Συσκοτίζουν τις σύγχρονες ανάγκες

Ο καβγάς ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για το ποιος έκανε τα ...λιγότερο χειρότερα στο δημόσιο σύστημα Υγείας, δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει το λαό από βασικά ερωτήματα όπως: Τι σχέση έχει το σημερινό χάλι στην Υγεία, είτε επί ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είτε επί ΣΥΡΙΖΑ, με το υψηλό επίπεδο υπηρεσιών που αντικειμενικά μπορεί να απολαύσει ο λαός, δωρεάν και αποκλειστικά από το κράτος, με βάση την τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας της εργασίας; Γιατί τα νοσοκομεία έχουν χιλιάδες κενά, εκατοντάδες πολυϊατρεία του ΙΚΑ υπολειτουργούν, Κέντρα Υγείας φυτοζωούν με ελάχιστο προσωπικό, όταν χιλιάδες υγειονομικοί είναι άνεργοι ή μεταναστεύουν στο εξωτερικό; Γιατί ενώ είναι εκατοντάδες κάθε χρόνο οι φοιτητές των ιατρικών σχολών, από την κυβέρνηση παρουσιάζεται ως μεγάλη επιτυχία η πρόσληψη μερικών συμβασιούχων στα νοσοκομεία; Οι αντικειμενικές δυνατότητες για σύγχρονες δομές Υγείας γίνονται αντιληπτές αν δει κανείς τα πολυτελή ιδιωτικά νοσοκομεία, κλινικές, μαιευτήρια και διαγνωστικά κέντρα. Την ίδια στιγμή που αυτά ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, η εργατική - λαϊκή οικογένεια δεν έχει ουσιαστική πρόσβαση ούτε στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα. Ετσι, ενώ υπάρχουν σήμερα σύγχρονες κατακτήσεις της ιατρικής, που μέχρι πριν λίγα χρόνια φάνταζαν αδιανόητες, το βασικό θέμα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποδείξουν αν το σύστημα Υγείας ήταν υπό κατάρρευση το 2014 ή το 2016... Καιρός, λοιπόν, να πάει η συζήτηση στις πραγματικές ανάγκες, που συνθλίβονται από τη λειτουργία του συστήματος Υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής του κεφαλαίου, που συνυπηρετούν όλες οι αστικές δυνάμεις, είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε από αυτή της αντιπολίτευσης.

Ο πλούτος και οι σαλτιμπάγκοι

 

Τη μέρα που ερχόταν και πάλι στην επικαιρότητα το θέμα του γνωστού ακροδεξιού μορφώματος, που εκμεταλλεύεται τις αγωνίες απελπισμένων ανθρώπων ώστε με την εξαπάτηση και τη δημαγωγία να διασπείρει το βούρκο αντιδραστικών, φασιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων, ο ΣΕΒ δημοσίευε τα οικονομικά μεγέθη των μελών του, τα οποία συγκεντρώνουν αθροιστικά στο ενεργητικό τους 435 δισ. ευρώ. Τον τεράστιο δηλαδή πλούτο που έχει συσσωρεύσει μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων, από την άγρια εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων και όχι βέβαια από την πώληση... ματζουνιών και «αρχαίας τεχνολογίας». Ετερον εκάτερον, βέβαια. Αλλά δεν μπορούμε να μην κάνουμε το συνειρμό: Οσο πιο μεγάλος ο «νόμιμα» κλεμμένος πλούτος και τα αδιέξοδα που δημιουργεί το σάπιο αυτό σύστημα, τόσο πιο χρήσιμοι οι σαλτιμπάγκοι του και πιο χοντροκομμένες και γελοίες οι αντιδραστικές θεωρίες συνωμοσίας που διακινούν για το πού βρίσκονται και ο πλούτος αλλά και η πραγματική διέξοδος για το λαό...

Καλή η σκηνοθεσία, αλλά... 

 

Την περασμένη Πέμπτη, ο πρωθυπουργός βρέθηκε στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, όπου λειτουργεί χώρος στον οποίο φιλοξενούνται προσφυγόπουλα, και συμμετείχε σε εορταστικές δραστηριότητες. Πέρα από το προφανές του πράγματος, ότι δηλαδή η κυβερνητική προπαγάνδα και το «image making» επιτάσσουν τέτοιου είδους φωτογραφήσεις του πρωθυπουργού, καλό είναι να αναφέρουμε το εξής: Εκτός από τη συμπόνοια, τη συμπάθεια και τις ευχές, σε αυτά τα παιδιά και τις οικογένειές τους λείπει κυρίως η δυνατότητα να πάνε εκεί που θέλουν προκειμένου να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη και να μη βρίσκονται εγκλωβισμένοι, κάτω από άθλιες συνθήκες, σε κέντρα κράτησης και φιλοξενίας στη χώρα μας. Κάτι για το οποίο μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και η κυβέρνηση, αφού η πολιτική της ΕΕ - την οποία συνδιαμορφώνει, υιοθετεί και εφαρμόζει απαρέγκλιτα - απαγορεύει στους πρόσφυγες να φύγουν. Καλό το σόου, λοιπόν, χάριν των καμερών, αλλά η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί, όσες σκηνοθετημένες φωτογραφίες κι αν αναρτήσουν στις ιστοσελίδες τους οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης...

Δοκιμασμένοι από το κεφάλαιο

 

Πέντε εκδηλώσεις θα συνδιοργανώσουν τις επόμενες μέρες ανά την Ελλάδα τρία πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, διεκδικώντας ρόλο στην αναστήλωση της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, με ολίγον από τους σχετικά νεότερους φορείς της. Τα ονόματά τους και μόνο (Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Ραγκούσης) είναι αρκετά για να δημιουργήσουν συνειρμούς, μιας και δοκιμάστηκαν όλοι στο παρελθόν από κυβερνητικές θέσεις, σε διάφορες μάλιστα περιόδους, κερδίζοντας επάξια τα εύσημα του κεφαλαίου για τη συμβολή τους στην υπηρέτηση των γενικών του συμφερόντων. Σήμερα, μετά από μια μακρά περίοδο «αγρανάπαυσης», επιστρέφουν με τη φιλοδοξία να αποτελέσουν ένα ακόμα κέντρο στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον αναδειχτεί κυρίαρχη δύναμη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι εμπνευστές αυτής της «νέας» κίνησης επιθυμούν «γρήγορα να μετεξελιχθεί σε πολιτικό ρεύμα, ικανό να απορροφήσει όλα τα υφιστάμενα κόμματα του κεντρώου χώρου», λειτουργώντας για την ώρα ανταγωνιστικά προς το ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να κάνει το ίδιο με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Ο λαός έχει τώρα την πείρα να δει ότι πρωτοβουλίες όπως αυτές δεν έχουν για αφετηρία τα δικά του συμφέροντα. Αντίθετα, υπηρετούν ανάγκες του κεφαλαίου να δημιουργήσει εφεδρείες στην αναπαραγωγή του πολιτικού συστήματος, ανανεώνοντας τις αυταπάτες και τους εκβιασμούς στο λαό, για να μη διαταράσσονται η κυβερνητική εναλλαγή και η λεγόμενη «κοινωνική συνοχή». Δηλαδή, η απρόσκοπτη υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου, με την ανοχή, αν όχι με τη στήριξη του λαού.

Ριζοσπάστης