφερε πρώτο και καλύτερο την «απελευθέρωση» των Μεταφορών και που αποψίλωσε το προσωπικό του ΟΣΕ - μαζί με τη ΝΔ - με το 1ο και το 2ο μνημόνιο.
Αλλά και η Νοτοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ (!) κατακεραύνωσε τη ΝΔ που ιδιωτικοποίησε τον σιδηρόδρομο. Η ίδια δηλαδή που ψήφισε την παραχώρηση του σιδηροδρομικού μεταφορικού έργου στη «Hellenic Train» το 2017, με αντίτιμο 45 εκατ. ευρώ, για το οποίο πανηγύριζε και η ΝΔ, καλωσορίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στον «ρεαλισμό» (έτσι έλεγε τότε ο Χατζηδάκης)! Τελικά το θράσος τους δεν έχει όρια...
* * *
Τώρα, μπροστά στο αδιέξοδο, εμφανίζονται ξανά ορισμένοι και προτείνουν ως διέξοδο την επανακρατικοποίηση του σιδηρόδρομου...
Μια τέτοια πρόταση μπορεί να φαντάζει άμεση και ρεαλιστική και σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, ωστόσο δεν είναι έτσι... Θυμίζουμε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο το σκεφτόταν μέχρι και η ΝΔ ως «μεταβατική λύση», αμέσως μετά τη σύγκρουση στα Τέμπη, τον Μάρτη του 2023.
Πάμε παρακάτω... Το ερώτημα είναι, σε ποιο κράτος θα ανήκουν οι σιδηροδρομικές εταιρείες; Στο κράτος της εξουσίας του κεφαλαίου; Δηλαδή στο σημερινό σάπιο αστικό κράτος; Στο ίδιο κράτος δεν ανήκε ο ΟΣΕ όταν έγινε η σύγκρουση, με όλα όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοί του (υποστελέχωση, υποχρηματοδότηση, υποσυντήρηση τροχαίου υλικού και υποδομών, έλλειψη μέτρων ασφαλείας) ως τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα; Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η «Hellenic Train» είναι θυγατρική της κρατικής εταιρείας σιδηροδρόμων της Ιταλίας.
* * *
Στο έδαφος ποιας οικονομίας θα λειτουργούν αυτές οι «επανακρατικοποιημένες» εταιρείες; Στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομίας, η οποία λειτουργεί με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος... Εκεί όπου όλες οι λαϊκές ανάγκες αποτελούν εμπορεύματα; Από το νερό και την Υγεία μέχρι τις Μεταφορές και την Ενέργεια...
Εκεί όπου κάθε επιχείρηση, είτε κρατική είτε ιδιωτική, ακόμα και το κρατικό μονοπώλιο, έχει μία μόνο επιλογή: Να λειτουργήσει για να βγάλει κέρδος, ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους, χαρατσώνοντας τον λαό, κάνοντας εκπτώσεις σε μέτρα ασφαλείας και σε υποδομές.
Υπάρχει άλλωστε και πλούσια διεθνής πείρα από τον φαύλο κύκλο ιδιωτικοποιήσεων - επανακρατικοποιήσεων. Οπως από την κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων της βόρειας Αγγλίας, του Τζόνσον, και του ενεργειακού ομίλου EdF, του Μακρόν.
* * *
Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική «απελευθέρωσης» της ΕΕ και στην εμπορευματοποίηση της Ενέργειας, του νερού, των Μεταφορών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, για να έχει συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική δεν μπορεί να γίνει με τη σημαία του παλιού, με τη σημαία επιστροφής στο κρατικό μονοπώλιο σε συνθήκες καπιταλισμού.
Αλλά με τη σημαία της σύγκρουσης με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, την πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και το κράτος του κεφαλαίου, φωτίζοντας την αναγκαιότητα του δρόμου της ανατροπής, της κοινωνικοποιημένης ιδιοκτησίας και της εργατικής εξουσίας.
Εκεί που μπορούν πραγματικά να υπάρχουν δημόσιες, φτηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες σε αέρα, γη και θάλασσα, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα της τεχνολογίας. Εκεί που μπορεί το μεταφορικό έργο να μην είναι εμπόρευμα, αλλά πραγματικά κοινωνικό αγαθό.
Αυτό είναι το πραγματικά καινούργιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου