Τη
«χαριστική βολή» στην κυριακάτικη αργία ετοιμάζεται να δώσει η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συμπεριλαμβάνοντας στη δέσμη των αντιλαϊκών
μέτρων με τα οποία κλείνει τη δεύτερη «αξιολόγηση», την «απελευθερωμένη»
λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων για 30 ή 32 Κυριακές το χρόνο, σε
περιοχές που χαρακτηρίζονται «τουριστικές».
Οποιες κι αν είναι οι «λεπτομέρειες» της ρύθμισης που θα φέρει τελικά η κυβέρνηση στην κατεύθυνση της πλήρους κατάργησης της αργίας της Κυριακής, το «πουλόβερ» έχει αρχίσει να ξηλώνεται εδώ και χρόνια: Εκπτώσεις και ενδιάμεσες εκπτώσεις, εορταστικό ωράριο, τουριστικές περίοδοι και περιοχές, όλα αξιοποιούνται για να μετατραπεί η Κυριακή από αργία σε εργάσιμη μέρα.
Ο στόχος που προωθήθηκε με συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις, υπηρετεί τη διαχρονική απαίτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του εμπορίου και όχι μόνο, για απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, που πάει «πακέτο» με τη διεύρυνση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις, με την παραπέρα ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου, που τεντώνει και αναδιπλώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.
Οι εμποροϋπάλληλοι έχουν πείρα από τις επιπτώσεις που φέρνουν τα παραπάνω στη ζωή τους. Σήμερα, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τα ακανόνιστα ωράρια, οι υπερωρίες που δεν πληρώνονται, τα ρεπό που δεν δίνονται, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μιας μέρας, τα κακοπληρωμένα ωρομίσθια, μετατρέπουν το μεροκάματο σε καθημερινό Γολγοθά, οδηγούν σε αποδιοργάνωση την κοινωνική, προσωπική και οικογενειακή τους ζωή.
Κάνουν δρόμο μετ' εμποδίων τη μητρότητα, σε έναν κλάδο που το εργατικό δυναμικό αποτελείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του από γυναίκες. Υψώνουν πρόσθετα εμπόδια στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο μια συνεδρίαση, μια πρωτοβουλία ενός σωματείου του κλάδου να περνά από σαράντα κύματα για να πραγματοποιηθεί, αφού σκοντάφτει στα εμπόδια των εργασιακών σχέσεων και των ωραρίων. Το ίδιο και η συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων τους.
Επιπρόσθετα, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο, αφού ανοίγει το δρόμο για δουλειά επτά μέρες τη βδομάδα και σε άλλους κλάδους, κυρίως στις τράπεζες και σε άλλες υπηρεσίες. Με τον ίδιο τρόπο, αντεργατικές ανατροπές όπως η διεύρυνση της μερικής απασχόλησης, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ξεκίνησαν από το εμπόριο για να επεκταθούν στη συνέχεια σε άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς.
Το ωράριο των πολυεθνικών βάζει στο στόχαστρο και τους αυτοαπασχολούμενους. Δίπλα στη φορολεηλασία, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, απειλεί να τους οδηγήσει μια ώρα αρχύτερα στην εξόντωση και το λουκέτο.
Τα μονοπώλια του εμπορίου κάνουν χρήση της αντεργατικής νομοθεσίας που τους παρέχεται για να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των χιλιάδων εργαζομένων, ενώ ο αυτοαπασχολούμενος θα γονατίσει από την πλήρη «απελευθέρωση» του ωραρίου, που συνεπάγεται και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ετσι, αργά ή γρήγορα, ο ανταγωνισμός θα τον πετάξει εκτός, και μ' αυτόν τον τρόπο επιταχύνεται η συγκέντρωση και στον κλάδο του εμπορίου.
Επομένως, η εναντίωση σε κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης του ωραρίου, με αίτημα τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, αφορά εξίσου τους εργαζόμενους στο εμπόριο και τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ. Μ' αυτό το αίτημα αιχμής, διεκδικώντας παράλληλα ανάκτηση των απωλειών και παλεύοντας για τις σύγχρονες ανάγκες τους, τα ταξικά σωματεία των εμποροϋπαλλήλων και οι Ενώσεις των ΕΒΕ που παλεύουν σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, συμμετέχουν στην απεργία την Κυριακή 7 Μάη.
