Συγκρίνετε!

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

  
  Είναι μια φωτογραφία από το παρελθόν. Για την ακρίβεια είναι ένα πρωτοσέλιδο από το μακρινό (αλλά και τόσο κοντινό) 1981. Δεν ήταν το μόνο.  
  
    Αλλά ήταν και παραμένει ενδεικτικό. Ενδεικτικό ενός κλίματος και μιας
προπαγάνδας που κράτησε σχεδόν 40 χρόνια. Και συνεχίζεται!

    Ήταν τότε – την 1^η Γενάρη 1981 – που η Ελλάδα γινόταν και επισήμως μέλος της Αγίας Οικογένειας των Βρυξελλών.

    Ήταν η εποχή που η ένταξη στην ΕΟΚ (και σημερινή ΕΕ) συνοδευόταν με τις θεωρίες για τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα «έτρωγε» ο ελληνικός λαός.

    Θεωρίες που στη συνέχεια έγιναν φληναφήματα για «απάνεμα λιμάνια» και μπουρδολογίες για «κοινά ευρωπαϊκά σπίτια».   

    Διανύουμε την τέταρτη δεκαετία από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Είναι η ώρα του απολογισμού:

    Συγκρίνετε την πραγματικότητα της παραγωγικά αποσαθρωμένης Ελλάδας με τις κίβδηλες υποσχέσεις των «ταγών του Έθνους» που την έριξαν στην αρένα αυτής της αδυσώπητης «Ιεράς Συμμαχίας».

    Συγκρίνετε την Ελλάδα που έχει τεθεί στην Προκρούστια κλίνη των «προστατών», των «κηδεμόνων» και των «σωτήρων» με τα παραμύθια περί απαλλαγής (!) από προστάτες και κηδεμόνες!   

    Συγκρίνετε την Ελλάδα που ο λαός της έχει περιπέσει ακόμα πιο βαθειά στην εξάρτηση της φτώχειας, της ανέχειας, της ανασφάλειας, των εκβιασμών, των απειλών και της τρομοκρατίας με τα «φύκια» των εγχώριων και ξένων κονκισταδόρες που έταζαν «ισοτιμία» (!) με τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά κράτη…

    Συγκρίνετε το ψέμα των λόγων με την αλήθεια των πράξεων και των γεγονότων.
    Βάλτε δίπλα στα χιλιάδες κηρύγματα υπέρ «εταίρων» και «φίλων» τις εικόνες με τις φιγούρες των Γιούνκερ, Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντάιζελμπλουμ…

    Και 1.000 άρθρα να γράψει η στήλη ποτέ δεν θα καταφέρει – το ομολογούμε - να αποδώσει πιο παραστατικά την άβυσσο που χωρίζει το απατηλό ψέμα των ευχολογίων περί «απαλλαγής από προστάτες και κηδεμόνες» από την τραγική αλήθεια που εκπροσωπούν οι Ντράγκι, οι τοκογλύφοι και οι «θεσμοί»…

    Είναι ώρα απολογισμού και αναστοχασμού:

    Από τη μια, ο δρόμος της Κόλασης στον οποίο πορεύεται και βυθίζεται ο λαός και ο τόπος. Από την άλλη, η αναγκαιότητα του άλλου δρόμου. Του δρόμου της εξόδου από την ΕΕ. Της μη αναγνώρισης του χρέους. Και της απαλλαγής από την εξουσία εκείνων που το δημιουργούν φορτώνοντάς το στις πλάτες του λαού. 

    Έξοδος από την ΕΕ! Είναι αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση και αδήριτη αναγκαιότητα.

    Μια αναγκαιότητα που τίποτα δεν μπορεί να την περιγράψει εναργέστερα και πειστικότερα από μια απλή πράξη: Τη σύγκριση ανάμεσα στο τι έλεγαν το ’81 (και λένε μέχρι σήμερα) και τα όσα διέπραξαν (και συνεχίζουν να διαπράττουν).  

    Συγκρίνετε…