Οι «στρεβλοί»...

«Το Πυροσβεστικό Σώμα αποτελεί ίσως τον πιο στρεβλό μηχανισμό του ελληνικού Δημοσίου. Χρησιμοποιήθηκε για κομματικές εξυπηρετήσεις και δεν είχε επιχειρησιακό σχεδιασμό».Τα παραπάνω ανέφερε, ανάμεσα σε άλλα, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Τόσκας, απαντώντας σε Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη για τα τεράστια προβλήματα στην Πυροσβεστική. Και εκτός από το ότι δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεις στρεβλό ένα Σώμα, την ίδια στιγμή που η αυταπάρνηση που έδειξαν οι πυροσβέστες ήταν η βασική αιτία που οι καταστροφές δεν ήταν ακόμα μεγαλύτερες, υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Επειδή ο υπουργός αναφέρεται σε «κομματικές εξυπηρετήσεις», δηλαδή εννοεί ότι η Πυροσβεστική ήταν ένας μηχανισμός ρουσφετολογικός, μάλλον θα πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες σε όλες τις κυβερνήσεις - νυν και προηγούμενες - στις οποίες και ο ίδιος έχει ...συνεισφέρει. Οσο για τους «στρεβλούς» πυροσβέστες - πολλοί εκ των οποίων χάνουν ακόμα και τη ζωή τους - ας φροντίσει η κυβέρνηση τουλάχιστον να τους δίνει αρβύλες, νερά, ένα σάντουιτς και να μην τους έχει 70 ώρες συνεχόμενες μέσα στις φωτιές. Γιατί αυτή είναι σήμερα η πραγματικότητα, για την οποία έχει τεράστια ευθύνη και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Μαλλιά - κουβάρια... 

 

Ο Λοβέρδος είπε τον Κατρούγκαλο «μαλάκιο» και «εύκαμπτο». Ο Κωνσταντινόπουλος είπε τον Κουρουμπλή και τους ΠΑΣΟΚογενείς ΣΥΡΙΖΑίους, «γενίτσαρους». Ο Κουρουμπλής απάντησε ότι προτιμά να είναι «γενίτσαρος» παρά να «φιλάει κατουρημένες ποδιές της δεξιάς». Ο Λοβέρδος επανήλθε και είπε τον Κουρουμπλή «ρίψασπι»...

Γενικώς, υπάρχει μια ωραία ατμόσφαιρα ενόψει των εκλογών για την ανάδειξη ηγεσίας στον «νέο φορέα της κεντροαριστεράς». Και το γεγονός ότι στο ξεκατίνιασμα εμπλέκονται, εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, και οι του ΣΥΡΙΖΑ (που βεβαίως και αυτοί είναι άμεσα ενδιαφερόμενοι) δείχνει το πόσο σκληρές είναι οι κόντρες συμφερόντων που εκδηλώνονται διά των υποψηφίων, αλλά και ο καβγάς για την αναμόρφωση της σοσιαλδημοκρατίας.

Πάντως, ένα είναι σίγουρο. Οτι αυτές οι διεργασίες γίνονται στο πλαίσιο των αναγκών που διαμορφώνει η «επόμενη μέρα» της ανάκαμψης του κεφαλαίου, για απρόσκοπτη κυβερνητική εναλλαγή, που θα διασφαλίζει τη συνέχεια και κλιμάκωση του αντιλαϊκού έργου και από την άλλη θα ανανεώνει την ικανότητα του συστήματος να χειραγωγεί και να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Βολικά και χρήσιμα ψίχουλα

 

Βολικό και χρήσιμο: Πρώτα ασκείται μια πολιτική που αναγκάζει λαϊκές οικογένειες να ζουν μέχρι και σε τροχόσπιτα. Να εγκαταλείπονται χωρίς την ελάχιστη αντιπλημμυρική προστασία σε περιοχές όπου οι τυφώνες είναι συχνοί όσο το χιόνι στο Εβερεστ. Να στοιβάζονται σε περιοχές όπου η άναρχη δόμηση και η καταστροφή του περιβάλλοντος εκμηδενίζουν τη δύναμη της ίδιας της φύσης να χειριστεί τις τεράστιες ποσότητες βρόχινου νερού. Να μην έχουν ούτε ένα μέσο εγκατάλειψης μιας πόλης που βουλιάζει, βυθισμένοι στα ατέλειωτα δάνεια και την υποαπασχόληση.
Και μετά... έρχονται και ανακοινώνονται «προσφορές για τους πληγέντες» από την αμύθητη περιουσία διαφόρων, είτε αστέρων του Χόλιγουντ, είτε και του ίδιου του πολυεκατομμυριούχου Προέδρου των ΗΠΑ. Και όλα καλά: Διατηρείται ακέραιη η ίδια εγκληματική πολιτική, λίγο - πολύ θεωρείται κι αυτή ένα είδος «φυσικού» φαινομένου. Εξασκείται ο λαός να «υπομένει» τη μοίρα του, να περιμένει τελικά την επόμενη «φυσική καταστροφή», τις επόμενες πλημμύρες και τους επόμενους θανάτους. Κι οι «φιλάνθρωποι» εκατομμυριούχοι να συνεχίζουν ανενόχλητοι να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκιά τους σαν ένα ακόμα «φυσικό φαινόμενο».

Παππούδες

 

Την περίοδο που βρισκόταν σε έξαρση ο αντικομμουνισμός, με αφορμή την εκδήλωση της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ, η ευρωβουλευτής της «Ελιάς» (ΠΑΣΟΚ) Εύα Καϊλή, έγραψε άρθρο σε εφημερίδα με το εξής περιεχόμενο: «Κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού μου (...) έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς μου, αφού το καταλήστεψαν». Το σούσουρο που δημιουργήθηκε με τις ημερομηνίες που δεν «έδεναν», οδήγησε στην αποκάλυψη ότι το ...έγκλημα που επικαλείται η ευρωβουλευτής δεν έγινε την περίοδο του εμφυλίου, όπως άφηνε αρχικά να αιωρείται. Κατόπιν εορτής, η ίδια διευκρίνισε σε νέα ανάρτηση ότι τα γεγονότα που περιγράφει αφορούν το 1943 και ότι το θύμα των ...«κομμουνιστικών εγκλημάτων» δεν ήταν ο παππούς της, αλλά ο πρώτος άντρας της γιαγιάς της. Οπως και να έχει όμως, η ιστορική αλήθεια δεν γράφεται με την προσωπική αντίληψη που έχει ο καθένας για τα γεγονότα, ακόμα και για εκείνα που ο ίδιος έζησε. Ούτε μπορούμε να ξέρουμε τι έκαναν εκείνη την περίοδο ο παππούς και η γιαγιά του καθενός. Ούτε γράφεται με τη δραματική επίκληση του συναισθήματος. Γιατί παππούδες από παππούδες διαφέρουν. Παππούδες είναι κι αυτοί που πέρασαν φυλακές και εξορίες από την περίοδο ακόμα του Μεταξά, που πολέμησαν με το όπλο στο χέρι τούς ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους, που σκοτώθηκαν στο βουνό, που εκτελέστηκαν στα αποσπάσματα, που πέθαναν στις φυλακές. Υπήρξαν όμως και παππούδες που συνεργάστηκαν με τους ναζί, που έγιναν χαφιέδες, μαυραγορίτες κ.λπ. Επομένως, η προσπάθεια της ευρωβουλευτή της «Ελιάς» να συμβάλει και αυτή στο αντικομμουνιστικό κλίμα των ημερών αποδείχτηκε φτωχή και κάλπικη...

Ριζοσπάστης