Ριζοσπάστης
Οποιες κι αν είναι οι «λεπτομέρειες» της ρύθμισης που θα φέρει τελικά η κυβέρνηση στην κατεύθυνση της πλήρους κατάργησης της αργίας της Κυριακής, το «πουλόβερ» έχει αρχίσει να ξηλώνεται εδώ και χρόνια: Εκπτώσεις και ενδιάμεσες εκπτώσεις, εορταστικό ωράριο, τουριστικές περίοδοι και περιοχές, όλα αξιοποιούνται για να μετατραπεί η Κυριακή από αργία σε εργάσιμη μέρα.
Ο στόχος που προωθήθηκε με συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις, υπηρετεί τη διαχρονική απαίτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του εμπορίου και όχι μόνο, για απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, που πάει «πακέτο» με τη διεύρυνση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις, με την παραπέρα ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου, που τεντώνει και αναδιπλώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.
Οι εμποροϋπάλληλοι έχουν πείρα από τις επιπτώσεις που φέρνουν τα παραπάνω στη ζωή τους. Σήμερα, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τα ακανόνιστα ωράρια, οι υπερωρίες που δεν πληρώνονται, τα ρεπό που δεν δίνονται, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μιας μέρας, τα κακοπληρωμένα ωρομίσθια, μετατρέπουν το μεροκάματο σε καθημερινό Γολγοθά, οδηγούν σε αποδιοργάνωση την κοινωνική, προσωπική και οικογενειακή τους ζωή.
Κάνουν δρόμο μετ' εμποδίων τη μητρότητα, σε έναν κλάδο που το εργατικό δυναμικό αποτελείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του από γυναίκες. Υψώνουν πρόσθετα εμπόδια στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο μια συνεδρίαση, μια πρωτοβουλία ενός σωματείου του κλάδου να περνά από σαράντα κύματα για να πραγματοποιηθεί, αφού σκοντάφτει στα εμπόδια των εργασιακών σχέσεων και των ωραρίων. Το ίδιο και η συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων τους.
Επιπρόσθετα, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο, αφού ανοίγει το δρόμο για δουλειά επτά μέρες τη βδομάδα και σε άλλους κλάδους, κυρίως στις τράπεζες και σε άλλες υπηρεσίες. Με τον ίδιο τρόπο, αντεργατικές ανατροπές όπως η διεύρυνση της μερικής απασχόλησης, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ξεκίνησαν από το εμπόριο για να επεκταθούν στη συνέχεια σε άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς.
Το ωράριο των πολυεθνικών βάζει στο στόχαστρο και τους αυτοαπασχολούμενους. Δίπλα στη φορολεηλασία, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, απειλεί να τους οδηγήσει μια ώρα αρχύτερα στην εξόντωση και το λουκέτο.
Τα μονοπώλια του εμπορίου κάνουν χρήση της αντεργατικής νομοθεσίας που τους παρέχεται για να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των χιλιάδων εργαζομένων, ενώ ο αυτοαπασχολούμενος θα γονατίσει από την πλήρη «απελευθέρωση» του ωραρίου, που συνεπάγεται και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ετσι, αργά ή γρήγορα, ο ανταγωνισμός θα τον πετάξει εκτός, και μ' αυτόν τον τρόπο επιταχύνεται η συγκέντρωση και στον κλάδο του εμπορίου.
Επομένως, η εναντίωση σε κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης του ωραρίου, με αίτημα τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, αφορά εξίσου τους εργαζόμενους στο εμπόριο και τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ. Μ' αυτό το αίτημα αιχμής, διεκδικώντας παράλληλα ανάκτηση των απωλειών και παλεύοντας για τις σύγχρονες ανάγκες τους, τα ταξικά σωματεία των εμποροϋπαλλήλων και οι Ενώσεις των ΕΒΕ που παλεύουν σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, συμμετέχουν στην απεργία την Κυριακή 7 Μάη.
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου